[Ryder U. Hayes]

Ryder w pierwszej chwili nie miał pojęcia gdzie się znajduje i co się w ogóle stało. Wszystko piekielnie go bolało i nie mógł się skupić na myśleniu i czymkolwiek. Miał pustkę w głowie i nie wiedział co się dzieje. Był cholernie słaby i nie miał nawet siły podnieść powiek przez zmęczenie i ból.
Co się dzieje do cholery.. pomyślał sobie zanim znowu zabrała go ciemność.
Odzyskał przytomność sam nie wiedział po jakimś czasie. W ogóle nie wiedział co się dzieje i jak długo był nieprzytomny. Na szczęście nie była to powtórka z rozrywki z wypadku, w którym brał udział jakiś czas temu, podczas którego zginął jego najlepszy przyjaciel. Oczywiście w tym momencie o tym nie pamiętał. Jego głowa jakby się zresetowała do ustawień fabrycznych i na nowo trzeba będzie zbierać wspomnienia. Czuł się bardzo skołowany.
Kiedy pielęgniarka do jego przyszła i zobaczyła, że się obudził to zabrali go na szereg badań, aby sprawdzić czy wszystko jest w porządku. Na szczęście sytuacja nie była tak tragiczna. Hayes powiedział o tym lekarzowi, który powiedział, że przy urazach głowy coś takiego się może zdarzyć. Niby chciał go uspokoić, ale Ryder nie był tego taki pewny. Czuł się naprawdę tragicznie i obawiał się, że jego wspomnienia nie wrócą. Nie chcę być w takim zawieszeniu i nie pamiętać kim jest i co robił w życiu.
Po tych wszystkich badaniach naprawdę był zmęczony. Jego ciało i głowa trochę przeszła, więc nie można się dziwić, że młody chłopak czuje się zmęczony. Chciał poszukać swojego telefonu, ale nigdzie nie mógł go zlokalizować, nie było go w zasięgu jego wzroku.
Kiedy się poddał w poszukiwaniach i zamknął oczy, ale po chwili usłyszał poruszenie przy drzwiach. Do jego sali wparowała młoda kobieta. Patrzył na nią ze zdziwieniem.
- Kim jesteś? - zapytał niskim głosem po czym odchrząknął, bo wychodzi na to, że jakiś czas nie używał głosu.

Moon Willoughby

[Moon Willoughby]

j e d e n

Czy Moon wiedziała, co robi? Prawdopodobnie nie. Działała pod pod wpływem chwili. Gdy wsiadła w samochód i pojechała do pobliskiego szpitala, kierowała się głównie emocjami. Wszystko było dziełem przypadku. Jej starszy brat wrócił ze zmiany i oznajmił jej, że w okolicy był wypadek, w którym brał udział Ryder Hayes. Mężczyzna, którym ostatnio była bardzo zainteresowana. Miało to związek z długami oraz z firmą, którą zostawił na jej głowie jej były już mąż. Moon wiedziała, że Ryder interesował się firmą, ale nie miała pojęcia, jakie ma zamiary. Kiedy dowiedziała się, że mężczyzna stracił pamięć, wpadła na genialny plan. Postanowiła, że wybada sytuację, udając jego narzeczoną.
Po pewnym czasie Moon znalazła się w szpitalu. Od razu udała się do recepcję. Okłamała recepcjonistkę i lekarza, a następnie młoda pielęgniarka zaprowadziła ją do sali, w której leżał Ryder. Co ona do cholery robiła? Chyba sama nie potrafiła odpowiedzieć na to pytanie. Nie do końca wiedziała, co dokładnie chce osiągnąć tym oszustwem. Na wejściu usłyszała pytanie.
Kim jesteś? Te słowa sprawiły, że delikatnie spanikowała, ale szybko wzięła się w garść. Nie mogła zmarnować takiej okazji.
— Jestem twoją narzeczoną — oznajmiła łagodnie. Ton jej głosu był spokojny. — To ja, twoja Moon — odparła tak, jakby nie był dla niej zupełnie obcą osobą. Uśmiechnęła się i podeszła do jego łóżka, a następnie ostrożnie ujęła jego dłoń. Nie chciała zrobić mu krzywdy czy sprawić bólu. W końcu dopiero co uległ poważnemu wypadkowi.
— Tak bardzo się o Ciebie martwiłam, kurczaczku — nie bardzo wiedziała skąd wzięło jej się to kurczaczku. Jadąc tutaj mijała stado kur, ponieważ mieszkała w pobliżu wielu farm i jakoś tak wyszło. Uśmiechnęła się i zamrugała swoimi wielkimi oczami, zgrywając wariatkę.

Ryder U. Hayes

[Ryder U. Hayes]

Ryder czuł się jakby go przejechał co najmniej pociąg, co prawda w normalnym świecie to na pewno by tego nie przeżył, ale wiadomo o co chodzi. Po prostu źle się czul i jego ciało miało serdecznie dość. Nie pamiętał tego, jednak po pierwszym wypadku było o wiele gorzej, ponieważ był w śpiączce dobrych kilka miesięcy, a to i tak było za krótko. Według nie. Po przebudzeniu czuł się bardzo źle, nikt mu też nie powiedział co się stało z jego przyjacielem, po prostu omijali to pytanie, udawali, że nie słyszą. On nawet po wybudzeniu co jakiś czas tracił przytomność, ponieważ jego organizm był bardzo słaby i nie ma się tego co dziwić, ponieważ ledwo uszedł z życiem. Nawet raz słyszał, że lekarze wspominali o cudzie. Pewnie jego przyjaciel nad nim czuwał, tak sobie to potem powtarzał, jednak wyrzuty sumienia nadal mu towarzyszą. Bolało go to, że nie mógł się z nim pożegnać tak jak wypadało. To było jego bólem, który nadal go trawi.
Patrzył na kobietę, ale nie bardzo mógł się skupić. Dziwne uczucie, kiedy myśli gonią za sobą, a jednocześnie twój umysł jest pusty, bez wspomnień.
- Moją narzeczoną? - powtórzył jak echo Ryder. Naprawdę czuł się zagubiony. To bardzo rzadkie zjawisko widzieć Rydera tak bezbronnego, więc Moon powinna to dobrze zapamiętać, ponieważ może nie mieć okazja na taki widok. - Ja nic nie pamiętam, nawet jak się nazywam - powiedział marszcząc brwi, ale od razu się skrzywił, ponieważ ten ruch wywołał ból jakby ktoś mu igły wbijał.
Na pieszczotliwe przezwisko rozszerzył oczy. Miał ochotę powiedzieć „Co jest kurwa?”, ale się powstrzymał. - Co się w ogóle stało? - zadał kolejne pytanie patrząc na brązowowłosa kobietę. Jeszcze wtedy nie wiedziała co na siebie sprowadziła.

Moon Willoughby

[Moon Willoughby]

Moon nigdy nie przypuszczała, że pewnego dnia znajdzie się w tak irracjonalnej sytuacji. Cóż, życie pisało różne scenariusze, niektóre z nich były bardzo dziwne. Nie bardzo wiedziała, jak pociągnie to wszystko dalej. W tej chwili nie myślała o konsekwencjach. Gdzieś z tyłu głowy myślała o tym, że Ryder w końcu odzyska pamięć, ale ta perspektywa wydawała jej się na razie bardzo odległa. Nie planowała go krzywdzić. Chciała jedynie poznać jego zamiary względem firmy, która należała do jej byłego męża. Moon nie wiedziała, że Ryder nie miał w życiu łatwo. Nie miała pojęcia o jego wypadku i śmierci jego najlepszego przyjaciela.
— Tak, jestem twoją narzeczoną, chociaż to dość świeża sprawa. Mieliśmy jechać wybrać pierścionek, ale zdarzył się ten okropny wypadek — odparła przejęta. Udawanie całkiem nieźle jej szło. Może minęła się z powołaniem i tak naprawdę powinna zostać aktorką? To brzmi jak plan B.
— Nazywasz się Ryder Hayes, ale nie martw się tym teraz, zajmę się tobą, przejdziemy przez to razem, kochanie — oznajmiła i delikatnie pogładziła jego twarz. Uśmiechnęła się i spojrzała w jego oczy. Musiała przyznać, że miał naprawdę śliczne oczy, takie ciemne i głębokie. W ogóle cały był przystojny. Moon musiała przyznać, że było na czym zawiesić oko.
— Lekarz powiedział mi, że straciłeś panowanie nad pojazdem, chyba hamulce nie zadziałały. Policja bada sprawę — oznajmiła ze spokojem, w tej chwili nie chciała dokładać mu kolejnych zmartwień. Było to zbędne. — Jadąc tu tak bardzo się martwiłam, nic ze sobą nie przywiozłam — wyglądała na zakłopotaną. Ta emocja nie była fałszywa, ponieważ naprawdę czuła się zakłopotana. Nie bardzo wiedziała, jak powinna się zachować. Zastanawiała się, czy powinna go przytulić albo pocałować, w końcu byli dwójką zakochanych w sobie ludzi.

Ryder U. Hayes

[Ryder U. Hayes]

Patrzył na dziewczynę totalnie zagubionym wzrokiem. Nic nie rozumiał, koncertowo nic nie rozumiał, ponieważ nie pamiętał tego, że ma narzeczoną. Boże co się stało z jego głową? Dlaczego nagle musiał mu się zrobić reset i wszystko zapomniał? No co jest do cholery. Miał w sobie tyle sprzecznych uczuć, że chyba dawno tak nie miał. Znaczy się, pewnie by to wiedział, gdyby nie reset! Był zmęczony, skołowany i teraz zaczął robić się zły. Nie lubił tej sytuacji miał nadzieje, że jego głowa bardzo szybko wróci do poprzednich ustawień i będzie pamiętać to wszystko.
- Mieliśmy jechać po pierścionek…- powtarzał jak zdarta płyta, ale chyba takie są skutki utraty pamięci u Rydera, bo potrzebował sobie po prostu to wszystko powtarzać jak takie małe dziecko, które mówi milion razy to samo słowo, nie ma się co dziwić. Facet nie ma bladego pojęcia dlaczego tutaj jest i się okazało, że ma narzeczoną, której twarz jest dla niego totalnie obcą, nową.
- Ryder Hayes, no dobra to są jakieś konkrety - powiedział do siebie, ale dziewczyna na pewno go słyszała. Kiedy go dotknęła przymknął oczy, ponieważ w tym momencie ogarnęła go ogromna samotność i zastanawiał się skąd mu się to wzięło. Wziął głęboki oddech i znów spojrzał w jej oczy.
- Czyli ktoś próbował mi coś zrobić czy awaria? - zapytał, bo teraz to go zainteresowało.
Nie miał przecież pojęcia o tym, że to był sabotaż i ktoś po prostu chciał się go pozbyć, ponieważ coś sobie ubzdurał. Ryder nigdy nie był i nie będzie człowiekiem, który robiłby jakieś okropne rzeczy. Nie po to został prawnikiem, aby robić jakieś szwindle.
Spojrzał na swoje ciuchy.
- A mogłabyś mi przywieść coś normalnego, nie jest w tym za wygodnie - poprosił, a na jego twarzy pojawił się lekki uśmiech.

Moon Willoughby

[Moon Willoughby]

Moon westchnęła i głośno przełknęła ślinę. Ta sytuacja nie była dla niej łatwa. Bała się, że za chwilę jej kłamstwo wyjdzie na jaw. Jadąc do szpitala, nie myślała długodystansowo. Zrobiła coś, co w gruncie rzeczy nie leżało w jej naturze. Nigdy nie była typem intrygantki, wręcz przeciwnie. Zazwyczaj sama padała ofiarą cudzych intryg. W tej chwili nie miała jeszcze wyrobionego zdania na temat Rydera. Widziała go od kilku minut. Na podstawie tej nieco niezręcznej rozmowy, nie była w stanie określić, czy był dobrym facetem. Raczej na takiego nie wyglądał i z pewnością nie miał opinii szczeniaka.
— Tak, pierścionek. Obiecałeś, że będzie z diamentem — rzuciła i zatrzepotała rzęsami. W końcu po co się ograniczać? Nawet jeżeli była tylko jego fikcyjną narzeczoną, zasługiwała na wszystko, co najlepsze. Po nieudanym małżeństwie była uprzedzona do facetów i zamierzała wykorzystywać ich przy każdej możliwej okazji. Teraz nie było inaczej. Szkoda tylko, że Moon nie pomyślała o tym, że nie wszyscy mężczyźni przypominali jej byłego już męża.
— Jeszcze nie wiadomo, policja próbuje to ustalić — odparła ze spokojem, chociaż sama była ciekawa, co się wydarzyło i kto za tym wszystkim stał. Domyślała się, że Ryder miał wielu wrogów. Jego profesja nie była w końcu łatwa i na pewno wiele osób chciało znaleźć mu za skórę.
— Jasne, tylko musisz dać mi klucz, nie dorobiłam się jeszcze swojego — wyznała zgodnie z prawdą. Cóż, nie posiadała swojego klucza do jego domu. Była pewna, że podczas wizyty, przejrzy kilka jego rzeczy i spróbuje zdobyć cenne informacje. Moon ujęła jego dłoń i pogładziła ją opuszkami swoich palców. Starała się być wspierająca. Wydawało jej się, że jej zachowanie nie budzi podejrzeń.

Ryder U. Hayes

[Ryder U. Hayes]

Ryderem kierowało jakieś dziwne przeczucie, którego nie potrafił w tym momencie opisać, ani określić skąd mu się to wzięło. Zawsze miał dobra intuicję, więc wychodzi na to, że ona działała nawet, kiedy jego pamięć nie do końca była sprawna. Dziwne, prawda? Może instynkt jest u niego silniejszy niż zakładał. To właśnie on kazał mu się zamknąć w skorupie i się bronić po tym co zgotował dla siebie los. Wiedział jak jest odbierany przez ludzi, a tak naprawdę miał dobre serducho, ale bardzo mocno schowane za murem i koroną z cierni, która po prostu rozrastała się z biegiem czasu i doznawanych krzywd. Nie użala się nad sobą, to nie leży w jego naturze, po prostu się chroni.
Zmarszczył brwi na kolejny tekst o pierścionku. Teraz coraz bardziej mu coś nie pasowało. Ton z jakim kobieta to powiedziała… To wszystko wprowadzało go w jeszcze większej konsternacji. Dlaczego to go tak bardzo irytowało, z braku lepszego określenia.
- W porządku – powiedział po chwili. Jego zachowanie można zrzucić na karb wypadku i tego, że dość mocno w nim ucierpiał, bo nie da się ukryć, że ta rozmowa do najbardziej inteligentnych nie należy, prawda? Szkoda, że Moon nie wie co sobie na głowę wzięła, kiedy weszła do tej szpitalnej sali z zamiarem oszukania Rydera.
- Oby się postarali i doszli do tego kto próbował mnie zabić - w tym momencie jego oczy zabłysły złowieszczo i Willoughby przez ułamek sekundy mogła widzieć jego zawziętość, a to tylko chwila.
- Nie wiem nawet czy tutaj są jakiekolwiek moje rzeczy, musiałabyś sprawdzić w szafce - powiedział zgodnie z prawdą. W tym momencie nie potrzebował nic, nawet swojego telefonu, bo niby po co mu? Jak nie wie kim są osoby, które by do niego pisały czy dzwoniły. Ba, nie wiedział nawet czy urządzenie jest całe.

Moon Willoughby

[Moon Willoughby]

Czy Moon miała dobrą intuicję? Niekoniecznie, a już na pewno brakowało jej instynktu samozachowawczego. Zaskakująco często pakowała się w relacje z ludźmi, którzy później bardzo ją ranili. Idealnym przykładem był jej były mąż, który złamał jej serce i odebrał całą radość z życia. Kiedy Moon odkryła, że mężczyzna zdradził ją z tyloma kobietami, czuła się upokorzona. Nie rozumiała, czym sobie na to wszystko zauważyła. Jasne, nie była żoną idealną, ale zawsze bardzo się starała. Zrozumiałaby, gdyby na horyzoncie pojawiła się inna kobieta, ale tych było pięć, jak nie więcej. Cóż, mogła mieć jedynie nadzieję, że jej ex nabawił się przy okazji swoich seksualnych przygód jakiegoś weneryka. Zdecydowanie na to zasługiwał. Gdy jego zdrady wyszły na jaw, sama na wszelki wypadek się przebadała. Na całe szczęście nic jej nie dolegało.
— Ale to teraz nie jest ważne. Najważniejsze, że nic Ci się nie stało — zreflektowała się po chwili. Nie chciała, żeby wyglądało to tak, jakby zależało jej tylko na pieniądzach i innych dobrach materialnych. Nigdy tak nie było. Moon lubiła luksus. Marzyła o tym, aby kolekcjonować luksusowe torebki, ale sama chciała zapracować na swój sukces. Nie planowała zostać gold diggerką, miała swoją godność.
— Nie martw się na zapas, może to był zwykły wypadek — oznajmiła, chociaż nie była naiwna. Nie sądziła, żeby hamulce w jego samochodzie zostały uszkodzone przypadkowo. Ewidentnie ktoś miał w tym swój interes.
Słysząc jego słowa, skinęła głową i zajrzała do szafki. Znalazła w niej telefon, portfel i klucze. Idealnie, wszystko szło zgodnie z planem.
— W takim razie zaraz pojadę do miasteczka i wszystko Ci przywiozę — Moon wiedziała, gdzie mieszka Ryder. Tak właściwie dowiedziała się tego przypadkowo, ale nie było to istotne.

Ryder U. Hayes

[Ryder U. Hayes]

Sam Ryder sporo w życiu przeszedł. Był kiedyś w naprawdę szczęśliwym związku, ale bardziej szybko zostało to wszystko zniszczone przez ojca dziewczyny, dla którego Ryder był po prostu nikim. Nie miał nic, studiował prawo i ciężko pracował, aby osiągnąć zamierzony przez siebie cel. Kiedy był ze swoją ostatnią dziewczyną zakładał firmę ze swoimi przyjaciółmi, więc praktycznie nie spał i nie jadł, tylko pracował nad ich wspólnym projektem, ale dla tego człowieka to się nie liczyło, groził Ryderowi, jeśli ten nie rozstanie się z jego córką i tak zrobił. Od tego czasu Hayes nie miał dziewczyny, nie miał po prostu na to czasu, ale tak naprawdę bardzo go to zraniło, ponieważ zależało mu na dziewczynie. Chciał sobie z nią ułożyć życie, jednak wyszło jak wyszło i zapomniał o tym robiąc swoje, poświęcając się całkowicie pracy.
- Tak, to najważniejsze - powiedział sceptycznie patrząc na dziewczynę, a jego dzwonki alarmowe nadal dawały znać.
Nie powiedziałby czy nic mu nie jest. Jego nogą jest w opłakanym stanie i wszystko boli go jak cholera, pewnie byłoby gorzej gdyby nie środki przeciwbólowe, które dostawał w kroplówce. Był coraz bardziej zmęczony, ale nie mógł zasnąć.
Ryder naprawdę czuł się skołowany i zagubiony, nawet nie wiedział do kogo może zadzwonić w tym momencie, aby przyjechał, bo jeszcze sobie nie przypomniał niczego, ale to wkrótce nastąpi na szczęście. Nie zresetuje mu mózgu do ustawień fabrycznych.
- Niedługo się okaże jak wygląda sytuacja - mówiąc to poprawił się na łóżku, jednak bardzo szybko się skrzywił. To był błąd, ale pozycja, którą przyjął odpowiadała mu jeszcze bardziej niż poprzednia, więc chwila bólu poszła w zapomnienie.
- Dobrze[- zdążył tylko powiedzieć po czym zasnął.
To właśnie był ten moment, po który Ryder sobie dokładnie wszystko przypomni, ponieważ jego ciało odpocznie i dojdzie do siebie.

Zt x2

Moon Willoughby