about
Pomimo złamanego serca i tęsknoty za Chloe, NIECHCĄCY poślubił Zoey podczas pijackiego wypadu do Sydney. Zamierza jednak pociągnąć to małżeństwo przez pół roku, by zdobyć potrzebną forsę i spłacić Nathaniela.
Jego zachowanie wynikało wyłącznie z troski o jej bezpieczeństwo i choć wierzyła, że sama jest w stanie o nie zadbać, Beveridge wiedział, że nie każda sytuacja może zakończyć się w tak bezkonfliktowy sposób. Nawet w tak małym miasteczku jak Lorne Bay, nie brakowało zboczeńców, którzy chętnie położyliby swe łapska na młodej, atrakcyjnej dziewczynie, która była zbyt sympatyczna by zrobić z nimi porządek. Jej pracodawca miał obowiązek dbać o komfort ich pracy i o to by namolni klienci nie nachodzili jej w trakcie jak i po skończeniu zmiany.
— A co jeśli taka będzie? Co zrobisz, gdy którychś z nachlanych gości będzie czekał aż skończysz pracę i ruszy za tobą w środku nocy? W Sapphire nie brakuje łajdaków — przedstawił jej bardziej pesymistyczną prognozę, jednak chciał by stawiała kwestie bezpieczeństwa na pierwszym planie. On nie zawsze mógł być przy niej by ją chronić, niezależnie od tego jak bardzo tego chciał. Mówiąc jej to wszystko, liczył na to, że dziewczyna będzie czujna i gdyby ludzie Nathaniela mieliby zacząć nachodzić ją w pracy, zareaguje telefonem do niego bądź poinformuje przełożonego.
Gdy wspomniała, że blondyn sam najpewniej zachowywał się w podobny sposób, stanowczo zaprzeczył. Co prawda niedawno sam został spoliczkowany przez jedną z barmanek, przez wgląd na głupi zakład jaki miał miejsce w Moonlight. Było to durna zabawa z kumplami po wypiciu kilku szotów, jednak w żaden sposób nie zagrażał tej dziewczynie. Wiedział, że dotknięcie jej pośladka stanowiły o czymś zupełnie odwrotnym ale Theseus, dnia następnego wrócił do tego baru by dziewczynę przeprosić i wytłumaczyć swe bucowate zachowanie. Chciał by właśnie w taki sposób reagowała Rothwell, gdy ktoś ją zaczepi. — Po prostu, zastanawiam się czy.. czy to wszystko ci wystarczy. Czy ja ci wystarczę — odparł, ponurym głosem. Być może Mercury i inni faceci, którzy się przy niej kręcili mieli dziewczynie do zaoferowania znacznie więcej, aniżeli tania kolacja w jej mieszkaniu czy długi, które ściągały na nią zagrożenie. Widząc jak wszystko poza kieliszkami i butelką zniknęło ze stołu, mężczyzna odsunął krzesło i wstał. — Obejrzyjmy ten film. Idę zapalić — rzucił obojętnie i wychodząc na taras, zgarnął paczkę papierosów i zapalniczkę.
Chloe Rothwell
— A co jeśli taka będzie? Co zrobisz, gdy którychś z nachlanych gości będzie czekał aż skończysz pracę i ruszy za tobą w środku nocy? W Sapphire nie brakuje łajdaków — przedstawił jej bardziej pesymistyczną prognozę, jednak chciał by stawiała kwestie bezpieczeństwa na pierwszym planie. On nie zawsze mógł być przy niej by ją chronić, niezależnie od tego jak bardzo tego chciał. Mówiąc jej to wszystko, liczył na to, że dziewczyna będzie czujna i gdyby ludzie Nathaniela mieliby zacząć nachodzić ją w pracy, zareaguje telefonem do niego bądź poinformuje przełożonego.
Gdy wspomniała, że blondyn sam najpewniej zachowywał się w podobny sposób, stanowczo zaprzeczył. Co prawda niedawno sam został spoliczkowany przez jedną z barmanek, przez wgląd na głupi zakład jaki miał miejsce w Moonlight. Było to durna zabawa z kumplami po wypiciu kilku szotów, jednak w żaden sposób nie zagrażał tej dziewczynie. Wiedział, że dotknięcie jej pośladka stanowiły o czymś zupełnie odwrotnym ale Theseus, dnia następnego wrócił do tego baru by dziewczynę przeprosić i wytłumaczyć swe bucowate zachowanie. Chciał by właśnie w taki sposób reagowała Rothwell, gdy ktoś ją zaczepi. — Po prostu, zastanawiam się czy.. czy to wszystko ci wystarczy. Czy ja ci wystarczę — odparł, ponurym głosem. Być może Mercury i inni faceci, którzy się przy niej kręcili mieli dziewczynie do zaoferowania znacznie więcej, aniżeli tania kolacja w jej mieszkaniu czy długi, które ściągały na nią zagrożenie. Widząc jak wszystko poza kieliszkami i butelką zniknęło ze stołu, mężczyzna odsunął krzesło i wstał. — Obejrzyjmy ten film. Idę zapalić — rzucił obojętnie i wychodząc na taras, zgarnął paczkę papierosów i zapalniczkę.
Chloe Rothwell
about
W dzieciństwie nasłuchała się za dużo bajek, przez co uwierzyła, że znalazła swojego księcia, a ten okradł jej ojca
Wiedziała, że buczenie się i przewracanie oczami było bzdurnym zachowaniem; była tego doskonale świadoma. Ba, nie potrafiła znaleźć ani jednego sensownego powodu, który usprawiedliwiał jej nagłą chęć postawienia na swoim i uświadomienia mu, że doskonale radziła sobie sama.
Ta świadomość nie przeszkadzała jej jednak w tym, aby usilnie stać przy swoim, ignorując przedstawiane przez niego argumenty.
— Nic nie zrobię, bo taka sytuacja nigdy się nie wydarzy — odparła pewnie, choć aż kusiło się o dodanie “nigdy nie mów nigdy”.
Pewnie powinna go teraz zapewnić, że dla świętego pokoju zainwestuje w gaz pieprzowy lub inne środki samoobrony — byłoby to rozsądne. Zamiast jednak postąpić racjonalnie, wolała uparcie mierzyć go nieustępliwym spojrzeniem.
Jego następne słowa skomentowała ciężkim westchnięciem.
Nie rozumiała go. Nie rozumiała jakim cudem bzdurna — w jej opinii — przepychanka słowna tak bardzo wpłynęła na jego nastrój.
Przeczesała palcami włosy, zastanawiając się, co powinna powiedzieć, aby jeszcze bardziej nie podburzyć i tak już kiepskiej atmosfery. Dało się jeszcze uratować ten wieczór?
— Wystarczyłeś mi wcześniej, więc dlaczego teraz masz mi nie wystarczać? — zapytała, wyraźnie zdziwiona wysnutymi przez niego wnioskami, które w jej opinii nie wiele miały wspólnego z rzeczywistością.
Nie uważała go za niewystarczającego, nie chciała, aby na jego miejscu znajdował się teraz ktokolwiek inny. Chciała z nim właśnie spędzić ten wieczór przy winie i domowej zapiekance, a nie w drogiej restauracji z kimś innym. Dlaczego w to powątpiewał?
Westchnęła bezradnie, patrząc jak ten oddala się w kierunku salonu i przez długi moment wpatrywała sie w pustą przestrzeń, którą po sobie pozostawił.
Chyba wszystko popsuła.
Nie wiedziała, czy za nim ruszyć; może lepiej było dać mu przestrzeń? Biła się z myślami, aż w końcu wykonała krok w przód, a później następny, aby ostatecznie znaleźć się przed drzwiami prowadzącymi na taras.
— Palenie jest niezdrowe — odezwała się do niego, chyba najgłupszym tekstem, jaki mogłaby sobie wybrać na zaczęcie ciężkiej rozmowy.
theseus beveridge
Ta świadomość nie przeszkadzała jej jednak w tym, aby usilnie stać przy swoim, ignorując przedstawiane przez niego argumenty.
— Nic nie zrobię, bo taka sytuacja nigdy się nie wydarzy — odparła pewnie, choć aż kusiło się o dodanie “nigdy nie mów nigdy”.
Pewnie powinna go teraz zapewnić, że dla świętego pokoju zainwestuje w gaz pieprzowy lub inne środki samoobrony — byłoby to rozsądne. Zamiast jednak postąpić racjonalnie, wolała uparcie mierzyć go nieustępliwym spojrzeniem.
Jego następne słowa skomentowała ciężkim westchnięciem.
Nie rozumiała go. Nie rozumiała jakim cudem bzdurna — w jej opinii — przepychanka słowna tak bardzo wpłynęła na jego nastrój.
Przeczesała palcami włosy, zastanawiając się, co powinna powiedzieć, aby jeszcze bardziej nie podburzyć i tak już kiepskiej atmosfery. Dało się jeszcze uratować ten wieczór?
— Wystarczyłeś mi wcześniej, więc dlaczego teraz masz mi nie wystarczać? — zapytała, wyraźnie zdziwiona wysnutymi przez niego wnioskami, które w jej opinii nie wiele miały wspólnego z rzeczywistością.
Nie uważała go za niewystarczającego, nie chciała, aby na jego miejscu znajdował się teraz ktokolwiek inny. Chciała z nim właśnie spędzić ten wieczór przy winie i domowej zapiekance, a nie w drogiej restauracji z kimś innym. Dlaczego w to powątpiewał?
Westchnęła bezradnie, patrząc jak ten oddala się w kierunku salonu i przez długi moment wpatrywała sie w pustą przestrzeń, którą po sobie pozostawił.
Chyba wszystko popsuła.
Nie wiedziała, czy za nim ruszyć; może lepiej było dać mu przestrzeń? Biła się z myślami, aż w końcu wykonała krok w przód, a później następny, aby ostatecznie znaleźć się przed drzwiami prowadzącymi na taras.
— Palenie jest niezdrowe — odezwała się do niego, chyba najgłupszym tekstem, jaki mogłaby sobie wybrać na zaczęcie ciężkiej rozmowy.
theseus beveridge
about
Pomimo złamanego serca i tęsknoty za Chloe, NIECHCĄCY poślubił Zoey podczas pijackiego wypadu do Sydney. Zamierza jednak pociągnąć to małżeństwo przez pół roku, by zdobyć potrzebną forsę i spłacić Nathaniela.
— Xena Wojownicza Księżniczka i Nostradamus w jednym. Niebezpieczne połączenie — odparł prześmiewczo, choć wciąż się boczył i uśmiech wcale ne pojawił się na jego twarzy. Była niestrudzenie uparta i wiedział, że jakakolwiek wymiana odmiennych zdań, zakończyć się może tylko fiaskiem, bo sam też nie był przecież osobą, która lubiła dawać za wygraną; zwłaszcza, gdy chodziło o bezpieczeństwo osób na których mu zależało. Mogła przynajmniej zaopatrzyć się w jakieś narzędzie do samoobrony, skoro kończyła zmiany w środku nocy i wracała do domu sama — na pewno uspokoiłoby go to w jakimś stopniu.
Nie chciał psuć niespodzianki, która miała być początkiem przyjemnego wieczora na który pozwolili sobie pierwszy raz od ponad roku. Ich spotkania zazwyczaj zwieńczone były porządną kłótnią, która odreagowywali falą namiętności i choć raz wierzył, że mogli pominąć moment sporu i po prostu zjeść, obejrzeć coś wspólnie i cieszyć się swoim towarzystwem. Tak chyba wyglądał związek, którego nigdy tak naprawdę nie zbudowali.
— Wcześniej nie generowałem tylu problemów. Wtedy miałaś mnie za innego gościa, bo nie wiedziałaś o tym całym syfie, którym się zajmowałem by zarobić. Wszystko się zmieniło, skrzywdziłem cię i tak po prostu mi to wybaczasz — pokręcił głową, bo choć właśnie tego chciał to miał przeczucie, że coś wisiało w powietrzu. Może jej uczucia względem jego osoby były silniejsze niż chęć trzymania go na dystans, a może nie do końca to przemyślała i w końcu na tle Fairweathera to dostrzeże? Nie chciał przysparzać jej kolejnych kłopotów ale wiedział, że w najbliższym czasie, nie był facetem, którego powinna się trzymać.
Analizował to wszystko, zaciągając się dymem papierosowym na balkonie z którego widok, przedstawiał mu centrum miasteczka. Zdążyło się już ściemnić, a ulice były puste — spokojne. gdy drzwi rozsunęły się, zerknął przez ramie na dziewczynę, która do niego dołączyła. Oparty o chłodną ścianę, wypuścił dym z ust.
— Znalazłaś jakiś film? — zapytał, ignorując wzmiankę o paleniu, nie mając nic mądrego do powiedzenia.
Chloe Rothwell
Nie chciał psuć niespodzianki, która miała być początkiem przyjemnego wieczora na który pozwolili sobie pierwszy raz od ponad roku. Ich spotkania zazwyczaj zwieńczone były porządną kłótnią, która odreagowywali falą namiętności i choć raz wierzył, że mogli pominąć moment sporu i po prostu zjeść, obejrzeć coś wspólnie i cieszyć się swoim towarzystwem. Tak chyba wyglądał związek, którego nigdy tak naprawdę nie zbudowali.
— Wcześniej nie generowałem tylu problemów. Wtedy miałaś mnie za innego gościa, bo nie wiedziałaś o tym całym syfie, którym się zajmowałem by zarobić. Wszystko się zmieniło, skrzywdziłem cię i tak po prostu mi to wybaczasz — pokręcił głową, bo choć właśnie tego chciał to miał przeczucie, że coś wisiało w powietrzu. Może jej uczucia względem jego osoby były silniejsze niż chęć trzymania go na dystans, a może nie do końca to przemyślała i w końcu na tle Fairweathera to dostrzeże? Nie chciał przysparzać jej kolejnych kłopotów ale wiedział, że w najbliższym czasie, nie był facetem, którego powinna się trzymać.
Analizował to wszystko, zaciągając się dymem papierosowym na balkonie z którego widok, przedstawiał mu centrum miasteczka. Zdążyło się już ściemnić, a ulice były puste — spokojne. gdy drzwi rozsunęły się, zerknął przez ramie na dziewczynę, która do niego dołączyła. Oparty o chłodną ścianę, wypuścił dym z ust.
— Znalazłaś jakiś film? — zapytał, ignorując wzmiankę o paleniu, nie mając nic mądrego do powiedzenia.
Chloe Rothwell