about
If you really want to possess a woman, you must think like her, and the first thing to do is win over her soul. The rest, that sweet, soft wrapping that steals away your senses and your virtue, is a bonus.
To nie będzie długie story, bo taki to typ, że dużo gadać o sobie nie lubi. No to chyba… Od początku, nie?
Urodzony głęboko na północy Australii - tam, gdzie za sąsiadów ma się krokodyle i karaluchy wielkości buta - Logan Trevisano, a dla przyjaciół po prostu „Bear”, wiódł prawie beztroskie życie przez dobrych kilkanaście lat. Jego ojciec to Aussie z krwi i kości, pieprzony łowca krokodyli, który zarobił kupę dolarów na hodowli bydła i handlu końmi, matka natomiast… To inna historia. Wielkomiejska pani doktor, która jakimś cudem oddała swoje serce temu dzikusowi i wylądowała z nim na pieprzonym końcu świata.
To matka właśnie zaszczepiła w młodym Trevisano to metafizyczne coś, co stopniowo, powoli kiełkując - coraz bardziej odwodziło go od myśli, że jego przyszłość to przeszłość i teraźniejszość jego ojca. Ostatecznie wyjechał i to wyjechał konkretnie, bo na drugi koniec kontynentu, gdzie - w Sydney - ukończył wszystkie konieczne stopnie, levele i trudy edukacji, żeby dzisiaj panoszyć się, jak wielki pan chirurg po szpitalnych korytarzach w Cairns. Pierwszym wyborem nie była pediatria, a trauma. Szybkość i skuteczność podejmowanych decyzji były jego mocną stroną podczas stażu. Pediatria finalnie kupiła go... Panią ordynator, która była wszystkim tym, czego brakowało wówczas jemu.
To jego story, boleśnie streszczone, ale kim ten typ właściwie jest?
Jak na chirurga pediatrę… Mało w nim uroku i wdzięku. Nie jeździ na wrotkach po swoim oddziale, nie nosi przypiętego do fartucha jednorożca, nie uśmiecha się dużo i nie owija w bawełnę. Jest konkretny, piekielnie ambitny i jeszcze piekielniej oddany swojej pracy. Gardzi ściemą, zwłaszcza ubraną w biały lekarski fartuch, ale jest to jedna z tych rzeczy, które - trochę na przekór - zamiast ludzi od niego odpychać - przyciąga. Wie kim jest, wie ile jest wart, wie co potrafi i nie boi się tego przyznać. Nie zgrywa fałszywie skromnego, a jeśli ktoś z kim pracuje popełnił błąd, który zagroził kondycji lub zdrowiu któregoś z, jak sam często powtarza, jego dzieciaków… Bywa nieprzyjemny. Co zabawne - jest taki dla doświadczonych, równych, a często też starszych od siebie stażem lekarzy. Żółtodzioby są u niego bezpieczni. Mimo to jednak, własne porażki przełyka najdłużej.
Nie ufa byle komu. Ani w pracy (pies obrońca chorych dzieci), ani w życiu prywatnym.
Urodzony głęboko na północy Australii - tam, gdzie za sąsiadów ma się krokodyle i karaluchy wielkości buta - Logan Trevisano, a dla przyjaciół po prostu „Bear”, wiódł prawie beztroskie życie przez dobrych kilkanaście lat. Jego ojciec to Aussie z krwi i kości, pieprzony łowca krokodyli, który zarobił kupę dolarów na hodowli bydła i handlu końmi, matka natomiast… To inna historia. Wielkomiejska pani doktor, która jakimś cudem oddała swoje serce temu dzikusowi i wylądowała z nim na pieprzonym końcu świata.
To matka właśnie zaszczepiła w młodym Trevisano to metafizyczne coś, co stopniowo, powoli kiełkując - coraz bardziej odwodziło go od myśli, że jego przyszłość to przeszłość i teraźniejszość jego ojca. Ostatecznie wyjechał i to wyjechał konkretnie, bo na drugi koniec kontynentu, gdzie - w Sydney - ukończył wszystkie konieczne stopnie, levele i trudy edukacji, żeby dzisiaj panoszyć się, jak wielki pan chirurg po szpitalnych korytarzach w Cairns. Pierwszym wyborem nie była pediatria, a trauma. Szybkość i skuteczność podejmowanych decyzji były jego mocną stroną podczas stażu. Pediatria finalnie kupiła go... Panią ordynator, która była wszystkim tym, czego brakowało wówczas jemu.
To jego story, boleśnie streszczone, ale kim ten typ właściwie jest?
Jak na chirurga pediatrę… Mało w nim uroku i wdzięku. Nie jeździ na wrotkach po swoim oddziale, nie nosi przypiętego do fartucha jednorożca, nie uśmiecha się dużo i nie owija w bawełnę. Jest konkretny, piekielnie ambitny i jeszcze piekielniej oddany swojej pracy. Gardzi ściemą, zwłaszcza ubraną w biały lekarski fartuch, ale jest to jedna z tych rzeczy, które - trochę na przekór - zamiast ludzi od niego odpychać - przyciąga. Wie kim jest, wie ile jest wart, wie co potrafi i nie boi się tego przyznać. Nie zgrywa fałszywie skromnego, a jeśli ktoś z kim pracuje popełnił błąd, który zagroził kondycji lub zdrowiu któregoś z, jak sam często powtarza, jego dzieciaków… Bywa nieprzyjemny. Co zabawne - jest taki dla doświadczonych, równych, a często też starszych od siebie stażem lekarzy. Żółtodzioby są u niego bezpieczni. Mimo to jednak, własne porażki przełyka najdłużej.
Nie ufa byle komu. Ani w pracy (pies obrońca chorych dzieci), ani w życiu prywatnym.
Środek transportu
Jakiś sympatyczny Range Rover + łódka, którą dostał od rodziców w prezencie na koniec rezydentury
Związek ze społecznością Aborygenów
Brak
Najczęściej spotkasz mnie w:
Cairns Hospital prawdopodobnie. W końcu to jegomość chirurg.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Nikogo
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, ale nie uśmiercać i nie wybijać mu zębów.
Jakiś sympatyczny Range Rover + łódka, którą dostał od rodziców w prezencie na koniec rezydentury
Związek ze społecznością Aborygenów
Brak
Najczęściej spotkasz mnie w:
Cairns Hospital prawdopodobnie. W końcu to jegomość chirurg.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Nikogo
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, ale nie uśmiercać i nie wybijać mu zębów.
Logan Trevisano
Levi Stocke
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!