[benjamin hargrove]

Spoiler

CODE: Zaznacz cały

[gra2]
[gra22][gra2st]#xx[/gra2st]
[gra2inf][b]Rozegrana z:[/b] 
[b]Miejsce:[/b] [url=][/url]
[b]Status:[/b]xxx
[/gra2inf]
[size=85]opis [/size]
[/gra22][/gra2]

[gra2]
[gra22][gra2st]#xx[/gra2st]
[gra2inf][b]Rozegrana z:[/b] 
[b]Miejsce:[/b] [url=]xxx[/url]
[b]Status:[/b] xxxx
[/gra2inf]
[size=85]opis[/size]
[/gra22][/gra2]

[benjamin hargrove]

#23

Rozegrana z: Orpheus Wrottesley
Miejsce: Knajpa w Cairns
Status: zakończona

Teraz jednak, siedząc już drugą godzinę w zatłoczonej kawiarence, wysłuchując wszelkich bzdur wypowiadanych przez Barb, był pewien, że musi się z tego wycofać. Nieważne ile będzie go to kosztować, jak wiele przy tym będzie musiał nakłamać — był pewien, że z kobietą tą nie wytrzyma ani sekundy więcej. I kiedy jej kolejne słowa, nijak wiążące się z procesem przyprawiły go o silny ból głowy, w kawiarni pojawiło się jego wybawienie. Co prawda inaczej to sobie wyobrażał. Inaczej, czyli gdyby tylko był tu z kimś innym, uciekłby z tej knajpy tak, by Orfeusz nawet go nie dostrzegł. Zdawało się mu ten cały czas, te długie, prędko uciekające lata, że nigdy nie chce zamienić z nim choćby słowa.

#24

Rozegrana z: Walter Wainwright
Miejsce: Fitzgerald & Hargrove
Status: zakończona

Farsa, którą był cały miniony miesiąc, umocniona została w sile przed kilkoma dniami, a on nadal, chyba nawet jeszcze bardziej, niż wcześniej, pojęcia nie miał jak rozwiązać wszystko. Teoretycznie nie działo się nic. Spotykali się z Walterem normalnie, rozmawiali bez jakichkolwiek uniesień i mówiąc szczerze, nic nie wskazywało na to, że dzieje się cokolwiek. Obaj udawali ten spokój z taką precyzją, że zaczęło to jednak być przerażające, przynajmniej dla niego. Naturalnie Ben, tradycyjnie dla siebie, doszukał się w tym wyłącznie własnej winy. No bo przecież zaczęło się od (nie)urodzin Waltera, na które podarował mu balona w kształcie żółwia i ulotkę o zagrożonych w tych rejonach gatunkach. Miało być to w pewien sposób ZABAWNE, choć teraz nie potrafił sobie przypomnieć dlaczego.

[benjamin hargrove]

#25

Rozegrana z: sollie millington
Miejsce: Fitzgerald & Hargrove
Status: zakończona

Nienawiść napotykana była dziś na każdym progu; mieszkanie dudniące bezczelną ciszą, wybudzające się ze snu Lorne Bay, zakorkowane Cairns i wreszcie kancelaria, która nijak potrafiła go cieszyć. Dni, które zdążyły upłynąć od czasu kłótni z Walterem, usiłowały za wszelką cenę zakryć jakoś jej widmo: meble stały we właściwych miejscach, folie zwinięte w kłębek zalegały w jakimś śmietniku, ekspres do kawy wypełniał wszystkie pomieszczenia swym zapachem. Zza okien zerkały na nich ciemne chmury, a gdzieś tam w oddali, nad wzburzonym morzem, tańczyła błyskawica. Gdzieniegdzie zdążyły rozłożyć się już stosy papierów, które zapewne wszystkich powinny cieszyć — odnalezienie pierwszych klientów nie okazało się wcale wybitnie ciężkim zadaniem.

#26

Rozegrana z: sollie m., Walter W.
Miejsce: Cairns
Status: zakończona

Westchnął ciężko, gdy przekraczając próg ponurego gmachu znaleźli się w zaciemnionej, zakrapianej splendorem sali. Tam od razu przydzielone zostały im jakieś numery, to do szatni, to do licytacji; krótkie instrukcje, przypomnienie o szczytnych celach, a potem na moment Ben porwany został w sam wir nieinteresujących go osób, których on sam intrygował wyłącznie przez pryzmat swoich rodziców. Posługując się prędką i klasyczną wymówką powrócił jednak do Sollie, bardziej ponury niż w momencie, gdy wsiedli godzinę wcześniej do taksówki.

[benjamin hargrove]

#27

Rozegrana z: Mari Chambers
Miejsce: FITZGERALD & HARGROVE
Status: zakończona

Tęsknym wzrokiem zerknął jednakże na zegar, a potem w kalendarzu leżącym na biurku sprawdził, o której w biurze stawić się miała Mari. Mając jeszcze niespełna dwadzieścia minut, wyszedł ze swojej części kancelarii i wkroczył do poczekalni, która była jeszcze pusta (w ciągu dnia zaglądało do nich póki co maksymalnie dwóch lub trzech klientów, ale wierzył, że to się wkrótce zmieni). Rozłożył się na kanapie z książką, którą dostał od Waltera, ale nie był w stanie przeczytać ani jednego zdania. Stresował się. Było to irracjonalne i zupełnie do niego niepodobne, ale spotkanie z Mari mocno go denerwowało.

#28

Rozegrana z: shani hartmann
Miejsce: FITZGERALD & HARGROVE
Status: porzucona

Zdziwiony wzrok podniósł się znad ekranu laptopa, którego pliki dokumentów płonęły krwistą czerwienią. Umysł jego skupiając się wyłącznie na prowadzonej sprawie nie rejestrował pozostałego świata, tak więc przez krótki moment Ben obstawiał, że z nieznajomą kobietą był po prostu umówiony, więc prędko uruchomił swój wirtualny kalendarz, by przypomnieć sobie jej nazwisko. Poza sprawą Gibbsa nie było tam jednak żadnej wzmianki o innej klientce.

[benjamin hargrove]

#29

Rozegrana z: sollie millington
Miejsce: rozmowa telefoniczna
Status: zakończona

Zbyt wcześnie było na podejmowanie się spraw pro-bono, ale gdy Yarran przekroczył próg ich biura, nie sposób było odesłać go z kwitkiem. Tym bardziej, że — co było dość egoistycznym aspektem — problem jego bezpośrednio poruszał wątłe prawa człowieka ustanowione przez australijski rząd. Aborygen w kancelarii stawił się tuż po kweście, więc Benjamin nie miał ani czasu, ani siły, by przejmować się sprawami związanymi z Sollie. Większość swojej energii poświęcał pracy, a całą resztę Walterowi, nikogo więcej w swoim życiu nie potrzebując.

#30

Rozegrana z: Blake Hargrove
Miejsce: Dom Blake
Status: zakończona

— Ktoś już tam mieszka — obwieścił głośno, gdy nogą zamykał za sobą drzwi. Dłonie zajęte miał dwoma papierowymi siatkami z zakupami (ustalili z siostrą, że gotować będą dziś wspólnie, choć pewnie nieznośny Ben prędko miał jej wykazać, że najlepiej będzie, jeśli sam zajmie się przyrządzaniem późnego obiadu), a myśli sprawami, które przywracały do życia minione, utracone lata. — W domu dziadków. Wygląda zupełnie inaczej, widziałaś? Zamurowali okno na poddaszu. To głupie, prawda? — mówił głośno, wyraźnie, by będąca w głębi domu Blake — gdziekolwiek ją poniosło — mogła usłyszeć każde słowo.

[benjamin hargrove]

#31

Rozegrana z: Mari Chambers
Miejsce: mieszkanie bena
Status: zakończona

Przebudziwszy się nagle z niemym co zastygniętym na zaskoczonych ustach, odczekał chwilę, nim zerknąwszy najpierw na zegar (wskazówki dumnie ułożone na jedynce) powędrował w kierunku drzwi. Krok miał raczej chwiejny i ociężały, a do ostatniej chwili — nim zdecydował się powitać swego gościa — umysł na tyle rozkojarzony, że z trudem zlepiał ze sobą skrawki minionego dnia. Dnia. Nie wiedział nawet, który jest dzień tygodnia. Opadłszy ciężko plecami o jedną ze ścian wziął kilka głębszych wdechów, pozwolił zamglonemu spojrzeniu odnaleźć ostrość i przywdziewając na twarz lekki uśmiech pociągnął za klamkę. Nie spodziewał się Mari.

#32

Rozegrana z: Gwen Fitzgerald
Miejsce: rozmowa telefoniczna
Status: zakończona

Szare miasto nabierało kolorów. W przeciągu niemalże trzydziestu minut z hebanowych plam poczęły wyłaniać się ostre kontury fasady budynków, a gdy wreszcie zaparkował i opuścił auto, miasto oblepiała szarawa jasność. Do wschodu słońca pozostały jednakże dwie godziny — jeszcze nim wcisnął odpowiedni przycisk na telefonie zahaczył nieprzytomnie wzrokiem o główny ekran, na którym wyświetlały się niewielkie cyfry. Czwarta szesnaście. O tej godzinie winien był jeszcze spać. Mknąc jednakże do windy dociskał już urządzenie do ucha, dłońmi tymczasem wertując plik trzymanych dokumentów. Kiedy po ostatnim sygnale połączenie zostało nawiązane, odetchnął z ulgą.

[benjamin hargrove]

#33

Rozegrana z: Eve Paxton
Miejsce: Strefa miejska
Status: zakończona

Skinąwszy lekko głową zmniejszył dzielący go i Eve dystans, wciskając na usta delikatny, ciepły uśmiech. Nie potrafił inaczej. Nawet w tak beznadziejnej sytuacji, która w podły sposób przywracała ich na nowo do tamtych przepełnionych burzami dni, kiedy na własną rękę poszukiwali małej Isabelli. Wierząc uparcie, że dwójka nastoletnich buntowników ma prawo zabawiać się w superbohaterów. Ale teraz było inaczej, prawda?

#34

Rozegrana z: walter wainwright
Miejsce: mieszkanie bena
Status: zakończona

Ileż to razy budził się w ten sam sposób; promień słońca przedostający się przez niedociągniętą żaluzję; szelest szeptów i cicho stawianych kroków dobiegający z sąsiednich mieszkań; jedna z dłoni sunąca po lnianym prześcieradle, natrafiająca na… pustkę. Ze zdumieniem otworzył zaspane oczy i wbił ich zieleń w wolny skrawek łóżka. Nim dotarły do niego odgłosy dobiegające z salonu — lekko stawiane kroki, rozmowa której zdania wypowiadane były półgłosem — minęło kilka dłużących się sekund. Powinien się przyzwyczaić.

[benjamin hargrove]

#35

Rozegrana z: orpheus wrottesley
Miejsce: kancelaria
Status: zakończona

Raczej powinien się więc spodziewać, że coś pójdzie nie tak, że w tego typu przypadkach nie istnieje coś takiego, jak strefa bezpieczeństwa; mknąc prędkim krokiem do swojego gabinetu, pozostawiając za sobą poirytowaną Laurę, wpadł na coś — na kogoś — w najmniej oczekiwanej chwili. Choć ciężko byłoby cokolwiek z tego przewidzieć, prawda? Nie miał tylko pewności, czy zdumienie jego bardziej czepia się strugów ciepłego napoju, wnikającego złośliwie w strukturę jasnego materiału, czy jednak sylwetki, pełniącej rolę winowajcy tego nieprzyjemnego incydentu. — Co ty tutaj… — zdołał jedynie spytać, zastanawiając się, czy właśnie o nim Laura usiłowała mu przed momentem powiedzieć.

#36

Rozegrana z: walter wainwright
Miejsce: moonlight bar
Status: zakończona

Kiedy wreszcie go zobaczył — Luna opowiadała właśnie jakąś anegdotę — uśmiech przepełniony szczęściem przyozdobił jego twarz. Serce stanęło mu na moment tylko po to, by po chwili dać się porwać w dziki wir najszczerszej radości. — Cześć! — zawołał ponad morze rozmów, nieco zaskoczony tym, że jednak przyszedł. I że nie cofnął się w tej samej w chwili, w której dotarło do niego, że spotkanie to nie ma jednak kameralnego wydźwięku. Chwilę później wszystkie zebrane twarze kolejno zwracały się ku mężczyźnie z mniejszym i większym zainteresowaniem, rzucając albo równie uprzejme dobry wieczór, albo wesołe i prędkie hej.

[benjamin hargrove]

#37

Rozegrana z: Jo King
Miejsce: Dom Jo
Status: porzucona

A potem minął miesiąc. Kilka kolejnych dni. I Ben nie był ani bliżej (ani też dalej) od odnalezienia jakiegokolwiek rozwiązania. Siedząc w zaparkowanym kilka metrów od jej domu samochodzie, na podjeździe znajomych posiadających ogrodzenie (nie był na tyle bezmyślny, by swym drogim autem ot tak parkować na terenie Sapphire River), myślał o tym, co będzie miał jej powiedzieć. I czy w ogóle mówić coś powinien, czy znów nie wystarczyłoby posłużyć się tanim kłamstwem. Chyba w końcu na coś wpadłem, zobaczymy. Zmęczenie zakotwiczone w jego mieniących się szmaragdem oczach zdradziłoby jednak, że to wszystko nieprawda, że sytuacja jest dużo bardziej skomplikowana, niż się im początkowo wydawało. Ale nie zamierzał się poddawać i właśnie to zamierzał jej dzisiaj obiecać. Że będzie próbować do skutku.

#38

Rozegrana z: Mari Chambers & Gwen Fitzgerald
Miejsce: sydney
Status: zakończona

Nie potrafił także przez cały ten wyjazd zachować się w choćby najmniejszym stopniu nierozsądnie. Odmawiał kawy (i tak z niej rezygnował przez Waltera), nie zgadzał się na alkohol (twierdząc, że to ze względu na Blake oraz Waltera, dwukrotnie robiąc Mari i Gwen w y k ł a d na temat alkoholizmu), powołując się na ojca załatwił im prywatnego kierowcę (jego rodzice ucieszyli się, że w końcu mogą jakoś pomóc), bez przerwy sprawdzał pogodę (o piętnastej będzie za ciepło, żeby przejść z sądu do kawiarni; pojadą do hotelu i zjedzą tam), przygotował propozycje wszystkich restauracji znajdujących się w Sydney, które posiadały odpowiednie certyfikaty, warzywne koktajle i posiłki o niskim indeksie glikemicznym. Przecież i tak zwykł jadać zdrowo.

[benjamin hargrove]

#39

Rozegrana z: zack henderson
Miejsce: Allawah
Status: zakończona

Zastanawiał się, czy gdyby nie tamte przepełnione szczęściem dni, i tak zainteresowała by go sprawa Yarrana. Czy w równym stopniu jego sercem zawładnąłby ból, gdy ogłaszano jego przegraną; wystosowana została naturalnie u g o d a, ale dla Benjamina równoznaczne to było z porażką — tym bardziej, że w tym konkretnym przypadku, niewysoka kwota uciszyć miała aborygeńską społeczność. Hargrove udawał, że nie podłamało go to w żaden sposób. Udawał, że dodało mu wyłącznie sił do działania, bo od razu podjął się pro-bono kilku innych spraw przyjaciół Yarrana, ale prawda była taka, że ciężko było mu przełknąć pierwszą tak poważną klęskę.

#40

Rozegrana z: Gwen Fitzgerald
Miejsce: mieszkanie gwen
Status: zakończona

Wchodząc jednak tego wieczora do mieszkania Gwen z dwoma kartonami pizzy w wersji max, zgrzewką piwa (dla siebie wybrał bezalkoholowe) i paczką nachosów, był pewien co do słuszności decyzji, jaką zdążył podjąć. Sam. Potrzebował tego przywileju — musiał mieć pewność, że postępuje zgodnie z sercem i rozumem, że wybierając jedną z opcji, robi to dla siebie.

[benjamin hargrove]

#41

Rozegrana z: walter wainwright
Miejsce: bankiet za miastem
Status: zakończona

#42

Rozegrana z: orpheus wrottesley
Miejsce: mieszkanie bena
Status: zakończona

Skłamał. Gwen, Mari, Blake i komukolwiek, kto akurat zapragnął wedrzeć się w jego życie; mówił, że jest chory lub że na kilka dni wyjeżdża. Że chodzi o jakąś poważną sprawę bądź paskudną grypę. Że ma własne sprawy, których tłumaczyć nie musi, bo ważne jest tylko to, że przez kilka dni go nie będzie. Nie miał pojęcia, jak długo może się tak ukrywać; wczorajszego dnia złamał się i zadzwonił do Jane, o wszystkim jej opowiadając; chyba ona jedyna mogła go zrozumieć. Zaproponowała mu, by przejechał, a on znów posłużył się kłamstwem; może jednak naprawdę był chory, w tej swojej obsesji, sprzeciwie wobec zmian i pewności, że nikogo o jego rozstaniu z Walterem informować nie musi, w każdym razie — skłamał zakładając, że nie może opuszczać swego mieszkania na wypadek, gdyby Walter jednak postanowił przyjść.

[benjamin hargrove]

#43

Rozegrana z: ezra brooks
Miejsce: i like people who smile when it's raining
Status: przerwana

Kolumnada pudeł umościła się między mieszkaniem dwadzieścia a dwadzieścia jeden, całkowicie blokując swobodne przemieszczanie się. Należało się bowiem najpierw przygarbić (poniewczasie zerkając ponad ramieniem, czy nic, aby przypadkiem, nie spada na głowę), a następnie wciągnąć brzuch i z krzywym uśmiechem przecisnąć się między życiem zamkniętym w tekturowe kartony. Nie wywołało to jednak złości pani Glisson, która od lat trzech była sąsiadką Benjamina, po pierwsze dlatego, że — na niego nie gniewał się nikt nigdy. Po drugie jako jedyna wiedziała (choć wprost o to nie zapytała; była zaledwie wierną obserwatorką sąsiedzkiego życia, wyznaczonego przez granice tegoż korytarza), że irracjonalizm nagłej przeprowadzki bierze się z tego prostego, acz bolesnego powodu, jakim jest rozstanie.

#44

Rozegrana z: walter wainwright
Miejsce: you're pride, i'm prejudice
Status: zakończona

Obiecał sobie więc, że bez względu na to, co stanie się w szpitalu (czy Walter dowiedział się, że Benjamin rozpocznie tam w niedługim czasie pracę?), zachowa się profesjonalnie. Miało to, mniej więcej, oznaczać, że Benjamin zachowywać będzie się tak, jakby miejsce pracy było jedyną rzeczą, jaka kiedykolwiek mogłaby ich łączyć.
Ale się uśmiechnął. A Walter nie.

[benjamin hargrove]

#45

Rozegrana z: alty baillirgian
Miejsce: we were born to be just losers
Status: zakończona

Pomyślał, że nigdy tam nie wróci.
Popołudniowy żar, zwiastujący koniec zimy (jej odejście zauważał przede wszystkim o świcie, zmuszony do zaciągania rolet; od jakiegoś czasu nie mogąc znieść jaskrawych barw słońca, uciekał w świat szarości. Zima sprzyjała ów unikom — późne wschody słońca, ołowiane chmurzyska i częste deszcze pochodziły jakby ze środa jego duszy. A teraz, na progu wiosennych dni, czuł się wielce zagubiony i niedopasowany do tego świata) podsycał towarzyszące mu jeszcze zawroty głowy.

#46

Rozegrana z: Marianne Chambers
Miejsce: and here i am slowly drifting away from everything i once claimed to love
Status: trwa

Mimo wczesnej pory zaczynało zmierzchać; spędzone w Barcelonie dwa tygodnie odzwyczaiły go na moment od australijskiej rutyny i trwającego zaledwie ułamek chwili dnia, pachnącego zimą i chłodem. Nie przeszkadzało mu to jednak; po raz pierwszy cieszył się z tego, że zimowe dni są pochmurne, przyprószane deszczem i prędko upływającym czasem.