Dziś jaśmin.
Jak teraz, gdy cieknący z jej nosa katar i ostra chrypa, przypominały jej, że warto jest jednak zwolnić i zadbać o siebie. Dopóki jednak lekarstwa na przeziębienie dawały radę, mogła wykonywać swoją pracę bez mrugnięcia okiem. Co innego odczuwała później przez pół nocy, bo jej ciało szybko dawało znać o zaniedbaniach i niedoleczonych infekcjach. Była tylko jedna osoba, która potrafiła chociaż odrobinę wstrząsnąć Ellą i wytłumaczyć jej, że jeszcze nikt we wszechświecie nie otrzymał medalu za urabianie się po łokcie. I właśnie gdy blondynka stawiała na blat kolejny kandelabr, w progu jej pracowni pojawiła się dobrze znana jej postać. Na widok Leene, Ella jakby się ożywiła; jej skupione spojrzenie rozbłysło ciepłym światłem, jakby ujrzała swojego wybawcę. Wprawdzie brunetka nie wiedziała wcześniej o stanie zdrowia florystki, jednak może jakimś cudem posiadała w swojej torebce jakiś specyfik na przeziębienie, magiczną maść czy po prostu ciepłą zupę.
Blondynka odsunęła ze swojego pola widzenia pozłacaną ozdobę, aby mieć lepszy widok na swojego gościa. - Jakieś zamówienie czy po prostu herbata? - samej Elli także przydałaby się przerwa, więc po cichu liczyła na drugą odpowiedź. Zresztą dziewczyny dawno się nie widziały, więc warto było nadrobić czas na tym niezapowiedzianym spotkaniu, za które Laidman była ogromnie wdzięczna. Zapewne gdyby nie wizyta Marleene, nie pomyślałaby nawet o tym, aby napić się wody. Czy to jeszcze była pasja i oddanie, czy jednak już pracoholizm?
Marleene C. Rossenberger
Marleene wstała dzisiaj bardzo wcześnie, nie mogła w nocy spać, ale na szczęście nie potrzebowała wielkiej dawki snu, aby być wesołą i pełną życia nauczycielką wychowania przedszkolnego. Pewnie wieczorem bardzo szybko padnie po całym dniu zabaw i nauki z maluchami, które uwielbiała i na szczęście oni również uwielbiali ją. bardzo tęskniła za swoją pracą, kiedy przebywała w szpitalu i dochodziła do siebie. Dzieci codziennie rysowały dla niej laurki, które uwielbiała i wszystkie były starannie zachowane w jej domu w wielkim segregatorze, ponieważ było ich sporo. Nie mogła ich wyrzucić, bo były one ogromnym wsparciem dla ciemnowłosej podczas rekonwalescencji po pożarze. Wiele osób ją wspierało, za co była wdzięczna, ale jednocześnie ona musiała i chciała oczywiście, być wsparciem dla swojej starszej siostry, która znalazła się w okropnie ciężkiej sytuacji – musiała zorganizować pogrzeb rodziców, na którym nie było Marleene, ponieważ ta walczyła o życie.
Po skończonej pracy pojechała na zakupy. Miała dość potężną listę, bo tak się jakoś złożyło, że dawno nie była za zakupach. W końcu trzeba było coś jeść, co nie? A ona wbrew pozorom kochała jeść i jadła dość sporo. Dużo się ruszała, więc nie musiała się martwić o swoje problemy z wagą.
Kiedy wracała do domu przejeżdżała obok kwiaciarni Elli. Dawno się nie widziały, więc ciemnowłosa postanowiła wstąpić i zobaczyć jak się miewa blondynka. Chciała spędzić z nią trochę czasu i porozmawiać, poplotkować o tym co się dzieje czy jak się mają pewne sytuacje, czyli typowe babskie popołudnie.
- Bardzo chętnie napije się herbaty - powiedziała z uśmiechem, ale po chwili jej mina zbladła i przyjrzała się uważnie swojej przyjaciółce. - A tobie to chyba przydałoby się łóżko, co? Nie chce być nie mila, ale nie wyglądasz najlepiej - było słychać troskę w jej głosie. Wiedziała, że Ella ma dużo na głowie, ponieważ prężnie rozwijała swój biznes i przy tym trzeba się sporo napracować, ale chyba o swoje zdrowie trzeba zadbać, prawda?
Westchnęła na uwagę przyjaciółki. Potrzebowała łóżka bardziej niż czegokolwiek innego, jednak zamówienie potrzebowało jej, albo raczej jej dłoni do pracy. Oddałaby wiele za aspirynę i ciepły koc, jednak zadowolenie klientów było dla niej bardziej satysfakcjonujące niż brak zapalenia płuc. Cóż, miała dziewczyna dość specyficzne priorytety.
Odłożyła kwiaty na blat i wytarła wilgotne dłonie w materiał spodni. Przed zniknięciem na zapleczu rzuciła ostatni raz na stworzoną kompozycję stwierdzając, że należy nanieść pewne poprawki. To jednak musiało poczekać, gdyż herbata z przyjaciółką była jednak dużo ważniejsza. - Jaśminowa? - dopytała, po czym zniknęła za ścianą zaplecza w celu przygotowania gorących napoi. Będąc tam miała też chwilę na otarcie nosa czy złapanie kilku spokojnych oddechów. Wizyta brunetki okazała się być zbawiennym przerywnikiem w jej pracowitym maratonie, za co była jej ogromnie wdzięczna. - Zostały mi do zrobienia jeszcze dwie kompozycje na stoły i bukiet panny młodej. Tuż po tym udam się wprost do łóżka. - nie była to pocieszająca wizja, jednak perspektywa końca bardzo ją pocieszała.
Pojawiła się u boku przyjaciółki po kilku minutach, najpierw niosąc dwie rozgrzane filiżanki, a następnie donosząc do tego zestawu ciasto, które kupiła dziś rano w pobliskiej cukierni. Ruchem głowy wskazała na puste krzesło dla interesantów, zachęcając gościa do znacznie wygodniejszego spędzenia z nią czasu. Sama wskoczyła na blat tuż obok kandelabru, wymachując w powietrzu beztrosko nogami.
- A Ty jak się czujesz? - nie było to najlepsze pytanie, jednak dobrze było zacząć czymś rozmowę. Sama nie przepadała za tym zestawem pytań jednak pozwalało ono obrać odpowiedni tor konwersacji. Bo zanim sama zacznie recenzować farsę swoich ostatnich dni, chciała w spokoju wysłuchać słów przyjaciółki.
Marleene C. Rossenberger
Patrzyła uważnie na blondynkę ze zmartwieniem w swoich ciemnych oczach. Nie chciała dobijać Elli, ponieważ to trochę tak jakby dogadał kocioł garnkowi, bo sama się trochę zaniedbała, chociaż u niej to wygląda trochę inaczej, a u blondynki może się to skończyć poważnymi powikłaniami.
- Tak, z wielką chęcią, bo dawno jej nie piłam - uśmiechnęła się lekko do blondynki rozglądając się po całym pomieszczeniu. Kochała zapach kwiatów, lubiła mieć w domu zawsze bukiet świeżych kwiatów, ale oczywiście dostosowanych do tego, aby stały w domu, ponieważ nie każde można trzymać w pomieszczeniach. - A może chcesz, żebym ci jakoś pomogła? Szybciej by ci się udało skończyć i odpoczęłabyś? - Zaproponowała Marleene. Zawsze może znajdzie się do niej jakieś zadanie, a przyjaciółka szybciej pójdzie do łóżka odpocząć, a młoda dziewczyna domyśle się, że trochę czasu zajmie wykonywanie bukietów.
- Ja? W porządku, jestem trochę zmęczona ostatnio, bo dzieciaki chyba mają jakieś powerbanki w tyłkach i są mocno aktywne - jej słowa zostały skwitowane śmiechem. Marleene nie użalała się nad sobą po tym co się stało, nie ma co ukrywać, że było ciężko, jednak poradziła sobie z tym i jest zadowolona ze swojego życia. - A ty jak się miewasz? Bo to, że się przepracowujesz to widzę - zakończyła swoje słowa sceptycznym spojrzeniem, ale to z troski!
Ella Laidman