Lily była w ciąży.
Nosiła pod sercem nowe życie i trudno było uwierzyć jej w to, że to wszystko działo się naprawdę. Razem ze swoim mężem długo marzyła o tym, aby założyć rodzinę, a teraz to wszystko nie było jedynie pięknym snem, a ich nową rzeczywistością. Lily była bardzo podekscytowana, ale na razie starała się zachować daleko idącą ostrożność. Jako lekarz doskonale wiedziała, że w pierwszym trymestrze ryzyko poronienia było wysokie, a ona nie była już najmłodsza. Ciążą w jej wieku wiązała się z większym ryzykiem, ale Lily nie panikowała. Starała się być dobrej myśli i dbała o siebie. Zdrowo się odżywiała, dużo spacerowała i ograniczyła pracę. Stosowała się do wszystkich zaleceń na tyle, na ile było to możliwe.
Dziś Lily miała wizytę u lekarza, na której miała mieć wykonane pierwsze USG. Odczuwała lekki stres, ale we wszystkim wspierał ją jej mąż. W takich sytuacjach Sawyer okazywał się niezawodny. Cieszyła się, że przechodzili przez to razem. Oboje byli szczęśliwy, ich największe marzenie nareszcie się spełniało. Kiedy dotarli do przyszpitalnej przychodni, udali się do recepcji, a następnie zajęli miejsce w poczekalni. Musieli chwilę poczekać na swoją kolej, ponieważ dotarli przed wyznaczonym czasem.
— Chyba dalej w pełni nie dociera do mnie, że to wszystko dzieje się naprawdę — wyznała z szerokim uśmiechem. Ukradkiem spojrzała w jego ciemne oczy. Lily promieniała. Nie pamiętała, kiedy ostatni raz czuła się tak bardzo szczęśliwa. Dalej męczyły ją poranne mdłości, ale odczuwała delikatną poprawę.
— Za chwilę pierwszy raz zobaczymy nasze dziecko, jestem strasznie podekscytowana. Oby wszystko było w porządku — dodała po chwili. Lily liczyła, że obejdzie się bez zbędnych komplikacji.
Sawyer Fitzgerald
Miał dzisiaj dużo pracy, spotkanie za spotkaniem, ale tylko dlatego, że resztę dnia chciał mieć wolne, aby być na badaniu z żoną i potem wrócić z nią do domu. Czasem go wkurzało, że częściej był typem w graniaku niż lekarzem, wiedział na co się pisze, kiedy przyjmował awans.
- Dzieje się dzieje - zaśmiał się Sawyer obejmując swoją żonę, gdy wchodzili. Ludzie się na nich trochę patrzyli, ale jakoś się tym nie przejmował. - Na pewno jest wszystko w porządku, nie ma innej opcji - powiedział z uśmiechem patrząc na Lily.
W przychodni było kilka kobiet czekających na swoja kolej, więc chwile tutaj posiedzą, ale w końcu nigdzie im się nie śpieszy, prawda? Chociaż Sawyer pewnie dostanie białej gorączki, a lekarz się zestresuje widząc go z Lily. No cóż, takie życie, nie można mieć wszystkiego.
Lily Fitzgerald
Jak na razie Lily nie planowała rezygnować z pracy i innych obowiązków życia codziennego. Zamierzała się oszczędzać, ale wszystko z głową! Doskonale wiedziała, że leżenie do góry brzuchem od rana i wieczorem też nie było wskazane. Żadna skrajność nie była dobra. Lily rezygnowała z intensywnej aktywności fizycznej, ale często spacerowała. Lato powoli pozostawało jedynie wspomnieniem, a co za tym idzie, temperatury były nieco bardziej znośne, zwłaszcza wieczorami. Dbała o dietę, a także o jakość i ilość snu. Przyjmowała odpowiednie dla kobiet w ciąży witaminy. Dodatkowo unikała dźwigania ciężarów i prac na wysokości. Uważała, że to jedyne, co może zrobić, aby zapobiec potencjalnemu nieszczęściu. Starała się nie snuć w głowie czarnych scenariuszy. Wierzyła, że wszystko będzie dobrze. Była bardzo szczęśliwa, ponieważ długo czekała na ten moment. Kochała swojego męża i cieszyła się, że niebawem staną się rodziną, choć w jej głowie byli ją od dawna. Zawsze uważała, że małżeństwo bez dzieci, to też rodzina.
Poczekalnia była wypełniona ludźmi. Oprócz nich było tu wiele innych par w różnym wieku. Lily uśmiechnęła się i spojrzała na swojego męża. Nieco mocniej ścisnęła jego dłoń.
— Jestem ciekawa na kiedy lekarz wyznaczy mi termin porodu. Szkoda, że jest za wcześnie, żeby poznać płeć — przyznała z westchnieniem. Chętnie zaczęłaby rozglądać się za wyprawką. Wszystkie te dziecięce rzeczy wyglądały przesłodko!
- Co ty wygadujesz jak nie jesteś pierwszej młodości. Jesteś zdrową młodą kobietą, regularnie się badasz, co prawda czasem marudzisz jak ci o tym mówię, ale ostatecznie idziesz - powiedział Sawyer z uśmiechem patrząc na swoją żonę. Sawyer jest okropnym realistą, który nie myśli o przeszłości i o tym co mogło się wydarzyć, a się nie wydarzyło. Po co coś takiego? Jest totalnie bez sensu i traci się tylko energie. Trzeba się skupić na tym co się dzieje. Pewnie wygląda to często jakby był nieczuły, ale wiele w swoim życiu widział i przeżył. Nie chciał tracić czasu na to czego nie jest wstanie zmienić.
- Ale wybiegasz, zaraz znajdziemy się w gabinecie i lekarz wszystko nam powie - pokręcił głową z rozbawieniem. - Najważniejsze, żebyście oboje byli zdrowi. Na resztę poczekamy - dodał Sawyer.
Lily nie zamierzała panikować. Wiedziała, że ciąża to wyjątkowy okres w życiu każdej kobiety, ale nie chciała tracić głowy. Miała za sobą kilka trudnych miesięcy. Choroba mamy i problemy z niepłodnością skutecznie spędzały jej sen z powiek. Obecnie planowała skupić się tylko na sobie. Miała nadzieję, że uda jej się uniknąć niepotrzebnego stresu. Miała jednak świadomość, że całkowicie nie odetnie się od problemów i zmartwień. Było to niemożliwe, ponieważ nie żyła w bańce. Prawdziwe życie bywało czasem trudne.
Zaśmiała się, słysząc słowa swojego męża. Sawyer doskonale wiedział, jak poprawić jej humor. Jakby na to nie patrzeć, była od niego trochę młodsza. Niby dzieliły ich tylko trzy lata, ale Fitzgerald mógł szpanować, że jego żona to młoda dupa! — Obiecuję, że w ciąży nie będę marudzić. Planuję grzecznie chodzić na wszystkie badania, chociaż już mi niedobrze na myśl o krzywej cukrowej — wyznała i skrzywiła się na samą myśl o wypiciu tego obrzydliwego roztworu z glukozą. W ciąży było to rutynowe badanie, więc Lily nie mogła go ominąć. — Ech, jestem niecierpliwa. Długo czekałam na ten moment i bardzo się cieszę, że będziemy mieli dziecko. Zaczęłam już oglądać ubranka i zabawki. No i inne bardziej potrzebne rzeczy — wyznała z szerokim uśmiechem. Lily była podekscytowana. Było to zupełnie normalne. Nie zamierzała wpadać w zakupowy szał, ale musiała kupić niezbędne rzeczy. Planowała rozsądną wyprawkę, żadnych szaleństw. Miała nadzieję, że kiedy przyjdzie czas na zakupy, to faktycznie nie zabraknie jej zdrowego rozsądku. — Musimy też pomyśleć, który pokój przerobimy na dziecięcy pokoik — dodała po chwili. Lily wiedziała, że ich życie bardzo się zmieni. Niedługo czekał ich drobny remont.
Sawyer czasem bywał, aż za bardzo zasadniczy, ale taki właśnie jest. W sumie można powiedzieć, że Sawyer Fitzgerald to taka cegła, która wiele osób sprowadza na ziemie, aby nie panikowali, kiedy coś się dzieje. Zawsze stara się mieć spokojny i rzeczowy ogląda na sytuacje, która go spotyka lub stara się pomagać innym, a w zasadzie swoim najbliższym, bo problemy obcych ludzi ma totalnie gdzieś. Nigdy nie interesowały go plotki i tak dalej, jednak doskonale wiedział, że ludzie lubią wpieprzać się w życie innych i tego nic nie zmieni, ale to nie oznacza, że ciemnowłosy pozwoli sobie na włażenie innym ludziom z buciorami w swoje sprawy. Nie ma takiej opcji, bardzo szybko jest gaszone coś takiego. On innym się nie wtrąca i tego wymaga od innych.
Na samą myśl o krzywej cukrowej się skrzywił.
- Jestem ciekawy, na razie tak mówisz, ale pewnie jak przyjdzie co do czego to ja będę tym złym mężem, który musi cię wysyłać na badania - powiedział ze śmiechem Sawyer patrząc na Lily. Wiedział doskonale, że jego żona będzie się badać i o siebie dbać, bo bardzo mocno starali się o dziecko, ale nie byłby sobą, gdyby nie wbił swojej Lils małej szpileczki.
- Zabrzmi to trochę przesądnie, ale jak na razie się wstrzymajmy z tym, co? Nie chce psuć twojej radości, ale bądźmy cierpliwi - powiedział lekarz patrząc na swoją żonę z uśmiechem. Niby to przesąd, że nie kupuje się nic dla dziecka przed upływem pierwszego trymestru, czyli w momencie, kiedy jest duże ryzyko poronienia. Nie chciał, aby to się stało u nich, jednak jakoś tak wolał chyba z tym zaczekać.
- Może ten, który mamy przy sypialni? Jest najbliżej - zaproponował po chwili namysłu. Maluch będzie blisko nich, więc to najlepsza opcja.
Lily i Sawyer byli małżeństwem z przeszło dziesięcioletnim stażem. Z biegiem czasu Lily przywykła do różnych zachowań swojego męża. W pełni akceptowała jego wady, chociaż czasem działał jej na nerwy. Wiedziała jednak, że w prawdziwym życiu nie istniały pary, które były do siebie w stu procentach dopasowane. Lils uważała, że wspólnie z Sawyerem dobrze się uzupełniali. Różnili się, ale to sprawiało, że stawali się lepsi. Brzmi jak banał, ale naprawdę tak było. Fitzgerald nie wyobrażała sobie życia bez swojego męża. Kochała go, a co więcej dalej była w nim szaleńczo zakochana. Czasami zastanawiała się, jak to w ogóle możliwe. Miała jednak nadzieję, że to uczucie nigdy minie, a taki obrót spraw tylko uświadczał ją w przekonaniu, że wyszła za właściwego faceta.
Lily zachichotała i uroczo zmarszczyła swój drobny nosek. — Słuchaj, na krzywą cukrową to na pewno będziesz musiał mnie zatargać, wolałabym wypić wielką szklankę soku z kwaśnych pomarańczy. Zresztą, nie będzie tak źle — zapewniła go z uśmiechem. Przy krzywej cukrowej inne badania nie wydawały jej się straszne! Lily chciała odpowiedzialnie podejść do tematu, ale nie zamierzała też wariować. Uważała, że kluczem do sukcesu było zachowanie zdrowego rozsądku. Nie mogła się doczekać momentu, gdy przywita na świecie swoje pierwsze dziecko. Bardzo długo czekała na ten wyjątkowy moment i miał on nastąpić już niebawem.
— Ech, mówisz tak, jakbyś mnie nie znał. Doskonale wiesz, że nie potrafię być cierpliwa, kiedy coś mnie ekscytuje, ale dobrze. Masz rację, w zamian możemy kupić coś fajnego dla Fanty — odparła wyraźnie podekscytowana. Kochała rozpieszczać swojego małego pieska, który wcale nie był już taki mały. — Brzmi rozsądnie, pokój trzeba będzie odmalować i urządzić, ale wszystko ogarniemy. Masz doświadczenie — odparła, nawiązując do jego ostatnich przygód z malowaniem ścian u Connora.