Alice nie miała pojęcia, co przyniesie im przyszłość. Starała się żyć chwilą. Pragnęła jednak dalej iść przez życie u boku Damiena. Kochała go i był jej bardzo bliski. Alice miała mnóstwo obaw. Wiedziała, że powinna wyznać mu całą prawdę. Bała się, jak Damien zareaguje, kiedy powie mu o swoich zamiarach, które ostatecznie były tylko chwilowe. Odkąd zorientowała się, że naprawdę się zakochała, skończyła swoją grę. Nie chciała już nikogo skrzywdzić. Nie sądziła, że sama tak bardzo utrudni sobie życie. Zachowała się nagannie i miała tego pełną świadomość. Gdyby mogła, cofnęłaby czas i wszystko rozegrałaby inaczej.
Na twarzy Alice przez cały czas był obecny uśmiech. Nie pamiętała, kiedy ostatni raz była taka szczęśliwa. Minione lata były dla niej trudne. Przez długi czas była pogrążona w głębokim smutku. Opłakiwała stratę nienarodzonego dziecka, a później narzeczonego. Kilka miesięcy temu w jej życiu znów pojawiło się słońce, a tym słońcem był Damien. Willoughby rozumiał ją lepiej, niż ktokolwiek inny. Łączyły ich nie tylko wspólne doświadczenia, ale też podejście do życia. Na początku Alice myślała, że dzieląca ich różnica wieku może być przeszkodą, ale na co dzień w ogóle tego nie odczuwała. Czasem trudno było jej uwierzyć w to, że dzieliło ich aż osiem lat. Dalej upierała się, że Damien nie wyglądał na czterdziestolatka.
— Jestem pewna że poradzi sobie w życiu. Swoją drogą masz jakieś plany na jej urodziny? — zapytała wyraźnie zaciekawiona. Alice chciała być obecna w życiu Hope. Było to dla niej ważne. Chciała, aby pewnego dnia stali się rodziną. Oczywistym dla niej było to, że córka Damiena stanie się jej częścią.
Damien też nie zastanawiał się nad tym co przyniesie przyszłość, nie wiedział tego jak ona będzie wyglądać, bo tego nikt nie wie. To jednak nie przeszkadzało mu w robieniu planów, bo chciał sobie dobrze ułożyć to życie z ukochaną kobietą. Jest szczęśliwy i to bardzo, a co zabawniejsze ich spotkanie mogłoby nie dojść do skutku, gdyby jedno z nich nie pojawiło się na imprezie i po prostu by się minęli. Przecież nie wiedział co tak naprawdę zaplanowała Alice, dla niego poznali się wtedy na tej imprezie i po prostu wszystko rozwijało się w swoim tempie, idealnym dla obojga po tym co przeszli w przeszłości. Kiedy coś takiego się dzieje człowiek staje się ostrożniejszy i bardziej dba o swoje serce, które już raz zostało złamane.
W nim od zawsze było sporo optymizmu, to się nie zmieniło mimo tego co się działo ostatnio w jego życiu. Miał trochę gorszych chwil, ale kiedy się pozbierał na jego przystojnej twarzy zaczął pojawiać się uśmiech. Zawsze stara się uśmiechać, no chyba, że jest skurzony. Wtedy to nie, bo wyglądałby naprawdę przerażająco, a Damien Willoughby do przerażających ludzi nie należy. To dusza człowiek o wielkim sercu, wygląd może mylić, co?
- To prawda - zaśmiał się Damien, ale nie było to dalekie od prawdy. Kochał swoją córkę najbardziej na świecie i kiedy widział jak rośnie to serce mu się radowało. Miał ogromne szczęście, że miał tego malucha przy sobie, ale to po niej również widać jak czas szybko płynie, co czasem trochę go przeraża.
- Nie zastanawiałem się jeszcze nad jej urodzinami, ale nie wiem czy robić małe przyjęcie czy jak, naprawdę nie myślałem nad tym - powiedział Damien uświadamiając sobie, że to za niedługo.
Spędzili ze sobą naprawdę cudowny dzień, więc spokojnie można powiedzieć, że ta randka należy do udanych.
