[tripp fitzgerald]

d z i e s i ę ć

Godząc się ta to wspólne wyjście, jedynie pogarszał swoją sytuację. Spójrzmy w prawdzie w oczy — kolacja za miastem nijak była w stanie naprawić ich małżeństwo i sprawić, że jego myśli, skupiające się wokół Forsberg po prostu z n i k n ą. Zamiast tego po raz kolejny zmuszony był łamać i zmuszać się do czegoś, tylko po to by nie łamać serca małżonce.
Tak jak ustalili — Tallulah wyszła z propozycją, a na nim spoczęło znalezienie porządnej restauracji poza granicami Lorne Bay. Skorzystał z wolnej chwili w biurze by rozejrzeć się w internecie za lokalami, które były warte odwiedzenia i zarezerwował stolik na wieczór, czując jak żołądek podchodzi mu do gardła. To nie tak, że nie chciał spędzić z nią czasu, jednak wiedział, że czas najwyższy wyznać jej prawdę i zdecydować z która kobietą pragnie układać swa przyszłość. Skoro wyjście z żoną przychodziło mu tak ciężko, to chyba oznaczało, że podjął już decyzje, jednak samo jej wyegzekwowanie było cięższe niż cała reszta.
Po powrocie do domu, wskoczył pod szybki prysznic i wciągnął na siebie świeżą koszulę, doprawiając całość perfumami, po które sięgał przy większych wyjściach, które nie związane by były z pracą. Szykował się jak gdyby próbował wywrzeć na małżonce wrażenie, a tak naprawdę chciał zatuszować oznaki strachu i towarzyszących mu wyrzutów sumienia. Gdy oboje byli gotowi do wyjścia, zapakowali się do auta i ruszyli w stronę autostrady. Po drodze nie bardzo wiedział wiedział jaki temat podjąć, dlatego podzielił się z nią tym, co wyczytał na temat restauracji i samego menu.
Po niecałej godzinie zajechali na miejsce i po zaparkowaniu samochodu przy ulicy, Fitzgerald wysiadł z auta i obszedł je by otworzyć kobiecie drzwi od strony pasażera.
— Udało nam się dojechać przed czasem ale chyba może będziemy mogli już zająć miejsca. Jesli nie, chwile poczekamy na zewnatrz — rzucił i zamknął drzwi, wciskając przycisk na pilocie, odpowiadający za zamek centralny. Odruchowo chwycił ją za dłoń i pociągnął do krawędzi jezdni, chcąc czym prędzej przedostać się na druga stronę ulicy i nie cofać się do pasów.

tallulah fitzgerald

[tallulah fitzgerald]

007.

lula & tripp
we all deserve second chances, but not for the same mistake
[outfit]

Randka z mężem — takie wydarzenie nie powinno raczej wydawać się dziwne, czy nietypowe i budzić negatywnych uczuć, prawda? Byli parą, cholernym małżeństwem, a Lula … zaczęła żałować swojej propozycji tak szybko, jak ją złożyła. W myślach, ironicznie, nazywała to wydarzenie spotkaniem ostatniej szansy, bo wiedziała, że jeśli pójdzie źle, nigdy więcej nie wyciągnie Trippa z domu. N a g a d a ł a się już, podzieliła uwagami, a czy mężczyzna wyciągnął wnioski? Dotychczas tego nie zauważała.
Nie spodziewała się, że r a n d k a może wszystko zmienić, aczkolwiek ceniła sobie możliwość p o r o z m a w i a n i a; z daleka od spraw przyziemnych, od jego pracy i otaczających ich ludzi. To był jeden z powodów, dla których zasugerowała knajpę poza miastem; drugi był taki, że nie przepadała za opcjami z Lorne Bay. Z jej profesjonalnego punktu widzenia, żadna nie była wystarczająco dobra.
Stresowała się niesamowicie. Porównywalnie do momentu, gdy bez zapowiedzi znalazła się w Lorne i poprosiła o drugą szansę. Miała wrażenie, że wówczas ugrzęźli — i kilka tygodni później nadal znajdowali się na dokładnie tym samym etapie. Albo i gorszym? Skoro aktualnie nie potrafili nawet ze sobą porozmawiać; dojrzale i szczerze podzielić emocjami. On uciekał w pracę, ona — zdaje się — prosto do innego mężczyzny, o którym aktualnie nie chciała nawet myśleć. Liczyła jednak, że wyciągną z tej kolacji coś pozytywnego i nie zakończy się kolejną kłótnią. Zadbała o to, by ładnie wyglądać i po cichu liczyła, że chociaż to poprawi jej humor.
Poczuła się nieswojo, gdy mężczyzna chwycił jej dłoń. Miała wrażenie, że od tego pierwszego wieczoru, gdy dali się ponieść dawnym uczuciom, unikał czułych gestów. A może się myliła? Ostatecznie widywali się tak mało, że mogło to być wynikiem braku j a k i e g o k o l w i e k kontaktu. Prawdopodobnie cały czas miała lekko skonsternowaną minę, gdy weszli do lokalu, a miły kelner polecił im, by ze względu na szybsze przybycie, zajęli miejsce przy barze i czegoś się napili w trakcie oczekiwania na stolik. Gdy usiadła na wysokim stołki, poprosiła o białe wino. — Ładne miejsce — przyznała, rozglądając się dookoła. Posłała mu delikatny uśmiech, zawierający w sobie aprobatę. Była zadowolona, że postarał się, przy wyborze restauracji.

tripp fitzgerald

[tripp fitzgerald]

Nie do końca wiedział czego właściwie po tym wspólnym wyjściu oczekiwała Tallulah; najpewniej pragnęła by ich małżeństwo wróci na właściwe tory i że spędzi z nim przyjemny wieczór ale Fitzgerald nie był pewien czy potrafił temu zadaniu sprostać. Uśmiech i wyluzowanie przychodziły mu z coraz to większym trudem, bo im bardziej ona się starała, tym ciężej było mu kłamać i udawać, że faktycznie widział szanse na naprawdę tego, co wypuścili z rąk przed laty. Zdawał sobie sprawę, że niewiele od siebie dawał i wodził ją za nos ale naprawdę nie wiedział jak to wszystko logicznie poukładać. Jej powrót mocno namieszał w jego życiu, bo przecież zanim pojawiła się przed drzwiami jego domu, Tripp gotów był złożyć dokumenty o rozwód. I najpewniej zrobiłby to, gdyby zdecydowała się pozostać w Brisbane.
Widział uśmiech na jej twarzy, gdy oboje wsiedli do auta i mogli spędzić wspólnie czas poza domem, ale on sam czuł się jak w potrzasku. Miał wrażenie, że za moment wpadną na Gage, a całe szambo się wyleje — p a n i k o w a ł. Jak miał powiedzieć jej prawdę, gdy ona naprawdę wierzyła w to małżeństwo i poświęciła wszystko tylko po to by go odzyskać? Była wspaniałą kobietą i złamanie jej serca n i g d y nie przyjdzie mu z łatwością; ale czy to tłumaczyło jego kłamstwa?
— Miała masę pozytywnych opinii w internecie. W zasadzie restauracja ta jest niedaleko mojego biura, a nigdy nie miałem okazji by tu zjeść — odparł, licząc na to, że dziewczyna odbierze to we właściwym kontekście. W końcu często jadał w takich miejscach ze znajomymi w kancelarii. Gdy barman podał jej kieliszek wina, a jemu szklankę wody mineralnej, podziękował mu i przysunął szklankę do ust. Wcale nie czuł pragnienia, a mimo to czuł, że musiał zrobić coś z dłońmi. — Chciałabyś pracować w takim miejscu? — zapytał z czystej ciekawości, nie wiedząc jakie plany snuła w związku ze swa kariera gastronomiczną. Może pragnęła się przebranżowić i spróbować czegoś zupełnie nowego?

tallulah fitzgerald

[tallulah fitzgerald]

Tallulah nie była z nim stuprocentowo szczera. Tripp nie miał pojęcia, że pozwoliła sobie na jednorazową słabość, której … nie, nie żałowała. Spotkanie z mężczyzną — którego imienia nadal nie poznała — było przyjemne i zapewniło jej uwagę oraz zaspokojenie, jakiego od swojego męża nie doświadczyła już od dłuższego czasu. Jednakże wyrzuty sumienia nie dawały kobiecie spokoju. Prosiła Trippa o szansę, a sama złamała zasady gry. Czy powinna się więc przyznać? Nie, tego nie planowała; a przynajmniej nie teraz. Chciała sprawdzić, jak dokładnie potoczy się wieczór. Dowiedzieć się, czy będą w stanie ponownie złapać nić porozumienia.
W tym wszystkim nie spodziewała się jednak cudów. Ich sytuacja nie była dobra już od dłuższego czasu, a ona miała wrażenie, że jedynie się oszukują … chociaż gdzieś, z tyłu głowy, pozostawała nadal iskierka nadziei. Odpuszczenie nie przychodziło łatwo. Tripp długo był jej partnerem i jedyną rodziną, a ona nadal darzyła go miłością — nawet jeśli nieco mniej intensywną, niż kilka lat wstecz.
— Jak często wychodzisz z pracy na jakikolwiek lunch? — zapytała, uśmiechając się lekko. Swoim pytaniem nawiązywała do pracoholizmu męża — wyobrażając sobie, że zazwyczaj, najpewniej, zjadał posiłki przy biurku, oszczędzając przy tym cenne minuty. Zamyśliła się na moment. Czy chciałaby pracować w takim miejscu? — Niczego nie wykluczam. O ile będę w stanie dalej się rozwijać — stwierdziła, z pełnym przekonaniem. W poprzednim miejscu na dłuższy czas osiadła, bez kolejnych planów i konkretnego pomysłu na siebie. Chciała dodać coś jeszcze, gdy podszedł do nich kelner, by oznajmić, że stolik jest już gotowy.
Zostali poprowadzeni w głąb lokalu, gdzie czekał na nich pięknie zastawiony, dwuosobowy stół, stojący na uboczu. Lula zaczęła studiować menu, lekko marszcząc przy tym nos. — Są chyba niezdecydowani, jaką kuchnię serwują — stwierdziła. Ich oferta obejmowała wiele ciekawych dań, ale była, jak na jej oko, zbyt rozległa. W niczym się nie specjalizowali. Nie zamierzała jednak marudzić — była to jedynie drobna, niewiele znacząca uwaga.

tripp fitzgerald

[tripp fitzgerald]

Szczerość straciła na znaczeniu, w momencie, gdy oboje zdecydowali się na separację. W teorii, oznaczała ona pewnego rodzaju z a w i e s z e n i e małżeństwa, które w wielu przypadkach, miało na celu dojście do pewnych wniosków i podjęcie stosownych decyzji. Oznaczać miały kontynuowanie starań lub całkowitą rezygnacje i trwałą rozłąkę; w ich przypadku było zupełnie inaczej. Zamiast pójść w którąś ze stron, woleli wieść osobne życia, łudząco wierząc, że mogli w ten sposób zaznać szczęścia. Fitzgerald pojmował już jakim durniem był, decydując się na takie rozwiązanie, jednak nie przypuszczał, że mógłby ulokować swe uczucia w kobiecie, która nie była jego małżonką. Niezobowiązujące spotkania, miały przecież charakter czysto platoniczny i nie planował niczego, co wydarzyło się między nim a Gage, podczas trwania tej przyjaźni. Jednak, najgorszą rzeczą, jaką mógł zrobić, było zasianie w Luli ziarna nadziei na to, że wciąż istniała szansa na naprawę tego, co świadomie zniszczyli dwa lata temu.
— Rzadko. Znacznie częściej, to lunch przychodzi do mnie — odparł, bo jak na pewno wiedziała, nie miał zbyt wiele czasu by odwiedzać restauracje w godzinach pracy. Między spotkaniami najczęściej wspomagał się kofeiną, pozwalając sobie jedynie na przysłowiowe dziobanie posiłku. Nie było to rozsądne, jednak przyzwyczajony był do takiego trybu życia. — Mój klient jest właścicielem The Backyard Cairns. Całkiem fajna restauracja na powietrzu — wspomniał i ruszył za kelnerem do stolika. Nie zapominając o manierach, odsunął jej krzesło i obszedł stolik, by zająć miejsce naprzeciw niej. — Mógłbym go podpytać, czy nie poszukują szefa kuchni. Gdyby cię przyjął, na pewno byłby zadowolony — uśmiechnął się i gdy wręczono im kartę dań, zaczął wczytywać się w jej treść. — To chyba dobrze, że chcą trafić w gusta każdej grupy klientów? — zapytał niepewnie, podnosząc wzrok zza karty. Ona, spoglądała na listę swym fachowym okiem, przyzwyczajona do tego, czego uczono jej w poprzednich miejscach pracy. Gdyby jednak miała ochotę na konkretną kuchnię, na pewno by mu o tym wspomniała. Gdy ponownie zjawił się przy nich kelner z notesikiem, by przyjąć zamówienie, Tripp wskazał kotleciki schabowe w sosie oraz poprosił o kolejną szklankę wody.

tallulah fitzgerald