about
Jest instruktorką plastyki w domu kultury. Jako dziecko straciła rodziców i od tamtego momentu opiekuje się nią ciotka. Nie poszła na uniwerek, próbuje ogarnąć życie miłosne i dorosłość.
Rozdział 1: Najgorsze ze wspomnień.
Dziewczynka ze stolicy – tak o niej mówili, gdy wraz ze swoim misiem o imieniu Miles przeprowadziła się do ciotki w wieku ośmiu lat i była całkiem wystraszona. Poppy właściwie niewiele pamięta z okresu sprzed tego zdarzenia. Pamięta, że wszystko było w porządku, że w jej domu zawsze pachniało świeżym pieczywem, że po stołach walały się dzienniki z mnóstwem bazgrołów, i że jej tata zawsze śmiał się z niej, że prawdopodobnie ma w sobie gen odkrywcy skoro jej ulubioną grą na konsoli jest Uncharted Kres Złodzieja. Wszystko było w porządku aż do tej jednej nocy, kiedy jej rodzice zaginęli na środku Pacyfiku. To miała być jedna z krótszych ekspedycji badawczych, taka jakiej jej rodzice wielokrotnie się podejmowali. Później mówiono w wiadomościach, że podczas tej wyprawy, załoga statku popełniła jednak kilka błędów i statek zatonął. Zatonął, a właściwie zaginął, bo wraku nigdy potem nie odnaleziono. Na te kilka dni Poppy została przygarnięta przez zaprzyjaźnioną rodzinę z sąsiedztwa, państwo Lowellów, którzy bardziej przypominali zatroskanych dziadków, aniżeli młodych i pełnych życia rodziców. Dopiero po kilku dniach odebrała ją ciotka, która stała się jej prawnym opiekunem i w ten sposób Poppy wylądowała w Lorne Bay. Nieznanym sobie, dziwacznym miejscu, gdzie wszystko wydawało jej się z początku dzikie i nieokiełznane – ale nie w fascynującym stylu tak jak w jej ulubionej grze.
Rozdział 2: Witaj w Lorne Bay
Dorastanie z ciotką nie było najgorszym, co mogło jej się przytrafić. Początki nie należały do najłatwiejszych – było dużo głodowania, ponieważ Poppy niewiele w tamtym czasie była w stanie przełknąć, w ciągu kilku lat przewinęło się również mnóstwo kłótni przez ich niewielki dom – małych i dużych sprzeczek – ale były też dobre momenty. Ciotka nauczyła ją jak funkcjonować w świecie, jak zdobyć przyjaciół, jak przygotować sobie jedzenie, przekazała jej również przez te wszystkie lata wiele wartości – takich jak dbać o siebie i stawiać siebie na pierwszym miejscu. Odkąd razem zamieszkały, były tylko we dwie przeciwko światu. Trochę czasu minęło zanim Poppy całkowicie zaadaptowała się w nowym miejscu, ale bardzo się starała. Zwłaszcza, że nie miała nikogo innego już na tym świecie, a bardzo bała się zostać sama. Zatem nic dziwnego, że szybko musiały ogarnąć sposób funkcjonowania ze sobą pod jednym dachem, który niekiedy się sprawdzał, a niekiedy wręcz przeciwnie. Poppy udało się nie zamknąć w sobie. Znalazła przyjaciół w nowym miejscu, dobrze się uczyła, nie sprawiała raczej większych problemów, a już na pewno nie sprawiała problemów, z którymi obydwie nie mogłyby sobie poradzić. Zawsze była uzdolniona artystycznie i choć miała względnie dobre oceny, to nie na tyle by dostać się do wymarzonego college po odebraniu dyplomu ze szkoły średniej. Postanowiła odroczyć decyzję o pójściu do jakiegokolwiek college i stąd pojawił się pomysł pracy w domu kultury, gdzie zaczęła prowadzić zajęcia plastyczny dla różnych grup wiekowych.
Ciekawostki:
Dziewczynka ze stolicy – tak o niej mówili, gdy wraz ze swoim misiem o imieniu Miles przeprowadziła się do ciotki w wieku ośmiu lat i była całkiem wystraszona. Poppy właściwie niewiele pamięta z okresu sprzed tego zdarzenia. Pamięta, że wszystko było w porządku, że w jej domu zawsze pachniało świeżym pieczywem, że po stołach walały się dzienniki z mnóstwem bazgrołów, i że jej tata zawsze śmiał się z niej, że prawdopodobnie ma w sobie gen odkrywcy skoro jej ulubioną grą na konsoli jest Uncharted Kres Złodzieja. Wszystko było w porządku aż do tej jednej nocy, kiedy jej rodzice zaginęli na środku Pacyfiku. To miała być jedna z krótszych ekspedycji badawczych, taka jakiej jej rodzice wielokrotnie się podejmowali. Później mówiono w wiadomościach, że podczas tej wyprawy, załoga statku popełniła jednak kilka błędów i statek zatonął. Zatonął, a właściwie zaginął, bo wraku nigdy potem nie odnaleziono. Na te kilka dni Poppy została przygarnięta przez zaprzyjaźnioną rodzinę z sąsiedztwa, państwo Lowellów, którzy bardziej przypominali zatroskanych dziadków, aniżeli młodych i pełnych życia rodziców. Dopiero po kilku dniach odebrała ją ciotka, która stała się jej prawnym opiekunem i w ten sposób Poppy wylądowała w Lorne Bay. Nieznanym sobie, dziwacznym miejscu, gdzie wszystko wydawało jej się z początku dzikie i nieokiełznane – ale nie w fascynującym stylu tak jak w jej ulubionej grze.
Rozdział 2: Witaj w Lorne Bay
Dorastanie z ciotką nie było najgorszym, co mogło jej się przytrafić. Początki nie należały do najłatwiejszych – było dużo głodowania, ponieważ Poppy niewiele w tamtym czasie była w stanie przełknąć, w ciągu kilku lat przewinęło się również mnóstwo kłótni przez ich niewielki dom – małych i dużych sprzeczek – ale były też dobre momenty. Ciotka nauczyła ją jak funkcjonować w świecie, jak zdobyć przyjaciół, jak przygotować sobie jedzenie, przekazała jej również przez te wszystkie lata wiele wartości – takich jak dbać o siebie i stawiać siebie na pierwszym miejscu. Odkąd razem zamieszkały, były tylko we dwie przeciwko światu. Trochę czasu minęło zanim Poppy całkowicie zaadaptowała się w nowym miejscu, ale bardzo się starała. Zwłaszcza, że nie miała nikogo innego już na tym świecie, a bardzo bała się zostać sama. Zatem nic dziwnego, że szybko musiały ogarnąć sposób funkcjonowania ze sobą pod jednym dachem, który niekiedy się sprawdzał, a niekiedy wręcz przeciwnie. Poppy udało się nie zamknąć w sobie. Znalazła przyjaciół w nowym miejscu, dobrze się uczyła, nie sprawiała raczej większych problemów, a już na pewno nie sprawiała problemów, z którymi obydwie nie mogłyby sobie poradzić. Zawsze była uzdolniona artystycznie i choć miała względnie dobre oceny, to nie na tyle by dostać się do wymarzonego college po odebraniu dyplomu ze szkoły średniej. Postanowiła odroczyć decyzję o pójściu do jakiegokolwiek college i stąd pojawił się pomysł pracy w domu kultury, gdzie zaczęła prowadzić zajęcia plastyczny dla różnych grup wiekowych.
Ciekawostki:
- # potrafi rozkręcić każdą imprezę, zwłaszcza, jeśli mają na niej karaoke – "obwinia" o to swoje filipińskie korzenie;
# uwielbia rower i wrotki, preferuje je nawet bardziej niż samochód;
# razem z ciotką uczęszczały na kurs samoobrony, po nim Poppy przez jakiś czas chodziła na siłownie, by sobie pouderzać w worek treningowy, zawsze pomagało jej to oczyścić myśli;
# ma talent plastyczny, stąd pomysł na prowadzenie lekcji, które prowadzi w domu kultury;
# kiedy uczęszczała do szkoły średniej często opiekowała się dzieciakami z sąsiedztwa;
# jest bardzo temperamentna i obrażalska;
# uwielbia thrillery i horrory;
# i tak – ma w sobie gen odkrywcy – stąd zamiłowania do lokalnych legend i odwiedzania wszelakich miejsc, o których w miasteczku;
# obecnie ona i ciotka odżywiają się zgodnie z przepisami kuchni koreańskiej.
Środek transportu
Najczęściej pousza się po mieście na rowerze, na wrotkach i samochodem – jeśli ciotka jej pożyczy.
Związek ze społecznością Aborygenów
Niezwiązana.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Najczęściej widziana w Sapphire River, w domu kultury, w parku, na mieście.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Ciotkę.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak – niewielką.
Najczęściej pousza się po mieście na rowerze, na wrotkach i samochodem – jeśli ciotka jej pożyczy.
Związek ze społecznością Aborygenów
Niezwiązana.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Najczęściej widziana w Sapphire River, w domu kultury, w parku, na mieście.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Ciotkę.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak – niewielką.
poppy weasley
macarena garcía romero
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy
w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!
