about
Włóczykij, powsinoga, błędna dusza. Bardzo chciałby usiedzieć w miejscu, ale obawia się, że stracił taką umiejętność.
Ludzie rzadko wracali do swoich rodzinnych miejscowości, gdy już raz udało im się przekroczyć magiczne granice rodzicielskiej kontroli. Wielu znajomych, których poznał na uniwerku traktowało możliwość opuszczenia należącej do familii rezydencji jako błogosławieństwo, otwierające kapsle od piwa i nakrętki od wódki. Wolność smakowała słodko i błogo, a myśl o powrocie do rodzinnej miejscowości nosiła ryzyko ponownego znalezienia się na celowniku nadopiekuńczej mateczki.
Może dlatego Casper również lubował się w częstych wyjazdach? Choć równocześnie silna w nim była australijska natura bumerangu - bo nawet rzucony na sam koniec świata (czyli do polskiego Sosnowca, hehe), nie odwiodła go od powrotu. Ostatecznie kochał swój rodzinny dom. Kochał też kaszojadów, chociaż zgodziłoby się w nim wahanie, gdyby miał któregoś ratować przed krokodylem. Normalna sprawa
Powrót Astrid był ekscytujący. Przyjaciółka z lat studenckich zniknęła nagle i zdążył pogodzić się z myślą, że zaczęła układać sobie życie w jakimś innym, równie dzikim i dziwacznym wypiździejewie co Lorne Bay; najwyraźniej jednak znajome śmieci pachniały zbyt dobrze, by do nich nie wrócić. Skoro zaś wróciła, naturalnym wydawało się Casperowi wyciągnąć ją na ploteczki i kawę, jak to zapewne robili jeszcze za czasów nauki do egzaminów. Rzecz jasna Cas był stuprocentowym samcem alfa i udawał, że plotkują tylko niewiasty, podczas gdy jego język nieustannie nadawał na wszystkich wokół.
Zjawiając się przed czasem, co było raczej kwestią dziwnych zbiegów okoliczności, aniżeli faktycznej chęci pojawienia się przed Astrid, pozwolił sobie zająć stolik i zamówić jakieś smakowe latte. Wśród kaw widniała nawet możliwość zamówienia prawdziwych kawowych rarytasów, choć sam Casper ze swoją wiedzą o pozyskiwaniu tych drogocennych ziaren jakość nieszczególnie się nimi interesował.
astrid johanson
Może dlatego Casper również lubował się w częstych wyjazdach? Choć równocześnie silna w nim była australijska natura bumerangu - bo nawet rzucony na sam koniec świata (czyli do polskiego Sosnowca, hehe), nie odwiodła go od powrotu. Ostatecznie kochał swój rodzinny dom. Kochał też kaszojadów, chociaż zgodziłoby się w nim wahanie, gdyby miał któregoś ratować przed krokodylem. Normalna sprawa
Powrót Astrid był ekscytujący. Przyjaciółka z lat studenckich zniknęła nagle i zdążył pogodzić się z myślą, że zaczęła układać sobie życie w jakimś innym, równie dzikim i dziwacznym wypiździejewie co Lorne Bay; najwyraźniej jednak znajome śmieci pachniały zbyt dobrze, by do nich nie wrócić. Skoro zaś wróciła, naturalnym wydawało się Casperowi wyciągnąć ją na ploteczki i kawę, jak to zapewne robili jeszcze za czasów nauki do egzaminów. Rzecz jasna Cas był stuprocentowym samcem alfa i udawał, że plotkują tylko niewiasty, podczas gdy jego język nieustannie nadawał na wszystkich wokół.
Zjawiając się przed czasem, co było raczej kwestią dziwnych zbiegów okoliczności, aniżeli faktycznej chęci pojawienia się przed Astrid, pozwolił sobie zająć stolik i zamówić jakieś smakowe latte. Wśród kaw widniała nawet możliwość zamówienia prawdziwych kawowych rarytasów, choć sam Casper ze swoją wiedzą o pozyskiwaniu tych drogocennych ziaren jakość nieszczególnie się nimi interesował.
astrid johanson
