about
a negroni
sbagliato
with prosecco in it
sbagliato
with prosecco in it
Dzień, w którym mój brat trzasnął drzwiami...
... i przytrzasnął mi palce nie należał do tych zbyt udanych.
Dorosłość rozpoczyna się chyba wtedy, gdy zaczynasz poszukiwać swojego początku. Chcesz wiedzieć, jak poznali się twoi rodzice, do jakiego rodu należał twój dziadek i czy masz jakieś korzenie, o których jeszcze nie wiesz i którymi możesz się pochwalić przed dokuczającymi ci kolegami z klasy. Może twój wujek jest sławną osobą, ale nie było okazji, żeby go poznać?
Nie widziałam niczego niezwykłego w aborygeńskich przodkach, bo niczym ich nie przypominam. Bo ja, przeciwieństwie do mojego rodzeństwa, nie odziedziczyłam po ojcu ciemnych włosów i oczu, za to moja jasna karnacja prosi się o witaminę D, a i piegi na ciele aż krzyczą o jej niedoborze. Z wiekiem coraz bardziej zaczynam powątpiewać, że w ogóle jestem córką swoich rodziców, bo włosy matki przybierają rudawy odcień tylko w słońcu i tylko wtedy, kiedy patrzy się na nie z odpowiedniej perspektywy. W szkole nazywano mnie bękartem, więc skrycie liczyłam na to, że mamy w rodzinie jakiegoś krewnego aktora, którego istnieniem będę mogła odpędzić plotki na swój temat gdzieś na boczny plan, ale wraz z mocniejszym zaangażowaniem w poszukiwania, przychodziło jeszcze większe rozczarowanie. Nie było żadnego wujka taplającego się w w bogactwie i świetle reflektorów. Za to ruda czupryna stała się moim przekleństwem.
Rude jest wredne?
Małe, ciekawskie było ze mnie dziecko, które lubiło pchać palce tam, gdzie nie powinno. I odkąd tylko pamiętam, dla mnie wszystko ma swoją barwę i odcień. Wiatr szumi błękitem między drzewami, a kroki taty wyglądają dla mnie jak oranżowe smugi zostawiane na podłodze niczym na malarskim płótnie. Głos mamy brzmi jak dwukolorowe, różowo - białe kwiaty mieczyka zerwanego spomiędzy wysokich źdźbeł trawy, a moje znoszone ogrodniczki szeleszczą niczym granatowa noc. Śmiech brata brzmi jak łamane, oliwkowe gałązki eukaliptusa, a na swej drodze napotyka wzrok ukryty w mahoniowych tęczówkach naszych sióstr. Zapachy też mają kolory. Jedne są turkusowe, inne beżowe i purpurowe. Jabłecznik babci pachnie ciepłą czerwienią. Nigdy nie jadłam lepszego!
Odrobinę za długo wpatruję się w twarze i oczy, odrobinę za bardzo nadstawiam się na to, co może przynieść jutro i odrobinę za szybko uciekam za goniącą mnie pszczołą. Muzyka mi w sercu gra.
lubię: kolorowe skarpetki, granie na perkusji, seriale kostiumowe, rock alternatywny, dłubać przy vanie, kanapki z masłem orzechowym i dżemem, mojego kota ragdolla Bubbera, memy z gry o tron, protesty w słusznej sprawie, prosecco, kaktusy, minimalistyczne tatuaże, trampki, głupie rality show, siedzenie po nocach, swoją pracę, pieprzyki w dziwnych miejscach, szybką jazdę samochodem, deszcz, koale, szkicowanie na tablecie, koszenie trawy, kawę, smakowe liquidy do e-papierosów;
nie lubię: pływania w zbiorniach wodnych, owadów, brukselki, gadać przez telefon, siedzieć w jednym miejscu, swoich włosów, porannego wstawania, sukienek, dużych psów, dzieci, wystąpień publicznych, wścibskich sąsiadów, wygazowanej wody mineralnej, zimnych frytek, ciepłego piwa, prasowania, wizyt u dentysty, załatwiania spraw urzędowych;
... i przytrzasnął mi palce nie należał do tych zbyt udanych.
Dorosłość rozpoczyna się chyba wtedy, gdy zaczynasz poszukiwać swojego początku. Chcesz wiedzieć, jak poznali się twoi rodzice, do jakiego rodu należał twój dziadek i czy masz jakieś korzenie, o których jeszcze nie wiesz i którymi możesz się pochwalić przed dokuczającymi ci kolegami z klasy. Może twój wujek jest sławną osobą, ale nie było okazji, żeby go poznać?
Nie widziałam niczego niezwykłego w aborygeńskich przodkach, bo niczym ich nie przypominam. Bo ja, przeciwieństwie do mojego rodzeństwa, nie odziedziczyłam po ojcu ciemnych włosów i oczu, za to moja jasna karnacja prosi się o witaminę D, a i piegi na ciele aż krzyczą o jej niedoborze. Z wiekiem coraz bardziej zaczynam powątpiewać, że w ogóle jestem córką swoich rodziców, bo włosy matki przybierają rudawy odcień tylko w słońcu i tylko wtedy, kiedy patrzy się na nie z odpowiedniej perspektywy. W szkole nazywano mnie bękartem, więc skrycie liczyłam na to, że mamy w rodzinie jakiegoś krewnego aktora, którego istnieniem będę mogła odpędzić plotki na swój temat gdzieś na boczny plan, ale wraz z mocniejszym zaangażowaniem w poszukiwania, przychodziło jeszcze większe rozczarowanie. Nie było żadnego wujka taplającego się w w bogactwie i świetle reflektorów. Za to ruda czupryna stała się moim przekleństwem.
Rude jest wredne?
Małe, ciekawskie było ze mnie dziecko, które lubiło pchać palce tam, gdzie nie powinno. I odkąd tylko pamiętam, dla mnie wszystko ma swoją barwę i odcień. Wiatr szumi błękitem między drzewami, a kroki taty wyglądają dla mnie jak oranżowe smugi zostawiane na podłodze niczym na malarskim płótnie. Głos mamy brzmi jak dwukolorowe, różowo - białe kwiaty mieczyka zerwanego spomiędzy wysokich źdźbeł trawy, a moje znoszone ogrodniczki szeleszczą niczym granatowa noc. Śmiech brata brzmi jak łamane, oliwkowe gałązki eukaliptusa, a na swej drodze napotyka wzrok ukryty w mahoniowych tęczówkach naszych sióstr. Zapachy też mają kolory. Jedne są turkusowe, inne beżowe i purpurowe. Jabłecznik babci pachnie ciepłą czerwienią. Nigdy nie jadłam lepszego!
Odrobinę za długo wpatruję się w twarze i oczy, odrobinę za bardzo nadstawiam się na to, co może przynieść jutro i odrobinę za szybko uciekam za goniącą mnie pszczołą. Muzyka mi w sercu gra.
lubię: kolorowe skarpetki, granie na perkusji, seriale kostiumowe, rock alternatywny, dłubać przy vanie, kanapki z masłem orzechowym i dżemem, mojego kota ragdolla Bubbera, memy z gry o tron, protesty w słusznej sprawie, prosecco, kaktusy, minimalistyczne tatuaże, trampki, głupie rality show, siedzenie po nocach, swoją pracę, pieprzyki w dziwnych miejscach, szybką jazdę samochodem, deszcz, koale, szkicowanie na tablecie, koszenie trawy, kawę, smakowe liquidy do e-papierosów;
nie lubię: pływania w zbiorniach wodnych, owadów, brukselki, gadać przez telefon, siedzieć w jednym miejscu, swoich włosów, porannego wstawania, sukienek, dużych psów, dzieci, wystąpień publicznych, wścibskich sąsiadów, wygazowanej wody mineralnej, zimnych frytek, ciepłego piwa, prasowania, wizyt u dentysty, załatwiania spraw urzędowych;
Środek transportu
hulajnoga elektryczna, rower bmx, retro van volkswagen w wiecznej naprawie
Związek ze społecznością Aborygenów
posiada aborygeńsko-kanadyjskie korzenie i mimo że zna wszystkie tradycje i legendy, została wychowana w dobie elektroniki
Najczęściej spotkasz mnie w:
sklep muzyczny lost in vibes, rodzinny zakład kaletniczy, najczęściej okolice Tingaree, sporadycznie centrum miasta
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
rodzeństwo znajdujące się na forum, rodziców npc
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
tak, ale z umiarem
hulajnoga elektryczna, rower bmx, retro van volkswagen w wiecznej naprawie
Związek ze społecznością Aborygenów
posiada aborygeńsko-kanadyjskie korzenie i mimo że zna wszystkie tradycje i legendy, została wychowana w dobie elektroniki
Najczęściej spotkasz mnie w:
sklep muzyczny lost in vibes, rodzinny zakład kaletniczy, najczęściej okolice Tingaree, sporadycznie centrum miasta
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
rodzeństwo znajdujące się na forum, rodziców npc
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
tak, ale z umiarem
Montana "Monty" Fairweather
Sadie Sink
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!