about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky,
and as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
and as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
– Mogę jeździć nago, ale nie wiem co na to instruktorzy. – zamrugała parokrotnie. Nie wstydziła się nagości i nie miała z tym żadnego problemu. Uwolnić sutki!
– Nie, nie... – pokręciła głową, gdy Sean proponował jakieś pieruńskie imiona z mangi czy innego kina akcji. W życiu nie oglądała ani Godzilli, ani King-Konga. A Batmana obejrzała tylko ze względu na Christiana Bale. Podobnie zresztą jak American Psycho. Powinnam sobie tymi zdjęciami wytapetować pokój. Christian Bale to zdecydowanie mój największy teenage's crush. Uśmiechnęła się, kiedy Sean zsunął dłoń niżej, a raczej zupełnie zmienił jej umiejscowienie, próbując dostać się palcami pod materiał jeansowych szortów.
– Nie naśmiewaj się z niego. A nazwiemy go Sean Jr. – spojrzała na Seana, a potem na małego, uroczego kaktusa z różowym kwiatkiem na samym czubku.
– Jesteście tak samo uroczy. Ale przy tym macie kolce! – pokiwała głową i posłała małego buziaka w stronę kaktusa. A potem drugiego, w stronę Seana Seniora. Seana. Senior chyba dodaje mi zbyt dużo lat. I mimo, że łatwo znaleźć siwiznę na jego czuprynie, to wolała o tym teraz nie wspominać! Stanęła tylko na palcach i skradła mu małego buziaka, zanim ruszyli w stronę kasy, czy lady, czy cokolwiek znajdowało się w tym prowizorycznym budynku przypominającym wyremontowaną stodołę.
– Jak często muszę go podlewać? – zapytała, a zaraz potem pokręciła głową w odpowiedzi na pytanie odnośnie dobrania mu towarzystwa lub konkurenta.
– Nie. Sean Jr. nie lubi konkurencji. To jedyny kaktus w okolicy. Ewentualnie możemy mu dobrać jakiegoś Adama, ale pewnie będą się bili nocami. – zagryzła lekko dolną wargę, bo wcale to nie było śmieszne! Tym bardziej, że wciąż borykała się z problemami związanymi z rozwodem. Wolała o tym nawet nie myśleć, szczególnie, że kolejna porcja listów i odrzuconych pozwów czekała na nią w domu. Nie rozumiała dlaczego mąż, a raczej ex-mąż, robi tyle problemów przed ostatecznym podpisaniem dokumentów. Dzielił ich teraz Ocean, nie było szans na pojednanie czy odnowienie pożycia małżeńskiego. Zresztą z wigorem Seana? Nie miała już siły na więcej!
Sean Taylor
– Nie, nie... – pokręciła głową, gdy Sean proponował jakieś pieruńskie imiona z mangi czy innego kina akcji. W życiu nie oglądała ani Godzilli, ani King-Konga. A Batmana obejrzała tylko ze względu na Christiana Bale. Podobnie zresztą jak American Psycho. Powinnam sobie tymi zdjęciami wytapetować pokój. Christian Bale to zdecydowanie mój największy teenage's crush. Uśmiechnęła się, kiedy Sean zsunął dłoń niżej, a raczej zupełnie zmienił jej umiejscowienie, próbując dostać się palcami pod materiał jeansowych szortów.
– Nie naśmiewaj się z niego. A nazwiemy go Sean Jr. – spojrzała na Seana, a potem na małego, uroczego kaktusa z różowym kwiatkiem na samym czubku.
– Jesteście tak samo uroczy. Ale przy tym macie kolce! – pokiwała głową i posłała małego buziaka w stronę kaktusa. A potem drugiego, w stronę Seana Seniora. Seana. Senior chyba dodaje mi zbyt dużo lat. I mimo, że łatwo znaleźć siwiznę na jego czuprynie, to wolała o tym teraz nie wspominać! Stanęła tylko na palcach i skradła mu małego buziaka, zanim ruszyli w stronę kasy, czy lady, czy cokolwiek znajdowało się w tym prowizorycznym budynku przypominającym wyremontowaną stodołę.
– Jak często muszę go podlewać? – zapytała, a zaraz potem pokręciła głową w odpowiedzi na pytanie odnośnie dobrania mu towarzystwa lub konkurenta.
– Nie. Sean Jr. nie lubi konkurencji. To jedyny kaktus w okolicy. Ewentualnie możemy mu dobrać jakiegoś Adama, ale pewnie będą się bili nocami. – zagryzła lekko dolną wargę, bo wcale to nie było śmieszne! Tym bardziej, że wciąż borykała się z problemami związanymi z rozwodem. Wolała o tym nawet nie myśleć, szczególnie, że kolejna porcja listów i odrzuconych pozwów czekała na nią w domu. Nie rozumiała dlaczego mąż, a raczej ex-mąż, robi tyle problemów przed ostatecznym podpisaniem dokumentów. Dzielił ich teraz Ocean, nie było szans na pojednanie czy odnowienie pożycia małżeńskiego. Zresztą z wigorem Seana? Nie miała już siły na więcej!
Sean Taylor
about
CEO holdingu, oficjalny właściciel klub NBA... na zesłaniu za nietrzymanie rączek przy sobie. Poza tym, zdecydowanie nie jest to przykład typowego gościa z Wall Street.
= A po co nam instruktorzy do jazdy quadem - okej, ja wiem, że Cara wspominała coś o jakimś rajdzie przełajowym, ale można było pominąć etap rajdu i po prostu wynająć quada, pojechać na jakąś sawannę i tada! Droga wolna. Dodam, że Nessie to imię potwora ze szkockiego jeziora. Nawiasem, mieszkając tyle czasu w UK odwiedziłaś to słynne jezioro?
- Toś teraz dowaliła - nie mógł inaczej tego skomentować. Mógł, klnąc jak szewc. Odchylił się, zerknął w niebo, oczy przymknął bo to wołało o pomstę do nieba. Sean Junior. Sean Senior. Skąd ona brała te wszystkie pomysły. - I gdzie ja mam te kolce? - dopytał z czystej ludzkiej ciekawości spodziewając się jakiejś piorunującej odpowiedzi, która po prostu zwali go z nóg. Typowa odpowiedź byłaby zbyt prosta. Takiej jednakowoż udzielił pan sprzedawca wyjaśniając jak często podlewa się tego szczególnego kaktusa. Ja osobiście nie wiem jak często się kaktusy podlewa. Miałem kiedyś sadzonkę świerka - nazywała się naturalnie Kaktus, serio - podlewałem ją piwem, ale cóż, trochę zwlekałem z przesadzeniem do większej doniczki i nie przetrwał pierwszej zimy. Aczkolwiek zdążył pojeździć pociągiem, tramwajem, zwiedzić parę placów zabaw, być na zajęciach studenckich, grać w bilarda, planszówki i pokera. Ekstra to był kompan. Może gdyby mi taki pan sprzedawca powiedział to żyłby jeszcze.
- Bili? Raczej Sean zrobi mu z dupy jesień średniowiecza - prychnął - Serio, to obelga dla Seana Juniora - no teraz to poczul się urażony. Frustrowało go to, że nawet jego pokaźne konto bankowe nie mogło poradzić sobie z problemem jakim był ciągle-jeszcze-mąż Cary o imieniu Adam - Dawaj pan jakiś koks kaktusowy - dorzucił Taylor i wziął do ręki coś co było opisane jako nawóz. TO nic, że do trawy.
Caroline Hemsworth
- Toś teraz dowaliła - nie mógł inaczej tego skomentować. Mógł, klnąc jak szewc. Odchylił się, zerknął w niebo, oczy przymknął bo to wołało o pomstę do nieba. Sean Junior. Sean Senior. Skąd ona brała te wszystkie pomysły. - I gdzie ja mam te kolce? - dopytał z czystej ludzkiej ciekawości spodziewając się jakiejś piorunującej odpowiedzi, która po prostu zwali go z nóg. Typowa odpowiedź byłaby zbyt prosta. Takiej jednakowoż udzielił pan sprzedawca wyjaśniając jak często podlewa się tego szczególnego kaktusa. Ja osobiście nie wiem jak często się kaktusy podlewa. Miałem kiedyś sadzonkę świerka - nazywała się naturalnie Kaktus, serio - podlewałem ją piwem, ale cóż, trochę zwlekałem z przesadzeniem do większej doniczki i nie przetrwał pierwszej zimy. Aczkolwiek zdążył pojeździć pociągiem, tramwajem, zwiedzić parę placów zabaw, być na zajęciach studenckich, grać w bilarda, planszówki i pokera. Ekstra to był kompan. Może gdyby mi taki pan sprzedawca powiedział to żyłby jeszcze.
- Bili? Raczej Sean zrobi mu z dupy jesień średniowiecza - prychnął - Serio, to obelga dla Seana Juniora - no teraz to poczul się urażony. Frustrowało go to, że nawet jego pokaźne konto bankowe nie mogło poradzić sobie z problemem jakim był ciągle-jeszcze-mąż Cary o imieniu Adam - Dawaj pan jakiś koks kaktusowy - dorzucił Taylor i wziął do ręki coś co było opisane jako nawóz. TO nic, że do trawy.
Caroline Hemsworth
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky,
and as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
and as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
Nie, nigdy nie trafiłam nad to jezioro, ani do jeziora, ani też nie popłynęłam na dno w celu zweryfikowania czy potwór istnieje, czy to tylko sterta śmieci. Może uda się przy okazji kolejnej wizyty w wietrznej i bezsłonecznej Szkocji. Pozdrawiamy Jima i Alice, który udowadniali, że bielizna nie jest potrzebna pod wełnianym kiltem.
– Oto pierwsze kolce. – wyjaśniła, przesuwając opuszkami palców po jego delikatnym zaroście. Potem oblizała delikatnie palec wskazujący i przyłożyła go zaraz do lewego sutka Seana. Aż odskoczyła, pocierając palec, jakby właśnie się sowicie ukłuła.
– Nie wspominając nawet, jak jeżysz się na widok jakiegokolwiek kremu nawilżającego. Wtedy to dopiero masz kolce! – aż cicho zaświszczała, wypuszczając powietrze z płuc. Kiedyś jeszcze go zmusi do nałożenia kremu i masażu twarzy! Poza tym, są kremy - czy raczej kosmetyki nawilżające, które mają konsystencje żelu. Są na bazie wody, bez dodatków oleistych. To kosmetyki głównie do cery tłustej, ale co zrobić jak ma się w domu uparciucha!
– Pokazałabym też inne kolce, ale pan sprzedawca mógłby nas stąd wyrzucić zanim znajdziemy koks dla Seana Juniora. – i jak rozumiem to właśnie ten fakt zainspirował Cię do znalezienia zaginionego plemnika? W każdym razie ją również niesamowicie frustrował fakt, że nie mogła doprosić się rozwodu. Zaczęła od próśb, później gróźb, aż w końcu od awantur. Wisienką na torcie jej rozgoryczenia było zaangażowanie ze strony (ex)szwagra. Tak nazywa się brat męża? Szwagier? Nigdy nie jestem pewna czy to brat męża, czy mąż siostry żony. Namieszałam. Mniejsza z tym, brat Adama nie tylko mieszał się w ich rozwód, ale z niewiadomych przyczyn niespodziewanie zjawił się w Australii.
– Tak, wiem. Przerobiłby go na kompost! I słusznie. – przyznała, uśmiechając się do Seana Seniora i całując go krótko. Czule i uroczo, prosto w usta. Aby się nieco rozchmurzył i odłożył nawóz do trawników. Lorenzo, ich ogrodnik, z pewnością sobie radzi z trawnikiem.
– Wpadniemy po drodze po bubble tea? I chyba możemy wracać do domu. – rozejrzała się jeszcze, ale nie widziała niczego, co byłoby tak urocze jak Sean Jr. Mimo bycia dziewczyną i mieszkanką Nowego Jorku, nie była zakupoholikiem. Zwykle ograniczała się do rzeczy niezbędnych. Lub do chwilowego widzi-mi-się, które i tak przetwarzała długimi godzinami w głowie, zanim ostatecznie przykładała kartę do czytnika.
Sean Taylor
– Oto pierwsze kolce. – wyjaśniła, przesuwając opuszkami palców po jego delikatnym zaroście. Potem oblizała delikatnie palec wskazujący i przyłożyła go zaraz do lewego sutka Seana. Aż odskoczyła, pocierając palec, jakby właśnie się sowicie ukłuła.
– Nie wspominając nawet, jak jeżysz się na widok jakiegokolwiek kremu nawilżającego. Wtedy to dopiero masz kolce! – aż cicho zaświszczała, wypuszczając powietrze z płuc. Kiedyś jeszcze go zmusi do nałożenia kremu i masażu twarzy! Poza tym, są kremy - czy raczej kosmetyki nawilżające, które mają konsystencje żelu. Są na bazie wody, bez dodatków oleistych. To kosmetyki głównie do cery tłustej, ale co zrobić jak ma się w domu uparciucha!
– Pokazałabym też inne kolce, ale pan sprzedawca mógłby nas stąd wyrzucić zanim znajdziemy koks dla Seana Juniora. – i jak rozumiem to właśnie ten fakt zainspirował Cię do znalezienia zaginionego plemnika? W każdym razie ją również niesamowicie frustrował fakt, że nie mogła doprosić się rozwodu. Zaczęła od próśb, później gróźb, aż w końcu od awantur. Wisienką na torcie jej rozgoryczenia było zaangażowanie ze strony (ex)szwagra. Tak nazywa się brat męża? Szwagier? Nigdy nie jestem pewna czy to brat męża, czy mąż siostry żony. Namieszałam. Mniejsza z tym, brat Adama nie tylko mieszał się w ich rozwód, ale z niewiadomych przyczyn niespodziewanie zjawił się w Australii.
– Tak, wiem. Przerobiłby go na kompost! I słusznie. – przyznała, uśmiechając się do Seana Seniora i całując go krótko. Czule i uroczo, prosto w usta. Aby się nieco rozchmurzył i odłożył nawóz do trawników. Lorenzo, ich ogrodnik, z pewnością sobie radzi z trawnikiem.
– Wpadniemy po drodze po bubble tea? I chyba możemy wracać do domu. – rozejrzała się jeszcze, ale nie widziała niczego, co byłoby tak urocze jak Sean Jr. Mimo bycia dziewczyną i mieszkanką Nowego Jorku, nie była zakupoholikiem. Zwykle ograniczała się do rzeczy niezbędnych. Lub do chwilowego widzi-mi-się, które i tak przetwarzała długimi godzinami w głowie, zanim ostatecznie przykładała kartę do czytnika.
Sean Taylor
about
CEO holdingu, oficjalny właściciel klub NBA... na zesłaniu za nietrzymanie rączek przy sobie. Poza tym, zdecydowanie nie jest to przykład typowego gościa z Wall Street.
- Wystarczy, że ty kremujesz się za nas dwoje. - prychnął marszcząc brwi i ściągając nos. Albo ściągając brwi i marszcząc nos. Nie lubił kremów i już. Ba! Nawet nie lubił jak Cara się kremowała, bo dopóki te wszystkie balsami, oleje, mazidła i kremy nie wsiąkły w jej skórę to ani myślał jej dotykać. OJ, a było to kuszące bo skóra po kąpieli, lekko błyszcząca, opalona, rozgrzana... Szczęśliwie, nigdy nie kremowała sobie wnętrza ust, więc było jak to nagłe, intensywne napięcie rozładować bez potrzeby dotykania jej niepotrzebnie nawilżonego ciała. Zrozumiał uwagę o ostatnim, tajnym kolcu. Cóż, to było najbardziej oczywiste skojarzenie, które chodziło mu po głowie od samego początku i musiał przyznać, że Cara bardzo ładnie z tego wybrnęła dodając całą furę innych odniesień.
- Przez teelfon mówiłaś o całej furze zakupów. Przyrządach i innych takich, a tu o... jeden malutki kaktus - skomentował naturalnie już nie wracając do tematu jej męża. Nie lubił tematu bo bardzo nie odpowiadały mu sprawy, na które nie miał wpływu a tutaj niestety tak właśnie było. Podejrzewam, że pewna Erin znalazłaby rozwiązanie problemu... - Z dwojga złego lepiej w tę stronę. Już wystarczająco dużo miejsca w szafach zabierają twoje ciuchy... gdybyś jeszcze miała zajmować pół ogrodu... tak, myślę, że ten jeden mały kaktus jest okej - oczko jej puścił regulując równie niewielką należność i chwilę potem ruszyli w długi spacer powrotny do willi. I pewnie mieli kilka pitstopów na zatankowanie paliwa. W przenośni i dosłownie.
zt x2
- Przez teelfon mówiłaś o całej furze zakupów. Przyrządach i innych takich, a tu o... jeden malutki kaktus - skomentował naturalnie już nie wracając do tematu jej męża. Nie lubił tematu bo bardzo nie odpowiadały mu sprawy, na które nie miał wpływu a tutaj niestety tak właśnie było. Podejrzewam, że pewna Erin znalazłaby rozwiązanie problemu... - Z dwojga złego lepiej w tę stronę. Już wystarczająco dużo miejsca w szafach zabierają twoje ciuchy... gdybyś jeszcze miała zajmować pół ogrodu... tak, myślę, że ten jeden mały kaktus jest okej - oczko jej puścił regulując równie niewielką należność i chwilę potem ruszyli w długi spacer powrotny do willi. I pewnie mieli kilka pitstopów na zatankowanie paliwa. W przenośni i dosłownie.
zt x2