about
jednak przeczuwam powoli, że zacznie pierś moja bić i marzę o ludzkiej doli, chcę kochać, cierpieć, żyć
012
audrey bree clark & dawsey carleton
truly madly deeply
Dzisiaj zajmował się porządkiem w jednej z zagród. Kopał szpadlem, ale szło mu to bardzo opornie. Może dlatego, że wkładał w to za dużo siły, a za mało sprytu? A może dlatego, że zupełnie nie zastanawiał się nad tym co robi? Odrzucił w końcu łopatę i ruszył w kierunku gabinetów weterynaryjnych, licząc, że Audrey jest dzisiaj w pracy. - Nie wiem czy południowo-wschodni róg to dobre miejsce dla kangurów - powiedział. - Ziemia jest jakaś gliniasta, nie mogę wykopać porządnego dołka, a chciałem zasadzić drzewko owocowe. Co o tym sądzisz? - zapytał. Dopiero teraz, być może powinien wcześniej, skoro byli wspólnikami. Ale Audrey zawsze mówiła, że chce go kopnąć w tyłek za to, że nie wykazuje się inicjatywą. W końcu się wykazał.
ZAKOŃCZONA
about
jednak przeczuwam powoli, że zacznie pierś moja bić i marzę o ludzkiej doli, chcę kochać, cierpieć, żyć
013
rufus winthrop & dawsey carleton
I don't feel like I'm myself today Something in me just let go
Siedzieli z Rufusem na fotelach i popijali piwo. Dawsey długo bił się z myślami, zanim zadał pytanie: - Myślałem o odnalezieniu Wandy. Ale wysłałem już tyle smsów, że chyba dałaby znać, gdyby chciała zostać znaleziona, prawda? - Mocno gryzł się z tym, że nie dał jej wsparcia po tym wszystkim. Już jeden jego związek zakończył się z takiego powodu. Jeśli Wanda go nie chciała, co było dla niego zrozumiałe, bo wybuchu złości i wielu przykrych słowach, których tamtego dnia nie potrafił powstrzymać, to rozumiał to, ale chciał zawalczyć. Ostatni raz.
ZAKOŃCZONA
about
jednak przeczuwam powoli, że zacznie pierś moja bić i marzę o ludzkiej doli, chcę kochać, cierpieć, żyć
014
louise cumberbatch & dawsey carleton
ain't no mountain high enough
Louise nadal wyglądała jak Anioł, jego Pijany Anioł i tak bardzo przypominała mu uroczą buziulkę Lily, że zupełnie się gubił. Mocno zacisnął zęby, niemal do krwi, kiedy wchodził do sali. - Cześć, jesteś gotowa, żeby wrócić do Tingaree? - zapytał i zaraz tego pożałował. Oczywiście, że nie była. Choć dom był inny niż ten, w którym mieszkali, to było miejsce integralne z Dawseyem i właśnie w tej kulturze chciał wychowywać Lily. Wydawała mu się bardzo tam pasować, Lou zresztą też, a po tym wszystkim, znowu miała się tam pojawić.
ZAKOŃCZONA
about
jednak przeczuwam powoli, że zacznie pierś moja bić i marzę o ludzkiej doli, chcę kochać, cierpieć, żyć
015
frankie stern & dawsey carleton
now you're making me nervous
Dlatego przyjechał do Lewis Corp. Dowiedział się, że Frankie dalej tam pracuje, dlatego pojawiał się tam dość regularnie. Musieli porozmawiać. Naprawdę, zanim Dawsey wybuchnie. Okazało się to trudniejsze niż myślał. Był pewien, że wpadnie na nią już pierwszego dnia, ale tak się nie stało. Za to stało się czwartego i nie sądził, że wpadnie będzie tutaj słowem-kluczem. - Naprawdę, co? - spytał, gdy zorientował się, że to ona. Właściwie już w momencie, kiedy się zderzyli. Czuł się zapach, od którego szumiało mu w głowie. - Naprawdę powinnaś przestać się przede mną chować - powiedział w końcu. Bo miał dość. Okej, nie była w ciąży, okej, wmawiała mu zupełnie coś innego, okej. Zrozumiał jej pobudki, na tyle, na ile mógł. Teraz ona powinna postarać się zrozumieć jego.
PRZERWANA
about
jednak przeczuwam powoli, że zacznie pierś moja bić i marzę o ludzkiej doli, chcę kochać, cierpieć, żyć
016
louise cumberbatch & dawsey carleton
You just tryna get a word and life is not fair
Sam nie wiedział, czemu powiedział jej, że wychodzi w Sylwestra. Może dlatego, że chciał, by go zatrzymała albo po prostu próbował coś sobie zorganizować dla jej dobra? Święta były straszne i chyba nie chciał, by zaczynała rok w jego towarzystwie, choć nie miała na to ochoty. Tym bardziej, że jakiś stary zabobon brzmiał, że cały rok będzie taki jak Nowy Rok. Teoretycznie Dawsey w to nie wierzył, w praktyce chyba dlatego próbował zniknąć. Próbował to za dużo powiedziane, bo nie zrobił w tym kierunku absolutnie niczego. Mógł zawrócić głowę Rufusowi, mógł zaszyć się w Sanktuarium, mógł zrobić cokolwiek. Przespać się na parkingu w samochodzie, ale zdecydował się tego nie robić. Nie chciał grać Louise na nerwach, ale… może właśnie chciał? Może chciał przełamać tę głupią atmosferę?- Nigdzie się nie wybieram. Mogę się przyłączyć do twojego sushi? Nie jadłem sushi od wieków – przyznał. Próbował być miły i nawet uśmiechnął się na końcu.
ZAKOŃCZONA
about
jednak przeczuwam powoli, że zacznie pierś moja bić i marzę o ludzkiej doli, chcę kochać, cierpieć, żyć
017
louise cumberbatch & dawsey carleton
i need you to stay
Czuła się już lepiej, więc chciał ją zabrać do Sanktuarium. Pokazać to miejsce, w którym się zakochał i które niebawem stanie się Audrey i jego. Chciał spędzić z nią miło czas, skoro miała wyjechać. Zastanawiał się, jak ją zatrzymać, co zrobić, by została jeszcze na jakiś czas. Uratował go telefon. Usłyszał go zupełnie przypadkiem, kiedy wracając z zakupów, wszedł cicho do domu. Louise rozmawiała z kimś, a on nie mógł ruszyć się z miejsca. Dostała propozycję pracy, tutaj na miejscu i rozważała ją. To, że nie odrzuciła jej od razu musiało o czymś świadczyć. Nic dziwnego, że uśmiech nie schodził z twarzy Dawseya, kiedy wędrowali uliczkami Sanktuarium. – Nie czujesz się zmęczona? – zapytał. Dochodziła do siebie, więc nie chciał, by obciążała nogę bardziej niż była taka potrzeba. – Tak sobie pomyślałem, nie chciałabyś jeszcze trochę zostać? No wiesz, chatka jest całkiem spora, a skoro twój kontrakt nie doszedł do skutku przez wypadek, to mogłabyś… poczekać na coś sensowniejszego tutaj – wzruszył ramionami. Naprawdę nie chciał się zdradzić, że wie. Sam w swojej głowie myślał, że robi to dla niej, bo przecież nie musiała martwić się o lokum, właściwie o nic. W rzeczywistości robił to dla siebie, ale przed tym było już się trudniej przyznać.
ZAKOŃCZONA
about
jednak przeczuwam powoli, że zacznie pierś moja bić i marzę o ludzkiej doli, chcę kochać, cierpieć, żyć
018
louise cumberbatch & dawsey carleton
kończy się nasza noc, nowy zaczyna dzień
Poprosił recepcjonistę o podanie numeru pokoju, a kiedy przed nim stanął, wziął głęboki wdech. Zapukał i nacisnął klamkę, chciał załatwić to szybko. Wszedł do środka, a kiedy zobaczył byłą żonę, zacisnął usta. – Przywiozłem twoje rzeczy – powiedział. Postawił torbę na podłodze. – Bez względu na wszystko, życzę ci szczęścia, Lou – dodał. Nie dlatego, że wypadało pożegnać się kulturalnie, ale dlatego, że chciał. Odwrócił się, nie czekając na odpowiedź i ruszył do wyjścia. Opuścił jej pokój tak szybko jak się w nim pojawił. I kiedy już był na końcu korytarza, kiedy wciskał guzik windy, zrozumiał, że wcale nie żałował, że ponownie zjawiła się w jego życiu, nie żałował absolutnie niczego, co mu powiedziała. Żałował, że właśnie tak się zachowywał, jak palant. Wrócił do jej pokoju niemalże biegiem, otworzył drzwi, nie bawiąc się w zamykanie ich. Podszedł do Louise stanowczo i równie stanowczo chwycił jej policzki by ją pocałować. Nie tak delikatnie jak robili to w Sylwestra. Pocałował ją jak szaleniec, jak spragniony, który dostał w swoje dłonie szklankę wody.
ZAKOŃCZONA
about
jednak przeczuwam powoli, że zacznie pierś moja bić i marzę o ludzkiej doli, chcę kochać, cierpieć, żyć
019
audrey bree clark & dawsey carleton
in the dark of the night
Zdziwił się, kiedy zobaczył nikłe światełko w budynku. Był takim tchórzem, że niewiele brakowało, by schował się gdziekolwiek i zadzwonił na policję. I kiedy już wybierał numer, klepnął się w czoło, bo przecież to miejsce należało do Audrey i do niego, i jego zadaniem było chronienie Sanktuarium własną piersią.Świecąc latarką, wszedł do środka i cicho zamknął za sobą drzwi. Widząc Audrey siedzącą za biurkiem, syknął cicho. Śmiertelnie go wystraszyła. Nie spodziewał się jej tutaj, chyba bardziej oczekiwał włamywacza niż Clark.
- Zwariowałaś? Co ty tutaj robisz? – zapytał, wzrokiem omiatając pomieszczenie, zupełnie ignorując jej pytania. Tak, dało się zauważyć na pierwszy rzut oka, że Audrey się tutaj zadomowiła. – Mieszkasz tutaj? – dodał, podchodząc do niej. Pogłaskał psa po głowie i usiadł na kawałku kanapy. – Co się dzieje? – zapytał prosto z mostu, a jego spojrzenie mówiło wiele – przede wszystkim, że nie chce żadnych wymówek i kłamstw. Przecież byli przyjaciółmi, wiedzieli sobie naprawdę dużo i Dawsey mógł jej pomóc. Zawsze.
ZAKOŃCZONA
about
jednak przeczuwam powoli, że zacznie pierś moja bić i marzę o ludzkiej doli, chcę kochać, cierpieć, żyć
020
louise cumberbatch & dawsey carleton
You drive me crazy, I just can't sleep
Nie spodziewał się zastać Louise w domu. Wpadł do środka cicho pogwizdując. Zamierzał wziąć szybki prysznic i zająć miejsce w kuchni. Zdziwił się, kiedy zobaczył Cumberbatch, w dodatku lekko… zszokowaną? Przestraszoną? – Co się dzieje? – odbił piłeczkę, bo po prostu się zmartwił. Zajrzał do kuchni. – Hej, to ja miałem przygotować kolację – burknął. Chwycił pomidorka koktajlowego w rękę i wrzucił go sobie do ust. – Hm? Wpuścisz mnie? Muszę się wykąpać, ogarniałem dzisiaj boksy i strasznie cuchnę – powiedział, podchodząc bliżej, by pocałować Louise w czoło. Strasznie się za nią stęsknił, ale nie mógł jej teraz przytulić, bo rzeczywiście nie wyglądał najlepiej. – Chyba, że chcesz dołączyć? – spojrzał na nią wymownie.
ZAKOŃCZONA
about
jednak przeczuwam powoli, że zacznie pierś moja bić i marzę o ludzkiej doli, chcę kochać, cierpieć, żyć
021
ephraim brunett & dawsey carleton
you know it's not the same as it was
Kiedy wszystko się ustabilizowało, zadzwonił do Burnetta i zaprosił go na piwo. Ostatnio rzadko bywał w barach, dlatego stwierdził, że to na pewno dobrze mu zrobi. Towarzystwo ludzi. Umówili się w Moonlight, bo w Lorne Bay nie było większego wyboru, a to miejsce miało jakiś klimat, który po prostu lubił. Zajął miejsce przy barze i czekał na pojawienie się znajomego. Zamówił sobie piwo i właśnie je popijał, rozglądając się dookoła, zastanawiał się czy są tu jakieś znajome twarze.
ZAKOŃCZONA
about
jednak przeczuwam powoli, że zacznie pierś moja bić i marzę o ludzkiej doli, chcę kochać, cierpieć, żyć
022
elle chateux & dawsey carleton
zagubiony w szpitalnych korytarzach
Zamyślony przemierzał korytarze, kiedy zaczepiła go młoda lekarka. Nie wiedział czy pracowała tutaj, kiedy on wariował i czy w ogóle miała pojęcie, że ma do czynienia z byłym lekarzem, który postradał zmysły po śmierci córki, obwinił wszystkich o jej śmierć i zniknął. Ale nie miało to teraz znaczenia. – Szukam chirurgii, mogę przysiąc, że kiedyś tutaj była – mruknął, rozglądając się dookoła. – Moja żona jest szefem tego oddziału – powiedział, zapominając na chwilę, że Louise jest jego byłą żoną tak właściwie. Ale skoro znów byli razem, to chyba mógł ją tak nazywać, prawda? PRZERWANA
about
jednak przeczuwam powoli, że zacznie pierś moja bić i marzę o ludzkiej doli, chcę kochać, cierpieć, żyć
023
louise cumberbatch & dawsey carleton
If I let you get away, bury me today
Niestety nie zrobił nic w tym kierunku, bo wypełniała go wściekłość. I poczuł ją również teraz, kiedy wszedł do domu i zobaczył stojącą przed nim Louise. Właściwie zobaczył ją pierwszy raz po wielu dniach. I pewnie normalnie odpowiedziałby, że pewnie, oczywiście, usiądziemy, porozmawiamy, pogodzimy się, potem pójdziemy do łóżka, żeby to przypieczętować, a potem już wszystko będzie dobrze, ale miał naprawdę cholernie dość. Pokręcił głową. – Zostawiłaś mnie, kiedy opowiadałem ci o czymś tak kurwa dla mnie ważnym, bo za każdym pierdolonym razem wyciągasz jakieś swoje idiotyczne wnioski, zamiast po prostu spytać. Za każdym razem, zamiast ze mną porozmawiać ty wychodzisz, Louise. Czy mam robić tak samo? Chcesz, żebym miał w dupie to, co masz mi do powiedzenia? – I właśnie wylała się jego złość, a spokojny i opanowany Dawsey, którym zazwyczaj był, Dawsey, który wszystko starał się zrozumieć – zniknął.
ZAKOŃCZONA