[rowan blackford]

- Niekoniecznie, że w interesach, ale, że wyjechał i nie mamy od niego znaku życia. Mogliby poszukać go po tablicach rejestracyjnych, cokolwiek - przypuszczała, że policjanci raczej nie będą specjalnie chętni do tego, żeby szukać dorosłego faceta, szczególnie jeśli skontaktowałyby się z nimi dwie nieprzepadające za sobą kobiety. Niechęć między Gale i Rowan była wręcz wyczuwalna, a niezależnie od tego co powiedziałyby na komendzie, wystarczyło jedno spojrzenie, żeby dopowiedzieć sobie historię i wymyślić wymówkę dla ucieczki Franka. Gale zmajstrował dziecko, a Rowan, jako jakaś była dziewczyna, dowiedziała się o wszystkim, zaczęła mu suszyć głowę, więc zmęczył się i przed nimi uciekł. - O, to byłoby świetne, jakby mu się coś udało - kiwnęła głową, bo ona sama chyba nie znała nikogo, kto mógłby mieć kontakty w policji, albo cokolwiek wspólnego z poradami prawnymi, przez co nie była w stanie nawet dowiedzieć się jaka jest szansa na to, że policja podejmie jakiekolwiek kroki. Oczywiście mogłaby poczytać ustawy i jakieś poradniki w internecie, ale tam się nie chciała zagłębiać, przekonana, że jeszcze bardziej zacznie myśleć o tym, że Frankowi mogło stać się coś złego, a nie chciala aż tak daleko uciekać w możliwą przyszłość i wolałaby jednak utrzymywać, że to wszystko da się jakos wytłumaczyć.
- Ale... Nie bardzo nawet wiem, czego mogłybyśmy szukać w jego rzeczach, jakichś paragonów? - to brzmiało jak śledztwo, a Rowan nigdy nie miała z czymś podobnym do czynienia i swoją wiedzą bazowała głównie na rozwiązywaniu zagadek w książkach. - Myślisz, że nie powiedział ci prawdy o swoim wyjeździe? - bo chyba takie poszukiwania miałyby głównie sens, gdyby okazało się, że mężczyzna skłamal i tak naprawdę wcale nie wyjechał w interesach, a one gdzieś w śmieciach znajdą stare potwierdzenie płatności, cokolwiek.

Gale Hobart

[Gale Hobart]

Właśnie dlatego Hobart nawet nie brała pod uwagę zgłoszenia tego zaginięcia na policję. Bała się zresztą, że Frank mógł wpakować się w coś niedobrego, a zatem w ten sposób wyłącznie by mu zaszkodziły. Choć zdawać by się mogło, że podobne rzeczy dzieją się wyłącznie w filmach, Gale znała je z autopsji, dlatego dla niej nie były niczym nadzwyczajnym. Nie chciała na skutek własnej głupoty sprawić, że nagle jego życie zostanie zagrożone, a przecież tak mogłoby się stać, jeśli zadarł z niewłaściwymi ludźmi. Kiedy w końcu sobie to uświadomiła, a może raczej po prostu o tym pomyślała, zdała sobie sprawę z tego, że powinna już wcześniej się tym zainteresować. Choć przyznawała to niechętnie, Rowan co do jednego miała rację – Frank był jej współlokatorem, a może raczej facetem, który udzielił jej pomocy, kiedy ona naprawdę tego potrzebowała, więc teraz podobnie powinna zachować się względem niego. - Myślę, że wszystko jest możliwe - stwierdziła, kręcąc się po pomieszczeniu. Zaczynała robić się nerwowa, co w ostatnim czasie doskwierało jej zbyt często. Miała dużo na głowie i powoli miała dość tego, że musiała ze wszystkim radzić sobie sama. Tęskniła za chwilami, kiedy miała obok swojego partnera, ponieważ przy nim nawet największe trudności wydawały się jakieś prostsze. On naprawdę wszystko jej ułatwiał. - Może i paragony coś nam powiedzą. Nie zaszkodzi spróbować - zauważyła, a później wykonała kilka kroków w kierunku odpowiedniego pokoju. Nie, nie czuła się dobrze z myślą, że miały szperać w rzeczach Franka, ale jeśli to miało jakoś mu pomóc, może nie było w tym nic niewłaściwego? A skoro tak, posłała jeszcze Rowan ponaglające spojrzenie, a później udała się do sypialni bruneta. Ostatnie o czym myślała to to, że kiedyś staną się partnerkami w zbrodni, ale najwyraźniej były zdolne pojednać się, kiedy w grę wchodziła osoba bliska im obu.

zt.

rowan blackford