about
zawieszony. gdzieś między wojną a cywilem. w pracy za przekroczenie uprawnień i złamanie procedur. w zupełnej wściekłości po tym jak skrzywdzono jego siostrę. między dobrymi zamiarami a chęcią dania swojemu najlepszemu kumplowi w zęby. i między mią a totalnym zauroczeniem jej osobą (nie liczy się).
+ Julia Crane
Na swój sposób czuł się w tym momencie jak między jakimś wymyślonym młotem a kowadłem - z jednej strony powinien wziąć się w garść i być odpowiedzialnym i profesjonalnym medykiem odpowiedzialnym za to, by jej uraz był fachowo zaopiekowany; z drugiej jednak czuł się jak jakiś zauroczony gówniarz, wpatrzony w jej pełne usta, z których zamierzał (wyjątkowo nie po dżentelmeńsku) spijać nie słowa, a pocałunki. Trochę tak jak w animacjach, na jednym ramieniu rozsiadł się w najlepsze aniołek, na drugim czerwony diabełek z różkami, j k a równolegle podszeptywały zupełnie inne rewelacje. Im dłużej jednak wpatrywał się w jej orzechowe oczy, tym śmielej skłaniał się ku podążaniu za wskazówkami, które serwował mu ten mikry typek prosto z piekłem, tak zażarcie wymachujący swoim ogonkiem.
- Ale wiesz, że pewne rzeczy z tej listy można śmiało odhaczać nie mając zimnego oddechu śmierci na karku? - na przykład umawianie się z własnym lekarzem, aż samo cisnęło mu się na usta, ale jeszcze próbował się zachowywać. Byle jak, ale zachowywać, ugryzł się więc w język i uśmiechnął w taki zachęcający sposób, trochę tak jakby Julia miała umieć czytać mu w myślach i teraz w ten sposób reklamował siebie samego jak najlepiej umiał. Może jednak mógł zagrać w bardziej otwarte karty i jednak wyskoczyć z tą propozycją? Hm, jednak chyba wcześniejszy niewerbalny przekaz, zamykający się w ich pocałunkach, których pewnie do teraz by nie przerwali (gdyby nie pojawienie się oczywiście nieszczęsnej pielęgniarki), był wystarczający by sama zainteresowana wiedziała co sie kroi?
Pokiwał głową twierdząco - na wspomnienie o gipsie - ale jednak uśmiechnął się do kompletu tak troszeczkę... wspierająco?
- Tygodnie będą cztery - stwierdził poważnie, złapał się jednak na tym, że zauroczenie jej śliczną buzią odebrało mu aktualnie całą lekarską stanowczość. Postanowił odnaleźć w sobie jakieś jej resztki i dodał, już jak jakiś ważny profesorem: - Minimum - jednak szybko wrócił na tak nowe dla niego łono wzdychania do panny Crane, uśmiechnął się więc wysoce z obrotu spraw zadowolony. - Gips można obejść innym rodzajem usztywnienia. Pewnie nie są jakoś spektakularnie seksowne, ale mają jedną ważną zaletę - mogę ci je zorganizować w ramach jakieś prywatnej praktyki, już po tym jak w końcu zjemy to wspólne śniadanie - wyszczerzył się do końca chyba zadowolony ze swojej propozycji, choć owszem, jeszcze kilka minut temu nie spodziewałby się po samym sobie, że będzie jej proponował zagrzanie miejsca w jego życiu na dłużej. W sumie to na długo-długo.
Kiedy doceniła jego lepiej uśmiechnął się cwanie, a potem z całą możliwą gracją, n jaką pozwalała im dzisiejsza sytuacja przyciągnął ją do siebie. Mocno i naprawdę blisko, tak żeby nie dzieliło ich zupełnie nic. Może to całe zauroczenie jej osobą, a może jego cywilny strój tak na niego wpływały, ale nie czuł żadnego skrępowania, jedynie pozwalał sobie na tą bliskość:
- A może ja chętnie bym jednak posłuchał? - zapytał zaczepnie, ale nie dał jej szybko dojść do słowa, ponieważ ponownie wpił się swoimi ustami w tę jej i zaczął ją znowu całować. Zmysłowo, choć była w tym dużą doza niecierpliwości, objawiająca się tym, że te pocałunki stawały się coraz bardziej zachłanne i naglące. Kiedy tylko się od niej oderwał, zapytała go czy idzie. Byłby zupełnie szalony, gdyby teraz odpuścił.
- Idzie-M Y - nie mógł sobie odmówić i musiał ją w ten sposób poprawić. Nie chciał jej bowiem w tym momencie smęcić jak to muszą jeszcze zabrać jej wypis z recepcji, i jaka długa droga dzieli ich od parkingu i takie tam. Zagarnął ją jednak śmiało, delikatnie łapiąc w pasie i przez moment ulokował ją sobie przed sobą, na obu rękach, zupełnie jakby przenosił pannę młodą przez próg. Aż prawie parsknął śmiechem, kiedy sobie to wyobrazić, szybko więc i dosyć automatycznie włączył mu się tryb maczo i przerzucił ją sobie przez ramię. - Powinienem sprzedać ci kilka podłych klapsów - ale aż takim (nie)wyrafinowanym maczo nie był, grzecznie więc odstawił ja prosto do swojego auta. A raczej posadził w końcu na boku maski, odważnie lokując się między jej nogami i jak gdyby nigdy nic przechodząc do składania zachęcających pocałunków na jej szyi, zapytał zaczepnie: - Wiesz, że jesteśmy tu sami? - bowiem niczego nie potrzebowali teraz bardziej niż czasu i miejsca dla siebie na wyłączność.
Na swój sposób czuł się w tym momencie jak między jakimś wymyślonym młotem a kowadłem - z jednej strony powinien wziąć się w garść i być odpowiedzialnym i profesjonalnym medykiem odpowiedzialnym za to, by jej uraz był fachowo zaopiekowany; z drugiej jednak czuł się jak jakiś zauroczony gówniarz, wpatrzony w jej pełne usta, z których zamierzał (wyjątkowo nie po dżentelmeńsku) spijać nie słowa, a pocałunki. Trochę tak jak w animacjach, na jednym ramieniu rozsiadł się w najlepsze aniołek, na drugim czerwony diabełek z różkami, j k a równolegle podszeptywały zupełnie inne rewelacje. Im dłużej jednak wpatrywał się w jej orzechowe oczy, tym śmielej skłaniał się ku podążaniu za wskazówkami, które serwował mu ten mikry typek prosto z piekłem, tak zażarcie wymachujący swoim ogonkiem.
- Ale wiesz, że pewne rzeczy z tej listy można śmiało odhaczać nie mając zimnego oddechu śmierci na karku? - na przykład umawianie się z własnym lekarzem, aż samo cisnęło mu się na usta, ale jeszcze próbował się zachowywać. Byle jak, ale zachowywać, ugryzł się więc w język i uśmiechnął w taki zachęcający sposób, trochę tak jakby Julia miała umieć czytać mu w myślach i teraz w ten sposób reklamował siebie samego jak najlepiej umiał. Może jednak mógł zagrać w bardziej otwarte karty i jednak wyskoczyć z tą propozycją? Hm, jednak chyba wcześniejszy niewerbalny przekaz, zamykający się w ich pocałunkach, których pewnie do teraz by nie przerwali (gdyby nie pojawienie się oczywiście nieszczęsnej pielęgniarki), był wystarczający by sama zainteresowana wiedziała co sie kroi?
Pokiwał głową twierdząco - na wspomnienie o gipsie - ale jednak uśmiechnął się do kompletu tak troszeczkę... wspierająco?
- Tygodnie będą cztery - stwierdził poważnie, złapał się jednak na tym, że zauroczenie jej śliczną buzią odebrało mu aktualnie całą lekarską stanowczość. Postanowił odnaleźć w sobie jakieś jej resztki i dodał, już jak jakiś ważny profesorem: - Minimum - jednak szybko wrócił na tak nowe dla niego łono wzdychania do panny Crane, uśmiechnął się więc wysoce z obrotu spraw zadowolony. - Gips można obejść innym rodzajem usztywnienia. Pewnie nie są jakoś spektakularnie seksowne, ale mają jedną ważną zaletę - mogę ci je zorganizować w ramach jakieś prywatnej praktyki, już po tym jak w końcu zjemy to wspólne śniadanie - wyszczerzył się do końca chyba zadowolony ze swojej propozycji, choć owszem, jeszcze kilka minut temu nie spodziewałby się po samym sobie, że będzie jej proponował zagrzanie miejsca w jego życiu na dłużej. W sumie to na długo-długo.
Kiedy doceniła jego lepiej uśmiechnął się cwanie, a potem z całą możliwą gracją, n jaką pozwalała im dzisiejsza sytuacja przyciągnął ją do siebie. Mocno i naprawdę blisko, tak żeby nie dzieliło ich zupełnie nic. Może to całe zauroczenie jej osobą, a może jego cywilny strój tak na niego wpływały, ale nie czuł żadnego skrępowania, jedynie pozwalał sobie na tą bliskość:
- A może ja chętnie bym jednak posłuchał? - zapytał zaczepnie, ale nie dał jej szybko dojść do słowa, ponieważ ponownie wpił się swoimi ustami w tę jej i zaczął ją znowu całować. Zmysłowo, choć była w tym dużą doza niecierpliwości, objawiająca się tym, że te pocałunki stawały się coraz bardziej zachłanne i naglące. Kiedy tylko się od niej oderwał, zapytała go czy idzie. Byłby zupełnie szalony, gdyby teraz odpuścił.
- Idzie-M Y - nie mógł sobie odmówić i musiał ją w ten sposób poprawić. Nie chciał jej bowiem w tym momencie smęcić jak to muszą jeszcze zabrać jej wypis z recepcji, i jaka długa droga dzieli ich od parkingu i takie tam. Zagarnął ją jednak śmiało, delikatnie łapiąc w pasie i przez moment ulokował ją sobie przed sobą, na obu rękach, zupełnie jakby przenosił pannę młodą przez próg. Aż prawie parsknął śmiechem, kiedy sobie to wyobrazić, szybko więc i dosyć automatycznie włączył mu się tryb maczo i przerzucił ją sobie przez ramię. - Powinienem sprzedać ci kilka podłych klapsów - ale aż takim (nie)wyrafinowanym maczo nie był, grzecznie więc odstawił ja prosto do swojego auta. A raczej posadził w końcu na boku maski, odważnie lokując się między jej nogami i jak gdyby nigdy nic przechodząc do składania zachęcających pocałunków na jej szyi, zapytał zaczepnie: - Wiesz, że jesteśmy tu sami? - bowiem niczego nie potrzebowali teraz bardziej niż czasu i miejsca dla siebie na wyłączność.
about
artystka pełną gębą- namaluje akt, złapie najpiękniejsze chwile w obiektyw, zagra na fortepianie, a potem sama rzuci wszystko, by zatańczyć, najlepiej razem z Aidenem.
Im bardziej przeklęcie zły się stawał, tym mocniej ją do siebie wiązał. Już dawno odkryła, że przy dobrych chłopcach nudzi się niesamowicie i że stanowi archetyp kobiety, która i tak rozgląda się za łobuzem. Nic nie mogła na to poradzić, sama charakterem raczej przypominała niepokorną Ewę, która rozglądała się za zakazanym owocem, a nie Maryję, która powiła dziecię i została świętą. Jego urok robienia rzeczy niedozwolonych więc działał na nią jak narkotyk, razem z tym uśmiechem człowieka absolutnie przekonanego, że pójdzie z nim do piekła, jeśli zaproponuje.
Ba, Julia Crane już sobie robiła kanapki na tę drogę.
- A wiesz, że świadomość śmierci wszystko podkręca, bo wtedy nie masz hamulców? - zadała kolejne pytanie, ale z jej spojrzenia mógł wyczytać, że owych hamulców i tak nigdy nie posiadała. Nie potrzebowała oddechu pani z kosą, by świetnie się bawić i zarywać swojego ulubionego lekarza. Jak dla niej mógłby być nawet konowałem, który sprawi, że wyrzuci obcasy na śmietnik, w tym momencie się to dla niej nie liczyło. Jedynie fakt, że dalej rozbierała go wściekle wzrokiem ignorując fakt, że są na korytarzu i rozprawiają o jej kostce, która obecnie już nawet tak nie bolała.
Adrenalina robiła swoje, a czuła wręcz boleśnie jak krew szybko krąży w jej żyłach domagając się tego czym zajmowali się w gabinecie, zanim zjawiła się ta wredna piguła i ich rozdzieliła, niemalże jak kochanków u Szekspira. Ci pewnie nie dywagowali o gipsie na nodze, ale nastroju tej chwili nie mogło zepsuć nawet usztywnienie.
Zwłaszcza że Julia prostą kobietą była i na jego fachowe rozprawy na ten temat zareagowała śmiechem.
- Tak, gwarantuję ci, że załatwisz mi coś sztywnego - nie mogła się powstrzymać przed tym niewybrednym żartem i ogromnie miała nadzieję, że ten koleś (którego znała może pół godziny) nie okaże się jakimś przewrażliwionym na swoim punkcie mężczyzną, który na jej niestosowny dowcip zareaguje obrazą. Po części jednak to była świetna eliminacja do ludzi pozbawionych humoru według Crane, rzecz jasna.
Z ulgą więc przyjęła, że doktorek nie ucieka, a wręcz przeciwnie, śmiało się do niej zbliża i całuje ją zachłannie. Nie do końca rozumiała jak to funkcjonowało, ale wystarczyło, że Dillon wbijał się w jej wargi, a jej cała pewność siebie gdzieś odpływała i śmiało nie tylko dawała mu się całować, ale odwzajemniała te pocałunki zupełnie jakby było to dla niej tak naturalne jak oddychanie. Po części tak było, bo przecież całowała się często i zazwyczaj nawet to nie miało jakiegoś znaczenia, ale nie w tym wypadku. Obecnie wręcz oddawała się cała i czuła, że oddycha nim, a jego język wbija się w nią głęboko z obietnicą, która sprawiła, że śmiało zaproponowała mu wyjście stąd.
Równie dobrze mógł okazać się psychopatą albo jaskiniowcem, który z uśmiechem łapał ją w pół i zaciągał do swojej jaskini. To wszystko jednak miało swój urok i po części ponownie czuła się jak nastolatka, niesiona z jakiegoś ogniska. To wrażenie nasiliło się, gdy tym razem on pozwolił sobie na szczeniacki komentarz.
Dillon riseborough
Ba, Julia Crane już sobie robiła kanapki na tę drogę.
- A wiesz, że świadomość śmierci wszystko podkręca, bo wtedy nie masz hamulców? - zadała kolejne pytanie, ale z jej spojrzenia mógł wyczytać, że owych hamulców i tak nigdy nie posiadała. Nie potrzebowała oddechu pani z kosą, by świetnie się bawić i zarywać swojego ulubionego lekarza. Jak dla niej mógłby być nawet konowałem, który sprawi, że wyrzuci obcasy na śmietnik, w tym momencie się to dla niej nie liczyło. Jedynie fakt, że dalej rozbierała go wściekle wzrokiem ignorując fakt, że są na korytarzu i rozprawiają o jej kostce, która obecnie już nawet tak nie bolała.
Adrenalina robiła swoje, a czuła wręcz boleśnie jak krew szybko krąży w jej żyłach domagając się tego czym zajmowali się w gabinecie, zanim zjawiła się ta wredna piguła i ich rozdzieliła, niemalże jak kochanków u Szekspira. Ci pewnie nie dywagowali o gipsie na nodze, ale nastroju tej chwili nie mogło zepsuć nawet usztywnienie.
Zwłaszcza że Julia prostą kobietą była i na jego fachowe rozprawy na ten temat zareagowała śmiechem.
- Tak, gwarantuję ci, że załatwisz mi coś sztywnego - nie mogła się powstrzymać przed tym niewybrednym żartem i ogromnie miała nadzieję, że ten koleś (którego znała może pół godziny) nie okaże się jakimś przewrażliwionym na swoim punkcie mężczyzną, który na jej niestosowny dowcip zareaguje obrazą. Po części jednak to była świetna eliminacja do ludzi pozbawionych humoru według Crane, rzecz jasna.
Z ulgą więc przyjęła, że doktorek nie ucieka, a wręcz przeciwnie, śmiało się do niej zbliża i całuje ją zachłannie. Nie do końca rozumiała jak to funkcjonowało, ale wystarczyło, że Dillon wbijał się w jej wargi, a jej cała pewność siebie gdzieś odpływała i śmiało nie tylko dawała mu się całować, ale odwzajemniała te pocałunki zupełnie jakby było to dla niej tak naturalne jak oddychanie. Po części tak było, bo przecież całowała się często i zazwyczaj nawet to nie miało jakiegoś znaczenia, ale nie w tym wypadku. Obecnie wręcz oddawała się cała i czuła, że oddycha nim, a jego język wbija się w nią głęboko z obietnicą, która sprawiła, że śmiało zaproponowała mu wyjście stąd.
Równie dobrze mógł okazać się psychopatą albo jaskiniowcem, który z uśmiechem łapał ją w pół i zaciągał do swojej jaskini. To wszystko jednak miało swój urok i po części ponownie czuła się jak nastolatka, niesiona z jakiegoś ogniska. To wrażenie nasiliło się, gdy tym razem on pozwolił sobie na szczeniacki komentarz.
- Ukryta treść
- Aby zobaczyć ukrytą treść, musisz odpisać w tym temacie.
Dillon riseborough
about
zawieszony. gdzieś między wojną a cywilem. w pracy za przekroczenie uprawnień i złamanie procedur. w zupełnej wściekłości po tym jak skrzywdzono jego siostrę. między dobrymi zamiarami a chęcią dania swojemu najlepszemu kumplowi w zęby. i między mią a totalnym zauroczeniem jej osobą (nie liczy się).
+ Julia Crane
Kiedy jego noga ponownie stanęła na australijskiej ziemi, miał taki moment że zarzekał się naprawdę mocno że stanie się w końcu dojrzałym, poważnym człowiekiem. Nie był w końcu już najmłodszy, kryzys wieku średniego wyglądał na niego zalotnie zza pierwszego lepszego winkla, a on miał nadal takie siano w głowie, że czasem powinien pewnie zwrócić uwagę na to, czy przypadkiem nie wystaje uszami. Od teraz miał więc solidnie wziąć się za robotę, ogarnąć jakiś dom z prawdziwego zdarzenia, kupić sobie porządne auto i ustatkować się w uczuciach. Tygodnie i miesiące mijały jak z bicza strzelił, a on? Za robotę wziął się tylko dlatego, że była najskuteczniejszym lekarstwem na to, co działo się z jego głową. Wynajął może i nie najpodlejszy dom w całej okolicy, ale jednak no - rodziny tam nie założysz. Samochód kupił z przypadku i raczej przyszłej żony na niego nie wyrwie. Och, no i między Bogiem a prawdą żony wcale nie szukał. Kiedy bowiem przychodziło co do czego, okazywał się na tyle dojrzały, podejmował na tyle właściwe decyzje, że lądował w tak moralnie dwuznacznych sytuacjach jak ta.
Kiedy jego noga ponownie stanęła na australijskiej ziemi, miał taki moment że zarzekał się naprawdę mocno że stanie się w końcu dojrzałym, poważnym człowiekiem. Nie był w końcu już najmłodszy, kryzys wieku średniego wyglądał na niego zalotnie zza pierwszego lepszego winkla, a on miał nadal takie siano w głowie, że czasem powinien pewnie zwrócić uwagę na to, czy przypadkiem nie wystaje uszami. Od teraz miał więc solidnie wziąć się za robotę, ogarnąć jakiś dom z prawdziwego zdarzenia, kupić sobie porządne auto i ustatkować się w uczuciach. Tygodnie i miesiące mijały jak z bicza strzelił, a on? Za robotę wziął się tylko dlatego, że była najskuteczniejszym lekarstwem na to, co działo się z jego głową. Wynajął może i nie najpodlejszy dom w całej okolicy, ale jednak no - rodziny tam nie założysz. Samochód kupił z przypadku i raczej przyszłej żony na niego nie wyrwie. Och, no i między Bogiem a prawdą żony wcale nie szukał. Kiedy bowiem przychodziło co do czego, okazywał się na tyle dojrzały, podejmował na tyle właściwe decyzje, że lądował w tak moralnie dwuznacznych sytuacjach jak ta.
- Ukryta treść
- Aby zobaczyć ukrytą treść, musisz odpisać w tym temacie.
about
artystka pełną gębą- namaluje akt, złapie najpiękniejsze chwile w obiektyw, zagra na fortepianie, a potem sama rzuci wszystko, by zatańczyć, najlepiej razem z Aidenem.
about
zawieszony. gdzieś między wojną a cywilem. w pracy za przekroczenie uprawnień i złamanie procedur. w zupełnej wściekłości po tym jak skrzywdzono jego siostrę. między dobrymi zamiarami a chęcią dania swojemu najlepszemu kumplowi w zęby. i między mią a totalnym zauroczeniem jej osobą (nie liczy się).
about
artystka pełną gębą- namaluje akt, złapie najpiękniejsze chwile w obiektyw, zagra na fortepianie, a potem sama rzuci wszystko, by zatańczyć, najlepiej razem z Aidenem.
about
zawieszony. gdzieś między wojną a cywilem. w pracy za przekroczenie uprawnień i złamanie procedur. w zupełnej wściekłości po tym jak skrzywdzono jego siostrę. między dobrymi zamiarami a chęcią dania swojemu najlepszemu kumplowi w zęby. i między mią a totalnym zauroczeniem jej osobą (nie liczy się).
about
artystka pełną gębą- namaluje akt, złapie najpiękniejsze chwile w obiektyw, zagra na fortepianie, a potem sama rzuci wszystko, by zatańczyć, najlepiej razem z Aidenem.
about
zawieszony. gdzieś między wojną a cywilem. w pracy za przekroczenie uprawnień i złamanie procedur. w zupełnej wściekłości po tym jak skrzywdzono jego siostrę. między dobrymi zamiarami a chęcią dania swojemu najlepszemu kumplowi w zęby. i między mią a totalnym zauroczeniem jej osobą (nie liczy się).
about
artystka pełną gębą- namaluje akt, złapie najpiękniejsze chwile w obiektyw, zagra na fortepianie, a potem sama rzuci wszystko, by zatańczyć, najlepiej razem z Aidenem.
about
zawieszony. gdzieś między wojną a cywilem. w pracy za przekroczenie uprawnień i złamanie procedur. w zupełnej wściekłości po tym jak skrzywdzono jego siostrę. między dobrymi zamiarami a chęcią dania swojemu najlepszemu kumplowi w zęby. i między mią a totalnym zauroczeniem jej osobą (nie liczy się).
about
artystka pełną gębą- namaluje akt, złapie najpiękniejsze chwile w obiektyw, zagra na fortepianie, a potem sama rzuci wszystko, by zatańczyć, najlepiej razem z Aidenem.
- Ukryta treść
- Aby zobaczyć ukrytą treść, musisz odpisać w tym temacie.
Rządzić się umiała, bo zaraz znalazła pokrętło od radia i wybuchnęła wręcz histerycznym śmiechem, gdy Clapton wygrywał swoją Laylę. Nie mogła się wręcz powstrzymać przed wybijaniem na udzie jej rytmu, w końcu nie bez przyczyny od lat była dj-ką, choć to była przeszłość, która tutaj była wręcz tabu. W końcu nie po to się nie poznawali, by teraz złamać tę zasadę jakimiś niedorzecznymi wypominkami.
- Ruch to zdrowie, co? - odpowiedziała i otworzyła okno, by wiatr mógł pobawić się z jej lokami, którymi kręciła wykrzykując Layla. - Wyobraź sobie, ktoś pożąda cię tak bardzo, że ma gdzieś, że jesteś żoną jego przyjaciela i pisze o tobie piosenkę i ta piosenka przechodzi do historii - uśmiechała się i kontynuowała ten monolog nie przestając się ruszać.
Dillon musiał być gotowy na jej wrodzone ADHD.
Dillon riseborough