about
when she bites her lip, looks at me like that, i wanna be more than a friend
does she feel the same? does she want me back?
does she feel the same? does she want me back?
Obstawiała bardzo podobny przebieg wydarzeń w przypadku rzeczywistej ciąży. Na pewno by nie czekał z przyjściem do siostry w panice po radę. Działało to zresztą w obie strony, bo ona też przybiegłaby do niego jakby tylko zobaczyła pozytywny wynik testu ciążowego. Najprawdopodobniej zanim poinformowałaby ojca tego co w środku niej rosło. No ale, na szczęście, żadne z nich nie musiało obecnie radzić sobie z takimi problemami. Uśmiechnęła się za to na wieść, że być może Stitch w przyszłości doczeka się czworonożnej rodziny. Byłoby to super, przynajmniej jej zdaniem. Stitcha dość trudno było o to zapytać. To znaczy, można było pytać, ale z odpowiadaniem było znacznie gorzej.
— No, trochę byłoby głupio jakbyś mnie zgubił po tym jak rodzice mnie ukradli — stwierdziła, kładąc emfazę na to ostatnie słowo, z wiadomych przyczyn. Historia, którą Darcy rozpowiadał dzieciakom ze szkoły dość szybko zatoczyła koło i sprowadziła go i państwo Mortensen do gabinetu dyrektora. — Nie szukałam za bardzo jeszcze, byłam tylko na jednej randce — przyznała się i wzruszyła ramionami. Nie miała do tego głowy za bardzo ostatnio. Wolała poświęcać swój czas na spotkania ze znajomymi, do randkowania jej jakoś mocno nie ciągnęło na razie. I tak, wiedziałby. Nie wszystko, ale wystarczająco dużo.
— Chociaż coś mnie będzie pocieszać po Twojej śmierci — uznała, ocierając niewidzialną łzę. Totalnie doceniała zaszczyt, jaki ją właśnie kopnął. Złamała zimny okład, który od razu zaczął się chłodzić, a potem popsikała rękę Darcy’sgo środkiem odkażającym. Dała mu do ręki zimny już okład, żeby mógł sobie przyłożyć. — Boli bardziej? — zapytała go z troską. Liczyła, że naprawdę nie będzie powodów do odwiedzin w szpitalu i szybko mu to zejdzie.
— Chyba dokończę porządki sama, wiesz — zagadnęła go z lekkim uśmiechem na ustach. — Nie mogę być odpowiedzialna za Twoją śmierć — dodała całkiem poważnym tonem, bo takie miała życiowe przemyślenia. Głupio by było jakby kolejne pająki go pokąsały i by przez to umarł. Sprzątając strych. Trochę beznadziejna rzecz do umieszczenia na nagrobku. — Zniosę nam jakieś pudlo, popcorn i colę i obejrzymy coś, a ja Ci będę pokazywać artefakty z pudła i będziemy decydować co z nimi robimy — zaproponowała. W końcu miał takie samo prawo do tych pamiątek co ona. To że tu mieszkała nie oznaczało, że chciała zachować wszystko dla siebie.
darcy g. mortensen
— No, trochę byłoby głupio jakbyś mnie zgubił po tym jak rodzice mnie ukradli — stwierdziła, kładąc emfazę na to ostatnie słowo, z wiadomych przyczyn. Historia, którą Darcy rozpowiadał dzieciakom ze szkoły dość szybko zatoczyła koło i sprowadziła go i państwo Mortensen do gabinetu dyrektora. — Nie szukałam za bardzo jeszcze, byłam tylko na jednej randce — przyznała się i wzruszyła ramionami. Nie miała do tego głowy za bardzo ostatnio. Wolała poświęcać swój czas na spotkania ze znajomymi, do randkowania jej jakoś mocno nie ciągnęło na razie. I tak, wiedziałby. Nie wszystko, ale wystarczająco dużo.
— Chociaż coś mnie będzie pocieszać po Twojej śmierci — uznała, ocierając niewidzialną łzę. Totalnie doceniała zaszczyt, jaki ją właśnie kopnął. Złamała zimny okład, który od razu zaczął się chłodzić, a potem popsikała rękę Darcy’sgo środkiem odkażającym. Dała mu do ręki zimny już okład, żeby mógł sobie przyłożyć. — Boli bardziej? — zapytała go z troską. Liczyła, że naprawdę nie będzie powodów do odwiedzin w szpitalu i szybko mu to zejdzie.
— Chyba dokończę porządki sama, wiesz — zagadnęła go z lekkim uśmiechem na ustach. — Nie mogę być odpowiedzialna za Twoją śmierć — dodała całkiem poważnym tonem, bo takie miała życiowe przemyślenia. Głupio by było jakby kolejne pająki go pokąsały i by przez to umarł. Sprzątając strych. Trochę beznadziejna rzecz do umieszczenia na nagrobku. — Zniosę nam jakieś pudlo, popcorn i colę i obejrzymy coś, a ja Ci będę pokazywać artefakty z pudła i będziemy decydować co z nimi robimy — zaproponowała. W końcu miał takie samo prawo do tych pamiątek co ona. To że tu mieszkała nie oznaczało, że chciała zachować wszystko dla siebie.
darcy g. mortensen
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky,
and as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
and as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
Nie myliła się ani trochę. Była osobą, po której jednocześnie spodziewał się rozsądku i złośliwych żartów oraz wsparcia. Była to mieszanka, która na pewno sprawdziłaby go na ziemię i pomogła uporać się z problemem. I on na pewno zagwarantowałby jej to samo. Przecież między innymi od takich rzeczy miało się rodzeństwo. Między innymi, bo wiadomo, że bez problemu można było znaleźć więcej funkcji.
— Same problemy by z tego byłī, no bo gdzie niby zgłosić zaginięcie kradzionej siostry? — westchnął z takim rozczarowaniem, jakby właśnie dotarło do niego, jaki świat jest źle zorganizowany i jak wiele spraw nie otrzymuje pomocy odpowiedniej przez systemowe ograniczenia i biurokrację. No skandal. Na pewno taka instytucja była bardzo potrzebna.
— Rozumiem. Była chociaż miła? — dopytał, z nadzieją nawet, że owszem. Priyanka zasługiwała na miłą zabawę, a nie spotkanie z jakimś bucem albo frajerką, co by tylko popsuło jej dzień. I oczywiście zasługiwała na najlepszego partnera bądź partnerkę, bo przecież była najlepszą osobą pod słońcem. I Darcy był w stanie się o to kłócić z absolutnie każdym. Bo przecież nawet jeśli sam był dla niej często złośliwy i robił sobie z niej żarty oraz głupie psikusy, to nie znaczyło, że inni mogli tak od razu też przechodzić do takiego zachowania. Szczególnie jeśli ich zamiary wcale nie były podyktowane miłością, jak u niego.
— Mam też fantastycznie rozwiniętą wyspę w animal crossing, myślę że mogłabyś sprzedać te zasoby innym graczom za tyle, że pojechałabyś na jakąś miłą wycieczkę — nie było to kłamstwo, w końcu obydwoje dobrze wiedzieli, że czarny rynek dodatków i zbiorów w grach kwitł od lat i ludzie płacili realne pieniądze za naprawdę dziwne rzeczy bez mrugnięcia okiem.
— Nie jest to najprzyjemniejsze uczucie, ale jak na razie nie mam wrażenia, że ręka opuszcza moje ciało zabierając z niego też duszę — poinformował ją poważnym, profesjonalnym tonem, jakby był pielęgniarką na porannym obchodzie, która zdaje lekarce prowadzącej raport ze stanu pacjenta w nocy.
— Nie no, przestań — pokręcił głową[/b] — bo nie podobało mu się to. — Pomogę Ci, ale myślę że możemy znieść to rzeczywiście tutaj, żeby nie ryzykować, że jest ich tam więcej — zaproponował coś, co jego zdaniem było swego rodzaju kompromisem. — Nie martw sie, nie umrę, przecież nie mogę zostawić Cię samej, gdy jest szansa, że znajdziesz tam strój Kermita i Pigi… — dodał jeszcze, żartobliwie, aby jednak rozgonić te negatywne emocje wokół i ponure miny.
priyanka nadir-mortensen
— Same problemy by z tego byłī, no bo gdzie niby zgłosić zaginięcie kradzionej siostry? — westchnął z takim rozczarowaniem, jakby właśnie dotarło do niego, jaki świat jest źle zorganizowany i jak wiele spraw nie otrzymuje pomocy odpowiedniej przez systemowe ograniczenia i biurokrację. No skandal. Na pewno taka instytucja była bardzo potrzebna.
— Rozumiem. Była chociaż miła? — dopytał, z nadzieją nawet, że owszem. Priyanka zasługiwała na miłą zabawę, a nie spotkanie z jakimś bucem albo frajerką, co by tylko popsuło jej dzień. I oczywiście zasługiwała na najlepszego partnera bądź partnerkę, bo przecież była najlepszą osobą pod słońcem. I Darcy był w stanie się o to kłócić z absolutnie każdym. Bo przecież nawet jeśli sam był dla niej często złośliwy i robił sobie z niej żarty oraz głupie psikusy, to nie znaczyło, że inni mogli tak od razu też przechodzić do takiego zachowania. Szczególnie jeśli ich zamiary wcale nie były podyktowane miłością, jak u niego.
— Mam też fantastycznie rozwiniętą wyspę w animal crossing, myślę że mogłabyś sprzedać te zasoby innym graczom za tyle, że pojechałabyś na jakąś miłą wycieczkę — nie było to kłamstwo, w końcu obydwoje dobrze wiedzieli, że czarny rynek dodatków i zbiorów w grach kwitł od lat i ludzie płacili realne pieniądze za naprawdę dziwne rzeczy bez mrugnięcia okiem.
— Nie jest to najprzyjemniejsze uczucie, ale jak na razie nie mam wrażenia, że ręka opuszcza moje ciało zabierając z niego też duszę — poinformował ją poważnym, profesjonalnym tonem, jakby był pielęgniarką na porannym obchodzie, która zdaje lekarce prowadzącej raport ze stanu pacjenta w nocy.
— Nie no, przestań — pokręcił głową[/b] — bo nie podobało mu się to. — Pomogę Ci, ale myślę że możemy znieść to rzeczywiście tutaj, żeby nie ryzykować, że jest ich tam więcej — zaproponował coś, co jego zdaniem było swego rodzaju kompromisem. — Nie martw sie, nie umrę, przecież nie mogę zostawić Cię samej, gdy jest szansa, że znajdziesz tam strój Kermita i Pigi… — dodał jeszcze, żartobliwie, aby jednak rozgonić te negatywne emocje wokół i ponure miny.
priyanka nadir-mortensen
about
when she bites her lip, looks at me like that, i wanna be more than a friend
does she feel the same? does she want me back?
does she feel the same? does she want me back?
Roześmiała się na jego słowa i zawiedzioną minę.
— No, nie ma gdzie — przyznała mu rację współczująco, jakby wcale nie była równie pokrzywdzoną częścią tej wyimaginowanej sytuacji. Na policję by Darcy iść nie mógł bez wkopywania ich rodziców, więc nie pozostawiało to zbyt wielu opcji. Może powinien sam zadbać o to by taka instytucja powstała?
— Nie było źle, ale kolejnych randek nie będzie — stwierdziła zgodnie ze swoimi odczuciami. Czasem się po prostu nie łapało z kimś vibe’u i nic nie można było z tym zrobić. Na pewno nie dało się wymusić połączenia z drugą osobą. To znaczy, można było próbować, ale nigdy nie kończyło się to dobrze. Nie ubolewała jednak nad tym przesadnie. Dopiero wróciła, miała mnóstwo pracy i wolała poświęcać swój wolny czas psu, bratu i spotkaniom z przyjaciółmi. Miłość mogła poczekać.
— Albo mogłabym grać, to prawie jak wyjazd na wakacje — uznała żartobliwie, bo w innych barwach nie potrafiła rozważać jego śmierci. Nawet jeśli miałaby wówczas odziedziczyć kolekcję retro konsol do grania, w tym modeli przenośnych i wysoce rozwiniętą wyspę w Animal Crossing. Nie było to warte utraty brata, którego kochała całym swoim sercem, a potem jeszcze trochę, nawet wtedy kiedy sama rozważała niezbyt poważnie zamordowanie go we śnie. Albo na jawie, żeby wiedział, że to ona.
— Proszę mnie informować o postępach i ewentualnych zmianach na gorsze — poprosiła go równie profesjonalnym tonem lekarza prowadzącego. Takiego w serialach, bo w prawdziwym życiu nie miała z nimi zbyt wiele styczności, na szczęście. — Mogę na to przystać, ale pod warunkiem, że z kolejnymi pająkami będę się rozprawiać ja — negocjowała warunki umowy. — W zamian mogę Ci oddać strój Piggy — zaproponowała na osłodę tego deala, ale już szła na górę, żeby przynieść im karton i jedzenie, więc musiał poczekać z odpowiedzią aż wróci. Przynajmniej miał czas na przemyślenia, bo to poważne sprawy były i nie można było podejmować decyzji tak po prostu, bezmyślnie i spontanicznie.
— Czy umowa stoi? — zapytała, gdy już wszystko zniosła i przyszła do niego z powrotem z kartonem, na którym stała taca z jedzeniem i napojami. Doświadczenie kelnerskie wyniesione z pracy podczas jej podróży przydawało się często. Dużo częściej niż się spodziewała.
darcy g. mortensen
— No, nie ma gdzie — przyznała mu rację współczująco, jakby wcale nie była równie pokrzywdzoną częścią tej wyimaginowanej sytuacji. Na policję by Darcy iść nie mógł bez wkopywania ich rodziców, więc nie pozostawiało to zbyt wielu opcji. Może powinien sam zadbać o to by taka instytucja powstała?
— Nie było źle, ale kolejnych randek nie będzie — stwierdziła zgodnie ze swoimi odczuciami. Czasem się po prostu nie łapało z kimś vibe’u i nic nie można było z tym zrobić. Na pewno nie dało się wymusić połączenia z drugą osobą. To znaczy, można było próbować, ale nigdy nie kończyło się to dobrze. Nie ubolewała jednak nad tym przesadnie. Dopiero wróciła, miała mnóstwo pracy i wolała poświęcać swój wolny czas psu, bratu i spotkaniom z przyjaciółmi. Miłość mogła poczekać.
— Albo mogłabym grać, to prawie jak wyjazd na wakacje — uznała żartobliwie, bo w innych barwach nie potrafiła rozważać jego śmierci. Nawet jeśli miałaby wówczas odziedziczyć kolekcję retro konsol do grania, w tym modeli przenośnych i wysoce rozwiniętą wyspę w Animal Crossing. Nie było to warte utraty brata, którego kochała całym swoim sercem, a potem jeszcze trochę, nawet wtedy kiedy sama rozważała niezbyt poważnie zamordowanie go we śnie. Albo na jawie, żeby wiedział, że to ona.
— Proszę mnie informować o postępach i ewentualnych zmianach na gorsze — poprosiła go równie profesjonalnym tonem lekarza prowadzącego. Takiego w serialach, bo w prawdziwym życiu nie miała z nimi zbyt wiele styczności, na szczęście. — Mogę na to przystać, ale pod warunkiem, że z kolejnymi pająkami będę się rozprawiać ja — negocjowała warunki umowy. — W zamian mogę Ci oddać strój Piggy — zaproponowała na osłodę tego deala, ale już szła na górę, żeby przynieść im karton i jedzenie, więc musiał poczekać z odpowiedzią aż wróci. Przynajmniej miał czas na przemyślenia, bo to poważne sprawy były i nie można było podejmować decyzji tak po prostu, bezmyślnie i spontanicznie.
— Czy umowa stoi? — zapytała, gdy już wszystko zniosła i przyszła do niego z powrotem z kartonem, na którym stała taca z jedzeniem i napojami. Doświadczenie kelnerskie wyniesione z pracy podczas jej podróży przydawało się często. Dużo częściej niż się spodziewała.
darcy g. mortensen
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky,
and as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
and as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
Uśmiechnął się do niej ładnie na jej współczucie. Był przekonany, że na szczęscie Priyanka doskonale zdawała sobie sprawę z faktu, że największym problemem w przypadku jej zaginięcia ewentualnego — czy to we wczesnym dzieciństwie, czy później albo w ogóle teraz — byłby jej brak, a nie fakt, że ją wcześniej porwali i nie mieliby gdzie się zgłosić po pomoc. Była tak istotną częścią jego życia, że jednak wolał w ogóle nie myśleć o tym w poważnych kategoriach, bo nie chciał nawet sobie wyobrażać, jakby się czuł, gdyby cokolwiek jej się stało.
— Rozumiem, nie ma co na siłę, potem człowiek tylko się zniechęca — stwierdził lekko, bo daleki był od tego, aby ją namawiać jakoś mocno do dawania kolejnych szans osobom, z którymi chodziła na randki. Kibicował jej jedynie w tym, aby była szczęśliwa. A czy z kimś, czy bardziej solo, a może po prostu skacząc z kwiatka na kwiatek to już dla niego wszystko jedno. Na szczęście nie był żadną ciotką od strony dziadka, która wypytywała kiedy Priyanka się w końcu ustatkuje. Nie tylko dlatego, że on przecież był starszy i w myśl tej zasady (chociaż oczywiście nie do końca, bo jak wiadomo faceci mieli zdecydowanie więcej przywilejów w takich rozważaniach) też już dawno powinien mieć rodzinę, dom i posadzone drzewo.
— To prawda, najlepsze wakacje na jakich byłem, gdy złamałem nogę… — zażartował sobie, ale coś w tym było. Gdyby nie to, że miał konsole i gry, to pewnie by zwariował, gdy nie pozwalano mu nawet nogi opuszczać za bardzo początkowo, a potem nadal dość długo ograniczała go orteza. A tak to sobie ryby połowił, zbierał motylki, wziął udział w nielegalnych wyścigach i grał godzinami w tekkena i mortal kombat.
— Oho, było totalnie warto dać się ugryźć, skoro nagrodą jest strój Pigi — zażartował sobie rozbawiony. — Chociaż nie wiem, zostawię Ci go jako jakiś awaryjny kostium na halloween, bo i tak w niego nie wejdę — ich babcia zdecydowanie nosiła inny rozmiar. Doszli ostatecznie do porozumienia w kwestii tego, jak podzielić się częścią dekoracji świątecznych i okazało się, że do końca dnia stan Darcy’ego się nie pogarszał, więc bez obaw mógł ze swoimi łowami wrócić potem do siebie.
koniec, priyanka nadir-mortensen
— Rozumiem, nie ma co na siłę, potem człowiek tylko się zniechęca — stwierdził lekko, bo daleki był od tego, aby ją namawiać jakoś mocno do dawania kolejnych szans osobom, z którymi chodziła na randki. Kibicował jej jedynie w tym, aby była szczęśliwa. A czy z kimś, czy bardziej solo, a może po prostu skacząc z kwiatka na kwiatek to już dla niego wszystko jedno. Na szczęście nie był żadną ciotką od strony dziadka, która wypytywała kiedy Priyanka się w końcu ustatkuje. Nie tylko dlatego, że on przecież był starszy i w myśl tej zasady (chociaż oczywiście nie do końca, bo jak wiadomo faceci mieli zdecydowanie więcej przywilejów w takich rozważaniach) też już dawno powinien mieć rodzinę, dom i posadzone drzewo.
— To prawda, najlepsze wakacje na jakich byłem, gdy złamałem nogę… — zażartował sobie, ale coś w tym było. Gdyby nie to, że miał konsole i gry, to pewnie by zwariował, gdy nie pozwalano mu nawet nogi opuszczać za bardzo początkowo, a potem nadal dość długo ograniczała go orteza. A tak to sobie ryby połowił, zbierał motylki, wziął udział w nielegalnych wyścigach i grał godzinami w tekkena i mortal kombat.
— Oho, było totalnie warto dać się ugryźć, skoro nagrodą jest strój Pigi — zażartował sobie rozbawiony. — Chociaż nie wiem, zostawię Ci go jako jakiś awaryjny kostium na halloween, bo i tak w niego nie wejdę — ich babcia zdecydowanie nosiła inny rozmiar. Doszli ostatecznie do porozumienia w kwestii tego, jak podzielić się częścią dekoracji świątecznych i okazało się, że do końca dnia stan Darcy’ego się nie pogarszał, więc bez obaw mógł ze swoimi łowami wrócić potem do siebie.
koniec, priyanka nadir-mortensen