about
Hobbystycznie informatyk, jednak zawodowo zajmuje się podsłuchami i analityką w wywiadzie. Marzy by pracować w terenie i od dwóch lat próbuje zaaklimatyzować się w rodzinnym miasteczku, które porzucił dla kariery i związku na prawie pięć, długich lat.
Syn restauratora i nauczycielki. Posiada australijsko-hiszpańskie korzenie i dwójkę rodzeństwa z którym wychowywał się w ciepłym i pełnym miłości domu. Nie mógł narzekać na brak własnego pokoju, nowych zabawek czy porządnych ubrań, które w szkole średniej uchodziły za wyznacznik. Nie gonił za popularnością i w zupełności wystarczyła mu niewielka grupka kolegów z którą utrzymywał bliskie relacje także poza murami szkoły. Należał do kółka informatycznego, historycznego i przez dwa ostatnie lata liceum, uczęszczał na lekcje ju jitsu; poruszał się więc w bardzo mieszanym towarzystwie.
Od początku zdecydowany był by studiować informatykę, jednak przed skończeniem drugiego semestru, mając na koncie wysokie wyniki z egzaminów, rzucił naukę i postanowił wstąpić w szeregi policyjnej akademii. I bez dyplomu poświadczającego kwalifikacje i umiejętności, posiadał sporą wiedzę, którą zdobył jako samouk, spędzający wiele godzin przed ekranem komputera. Lubił się rozwijać i miał świadomość tego, że jego wiedza już na tym etapie była pożądana na rynku pracy — w tym w policji. Poza informatyką, lubił też sport, który towarzyszył mu tak naprawdę przez całe życie, dlatego postanowił połączyć swoje atuty i spróbować swych sił w bardziej znaczącej instytucji aniżeli korporacja, która usadziłaby go na czterech literach przez resztę kariery.
Trafił na kampus szkoleniowy w Brisbane, gdzie wraz z licznymi szkoleniami i pierwszym, pełnym zatrudnieniem spędził prawie dwa lata. Docelowo, pragnął wrócić do rodzinnego Lorne, jednak wykazując się na swym stanowisko, zwrócił uwagę sierżanta, który zaproponował mu pracę w jednostce wywiadowczej w Sydney, oddalonym o ponad 1504 mi od domu. Podjęcie decyzji nie przyszło mu z łatwością, jednak postanowił wykorzystać szansę, która bez wątpienia dawała mu więcej możliwości. Nie wiedział jak wyglądać będzie jego życie po zejściu z pokładu samolotu, lądującego w Sydney International Airport, jednak zamierzał skupiać się przede wszystkim na pracy, która w istocie, pochłonęła go bez reszty.
Posiadał wynajęte mieszkanie w centrum miasta, które opłacał równo ostatniego dnia każdego miesiąca, wykupił członkostwo w pobliskiej siłowni i żył w niewyposażonym mieszkaniu blisko przez pól roku. Dopiero po upływie tego czasu, nawykł do życia w kolejnym, nowym mieście i zaczął wyściubiać nos z domu, po wielogodzinnych zmianach w jednostce.
Pomimo stosunkowo poukładanego życia, zdecydował się na powrót do rodzinnego miasteczka po prawie pięciu latach, wnioskując o przeniesienie do tutejszej jednostki wywiadowczej. Na tę możliwość czekał kilka miesięcy, a gdy w końcu się udało, bez większego zastanowienia spakował swe życie w walizkę i wsiadł w samolot do Przylądka Koali. Znajomi licytowali się, próbując poznać prawdziwy powód jego wyjazdu i nie mylili się ci, którzy twierdzili, że chodziło o kobietę z którą rozstał się po roku związku.
Powrót do Lorne i rodziny był — jak twierdził — decyzją, której nie mógł żałować. Brakowało mu domu, małomiasteczkowego życia i zmian, które pozwoliłaby mu zamknąć rozdział, zapoczątkowany w Sydney.
— Jego ojciec oraz babka, są bardzo wierzącą stroną rodziny, dlatego jako dziecko co niedziela odwiedzał kościół i śpiewał w chórze. Juanita wierzyła, że jej wnuk zachowa czystość do ślubu i będzie podtrzymywał rodzinną, mocno zakorzenioną w religii, tradycję. Raulito już w liceum przestał wykazywać zainteresowanie chrześcijańskimi wierzeniami i choć zdarza mu się od czasu do czasu odwiedzać kościół, to dawno temu zboczył z narzuconej mu przez rodzinę drogi.
— Język hiszpański to jego drugi język, którym dość często posługuje się w domu. Uwielbia latynoską kulturę, muzykę, architekturę i literaturę Isabel Allende, Maríi Dueñas, Palomy Sánchez oraz Carmen Mola.
— Uprawia poranny jogging i uczęszcza na siłownie dwa razy w tygodniu, starając się utrzymać swoje ciało w dobrej formie. Dba o zdrowie, zwracając uwagę na to co je, jednak uwielbia śmieciowe żarcie, które stara się mocno ograniczać. Jego rodzime, popisowe dania to Paella, Churrosy w sosie czekoladowym i pyszne Tapas.
— Ma zrobiony kurs pływacki, licencje nurkową i latem chętnie uprawia sporty wodne (posiada uprawnienia ISA. tj. International Surfing Association). Poza fascynacją sportem, motoryzacją, nielegalnymi wyścigami i komputerami, spełnia się jako fotograf, kolekcjonujący zdjęcia do użytku własnego.
— Ma wadę wzroku, która często przeszkadza mu w pracy przy komputerze, prowadzeniu auta czy nawet codziennym oglądaniu telewizji. Od powrotu do Lorne zaczął nosić okulary i zdecydował się na soczewki korekcyjne na specjalne okazje.
— Uwielbia campingi, wędkowanie nad jeziorem i wszelkie niecywilizowane lokalizacje w których może odciąć się od technologii, pracy i problemów życia codziennego. Lubi też survivalowe wycieczki, spanie w aucie i zgubić się na kilka godzin w lesie. Nie znosił życia w mieście, tętniące życiem Sydney męczyło go aż nad to.
— Obrońca i wielbiciel zwierząt. Pomimo braku fortuny, którą mógłby przekazać na fundacje charytatywną, angażuje się w każda zbiórkę niezależnie od stanu portfela. Był także wolontariuszką w miejscowym schronisku dla psów. Sam od lat planuje adopcję czworonoga, jednak odkłada wszystko w czasie przez wgląd na tryb życia, który prowadzi.
Od początku zdecydowany był by studiować informatykę, jednak przed skończeniem drugiego semestru, mając na koncie wysokie wyniki z egzaminów, rzucił naukę i postanowił wstąpić w szeregi policyjnej akademii. I bez dyplomu poświadczającego kwalifikacje i umiejętności, posiadał sporą wiedzę, którą zdobył jako samouk, spędzający wiele godzin przed ekranem komputera. Lubił się rozwijać i miał świadomość tego, że jego wiedza już na tym etapie była pożądana na rynku pracy — w tym w policji. Poza informatyką, lubił też sport, który towarzyszył mu tak naprawdę przez całe życie, dlatego postanowił połączyć swoje atuty i spróbować swych sił w bardziej znaczącej instytucji aniżeli korporacja, która usadziłaby go na czterech literach przez resztę kariery.
Trafił na kampus szkoleniowy w Brisbane, gdzie wraz z licznymi szkoleniami i pierwszym, pełnym zatrudnieniem spędził prawie dwa lata. Docelowo, pragnął wrócić do rodzinnego Lorne, jednak wykazując się na swym stanowisko, zwrócił uwagę sierżanta, który zaproponował mu pracę w jednostce wywiadowczej w Sydney, oddalonym o ponad 1504 mi od domu. Podjęcie decyzji nie przyszło mu z łatwością, jednak postanowił wykorzystać szansę, która bez wątpienia dawała mu więcej możliwości. Nie wiedział jak wyglądać będzie jego życie po zejściu z pokładu samolotu, lądującego w Sydney International Airport, jednak zamierzał skupiać się przede wszystkim na pracy, która w istocie, pochłonęła go bez reszty.
Posiadał wynajęte mieszkanie w centrum miasta, które opłacał równo ostatniego dnia każdego miesiąca, wykupił członkostwo w pobliskiej siłowni i żył w niewyposażonym mieszkaniu blisko przez pól roku. Dopiero po upływie tego czasu, nawykł do życia w kolejnym, nowym mieście i zaczął wyściubiać nos z domu, po wielogodzinnych zmianach w jednostce.
Pomimo stosunkowo poukładanego życia, zdecydował się na powrót do rodzinnego miasteczka po prawie pięciu latach, wnioskując o przeniesienie do tutejszej jednostki wywiadowczej. Na tę możliwość czekał kilka miesięcy, a gdy w końcu się udało, bez większego zastanowienia spakował swe życie w walizkę i wsiadł w samolot do Przylądka Koali. Znajomi licytowali się, próbując poznać prawdziwy powód jego wyjazdu i nie mylili się ci, którzy twierdzili, że chodziło o kobietę z którą rozstał się po roku związku.
Powrót do Lorne i rodziny był — jak twierdził — decyzją, której nie mógł żałować. Brakowało mu domu, małomiasteczkowego życia i zmian, które pozwoliłaby mu zamknąć rozdział, zapoczątkowany w Sydney.
— Jego ojciec oraz babka, są bardzo wierzącą stroną rodziny, dlatego jako dziecko co niedziela odwiedzał kościół i śpiewał w chórze. Juanita wierzyła, że jej wnuk zachowa czystość do ślubu i będzie podtrzymywał rodzinną, mocno zakorzenioną w religii, tradycję. Raulito już w liceum przestał wykazywać zainteresowanie chrześcijańskimi wierzeniami i choć zdarza mu się od czasu do czasu odwiedzać kościół, to dawno temu zboczył z narzuconej mu przez rodzinę drogi.
— Język hiszpański to jego drugi język, którym dość często posługuje się w domu. Uwielbia latynoską kulturę, muzykę, architekturę i literaturę Isabel Allende, Maríi Dueñas, Palomy Sánchez oraz Carmen Mola.
— Uprawia poranny jogging i uczęszcza na siłownie dwa razy w tygodniu, starając się utrzymać swoje ciało w dobrej formie. Dba o zdrowie, zwracając uwagę na to co je, jednak uwielbia śmieciowe żarcie, które stara się mocno ograniczać. Jego rodzime, popisowe dania to Paella, Churrosy w sosie czekoladowym i pyszne Tapas.
— Ma zrobiony kurs pływacki, licencje nurkową i latem chętnie uprawia sporty wodne (posiada uprawnienia ISA. tj. International Surfing Association). Poza fascynacją sportem, motoryzacją, nielegalnymi wyścigami i komputerami, spełnia się jako fotograf, kolekcjonujący zdjęcia do użytku własnego.
— Ma wadę wzroku, która często przeszkadza mu w pracy przy komputerze, prowadzeniu auta czy nawet codziennym oglądaniu telewizji. Od powrotu do Lorne zaczął nosić okulary i zdecydował się na soczewki korekcyjne na specjalne okazje.
— Uwielbia campingi, wędkowanie nad jeziorem i wszelkie niecywilizowane lokalizacje w których może odciąć się od technologii, pracy i problemów życia codziennego. Lubi też survivalowe wycieczki, spanie w aucie i zgubić się na kilka godzin w lesie. Nie znosił życia w mieście, tętniące życiem Sydney męczyło go aż nad to.
— Obrońca i wielbiciel zwierząt. Pomimo braku fortuny, którą mógłby przekazać na fundacje charytatywną, angażuje się w każda zbiórkę niezależnie od stanu portfela. Był także wolontariuszką w miejscowym schronisku dla psów. Sam od lat planuje adopcję czworonoga, jednak odkłada wszystko w czasie przez wgląd na tryb życia, który prowadzi.
Środek transportu
Po miasteczku porusza się samochodem, swoim Jeepem Grand Cherokee II.
Związek ze społecznością Aborygenów
Nie ma żadnego związku.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Komisariat, plaże, parki, księgarnia i właściwie każde, publiczne miejsce w miasteczku.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Rodziców i młodsze rodzeństwo.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak lecz bez trwałego uszczerbku na zdrowiu.
Po miasteczku porusza się samochodem, swoim Jeepem Grand Cherokee II.
Związek ze społecznością Aborygenów
Nie ma żadnego związku.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Komisariat, plaże, parki, księgarnia i właściwie każde, publiczne miejsce w miasteczku.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Rodziców i młodsze rodzeństwo.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak lecz bez trwałego uszczerbku na zdrowiu.
raul muñoz
julio peña
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!