[Connor Zeimer]

j e d e n

Od kilku tygodni Connor miał ręce pełne roboty, ale nie narzekał. Nie lubił nudy, więc ta sytuacja była mu na rękę. Dodatkowo był typem pracoholika. Kolejne sukcesy zawodowe tylko go napędzały. Obecnie wspólnie z Layonellem pracowali nad utworzeniem filii kancelarii w Cairns. Trzeba przyznać, że szło im naprawdę dobrze. Wszystko było dopięte niemal na ostatni guzik. Kolejną rzeczą, która skutecznie pochłaniała jego energię była pomoc w organizacji ślubu swojego najlepszego przyjaciela. Connor był zdziwiony, kiedy Layonell oznajmił mu, że niebawem zamierza się ożenić. Nie kwestionował jednak jego decyzji. Przeciwnie, wspierał go, choć cała sytuacja była dla niego nieco dziwna. O dziwo, podczas wesela jego także uderzyła strzała amora. W oko wpadła mu siostra panny młodej. Co za ironia, nie? Rea była dla niego dziesiątką. Najchętniej zabrałby ją do łóżka tamtego wieczoru, ale wiedział, że Chamberlein nie była typem kobiety, którą interesowały przygody na jedną noc. Słyszał, że niedawno się rozwiodła, postanowił to wykorzystać i skorzystać ze swojej szansy.
Po spotkaniu z ważnym klientem Layo i Connor wrócili do Lorne i wybrali się na późny lunch. Znaleźli jakąś restaurację w google. Gdy dotarli na miejsce, usiedli przy stoliku i złożyli swoje zamówienie. Connor upił łyk zimnego napoju i odetchnął z ulgą.
— Cieszę się, że udało nam się domknąć dzisiaj wszystkie ważne sprawy — odparł wyraźnie zadowolony. Connor zawsze doceniał swoją ciężką pracę. — Powiedz mi lepiej, jak tam małżeńskie życie? Este za mocno Cię nie męczy? — zapytał wyraźnie zainteresowany. Był ciekawy, jak powodzi mu się w życiu prywatnym.
— Gdybyś się rozmyślił, to wiesz, gdzie mnie szukać, przygotuję dla ciebie pozew rozwodowy — rzucił nieco żartobliwie. Miał nadzieję, że Layo nie odbierze tego źle, Connor tylko trochę się z nim droczył. Jeżeli jego przyjaciel był szczęśliwy, to on również. Neelsen był dla niego niczym młodszy brat, życzył mu jak najlepiej.

Layonell K. Neelsen

[Layonell K. Neelsen]

Layonell musiał polecieć na chwile do Sydney, do swojego ojca, ponieważ potrzebował kilku dokumentów, których lepiej nie wysyłać pocztą, ponieważ są zbyt ważne, a on również nie chciał aby zaginęły, więc poleciał do miasta, w którym się urodził. Cieszył się na to, ponieważ mógł się spotkać z rodzicami, których dawno nie widział, więc trochę czasu mógł z nimi spędzić. Mama oczywiście robiła mu wywiad i musiał grzecznie odpowiadać na wszystkie pytania, które seniorka zadawała, aż w końcu ojciec zareagował za co dostał po głowie. Uwielbiał patrzeć na to jaki związek mają jego rodzice, tez taki chciał, bo mimo upływu lat nadal się kochają i przekomarzają, co jest cudowne.
Niestety mógł w domu zostać tylko jeden dzień, ponieważ nie chciał na długo zostawiać kancelarii. Te dokumenty właśnie do tego były mu potrzebne. Mama obiecała, że niedługo do nich przyjedzie, na co się cieszył. Jego młodszy brat na pewno też się ucieszy. Sam dawno nie widział rodziców. Miał nadzieje, że tata też przyjedzie na krótkie wakacje.
W Lorne był późnym wieczorem, szybko wziął prysznic i poszedł spać. Este pewnie już spała, więc zachowywał się cicho.
Dzień pracy naprawdę szybko zleciał, ale to nie oznaczało, że mało było do pracy. Było jej aż nadto! Bardzo się z tego cieszył, bo to oznaczało, że ludzie im ufają i chcą korzystać z ich usług.
- Trochę tego było, ale się udało - zaśmiał się patrząc na swojego przyjaciela. - Jesteś kolejną osobą, która zadaje mi to pytanie, dlaczego uważasz, że Este jest taka okropna? - zapytał Layonell patrząc uważnie na Connora.
- Będę pamiętał, oczywiście robisz to pro bono, bo nie będę ci dwa razy płacić - powiedział z krzywym uśmiechem Neelsen. Sam również żartował. Nie będzie się rozwodził, nie ma takiej opcji.
Connor Zeimer

[Connor Zeimer]

Connor także był w bardzo dobrych stosunkach ze swoimi rodzicami. Kiedy mieszkał w Sydney, regularnie ich odwiedzał. Państwo Zeimer tworzyli zgraną parę. Już na pierwszy rzut oka można było dostrzec, że bardzo się kochali. Jakiś czas temu Connor zapragnął czegoś podobnego. Uważał, że dopadła go starość. Zmęczyły go przelotne romanse i przygody na jedną noc. Chciał mieć w swoim życiu kogoś na stałe. Zastanawiał się, czy zdoła zmienić swoje dawne przyzwyczajenia. Wierzył, że tak. Odkąd w jego życiu pojawiła się Rea, kompletnie nie interesowały go żadne kobiety. Niestety starsza z sióstr Chamberlein była odporna na jego wdzięki. Wiedział, że jego dotychczasowe sztuczki nie wystarczą, musiał bardziej się postarać.
Słysząc słowa swojego przyjaciela, parsknął śmiechem i wyraźnie rozbawiony pokręcił głową.
— Okropna? Bez przesady, po prostu sprawia wrażenie jędzowatej. Zawsze myślałem, że wolisz miłe i wesołe dziewczyny — przyznał i delikatnie zmarszczył brwi. W jego mniemaniu Este nie była kimś w typie Layo. Co tu dużo mówić, Neelsen nigdy nie był nią jakoś szczególnie zainteresowany. Tego samego nie mógł jednak powiedzieć o Este, która zawsze kręciła się gdzieś wokół Layo.
— Kiedy dowiedziałem się, że bierzecie ślub, byłem zdziwiony. Este robiła do ciebie maślane oczy przez całe życie, odkąd byliśmy dziećmi. Nigdy nie byłeś nią jakoś szczególnie zainteresowany, dlatego ten nagły wybuch miłości wydaje mi się dziwny — odparł, patrząc na swojego przyjaciela. Czuł, że za chwilę mu się oberwie, ale chciał, żeby Layonell znał jego punkt widzenia. Connor bał się, że decyzja Layo nie była w pełni świadoma. Martwił się o niego i chciał, żeby ten był szczęśliwy. — Ale jeżeli jesteś szczęśliwy, to ja też, a siostry Chamberlein zdecydowanie mają coś w sobie — rzucił po chwili namysłu, w końcu Rea też rzuciła na niego urok. Może zrobiła to nieświadomie, ale Connor był pod wrażeniem.
— Oczywiście, nie wezmę od ciebie ani grosza, ale wolałbym, żebyś się nie rozwodził. Lepiej niech Ci się wiedzie — odparł z uśmiechem.

Layonell K. Neelsen

[Layonell K. Neelsen]

Layonell miał tak samo, w obu kwestiach. Chciał mieć rodzinę, w każdym tego słowa znaczeniu. Zawsze tak było, ale wychodzi na to, że po prostu nie miał okazji na to, aby spotkać kobietę, z którą będzie chciał dzielić życie w taki sposób. Nie chciał się spotykać z pierwsza lepszą, bo czuł taka presje. Na szczęście rodzice nigdy nie zrobili swoim dzieciom czegoś takiego, a wiedział, że w wyższych kręgach czasem tam się robi – aranżowane małżeństwa dla biznesu. To najgorsza opcja jaka można zrobić swoim dzieciom. Czasem kończy się to dobrze, ale w większości przypadków niekoniecznie, ponieważ para się nie kocha, a z czasem się zaczyna nienawidzić i potem się dzieje. Layonell zna taka parę i to wszystko skończyło się rozwodem.
- Este jest miła, to ty po prostu masz pecha na nią - zaśmiał się patrząc na swojego najlepszego przyjaciela. Layo nie pamiętał, kiedy ostatni raz był na randce. Było to naprawdę bardzo dawno temu. Nie miał na to czasu, a dwa nie podobały mu się wielce bogate panienki, które zwracały uwagę tylko na kasę. Wiele razy takie próbowały go poderwać i im się nie udawało. Layo mimo wysokiego statusu społecznego jest prostym człowiekiem i chciał dla siebie dobrej kobiety, która ma coś w głowie, z którą będzie mógł porozmawiać. Este właśnie taka jest. - Tak to w życiu bywa, że nie spodziewamy się czasem pewnych rzeczy. Zawsze zależało mi na Este, ale byłem wtedy dzieciakiem, wiesz jak to jest - taka była prawda. Prawnikowi zawsze zależało na dziewczynie, wiedział jakie żywi do niego uczucie. W tamtym czasie nie zwracał na nią uwagi, bo sam nie wiedział czego chce od życia, a nie chciał skrzywdzić ważnej dla siebie osoby. - Siostry powiadasz? - spojrzał Layo sugestywnie. - Cóż, dziękuję - zaśmiał się.

Connor Zeimer

[Connor Zeimer]

Connor nie miał pojęcia, że finalnie jego przyjaciel i tak skończył w zaaranżowanym małżeństwie. Zdziwił go ten nagły wybuch miłości, ale mężczyzna nie zamierzał podważać uczuć swojego najlepszego przyjaciela. Zamierzał cieszyć się jego szczęściem. Czasem robił sobie głupie żarty, ale były one zupełnie niewinne. Nie miał złych intencji. Miał nadzieję, że Layonell będzie bardzo szczęśliwy u boku swojej nowej żony. Tworzyli piękną parę i z boku wyglądali na szczęśliwych, dobrze odgrywali swoje role.
— No nie wiem, dalej mam wątpliwości, ale może kiedyś przekonam się, że jest inaczej. Mam nadzieję, że nie zrobi z ciebie ponuraka — Connor nie chciał stracić przyjaciela. Layonell był świetnym facetem i byłoby mu bardzo przykro, gdyby małżeństwo go zmieniło. Chyba każdy znał jedno takie małżeństwo, gdzie zrzędliwa baba niszczyła wysysała ze swojego wesołego męża całą dobrą energię. Jego zdaniem było to bardzo przykre, sam nie chciałby tego doświadczyć.
Connor pokiwał głową, a wyraz jego twarzy trochę złagodniał. Uśmiechnął się i upił łyk wody. Dzień był bardzo gorący, a fala upałów mocno dawała mu w kość.
— W takim razie cieszę się, że przejrzałeś na oczy. Będziesz miał, co opowiadać swoim dzieciom — rzucił nieco żartobliwie. Jako jego przyjaciel Connor doskonale wiedział, że Layonell marzył o tym, aby pewnego dnia założyć swoją własną rodzinę. Zastanawiał się tylko, czy nastąpi to równie szybko, co ślub.
— Powiedzmy, że Rea wpadła mi w oko. Chciałbym zaprosić ją na randkę, ale ona chyba ma mnie za dupka i kobieciarza — Connor zmarszczył czoło i odchylił się na krześle. Cóż, poniekąd była to prawda, ale Connor naprawdę chciał się zmienić. Rea była piękną kobietą i miał wobec niej poważne zamiary. Chciał ją zaprosić na randkę, a nie zaciągnąć do łóżka.

Rea K. Chamberlein