about
zagubiona w miłości pani doktor, która po rozwodzie źle wybrała, więc teraz powoli radzi sobie z brutalną prawdą o swoim życiu
Młodość spędziła w pozornie kochającej się rodzinie, jednakże ta w jej rodzinnym domu wiązała się z licznym wyrzeczeniami – tak było przez niemal 13 pierwszych lat jej życia. Posiadanie wpływowego ojca, który jako prokurator generalny - ale i wpływowy biznesmen - zawsze stawiany był na świeczniku, otwierało przed nią drzwi do wielkiego świata i wielkiej kariery, to właśnie te priorytety wpajał córce do głowy, skoro była jedynym owocem małżeństwa swoich rodziców. Posiadanie jednak włoskiego temperamentu, ale i hiszpańskiego, gorącego serca – nijak miało się do uporządkowanego planu na życie, który miał dla niej ojciec. Tak naprawdę tylko matka była dla niej wyznacznikiem uczuć i dzieciństwa, które pragnęła mieć – a w ostateczności dostała zaledwie wiele nieprzydatnych umiejętności, takich jak chociażby gra na fortepianie, ale i wiele zajęć pozalekcyjnych oraz ponadprogramowe nauczenie, by tylko przypodobać się ojcu. Temu samemu człowiekowi, który zaledwie kilkanaście dni po jej trzynastych urodzinach, po prostu spakował wszystkie swoje rzeczy i oznajmił, że odchodzi – w jednej chwili niszcząc całą ich rodzinę, jakby nigdy nic nie znaczyła. Rozwód - pełen kłótni, krzyków i nienawiści, doprowadził do tego, że jej rodzice rozstali się w niezgodzie, ojciec zrzekł się praw do córki, ale tym samym zabrał im dosłownie wszystko i wyjechał do Nowego Jorku, by tam stawiać kolejne kroki w zawodowej karierze, ale już u boku nowej rodziny.
Ile razy właściwie można zaczynać życie od nowa? Najwyraźniej tyle, ile trzeba, by nauczyć się przetrwać w tym niełatwym świecie. Ale w tym wszystkim zawsze mogła liczyć na swoją matkę, ale i babcię, która przyjęła je ponownie pod swój dach, gdy pozostały z niczym. Odeszły za to: plany na całe życie, nacisk na wzmożoną edukację i przymus do bycia najlepszym – bo do tego zobowiązywało nazwisko Sanford. Po rozwodzie była już po prostu Ambrose, przyjęła nazwisko po swojej mamie i to dało jej szansę na wreszcie normalne dzieciństwo. Bez wymagającego ojca, zdecydowanie rozkwitła, kształtowała swoje umiejętności tylko w tych kierunkach, które ją interesowały, otworzyła się na znajomych, których wreszcie mogła mieć i dla których miała również teraz czas, ale przede wszystkim dojrzewała jako wolna i niezależna kobieta. Zdecydowanie jednak zaakceptowała nowego wybranka swojej matki, zaprzyjaźniając się z nim na tyle, że, gdy jej rodzicielka kolejny raz wyszła za mąż, przyjęła jego nazwisko i kończąc szkołę średnią, nazywała się już Beresford. Chociaż jej zaufanie względem mężczyzn zawsze pozostawało nadszarpnięte, nie zamierzała odbierać szansy na szczęście innym oraz sobie samej. Natomiast kończąc medycynę - a zarazem ten najlepszy i najbardziej wymagający okres w swoim życiu, wiedziała już, że do wszystkiego doszła wyłącznie własną, ciężką pracą, bynajmniej nie zamierzając spełniać oczekiwań biologicznego ojca, z którym nie miała żadnego kontaktu – i to sprawiało, że naprawdę była z siebie dumna.
Rodzina była czymś, o czym zawsze marzyła – obserwując bowiem szczęście matki w drugim małżeństwie, naprawdę odzyskiwała wiarę w mężczyzn. Będąc już na specjalizacji w miejscowym szpitalu, poznała swojego przyszłego męża i chociaż początkowo, o to zaufanie była naprawdę bardzo ciężko, miłość do niego sprawiła, że rzeczywiście zdecydowali się na ślub. Można się jednak pokusić o stwierdzenie, że kobiety w jej rodzinie nie miały szczęścia do swoich wybranków, a może to po prostu to pierwsze małżeństwo zawsze musiało skończyć się rozwodem. Bowiem po dwóch latach od momentu, w którym powiedzieli sobie to sakramentalne tak, a ona czwarty raz w swoim życiu zmieniła nazwisko i oficjalnie została panią Hemingway, jej prywatne szczęście u boku męża po prostu dobiegło końca. Bo jeżeli to nie ona była dla niego wszystkim, to jak mogła oczekiwać wspólnej, szczęśliwej przyszłości?
Ambicja i ciężka praca pozwoliły jej zrobić karierę w wymarzonym zawodzie, oficjalnie została bowiem panią doktor – ale teraz już ponownie widniała jako doktor Beresford, gdy piąty raz w ciągu całego życia to nazwisko uległo zmianie. Wszystko to za sprawą jej gorącego serca, które pragnęło chyba więcej, niż wówczas mąż mógł jej dać – gdy więc pojawił się ktoś, kto okazał jej czułość i zainteresowanie, pozwoliła sobie na to, by uczucia wzięły górę i zdradziła męża. Rozwód był szybki, zapewne za sprawą jego możliwości i nazwiska, a przez ostatni rok Mira szukała swojego szczęścia już u boku nowego wybranka. Może nie była to miłość od pierwszego wejrzenia, może nawet nie kochała go tak mocno jak byłego męża, ale życie u jego boku było wszystkim, czego oczekiwała i potrzebowała. Znowu zaczynała wierzyć w to, że to szczęście jest na wyciągnięcie ręki… przynajmniej do momentu, w którym jej ukochany nie trafił do więzienia. Jej świat kolejny więc raz się rozpadł, bo o ile jeszcze wierzyła, że być może to chwilowe nieporozumienie i ten odzyska wolność, tak, gdy miesiąc temu otrzymała informację, że zamordowano go w więzieniu – jej nadzieja także umarła. Jej życie nigdy nie było usłane różami, ale w ostatnim czasie miała wrażenie, że los szczególnie rozdawał jej gorsze karty – wiedziała jednak również, że ten los miał wsparcie w kimś, kto zapragnął się na niej zemścić i kolejny raz to szczęście jej odebrać. Obecnie więc jedyna pewną w jej życiu stanowiła praca, której oddała się bez końca, by zagłuszyć ból, złość i rozczarowanie.
- po rozwodzie musiała wyprowadzić się z domu, który zamieszkiwała z mężem, a obecnie opuścić lokum, które zajmowała z dotychczasowym partnerem, który został zamordowany, w związku z czym ponownie wynajęła mieszkanie w Opal Moonlane;
- posiada psa rasy pudel toy, który zwie się Goldie;
- mimo tego, że na świat przyszła w Cairns, posiada również korzenie włosko-hiszpańskie, z uwagi na hiszpańskie pochodzenie matki oraz włoskie pochodzenie ojca;
- jej pełne i jak najbardziej oficjalne imię brzmi Mirella, obecnie jednak każdy i tak zawsze zwraca się do niej po prostu Mira;
- potrafi grać na fortepianie i trochę na skrzypcach, grać w tenisa i zna trzy języki w stopniu komunikatywnym, to wszystko za sprawą nad wyraz ambitnego ojca, który do 13 roku życia wymagał od niej o wiele więcej niż wymagało się od dzieci w tym wieku – języki ostatecznie szlifowała sama już po tym, jak ojciec ich opuścił;
- zawsze starała się być dobrą żoną – wychodziła z inicjatywą, organizowała kolacje we dwoje i wspólne wieczory, nawet pomimo natłoku obowiązków w pracy, bo zawsze to ukochanego stawiała na pierwszym miejscu – równie mocno starała się wpasować do nowej społeczności, obiecując, że sobie w niej poradzi, ale tak naprawdę chyba nigdy nie została przez nich zaakceptowana w stu procentach;
- jest ambitną, zaradną i przede wszystkim samodzielną kobietą – potrafi o siebie zadbać i nigdy nie uzależnia swojego życia od mężczyzny, bo Ci jak się okazuje, nigdy nie byli godni zaufania, począwszy od ojca, a skończywszy na jej byłym mężu, dlatego tak ciężko jakiemukolwiek mężczyźnie zdobyć na dobre jej zaufanie;
- zawsze prezentuje się elegancko, oczywiście wtedy, gdy znajduje się poza szpitalem, bo tam obowiązuje całkiem inny ubiór, a że w szpitalnych murach spędza dużo czasu, to rzadko ma okazję po prostu się wystroić – w domu wybiera coś znacznie wygodniejszego;
- nigdy nie chciała korzystać z przywilejów, które mogło nieść za sobą nazwisko biologicznego ojca, który zdecydowanie znany był zarówno w Lorne Bay, jak i w Cairns – do wszystkiego chciała dojść sama i dokładnie to zrobiła, wybierając specjalizację z chirurgii ogólnej i zostając naprawdę świetnym chirurgiem z aspiracją na znacznie większy rozwój w przyszłości, tym chętniej też oddała się pracy, zarówno po rozwodzie, jak i po śmierci swojego drugiego partnera;
- marzy o tym, by kiedyś w przyszłości poprowadzić jakiś własny lokal, najlepiej własną, małą, urokliwą kawiarnię;
Ile razy właściwie można zaczynać życie od nowa? Najwyraźniej tyle, ile trzeba, by nauczyć się przetrwać w tym niełatwym świecie. Ale w tym wszystkim zawsze mogła liczyć na swoją matkę, ale i babcię, która przyjęła je ponownie pod swój dach, gdy pozostały z niczym. Odeszły za to: plany na całe życie, nacisk na wzmożoną edukację i przymus do bycia najlepszym – bo do tego zobowiązywało nazwisko Sanford. Po rozwodzie była już po prostu Ambrose, przyjęła nazwisko po swojej mamie i to dało jej szansę na wreszcie normalne dzieciństwo. Bez wymagającego ojca, zdecydowanie rozkwitła, kształtowała swoje umiejętności tylko w tych kierunkach, które ją interesowały, otworzyła się na znajomych, których wreszcie mogła mieć i dla których miała również teraz czas, ale przede wszystkim dojrzewała jako wolna i niezależna kobieta. Zdecydowanie jednak zaakceptowała nowego wybranka swojej matki, zaprzyjaźniając się z nim na tyle, że, gdy jej rodzicielka kolejny raz wyszła za mąż, przyjęła jego nazwisko i kończąc szkołę średnią, nazywała się już Beresford. Chociaż jej zaufanie względem mężczyzn zawsze pozostawało nadszarpnięte, nie zamierzała odbierać szansy na szczęście innym oraz sobie samej. Natomiast kończąc medycynę - a zarazem ten najlepszy i najbardziej wymagający okres w swoim życiu, wiedziała już, że do wszystkiego doszła wyłącznie własną, ciężką pracą, bynajmniej nie zamierzając spełniać oczekiwań biologicznego ojca, z którym nie miała żadnego kontaktu – i to sprawiało, że naprawdę była z siebie dumna.
Rodzina była czymś, o czym zawsze marzyła – obserwując bowiem szczęście matki w drugim małżeństwie, naprawdę odzyskiwała wiarę w mężczyzn. Będąc już na specjalizacji w miejscowym szpitalu, poznała swojego przyszłego męża i chociaż początkowo, o to zaufanie była naprawdę bardzo ciężko, miłość do niego sprawiła, że rzeczywiście zdecydowali się na ślub. Można się jednak pokusić o stwierdzenie, że kobiety w jej rodzinie nie miały szczęścia do swoich wybranków, a może to po prostu to pierwsze małżeństwo zawsze musiało skończyć się rozwodem. Bowiem po dwóch latach od momentu, w którym powiedzieli sobie to sakramentalne tak, a ona czwarty raz w swoim życiu zmieniła nazwisko i oficjalnie została panią Hemingway, jej prywatne szczęście u boku męża po prostu dobiegło końca. Bo jeżeli to nie ona była dla niego wszystkim, to jak mogła oczekiwać wspólnej, szczęśliwej przyszłości?
Ambicja i ciężka praca pozwoliły jej zrobić karierę w wymarzonym zawodzie, oficjalnie została bowiem panią doktor – ale teraz już ponownie widniała jako doktor Beresford, gdy piąty raz w ciągu całego życia to nazwisko uległo zmianie. Wszystko to za sprawą jej gorącego serca, które pragnęło chyba więcej, niż wówczas mąż mógł jej dać – gdy więc pojawił się ktoś, kto okazał jej czułość i zainteresowanie, pozwoliła sobie na to, by uczucia wzięły górę i zdradziła męża. Rozwód był szybki, zapewne za sprawą jego możliwości i nazwiska, a przez ostatni rok Mira szukała swojego szczęścia już u boku nowego wybranka. Może nie była to miłość od pierwszego wejrzenia, może nawet nie kochała go tak mocno jak byłego męża, ale życie u jego boku było wszystkim, czego oczekiwała i potrzebowała. Znowu zaczynała wierzyć w to, że to szczęście jest na wyciągnięcie ręki… przynajmniej do momentu, w którym jej ukochany nie trafił do więzienia. Jej świat kolejny więc raz się rozpadł, bo o ile jeszcze wierzyła, że być może to chwilowe nieporozumienie i ten odzyska wolność, tak, gdy miesiąc temu otrzymała informację, że zamordowano go w więzieniu – jej nadzieja także umarła. Jej życie nigdy nie było usłane różami, ale w ostatnim czasie miała wrażenie, że los szczególnie rozdawał jej gorsze karty – wiedziała jednak również, że ten los miał wsparcie w kimś, kto zapragnął się na niej zemścić i kolejny raz to szczęście jej odebrać. Obecnie więc jedyna pewną w jej życiu stanowiła praca, której oddała się bez końca, by zagłuszyć ból, złość i rozczarowanie.
- po rozwodzie musiała wyprowadzić się z domu, który zamieszkiwała z mężem, a obecnie opuścić lokum, które zajmowała z dotychczasowym partnerem, który został zamordowany, w związku z czym ponownie wynajęła mieszkanie w Opal Moonlane;
- posiada psa rasy pudel toy, który zwie się Goldie;
- mimo tego, że na świat przyszła w Cairns, posiada również korzenie włosko-hiszpańskie, z uwagi na hiszpańskie pochodzenie matki oraz włoskie pochodzenie ojca;
- jej pełne i jak najbardziej oficjalne imię brzmi Mirella, obecnie jednak każdy i tak zawsze zwraca się do niej po prostu Mira;
- potrafi grać na fortepianie i trochę na skrzypcach, grać w tenisa i zna trzy języki w stopniu komunikatywnym, to wszystko za sprawą nad wyraz ambitnego ojca, który do 13 roku życia wymagał od niej o wiele więcej niż wymagało się od dzieci w tym wieku – języki ostatecznie szlifowała sama już po tym, jak ojciec ich opuścił;
- zawsze starała się być dobrą żoną – wychodziła z inicjatywą, organizowała kolacje we dwoje i wspólne wieczory, nawet pomimo natłoku obowiązków w pracy, bo zawsze to ukochanego stawiała na pierwszym miejscu – równie mocno starała się wpasować do nowej społeczności, obiecując, że sobie w niej poradzi, ale tak naprawdę chyba nigdy nie została przez nich zaakceptowana w stu procentach;
- jest ambitną, zaradną i przede wszystkim samodzielną kobietą – potrafi o siebie zadbać i nigdy nie uzależnia swojego życia od mężczyzny, bo Ci jak się okazuje, nigdy nie byli godni zaufania, począwszy od ojca, a skończywszy na jej byłym mężu, dlatego tak ciężko jakiemukolwiek mężczyźnie zdobyć na dobre jej zaufanie;
- zawsze prezentuje się elegancko, oczywiście wtedy, gdy znajduje się poza szpitalem, bo tam obowiązuje całkiem inny ubiór, a że w szpitalnych murach spędza dużo czasu, to rzadko ma okazję po prostu się wystroić – w domu wybiera coś znacznie wygodniejszego;
- nigdy nie chciała korzystać z przywilejów, które mogło nieść za sobą nazwisko biologicznego ojca, który zdecydowanie znany był zarówno w Lorne Bay, jak i w Cairns – do wszystkiego chciała dojść sama i dokładnie to zrobiła, wybierając specjalizację z chirurgii ogólnej i zostając naprawdę świetnym chirurgiem z aspiracją na znacznie większy rozwój w przyszłości, tym chętniej też oddała się pracy, zarówno po rozwodzie, jak i po śmierci swojego drugiego partnera;
- marzy o tym, by kiedyś w przyszłości poprowadzić jakiś własny lokal, najlepiej własną, małą, urokliwą kawiarnię;
Środek transportu
Nie posiada nic więcej, poza tym samym samochodem od kilku dobrych lat, którym porusza się głównie do pracy i z powrotem. Jeżeli gdzieś ma niedaleko, zdecydowanie woli wędrówkę pieszo.
Związek ze społecznością Aborygenów
Brak związku.
Najczęściej spotkasz mnie w:
W ścisłym centrum miasta, w dzielnicy Opal Moonlane, gdzie od jakiegoś czasu ponownie wynajmuje mieszkanie. Najczęściej jednak można ją spotkać w szpitalu w Cairns, gdzie pracuje.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Kogoś z najbliższej rodziny, najlepiej matkę bądź ojczyma.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Nie.
Nie posiada nic więcej, poza tym samym samochodem od kilku dobrych lat, którym porusza się głównie do pracy i z powrotem. Jeżeli gdzieś ma niedaleko, zdecydowanie woli wędrówkę pieszo.
Związek ze społecznością Aborygenów
Brak związku.
Najczęściej spotkasz mnie w:
W ścisłym centrum miasta, w dzielnicy Opal Moonlane, gdzie od jakiegoś czasu ponownie wynajmuje mieszkanie. Najczęściej jednak można ją spotkać w szpitalu w Cairns, gdzie pracuje.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Kogoś z najbliższej rodziny, najlepiej matkę bądź ojczyma.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Nie.
Mirella Beresford
Emeraude Toubia
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!