[priscilla mcfarlane]

Pris mogła nazwać się szczęściarą - w jej życiu głównym i w sumie jedynym źródłem problemów był prawie były mąż, ktory byl powodem jej migren. W pewnym sensie powinna poczuć się doceniona, ale prawda była taka, że podobna sytuacja na dłuższą metę mogło być męczące. Zresztą Prissy odczuwała tego skutki. Poza tym, nie mogła narzekać. A z pewnością nie miała zamiaru tego robić przed swoją przyjaciółą, która teraz przechodziła zdecydowanie trudniejszy okres w swoim życiu. Jako dobra przyjaciółka chciała stanąć na wysokości zadania, co nie powinno być znowu takie trudne zważywszy na niesamowicie wysokie szpilki w jakiś biegały po kancelarii. Czuła się przy tym jednocześnie niesamowicie bezużyteczna, ponieważ nie mogła faktycznie pomóc. Nie umiała odnaleźć jej siostry, nie umiała naprawić jej związku z narzeczonym (chociaż nie była pewna, czy to byłoby najlepszym rozwiązaniem tego problemu). Zanim jednak przejdzie do wypełniania obowiązków przyjaciółki, musiała - ku swojemu własnemu niezadowoleniu - odkopać się z papierzysk piętrzących się przerażająco na biurku. Formalności związane z pracą na uniwersytecie potrafiły dać w kośc.
Trochę straciła poczucie czasu, przekładając teczki z jednego miejsca na drugie, co bardzo ją cieszyło - bo rosła ta, oznaczona przez nią jako zrobione. Wtedy do środka weszła ona, a Priscilla poderwała głowę, jakby wyrwana z transu. - Hej. Tak, błagam, tak. Wyjdźmy stąd - dosyć ochoczo poderwała się z krzesła, zbierając torebkę z oparcia swojego fotela. - Tylko ja wyjątkowo przygotowałam sobie lunch wcześniej, ale jak chcesz możemy gdzieś iść - Pris w sumie nie robiło to różnicy, ale fakt, że dzisiaj przygotowała lunch wcześniej był godny odnotowania w kalendarzu, ponieważ przeważnie przy swoim życiowym roztrzepaniu zapominała o tak przyziemnych sprawach.

destaney beezley