about
Programista pochodzący z Sydney, który przyjechał do Lorne Bay, żeby odwiedzić brata i postanowił zawitać tu na trochę dłużej. Obecnie leczy złamane serce, próbując zapomnieć o swojej pięknej żonie, która kilka tygodni temu zostawiła go bez słowa.
j e d e n
Archie miał za sobą kilka trudnych tygodni. Kiedy jego żona odeszła bez słowa wyjaśnienia, nie miał pojęcia, co powinien zrobić. Pewnego dnia po prostu obudził się rano, a jej rzeczy zniknęło. Neelsen szukał odpowiedzi, ale Athena kompletnie go odcięła. Próbował dowiedzieć się czegoś od ich wspólnych znajomych, ale nie przyniosło to pożądanych rezultatów. Został sam i nie potrafił się z tym pogodzić. Zaczęła męczyć go bezsenność i stracił radość w życia. Wziął parę dni wolnego i odwiedził rodzinę w Lorne Bay. To malownicze miasteczko po latach tak przypadło mu do gustu, że postanowił zatrzymać się tam na trochę dłużej. Zamknął sprawy w Sydney i otworzył własną działalność gospodarczą. Z pomocą agenta nieruchomości znalazł idealny dom, a dawne mieszkanie wynajął znajomemu studentowi. Wciąż próbował odnaleźć się w małomiasteczkowej rzeczywistości, ale na razie całkiem nieźle mu szło. Adoptował nawet psa, który każdego dnia rozjaśniał jego szarą rzeczywistość.
Ucieczka Atheny wciąż spędzała mu sen z powiek. Coraz poważniej rozważał wynajęcie prywatnego detektywa. Chciał ją odnaleźć i spokojnie z nią porozmawiać, w końcu oficjalnie wciąż byli małżeństwem.
Późnym popołudniem Archie wybrał się na spacer z psem. Nie miał motywacji, żeby ruszyć tyłek z kanapy, ale nie miał wyjścia. Zjadł jogurt proteinowy, a następnie zamknął dom i wyruszył w drogę razem ze swoim ulubionym towarzyszem. Wciąż poznwał okolicę. Bardzo mu się to podobało, ponieważ lubił odkrywać nowe rzeczy. W pewnym momencie, kiedy spokojnie spacerował osiedlem, dostrzegł znajomą sylwetkę. Początkowo myślał, że miał zwidy, ale po chwili utwierdził się w przekonaniu, że jednak tak nie jest. Żywym krokiem ruszył w kierunku kobiety, która wyglądała zupełnie tak jak jego żona. Jej pies od razu go poznał. Po tym Archie zamarł.
— Athena… Co Ty tu robisz? — zapytał wciąż lekko zaszokowany. — Dlaczego odeszłaś? — zapytał, ponieważ nie wiedział, co ma powiedzieć. Odpowiednie słowa nie istniały. Nie w takiej sytuacji.
Athena Adams - Neelsen
about
Wyjaśniła sobie wszystko ze swoim mężem i na nowo zaczynają układać sobie wspólne życie, zamieszkali razem i okazało się, że niedługo zostaną rodzicami bliźniaków.
Athena nadal nie mogła pogodzić się z tym co zrobił jej ukochany mąż. Kiedy zobaczyła te kobietę w jego koszuli prawie zemdlała. Nie sądziła, że Archie zrobi jej coś takiego kilka dni po och ślubie, który był jak z bajki. Nie spodziewała się tego w jaki sposób będzie wyglądała ich ceremonia, czuła się jak księżniczka, na sama myśl po prostu się rozpływała, ale do czasu – teraz to wspomnienie powoduje ogromny ból, którego wcześniej nie doświadczyła i go nie rozumiała. Nie wiedziała co ma zrobić, jak zareagować, więc bardzo długo chodziła bez celu po mieście, aż zdecydowała się zabrać swoje rzeczy i się wynieść w cholerę. Postanowiła wrócić do swojego rodzinnego miasteczka, do Lorne Bay, gdzie są jej siostry. Musiała wrócić do swojej przystani, do bezpiecznego miejsca, w którym będzie mogła jako tako pozbierać swoje życie. wiedziała, że to nie będzie łatwe, ale da radę. Chyba. Sama nie miała pojęcia.
Kupiła dom, w którym poczuła się w miarę bezpiecznie. Myśli miała zajęte przez przeprowadzkę i rozpakowywanie się, co naprawdę pozytywnie na nią wpłynęło. Wieczory, kiedy była sama były najgorsze, bo wtedy się załamywała, jednak wiedziała, że nie może hamować łez, bo nic dobrego z tego nie będzie.
Ostatnimi czasy kiepsko się czuła, ale wszystko zrzucała na stres, który ostatnio przeżyła. Nie podejrzewała, aby działo się z nią coś złego, po prostu organizm jest zmęczony ciągłymi stresowymi myślami i sytuacjami, a w końcu musiał jakoś odreagować i reagował osłabieniem, mdłościami i sennością. Na szczęście cukier nadal jest wyrównany, a to bardzo ważne.
Pogoda była dość przyjemna popołudniu, więc ciemnowłosa postanowiła wybrać się na spacer ze swoimi psiakami. Nie wychodziła z domu dopóki temperatura nie spadla do przyjemnych kresek, ponieważ nie chciała zemdleć. Obawiała się tego, a po co robić problemy.
Kiedy usłyszała, że ktoś ją woła zamarła. Doskonale znała ten głos, więc ją zamurowało na kilka sekund.
Niemożliwe przemknęło przez jej myśl.
Odwróciła się do swojego męża z mocno bijącym sercem. Jego twarz bolała, bo przypominała o tym co utraciła.
- Mieszkam tutaj - powiedziała tylko nie udzielając odpowiedzi na drugie pytanie. Czy Neelsen jest aż tak głupi iż myślał, że nie odejdzie po zdradzie?
Archie Neelsen
Kupiła dom, w którym poczuła się w miarę bezpiecznie. Myśli miała zajęte przez przeprowadzkę i rozpakowywanie się, co naprawdę pozytywnie na nią wpłynęło. Wieczory, kiedy była sama były najgorsze, bo wtedy się załamywała, jednak wiedziała, że nie może hamować łez, bo nic dobrego z tego nie będzie.
Ostatnimi czasy kiepsko się czuła, ale wszystko zrzucała na stres, który ostatnio przeżyła. Nie podejrzewała, aby działo się z nią coś złego, po prostu organizm jest zmęczony ciągłymi stresowymi myślami i sytuacjami, a w końcu musiał jakoś odreagować i reagował osłabieniem, mdłościami i sennością. Na szczęście cukier nadal jest wyrównany, a to bardzo ważne.
Pogoda była dość przyjemna popołudniu, więc ciemnowłosa postanowiła wybrać się na spacer ze swoimi psiakami. Nie wychodziła z domu dopóki temperatura nie spadla do przyjemnych kresek, ponieważ nie chciała zemdleć. Obawiała się tego, a po co robić problemy.
Kiedy usłyszała, że ktoś ją woła zamarła. Doskonale znała ten głos, więc ją zamurowało na kilka sekund.
Niemożliwe przemknęło przez jej myśl.
Odwróciła się do swojego męża z mocno bijącym sercem. Jego twarz bolała, bo przypominała o tym co utraciła.
- Mieszkam tutaj - powiedziała tylko nie udzielając odpowiedzi na drugie pytanie. Czy Neelsen jest aż tak głupi iż myślał, że nie odejdzie po zdradzie?
Archie Neelsen
about
Programista pochodzący z Sydney, który przyjechał do Lorne Bay, żeby odwiedzić brata i postanowił zawitać tu na trochę dłużej. Obecnie leczy złamane serce, próbując zapomnieć o swojej pięknej żonie, która kilka tygodni temu zostawiła go bez słowa.
Kiedy Archie wspominał dzień ich ślubu, zawsze robiło mu się cholernie smutno. Wtedy nic nie zapowiadało katastrofy. Był naprawdę szczęśliwy i Athena również. Nie miał pojęcia, co sprawiło, że w przeciągu zaledwie kilku dni zmieniła zdanie. Początkowo myślał, że małżeństwo ją przerosło, ale po dłuższym namyśle ta wersja wydawała mu się mało prawdopodobna. Athena zawsze podkreślała, że chciałaby wyjść za mąż i założyć rodzinę. Nie była typem osoby, która uciekała od odpowiedzialności. Archie wciąż poszukiwał odpowiedzi, ale jak na razie bezskutecznie. W końcu musiał wziąć się w garść i zająć się swoim własnym życiem. Przyjechał do Lorne Bay, żeby odwiedzić rodzinę. Początkowo nie przypuszczał, że zostanie tu na dłużej, ale pewnego wieczoru dotarło do niego, że to idealny moment na zmiany.
W Sydney wszystko przypominało mu o utraconej miłości. W związku z tym stwierdził, że zmiana otoczenia może okazać się strzałem w dziesiątkę. Wiedział, że jego żona również pochodziła z Lorne Bay. Może nawet łudził się, że pewnego dnia ją tu spotka. Pragnął znów ją zobaczyć i szczerze porozmawiać. Potrzebował odpowiedzi, aby iść dalej. Po przeprowadzce było mu nieco łatwiej. Zajął się nowym domem. Rozpakował rzeczy, przygarnął pieska i jakoś mijały mu kolejne dni. Sporo pracował i spędzał czas z bliskimi. Chciał wierzyć w to. że za jakiś czas dojdzie do siebie.
Kiedy ją zobaczył, początkowo był święcie przekonany, że ma zwidy. Na chwilę zamarł. Nie wierzył własnym oczom. Wiele razy wyobrażał sobie, jak będzie wyglądało ich kolejne spotkanie, ale takiego scenariusza nie brał pod uwagę. Serce waliło mu szybciej. Chciał coś powiedzieć, ale co? Nic mądrego nie przychodziło mu do głowy.
— Ja też — oznajmił. Taka odpowiedź wydawała mu się dość naturalna. Chyba nie chciał, żeby jego żona pomyślała, że ją śledzi albo coś w ten deseń.
— Dlaczego nie odpowiedziałaś na moje pytanie? — zapytał prosto z mostu, darował sobie zbędne ceregiele. — Przez ostatnie tygodnie ciągle zastanawiałem się, co się stało, gdzie jesteś — odparł wyraźnie rozemocjonowany. Naprawdę bardzo się o nią martwił. Nie miał pojęcia, dlaczego odeszła. Przecież był wzorowym mężem, a wcześniej narzeczonym.
Athena Adams - Neelsen
W Sydney wszystko przypominało mu o utraconej miłości. W związku z tym stwierdził, że zmiana otoczenia może okazać się strzałem w dziesiątkę. Wiedział, że jego żona również pochodziła z Lorne Bay. Może nawet łudził się, że pewnego dnia ją tu spotka. Pragnął znów ją zobaczyć i szczerze porozmawiać. Potrzebował odpowiedzi, aby iść dalej. Po przeprowadzce było mu nieco łatwiej. Zajął się nowym domem. Rozpakował rzeczy, przygarnął pieska i jakoś mijały mu kolejne dni. Sporo pracował i spędzał czas z bliskimi. Chciał wierzyć w to. że za jakiś czas dojdzie do siebie.
Kiedy ją zobaczył, początkowo był święcie przekonany, że ma zwidy. Na chwilę zamarł. Nie wierzył własnym oczom. Wiele razy wyobrażał sobie, jak będzie wyglądało ich kolejne spotkanie, ale takiego scenariusza nie brał pod uwagę. Serce waliło mu szybciej. Chciał coś powiedzieć, ale co? Nic mądrego nie przychodziło mu do głowy.
— Ja też — oznajmił. Taka odpowiedź wydawała mu się dość naturalna. Chyba nie chciał, żeby jego żona pomyślała, że ją śledzi albo coś w ten deseń.
— Dlaczego nie odpowiedziałaś na moje pytanie? — zapytał prosto z mostu, darował sobie zbędne ceregiele. — Przez ostatnie tygodnie ciągle zastanawiałem się, co się stało, gdzie jesteś — odparł wyraźnie rozemocjonowany. Naprawdę bardzo się o nią martwił. Nie miał pojęcia, dlaczego odeszła. Przecież był wzorowym mężem, a wcześniej narzeczonym.
Athena Adams - Neelsen
about
Wyjaśniła sobie wszystko ze swoim mężem i na nowo zaczynają układać sobie wspólne życie, zamieszkali razem i okazało się, że niedługo zostaną rodzicami bliźniaków.
Cudowna rodzina oraz kochający mąż to było coś o czym Athena bardzo marzyła. Chciała, aby jej życie było naprawdę szczęśliwie. Nie chciała wiecznie pracować w takim pędzie jak do tej pory, bo doskonale wiedziała, że to do niczego dobrego nie doprowadzi, a tak naprawdę jej życie ucieknie między palcami i obudzi się nagle po rozwodzie i bardzo samotna. Kiedy wzięli ślub powoli chciała zwalniać, aby móc skupić się na rodzinnym życiu, ponieważ oboje byli w takim wieku, że mogli spokojnie założyć rodzinę, sytuacje finansową również mieli bardzo dobrą, więc wszystko idealnie się składało. Mogli w spokoju planować swoją przyszłość.
Właśnie – słowem kluczowym jest mogli, ale to tylko tyle, nic z tego nie wyszło.
Athena tego samego dnia, a właściwie wieczoru pojechała do swojego rodzinnego miasteczka, nie wiedziała dokąd ma iść, taki miała mętlik w głowie, nie chciała się nikomu zwalać na głowę, bo była w naprawdę złym stanie. Wynajęła pokój w hotelu, z którego nie wychodziła kilka dni, nie obierała telefonów oraz nie odpisywała, zamknęła się w pokoju, nawet chyba nic nie jadła. Przez ten okres schudła i zrobiła się naprawdę blada.
Przyjechała tutaj, aby poczuć się lepiej, bezpieczniej, odzyskać poczucie stabilizacji i jak na razie dobrze jej szło, nie spodziewała się, że spotka tutaj Archiego, którego nie chciała teraz oglądać i chyba nigdy, po tym co jej zrobił.
Spojrzała na niego i zmrużyła oczy. Czy świat naprawdę jest taki okrutny i pozwolił na to, aby obok niej zamieszkał człowiek, którego nie chciała oglądać? Wychodzi na to, że tak. Naprawdę sporo musiała nagrzeszyć, w poprzednim życie, skoro spotyka ja coś takiego.
- Cudownie - jej głos, aż ociekał sarkazmem, bo w tym momencie czuła gniew, a nie ból zranienia. Coś innego. - Co się stało? Naprawdę uważasz, że graniem głupka coś ugrasz? Zdradziłeś mnie i jeszcze sie pytasz? - zapytała tym razem już naprawdę zdenerwowana całą sytuacją, która właśnie się dzieje. - W ogóle nie powinnam z tobą rozmawiać po tym co mi zrobiłeś - dodała jeszcze.
Archie Neelsen
Właśnie – słowem kluczowym jest mogli, ale to tylko tyle, nic z tego nie wyszło.
Athena tego samego dnia, a właściwie wieczoru pojechała do swojego rodzinnego miasteczka, nie wiedziała dokąd ma iść, taki miała mętlik w głowie, nie chciała się nikomu zwalać na głowę, bo była w naprawdę złym stanie. Wynajęła pokój w hotelu, z którego nie wychodziła kilka dni, nie obierała telefonów oraz nie odpisywała, zamknęła się w pokoju, nawet chyba nic nie jadła. Przez ten okres schudła i zrobiła się naprawdę blada.
Przyjechała tutaj, aby poczuć się lepiej, bezpieczniej, odzyskać poczucie stabilizacji i jak na razie dobrze jej szło, nie spodziewała się, że spotka tutaj Archiego, którego nie chciała teraz oglądać i chyba nigdy, po tym co jej zrobił.
Spojrzała na niego i zmrużyła oczy. Czy świat naprawdę jest taki okrutny i pozwolił na to, aby obok niej zamieszkał człowiek, którego nie chciała oglądać? Wychodzi na to, że tak. Naprawdę sporo musiała nagrzeszyć, w poprzednim życie, skoro spotyka ja coś takiego.
- Cudownie - jej głos, aż ociekał sarkazmem, bo w tym momencie czuła gniew, a nie ból zranienia. Coś innego. - Co się stało? Naprawdę uważasz, że graniem głupka coś ugrasz? Zdradziłeś mnie i jeszcze sie pytasz? - zapytała tym razem już naprawdę zdenerwowana całą sytuacją, która właśnie się dzieje. - W ogóle nie powinnam z tobą rozmawiać po tym co mi zrobiłeś - dodała jeszcze.
Archie Neelsen
about
Programista pochodzący z Sydney, który przyjechał do Lorne Bay, żeby odwiedzić brata i postanowił zawitać tu na trochę dłużej. Obecnie leczy złamane serce, próbując zapomnieć o swojej pięknej żonie, która kilka tygodni temu zostawiła go bez słowa.
Kiedy się pobrali, Archie był bardzo podekscytowany wizją ich wspólnej przyszłości. Był już w takim wieku, że czuł się gotowy na założenie rodziny. Prawdę mówiąc, rodzicielstwo trochę go przerażało, ale uważał, że dzieci potrafią być całkiem urocze. Wychodził również z założenia, że skoro inni jakoś dają radę sobie z dziećmi, to on i Athena również podołają. Archie nie przypuszczał jednak, że tak krótko będzie mu dane cieszyć się małżeńskim życiem. Kiedy jego żona odeszła, całe jego życie rozsypało się niczym domek z kart. Mężczyzna był w ciężkim szoku, ponieważ nic nie wróżyło katastrofy.
Archie nie był pewien, czy wyprowadzka do Lorne Bay była właściwym posunięciem. Po odejściu żony chciał zmienić otoczenie. Potrzebował impulsu, żeby jakoś żyć dalej. Nie sądził, że podczas spaceru z psem natknie się właśnie na Athenę. Początkowo był w szoku, ale szybko odzyskał sprawność rozumu. Musiał działać. Gdy usłyszał jej kolejne słowa, zmarszczył brwi i popatrzył na nią trochę jak na wariatkę. Nie mógł uwierzyć w to, co wygadywała. Znów był w ciężkim szoku. Miał swoje zasady i nigdy nie zachowałby się w taki sposób. Zdziwiony przetarł czoło, zastanawiając się, jak powinien zareagować. Nie chciał się z nią kłócić, starał się podejść do całej sprawy ze spokojem, ale było to wręcz niewykonalne.
— Nie zgrywam głupka, nigdy Cię nie zdradziłem, nie miałem nawet takiego zamiaru — wyjaśnił wyraźnie oburzony. Był zraniony i można było wychwycić to w tonie jego głosu. Podrapał się po głowie, próbując ogarnąć sytuację, w której się znalazł. Przez chwile odnosił wrażenie, że żyli w alternatywnych rzeczywistościach.
— Dlaczego wygadujesz takie głupoty? To zwykłe pomówienia, takie akcje nie są w moim stylu — przyznał zakłopotany. Archie nie był typem lowelasa. Miał na swoim koncie cztery poważniejsze związki. Jeden w szkole średniej, drugi na studiach, trzeci zaraz po, a później na jego drodze pojawiła się Athena i to ona była ostatnią kobietą, z którą się spotykał.
— Dlatego odeszłaś? — zapytał, chcąc poznać jej punkt widzenia. Chciał spokojnie wyjaśnić tą chorą sytuację, ale Athena była zbyt rozemocjonowana. Obawiał się, że za chwilę da mu w mordę, a tego wolałby uniknąć.
Athena D. Neelsen
Archie nie był pewien, czy wyprowadzka do Lorne Bay była właściwym posunięciem. Po odejściu żony chciał zmienić otoczenie. Potrzebował impulsu, żeby jakoś żyć dalej. Nie sądził, że podczas spaceru z psem natknie się właśnie na Athenę. Początkowo był w szoku, ale szybko odzyskał sprawność rozumu. Musiał działać. Gdy usłyszał jej kolejne słowa, zmarszczył brwi i popatrzył na nią trochę jak na wariatkę. Nie mógł uwierzyć w to, co wygadywała. Znów był w ciężkim szoku. Miał swoje zasady i nigdy nie zachowałby się w taki sposób. Zdziwiony przetarł czoło, zastanawiając się, jak powinien zareagować. Nie chciał się z nią kłócić, starał się podejść do całej sprawy ze spokojem, ale było to wręcz niewykonalne.
— Nie zgrywam głupka, nigdy Cię nie zdradziłem, nie miałem nawet takiego zamiaru — wyjaśnił wyraźnie oburzony. Był zraniony i można było wychwycić to w tonie jego głosu. Podrapał się po głowie, próbując ogarnąć sytuację, w której się znalazł. Przez chwile odnosił wrażenie, że żyli w alternatywnych rzeczywistościach.
— Dlaczego wygadujesz takie głupoty? To zwykłe pomówienia, takie akcje nie są w moim stylu — przyznał zakłopotany. Archie nie był typem lowelasa. Miał na swoim koncie cztery poważniejsze związki. Jeden w szkole średniej, drugi na studiach, trzeci zaraz po, a później na jego drodze pojawiła się Athena i to ona była ostatnią kobietą, z którą się spotykał.
— Dlatego odeszłaś? — zapytał, chcąc poznać jej punkt widzenia. Chciał spokojnie wyjaśnić tą chorą sytuację, ale Athena była zbyt rozemocjonowana. Obawiał się, że za chwilę da mu w mordę, a tego wolałby uniknąć.
Athena D. Neelsen
about
Wyjaśniła sobie wszystko ze swoim mężem i na nowo zaczynają układać sobie wspólne życie, zamieszkali razem i okazało się, że niedługo zostaną rodzicami bliźniaków.
Kiedy się pobrali Athena miała nazwisko dwuczłonowe i w sumie używała przez jakiś czas nazwiska panieńskiego, ale to nie tak, że nie chciała go zmienić. Potrzeba było trochę czasu i jeszcze więcej papierkowej pracy, więc chciała to zrobić na spokojnie i zrobiła. To była niespodzianka, którą miała dla swojego męża – z Atheny Adams-Neelsen zmieniał na Athena Neelsen. Chciała mu to przekazać tak trochę oficjalnie, bo naprawdę bardzo się cieszyła i wszystko szlak trafił, za przeproszeniem, bo dla niego to nic nie znaczyła. Oczywiście nie wiedziała przecież, że to wszystko zostało ukartowane. Z bólem wspomina to jak była szczęśliwa podczas ceremonii i jak nie mogła się doczekać, aby zostać panią Neelsen i zrobić przyjęcie dla większej ilości osób.
Athena od razu wiedziała, gdzie przyjedzie potrzebował swojego rodzinnego domu jak powietrza. Zapomniała totalnie, że Archie ma tutaj swoją rodzinę, do której może przyjechać. Wtedy nie chciała o nim myśleć, nie mogła. Za bardzo to na nią wszystko wpływało. Zadziałała trochę pod wpływem impulsu, który dyktował jej powrót do rodzinnego miasteczka. Nie ukrywała nigdy tego, że jest z małego miasta, nie wstydziła się tego, bo niby dlaczego by miała? Kochała swój rodzinnym dom i miasto. Plany co do miejsca zamieszkania się zmieniły, ale czy to źle? Jak na razie nie może narzekać.
- Wróciłam do domu i otworzyła mi twoja przyjaciółeczka, miała na sobie tylko twoja koszule. To jak miałam to zinterpretować? Przywitać się i wejść z uśmiechem do domu? - Rzucała pytaniami jak z maszyny, a na jej drobnej twarzy pojawiły się rumienię wściekłości. Chyba po prostu musi to z siebie wyrzuci, bo tak długo to w sobie trzymała. Miała dość. Jej granica właśnie się skończyło. - Jak miałam zareagować - to nie było pytanie, bardziej stwierdzenie.
Wybrali źle miejsce na taką rozmowę, ale skoro Los tak chciał to trzeba było się z tym zmierzyć.
- Odeszłam, bo uznałam, że nie ma już miejsca w twoim życiu dla mnie, bo masz kogoś innego - dodała trochę ciszej, ponieważ trochę zrobiło jej się słabo. Stres znów dał o sobie znać.
Archie Neelsen
Athena od razu wiedziała, gdzie przyjedzie potrzebował swojego rodzinnego domu jak powietrza. Zapomniała totalnie, że Archie ma tutaj swoją rodzinę, do której może przyjechać. Wtedy nie chciała o nim myśleć, nie mogła. Za bardzo to na nią wszystko wpływało. Zadziałała trochę pod wpływem impulsu, który dyktował jej powrót do rodzinnego miasteczka. Nie ukrywała nigdy tego, że jest z małego miasta, nie wstydziła się tego, bo niby dlaczego by miała? Kochała swój rodzinnym dom i miasto. Plany co do miejsca zamieszkania się zmieniły, ale czy to źle? Jak na razie nie może narzekać.
- Wróciłam do domu i otworzyła mi twoja przyjaciółeczka, miała na sobie tylko twoja koszule. To jak miałam to zinterpretować? Przywitać się i wejść z uśmiechem do domu? - Rzucała pytaniami jak z maszyny, a na jej drobnej twarzy pojawiły się rumienię wściekłości. Chyba po prostu musi to z siebie wyrzuci, bo tak długo to w sobie trzymała. Miała dość. Jej granica właśnie się skończyło. - Jak miałam zareagować - to nie było pytanie, bardziej stwierdzenie.
Wybrali źle miejsce na taką rozmowę, ale skoro Los tak chciał to trzeba było się z tym zmierzyć.
- Odeszłam, bo uznałam, że nie ma już miejsca w twoim życiu dla mnie, bo masz kogoś innego - dodała trochę ciszej, ponieważ trochę zrobiło jej się słabo. Stres znów dał o sobie znać.
Archie Neelsen
about
Programista pochodzący z Sydney, który przyjechał do Lorne Bay, żeby odwiedzić brata i postanowił zawitać tu na trochę dłużej. Obecnie leczy złamane serce, próbując zapomnieć o swojej pięknej żonie, która kilka tygodni temu zostawiła go bez słowa.
Słysząc jej słowa, Archie szeroko otworzył buzię i zamrugał oczami. Był w ciężkim szoku. Nie mógł uwierzyć w to, co się wydarzyło. Mężczyzna bardzo dobrze pamiętał tamten wieczór. Pod nieobecność Atheny odwiedziła go całkiem pokaźna grupka znajomych. Zrobili sobie wtedy małą imprezę. Napili się piwa, zjedli pizzę i pograli w gry planszowe. W tej grupie była Veronica, z którą przyjaźnił się od najmłodszych lat. Kobieta oznajmiła mu, że nie ma jak wrócić do swojego mieszkania. Archie chciał zamówić jej taksówkę, ale ta protestowała. Ostatecznie zgodził się, żeby Veronica przenocowała w pokoju gościnnym. Faktycznie dał jej swoją koszulkę, ale między nimi do niczego nie doszło. Kiedy goście się rozeszli, posprzątał, a następnie poszedł do swojej sypialni i zasnął. Obudził się dopiero koło dziesiątej, a w mieszkaniu nikogo już nie było, nawet Ronnie.
— Między mną i Veronicą do niczego nie doszło — odparł stanowczo i zacisnął szczękę. Jej pomówienia były dla niego bardzo bolesne. Nigdy nie był typem faceta, który gra na dwa fronty. Brzydził się zdradą. Kochał swoją żonę i nie potrafiłby pójść do łóżka z żadną inną kobietą. Nawet teraz, kiedy sprawy między nimi wyglądały jak wyglądały.
— Nie wierzę, że to zrobiła. Jak mogła nagadać Ci takich bzdur? — mówił bardziej do siebie, niż do niej. Było mu przykro, ponieważ Veronica była jego przyjaciółką. Wiedział, że się w nim kiedyś podkochiwała, ale sądził, że to dla niej zamknięta sprawa. W końcu od dłuższego czasu spotykał się z Atheną i wszyscy dobrze wiedzieli, że to z nią planuje spędzić resztę życia.
— Kiedy wyjechałaś, wpadli do mnie moi znajomi ze szkoły. Spędziliśmy razem cały wieczór. Veronica zaczęła marudzić, że nie ma jak wrócić do domu. Chcieliśmy zamówić dla niej taksówkę, ale protestowała. Ostatecznie dałem jej swoją koszulkę i wysłałem do pokoju gościnnego. Kiedy poszła spać, ogarniałem jeszcze kuchnię z Darrenem, to niczego między nami nie doszło — zapewnił ją. Zraniło go również to, że Athena na słowo uwierzyła obcej kobiece. Przetarł oczy, próbując jakoś to wszystko ogarnąć.
— Oczywiście, że mnie nie wierzysz… gdybyś choć trochę mi ufała, to tamtego dnia zapytałabyś mnie, co się stało — odparł wyraźnie zraniony. Popatrzył na nią, a w jego oczach można było dostrzec ból.
Athena D. Neelsen
— Między mną i Veronicą do niczego nie doszło — odparł stanowczo i zacisnął szczękę. Jej pomówienia były dla niego bardzo bolesne. Nigdy nie był typem faceta, który gra na dwa fronty. Brzydził się zdradą. Kochał swoją żonę i nie potrafiłby pójść do łóżka z żadną inną kobietą. Nawet teraz, kiedy sprawy między nimi wyglądały jak wyglądały.
— Nie wierzę, że to zrobiła. Jak mogła nagadać Ci takich bzdur? — mówił bardziej do siebie, niż do niej. Było mu przykro, ponieważ Veronica była jego przyjaciółką. Wiedział, że się w nim kiedyś podkochiwała, ale sądził, że to dla niej zamknięta sprawa. W końcu od dłuższego czasu spotykał się z Atheną i wszyscy dobrze wiedzieli, że to z nią planuje spędzić resztę życia.
— Kiedy wyjechałaś, wpadli do mnie moi znajomi ze szkoły. Spędziliśmy razem cały wieczór. Veronica zaczęła marudzić, że nie ma jak wrócić do domu. Chcieliśmy zamówić dla niej taksówkę, ale protestowała. Ostatecznie dałem jej swoją koszulkę i wysłałem do pokoju gościnnego. Kiedy poszła spać, ogarniałem jeszcze kuchnię z Darrenem, to niczego między nami nie doszło — zapewnił ją. Zraniło go również to, że Athena na słowo uwierzyła obcej kobiece. Przetarł oczy, próbując jakoś to wszystko ogarnąć.
— Oczywiście, że mnie nie wierzysz… gdybyś choć trochę mi ufała, to tamtego dnia zapytałabyś mnie, co się stało — odparł wyraźnie zraniony. Popatrzył na nią, a w jego oczach można było dostrzec ból.
Athena D. Neelsen
about
Wyjaśniła sobie wszystko ze swoim mężem i na nowo zaczynają układać sobie wspólne życie, zamieszkali razem i okazało się, że niedługo zostaną rodzicami bliźniaków.
Kiedy Athena zobaczyła kobietę poczuła się jakby dostała obuchem w głowę. Nie docierało do niej co widzi, dopiero po czasu, jakby jej mózg dostał zwarcia, co oczywiście nie miało miejsca, ale wiadomo o co chodzi. Nigdy nie miała żadnych obiekcji, że jej ukochany robi imprezy czy wychodzi ze znajomymi, kiedy ona wyjeżdżała, bo niby dlaczego by miała mieć? Nigdy nie dał jej powodów do zmartwień, ale wtedy? Wtedy wyglądało to właśnie tak jak Athena powiedziała – maż ją zdradził, kilka dni po ślubie. Nie docierało to do niej, ponieważ zawsze ufali sobie bez granicznie – ona jemu, a on jej. Mieli takie same postrzeganie związku, oddawali siebie drugiej osobie na wyłączność, więc to takiego się stało? Dlaczego zrobił jej coś takiego.
Patrzyła na niego i nie wiedziała co ma myśleć. Czy ją oszukiwał? Chciał żeby mu wybaczyła, ponieważ uda, że nic takiego nie miało miejsca? Sama nie wiedziała, miała teraz taki mętlik w głowie. Po raz kolejny poczuła się bardzo przytłoczona tym wszystkim, nie wiedziała co ma myśleć, robić, więc po prostu stała i co chwile brała głęboki oddech, który nic nie dawał, bo nie mogła oczyścić myśli, a zaznaczmy, że w jej głowie panowała teraz cisza.
- Wyglądało to zupełnie inaczej - powiedziała, ale w jej głosie nie było słychać hardości, a bardziej zmęczenie, które ją dopadło. Przetarła swoja twarz dłońmi. Jej psiaki zaczęły zachowywać się niespokojnie, ponieważ wyczuły jej zdenerwowanie. Kiedy miała ten ciężki okres zawsze były u jej boku.
- Ona chce być dla ciebie kimś więcej niż tylko przyjaciółką, dlatego zrobiła coś takiego - dodała Athena i doskonale wiedziała, że ma rację. Kręciła się wokół jego męża, ale ona nie chciała dawać mu ultimatum, ponieważ to nie w jej stylu.
- Czyli tak to sobie wymyśliła - rzuciła Athena patrząc na Archiego. - A ty co byś zrobił, gdyby sytuacja była odwrotna? Ktoś by otworzył praktycznie nago naszego mieszkania, kiedy ty byś wrócił? Co byś zrobił? - zadawała milion pytań.
Archie Neelsen
Patrzyła na niego i nie wiedziała co ma myśleć. Czy ją oszukiwał? Chciał żeby mu wybaczyła, ponieważ uda, że nic takiego nie miało miejsca? Sama nie wiedziała, miała teraz taki mętlik w głowie. Po raz kolejny poczuła się bardzo przytłoczona tym wszystkim, nie wiedziała co ma myśleć, robić, więc po prostu stała i co chwile brała głęboki oddech, który nic nie dawał, bo nie mogła oczyścić myśli, a zaznaczmy, że w jej głowie panowała teraz cisza.
- Wyglądało to zupełnie inaczej - powiedziała, ale w jej głosie nie było słychać hardości, a bardziej zmęczenie, które ją dopadło. Przetarła swoja twarz dłońmi. Jej psiaki zaczęły zachowywać się niespokojnie, ponieważ wyczuły jej zdenerwowanie. Kiedy miała ten ciężki okres zawsze były u jej boku.
- Ona chce być dla ciebie kimś więcej niż tylko przyjaciółką, dlatego zrobiła coś takiego - dodała Athena i doskonale wiedziała, że ma rację. Kręciła się wokół jego męża, ale ona nie chciała dawać mu ultimatum, ponieważ to nie w jej stylu.
- Czyli tak to sobie wymyśliła - rzuciła Athena patrząc na Archiego. - A ty co byś zrobił, gdyby sytuacja była odwrotna? Ktoś by otworzył praktycznie nago naszego mieszkania, kiedy ty byś wrócił? Co byś zrobił? - zadawała milion pytań.
Archie Neelsen
about
Programista pochodzący z Sydney, który przyjechał do Lorne Bay, żeby odwiedzić brata i postanowił zawitać tu na trochę dłużej. Obecnie leczy złamane serce, próbując zapomnieć o swojej pięknej żonie, która kilka tygodni temu zostawiła go bez słowa.
Archie wciąż próbował poukładać sobie w głowie wszystkie fakty, o których właśnie się dowiedział. Nie mógł uwierzyć, że jego wieloletnie przyjaciółka uknuła tak podłą intrygę. Veronica była obecna w jego życiu od zawsze. Przyjaźnili się od przedszkola, ponieważ ich rodziny od zawsze były ze sobą blisko. Dla Archiego kobieta zawsze była tylko i wyłącznie przyjaciółką, nigdy nie widział w niej partnerki czy tym bardziej kochanki. Wiedział, że kobieta była specyficzna, ale nie sądził, że do głowy mógłby przyjść jej tak chory plan. Nie mógł tego inaczej nazwać, to co zrobiła było nienormalne. Częściowo rozumiał zachowanie Atheny, ale jego żona również bardzo go zraniła. Zamiast wyjaśnić sytuację, po prostu uciekła. Poczuł się tak, jakby w ogóle mu nie ufała.
— Boże, to wariactwo… Nikt normalny nie robi takich rzeczy — skwitował krótko. Był zdenerwowany i dostrzegł, że znajdujące się w pobliżu czworonogi doskonale to wyczuły. W tej chwili nie potrafił utrzymać nerwów na wodzy. Kiedy człowiek dowiaduje się o czymś takim, trudno zachować spokój. Archie nie wiedział, co powiedzieć. Potrzebował czasu, żeby przemyśleć sprawę. Czuł, że tej nocy za wiele nie pośpi.
— Kiedy się obudziłem, w mieszkaniu nikogo już nie było. Potem zadzwonił do mnie Darren. Wpadł do mnie, skończyliśmy sprzątać i zjedliśmy razem pizzę. Dopiero wieczorem zorientowałem się, ze twoje rzeczy zniknęły. Próbowałem się z tobą skontaktować, ale wszędzie mnie zablokowałaś — wyjaśnił, starał się mówić spokojnie. Nie zamierzał się z nią kłócić, nie w obliczu tego, czego właśnie się dowiedział.
— Szczerze, nie wiem, co więcej mam Ci powiedzieć, jestem w szoku. Ale nie zostawię tego tak, musimy pojechać do Sydney i to wyjaśnić — oznajmił, ponieważ takie rozwiązanie wydawało mu się najbardziej optymalne. Miał co najmniej kilku świadków, którzy byli z nim tamtego wieczora i kolejnego poranka, a raczej wczesnego popołudnia.
Athena D. Neelsen
— Boże, to wariactwo… Nikt normalny nie robi takich rzeczy — skwitował krótko. Był zdenerwowany i dostrzegł, że znajdujące się w pobliżu czworonogi doskonale to wyczuły. W tej chwili nie potrafił utrzymać nerwów na wodzy. Kiedy człowiek dowiaduje się o czymś takim, trudno zachować spokój. Archie nie wiedział, co powiedzieć. Potrzebował czasu, żeby przemyśleć sprawę. Czuł, że tej nocy za wiele nie pośpi.
— Kiedy się obudziłem, w mieszkaniu nikogo już nie było. Potem zadzwonił do mnie Darren. Wpadł do mnie, skończyliśmy sprzątać i zjedliśmy razem pizzę. Dopiero wieczorem zorientowałem się, ze twoje rzeczy zniknęły. Próbowałem się z tobą skontaktować, ale wszędzie mnie zablokowałaś — wyjaśnił, starał się mówić spokojnie. Nie zamierzał się z nią kłócić, nie w obliczu tego, czego właśnie się dowiedział.
— Szczerze, nie wiem, co więcej mam Ci powiedzieć, jestem w szoku. Ale nie zostawię tego tak, musimy pojechać do Sydney i to wyjaśnić — oznajmił, ponieważ takie rozwiązanie wydawało mu się najbardziej optymalne. Miał co najmniej kilku świadków, którzy byli z nim tamtego wieczora i kolejnego poranka, a raczej wczesnego popołudnia.
Athena D. Neelsen
about
Wyjaśniła sobie wszystko ze swoim mężem i na nowo zaczynają układać sobie wspólne życie, zamieszkali razem i okazało się, że niedługo zostaną rodzicami bliźniaków.
Athena cały czas nie potrafiła zrozumieć tego co się stało i dlaczego to się stało. Cały czas miała mętlik w głowie, a reakcja Archiego jeszcze bardziej ten mętlik pogłębiała. Dziewczyna miała już naprawdę serdecznie dość wszystkiego. Czy to takie trudne, albo za dużo wymaga chcąc tylko szczęścia dla siebie i spokoju? Naprawdę jest już zmęczona tym co się dzieje w jej życiu. Chciałaby być szczęśliwa z mężczyzną, który przed nią stoi, bo nadal bardzo go kocha, ale ma złamane serce i nie potrafi zrozumieć co się dzieje. Dlaczego ktoś miałby zrobić coś takiego, chociaż po zastanowieniu to czy to nie pasuje idealnie do tego rudej suki, która od lat kręci się wokół Archiego i nigdy nic dla siebie nie potrafiła wywalczyć, ponieważ Neelsen traktuje ją jak przyjaciółkę, kogoś komu ufa, a ona wywinęłaby mu taki numer? Dla Atheny to nie byłoby zaskoczenia, ale dla niego to poważny cios, ponieważ jest dla niego kimś bliskim, dla ciemnowłosej to tylko znajoma twarz. Nigdy nie chciała mieć z nią nic wspólnego.
- Nie wiem, Archie, ale tak to wyglądało - powiedziała po prostu patrząc na niego. Zmęczenie po raz kolejny uderzyło w nią. Miała ochotę się położyć, odpocząć, zasnąć. Miała serdecznie dość tego rollercoastera emocjonalnego, którym dostawała raz za razem. - Wychodzi na to, że doskonale wykorzystała sytuację i po prostu się mnie pozbyła - westchnęła Neelsen przecierając twarz. - Ona nie powie ci prawdy, chociaż cholera ją wie. Jestem już tym wszystkim tak bardzo zmęczona - westchnęła po raz kolejny Athena. Nie miała siły teraz się z tym mierzyć, ale wiedział, że trzeba to wyjaśnić, bo tak nie może być.
- Daj mi kilka dni i wtedy pojedziemy. W takim stanie tam nie pojadę - miała na myśli zmęczenie. Do Sydney był kawał drogi. - Muszę już iść - rzuciła po prostu i poszła do domu.
- Nie wiem, Archie, ale tak to wyglądało - powiedziała po prostu patrząc na niego. Zmęczenie po raz kolejny uderzyło w nią. Miała ochotę się położyć, odpocząć, zasnąć. Miała serdecznie dość tego rollercoastera emocjonalnego, którym dostawała raz za razem. - Wychodzi na to, że doskonale wykorzystała sytuację i po prostu się mnie pozbyła - westchnęła Neelsen przecierając twarz. - Ona nie powie ci prawdy, chociaż cholera ją wie. Jestem już tym wszystkim tak bardzo zmęczona - westchnęła po raz kolejny Athena. Nie miała siły teraz się z tym mierzyć, ale wiedział, że trzeba to wyjaśnić, bo tak nie może być.
- Daj mi kilka dni i wtedy pojedziemy. W takim stanie tam nie pojadę - miała na myśli zmęczenie. Do Sydney był kawał drogi. - Muszę już iść - rzuciła po prostu i poszła do domu.
zt.