about
Dziewczyna z trudną przeszłością oraz kilkoma sekretami. Niedawno przyjechała do Lorne Bay i dopiero urządza się w mieście, próbując unikać przy tym kłopotów.
Z tą jednak różnicą, że Diane nastolatką już nie była. Miała już te swoje dwadzieścia sześć lat. W tym wieku ludzie zazwyczaj wiedzą już, co chcą robić w życiu, mają jakieś wykształcenie, a ona? Tak naprawdę nie do końca widziała przed sobą jakąkolwiek przyszłość. Nie szukała niczego na stałe, nie chciała wiązać się emocjonalnie z miejscem i ludźmi, bo przecież nigdy nie znała dnia ani godziny, kiedy będzie musiała uciekać. Może więc opiekowanie się dziećmi nie było takie złe? Jej ewentualny nagły wyjazd nie przyniósłby chyba aż takich negatywnych skutków, jak mogłoby mieć to miejsce w przypadku zatrudnieniu Mason na stanowisku dróżniczki kolejowej, instrumentariuszki na sali operacyjnej lub operatorki jakiegoś wojskowego systemu antyrakietowego.
- Tak chyba będzie lepiej. Chyba do siebie nie pasowaliśmy – wzruszyła ramionami. A może pasowaliby do siebie? Teraz już się tego nie dowiedzą. – Córka Kita Waititi, nie wiem, czy go znasz. Mieszkają na łodzi.
Z tego również nic jej nie wyszło. Może więc to z Diane coś było nie tak? Znaczy… Było, owszem, ale nie w tym sensie! Ot, chyba potrzebowała jakichś nowych znajomości, nowych zajęć i nowych bodźców. Nie pogardziłaby również jakąś nową pracą, bo nie była do końca pewna, czy dałoby się wyżyć z opieki nad maluszkami. Znacznie przyjemniej będzie więc rozmawiać o życiu Harper.
- Dobra, to pogadamy w domu, okej? Zobacz, chyba będą teraz karmić kuoki, chodźmy.
Zdecydowanie chciała to zobaczyć. Pociągnęła więc przyjaciółkę do tej strony ogrodzenia, przy której czaił się już pan karmiciel. No i… Nie ukrywajmy. Mason była trochę ciekawa, czy zwierzęta te rzucają też czasem jedzeniem, tak jak podobno rzucają swoimi dziećmi.
/ zt Harper Callaway
- Tak chyba będzie lepiej. Chyba do siebie nie pasowaliśmy – wzruszyła ramionami. A może pasowaliby do siebie? Teraz już się tego nie dowiedzą. – Córka Kita Waititi, nie wiem, czy go znasz. Mieszkają na łodzi.
Z tego również nic jej nie wyszło. Może więc to z Diane coś było nie tak? Znaczy… Było, owszem, ale nie w tym sensie! Ot, chyba potrzebowała jakichś nowych znajomości, nowych zajęć i nowych bodźców. Nie pogardziłaby również jakąś nową pracą, bo nie była do końca pewna, czy dałoby się wyżyć z opieki nad maluszkami. Znacznie przyjemniej będzie więc rozmawiać o życiu Harper.
- Dobra, to pogadamy w domu, okej? Zobacz, chyba będą teraz karmić kuoki, chodźmy.
Zdecydowanie chciała to zobaczyć. Pociągnęła więc przyjaciółkę do tej strony ogrodzenia, przy której czaił się już pan karmiciel. No i… Nie ukrywajmy. Mason była trochę ciekawa, czy zwierzęta te rzucają też czasem jedzeniem, tak jak podobno rzucają swoimi dziećmi.
/ zt Harper Callaway
