about
Te confieso que me la paso aquí pensando en ti.
Nie znał życia o którym przez lata mówiono w jego domu. Rodzice często wspominali wspólnie spędzony w Meksyku rok, jednak sam spędził tam zaledwie trzy pierwsze lata swojego życia. Wiedział, że razem odwiedzali niewielki plac zabaw w pobliskim parku i kupowali lody w małej budce na rogu kamienicy w której mieszkali. Wydawali się wieść szczęśliwe życie, dlatego nie rozumiał decyzji o przeprowadzce do Australii z której pochodziła mama. Nigdy nie władała biegle językiem hiszpańskim, jednak była w stanie dogadać się z ludźmi i na pewno znalazłaby pracę, którą pogodziłaby z dodatkowymi lekcjami. Jemu w zasadzie było wszystko jedno — Cuernavace znał jedynie z opowiadań i odkąd pamiętał, związany był wyłącznie z życiem, które wiedli w Lorne.
Miał tu niewielką grupkę przyjaciół, których przyprowadzał do siebie na obiady, które przygotowywał jego ojciec według rodzinnych przepisów babci Abrilli. Mężczyzna lubił opowiadać o swych korzeniach, a dzieci chętnie słuchały o Dia de Muertos i podniebnym tańcu Voladores, zajadając się domowej roboty churrosami i quesadillą. Dla tutejszych, jego kultura była abstrakcją, dlatego podtrzymywaniem rodzinnych tradycji zajmowali się pośród własnych czterech ścian i w odosobnieniu. Nigdy mu to specjalnie nie przeszkadzało, bo przez podwójne pochodzenie, miał podwójną możliwość smakowania życia, poznając tym samym swe korzenie.
W szkole dzieciaki nie grały w piłkę nożną i skupiały się raczej na innych sportach, gdyż nie cieszyła się ona takim zainteresowaniem i popularnością jak rugby czy koszykówka. Od najmłodszych lat uczył się strzelać tacie gole, dlatego nie znajdując innej dyscypliny w której czułby się względnie dobry, zdecydował się pływanie i tenisa, które łączył ze sobą do drugiej klasy liceum. Właśnie wtedy dowiedział się o trawiącej matkę chorobie, która omal nie zawładnęła życiem chłopaka. Wstąpił w klasę maturalną, wyczekując dnia w którym pożegna mamę na zawsze. Z trudem skupiał się na nauce, dlatego wolne chwile spędzał na szkolnej siłowni a wczesne poranki na bieganiu, co jak wierzył, oczyszczało jego umysł.
Gdy po kilku miesiącach odbierał dyplom ukończenia liceum w szkolnym audytorium, na widowni dostrzegł tylko tatę, a Ella.. spoglądała na niego z góry.
Był bystrym chłopcem, który nigdy nie miał problemów z nauką i odnalazłby się w towarzystwie kółka naukowego, zagadując do uroczych, zapatrzonych w stronice ksiąg dziewcząt jak i weekendowych imprezowiczów, którzy spędzali wieczory na plaży i balowali do późnych godzin nocnych. Pomimo straty z którą się mierzył, miał jasno określony plan związany ze swą edukacją, jednak wyjazd z rodzinnego miasteczka mocno go zniechęcał. Zdecydował się na Brisbane i wracał do rodzinnego miasteczka na każde święto i podczas semestralnych przerw ale wciąż martwił się o ojca, który ciężko znosił utratę małżonki i samotność pośród czterech ścian. Aż do dnia, gdy poznał kobietę, która wywróciła jego życie do góry nogami.
Chwilę zajęło nim jego tato otworzył swe serce przed kimkolwiek, jednak pozwoliło to Leanowi skupienie się na nauce i zdawanych egzaminach. Ukończył w końcu finanse i ekonomie, po czym wrócił do rodzinnego miasteczka i podjął się swojej pierwszej prawdziwej pracy. Zaczynał od asystenta bankowości, a następnie pracował jako księgowy w ratuszu, gdzie załapał się dzięki zaprzyjaźnionemu profesorowi, który znacznie ułatwił swemu studentowi skok w karierze. Po latach pokonywania struktury panującej w ratuszu, zasiadł na stołku sekretarza i współpracuje z burmistrzem, angażując się we współprace z urzędnikami wyborczymi, prowadząc nadzór nad gospodarką majątkiem miasta i zajmuje się wszystkim, co zleci mu głowa miasta.
Miał tu niewielką grupkę przyjaciół, których przyprowadzał do siebie na obiady, które przygotowywał jego ojciec według rodzinnych przepisów babci Abrilli. Mężczyzna lubił opowiadać o swych korzeniach, a dzieci chętnie słuchały o Dia de Muertos i podniebnym tańcu Voladores, zajadając się domowej roboty churrosami i quesadillą. Dla tutejszych, jego kultura była abstrakcją, dlatego podtrzymywaniem rodzinnych tradycji zajmowali się pośród własnych czterech ścian i w odosobnieniu. Nigdy mu to specjalnie nie przeszkadzało, bo przez podwójne pochodzenie, miał podwójną możliwość smakowania życia, poznając tym samym swe korzenie.
W szkole dzieciaki nie grały w piłkę nożną i skupiały się raczej na innych sportach, gdyż nie cieszyła się ona takim zainteresowaniem i popularnością jak rugby czy koszykówka. Od najmłodszych lat uczył się strzelać tacie gole, dlatego nie znajdując innej dyscypliny w której czułby się względnie dobry, zdecydował się pływanie i tenisa, które łączył ze sobą do drugiej klasy liceum. Właśnie wtedy dowiedział się o trawiącej matkę chorobie, która omal nie zawładnęła życiem chłopaka. Wstąpił w klasę maturalną, wyczekując dnia w którym pożegna mamę na zawsze. Z trudem skupiał się na nauce, dlatego wolne chwile spędzał na szkolnej siłowni a wczesne poranki na bieganiu, co jak wierzył, oczyszczało jego umysł.
Gdy po kilku miesiącach odbierał dyplom ukończenia liceum w szkolnym audytorium, na widowni dostrzegł tylko tatę, a Ella.. spoglądała na niego z góry.
Był bystrym chłopcem, który nigdy nie miał problemów z nauką i odnalazłby się w towarzystwie kółka naukowego, zagadując do uroczych, zapatrzonych w stronice ksiąg dziewcząt jak i weekendowych imprezowiczów, którzy spędzali wieczory na plaży i balowali do późnych godzin nocnych. Pomimo straty z którą się mierzył, miał jasno określony plan związany ze swą edukacją, jednak wyjazd z rodzinnego miasteczka mocno go zniechęcał. Zdecydował się na Brisbane i wracał do rodzinnego miasteczka na każde święto i podczas semestralnych przerw ale wciąż martwił się o ojca, który ciężko znosił utratę małżonki i samotność pośród czterech ścian. Aż do dnia, gdy poznał kobietę, która wywróciła jego życie do góry nogami.
Chwilę zajęło nim jego tato otworzył swe serce przed kimkolwiek, jednak pozwoliło to Leanowi skupienie się na nauce i zdawanych egzaminach. Ukończył w końcu finanse i ekonomie, po czym wrócił do rodzinnego miasteczka i podjął się swojej pierwszej prawdziwej pracy. Zaczynał od asystenta bankowości, a następnie pracował jako księgowy w ratuszu, gdzie załapał się dzięki zaprzyjaźnionemu profesorowi, który znacznie ułatwił swemu studentowi skok w karierze. Po latach pokonywania struktury panującej w ratuszu, zasiadł na stołku sekretarza i współpracuje z burmistrzem, angażując się we współprace z urzędnikami wyborczymi, prowadząc nadzór nad gospodarką majątkiem miasta i zajmuje się wszystkim, co zleci mu głowa miasta.
Środek transportu
Od dwóch lat jeździ szarym Mercedesem-AMG G 63 i marzy o tym by w przyszłości posiadać własną łódź.
Związek ze społecznością Aborygenów
Nie ma żadnego związku. Posiada jedynie znajomych, mających aborygeńskie korzenie.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Najwięcej czasu spędza w ratuszu, na plaży, na siłowni oraz we własnym domu, jednak natknąć można się na niego wszędzie - w tym na cmentarzu, gdzie odwiedza zmarłą mamę.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Ojciec albo przybrana siostra - Astoria Lindbergh.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, lecz bez trwałego uszczerbku na zdrowiu.
Od dwóch lat jeździ szarym Mercedesem-AMG G 63 i marzy o tym by w przyszłości posiadać własną łódź.
Związek ze społecznością Aborygenów
Nie ma żadnego związku. Posiada jedynie znajomych, mających aborygeńskie korzenie.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Najwięcej czasu spędza w ratuszu, na plaży, na siłowni oraz we własnym domu, jednak natknąć można się na niego wszędzie - w tym na cmentarzu, gdzie odwiedza zmarłą mamę.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Ojciec albo przybrana siostra - Astoria Lindbergh.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak, lecz bez trwałego uszczerbku na zdrowiu.
leandro barrera
Alejandro Speitzer
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!