about
If you really want to possess a woman, you must think like her, and the first thing to do is win over her soul. The rest, that sweet, soft wrapping that steals away your senses and your virtue, is a bonus.
On też tego nie chciał – żeby uczucia, które miała w sobie wtedy, w tamtych, na szczęście coraz dawniejszych czasach – towarzyszyły jej dzisiaj. Teraz lub w przyszłości. Naprawdę tego nie chciał, a jego pytanie o „historię” nie miało z tym nic wspólnego. Nie zadał go w złej intencji, ale czasami nawet kiedy jej nie ma… Wychodzi źle. Po prostu źle.
Poczuł przyjemny dreszcz wraz z tym, jak kobieca dłoń dotknęła jego policzka. Skoro stać ją było na ten gest i skoro mówiła, że go kocha – mimo wszystko – to chyba nie było najgorzej, co? Chyba ta… Kłótnia? Nie, bardziej nieporozumienie – no więc chyba to nieporozumienie na niczym nie zaważy. Sky wpatrywał się w żonę cały ten czas kiedy leżała przy nim, już odwrócona w jego kierunku i sama też nie odrywała od niego swoich brązowych tęczówek. Zawahał się z odpowiedzią na jej pytanie czy bardziej prośbę. – Ane… Nie musisz. Jeśli ten lepszy moment nigdy nie nadejdzie, to w porządku. Ja… Nie będę do tego wracał. Nie będę już o to pytał. Nie chcę cię stracić przez moją głupią ciekawość. – tylko tyle. W tej sprawie nie było więcej do dodania. Myślę, że Ane też już bardziej z nim nie dyskutowała. Ostatecznie, po chwili czy dwóch, znów powiedzieli sobie dobranoc. Tym razem jednak nieodsunięci od siebie, a przytuleni – zasnęli. Szybko i dobrze, a co najważniejsze – w zgodzie.
Ztx2
Ane Ackerman Weston
Poczuł przyjemny dreszcz wraz z tym, jak kobieca dłoń dotknęła jego policzka. Skoro stać ją było na ten gest i skoro mówiła, że go kocha – mimo wszystko – to chyba nie było najgorzej, co? Chyba ta… Kłótnia? Nie, bardziej nieporozumienie – no więc chyba to nieporozumienie na niczym nie zaważy. Sky wpatrywał się w żonę cały ten czas kiedy leżała przy nim, już odwrócona w jego kierunku i sama też nie odrywała od niego swoich brązowych tęczówek. Zawahał się z odpowiedzią na jej pytanie czy bardziej prośbę. – Ane… Nie musisz. Jeśli ten lepszy moment nigdy nie nadejdzie, to w porządku. Ja… Nie będę do tego wracał. Nie będę już o to pytał. Nie chcę cię stracić przez moją głupią ciekawość. – tylko tyle. W tej sprawie nie było więcej do dodania. Myślę, że Ane też już bardziej z nim nie dyskutowała. Ostatecznie, po chwili czy dwóch, znów powiedzieli sobie dobranoc. Tym razem jednak nieodsunięci od siebie, a przytuleni – zasnęli. Szybko i dobrze, a co najważniejsze – w zgodzie.
Ztx2
Ane Ackerman Weston
