about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky,
and as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
and as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
Rodzice mieli z nią niemały kłopot, gdy była dzieckiem, bo nigdy nie potrafiła usiedzieć na miejscu dłużej, niż pięć minut. Kiedy zaś już była w ruchu, zawsze musiała coś nabroić, czy to z premedytacją, czy przez zupełny przypadek. Nic dziwnego, że rodzina miała z nią pełne ręce roboty, przez co doprowadzała wszystkich do białej gorączki przez kilka dobrych lat. Nie pomagały ani prośby, ani groźby, więc wszyscy liczyli na to, że w końcu jej to przejdzie — i poniekąd mieli rację. Z czasem bowiem odrobinę się uspokoiła, a może po prostu zaczęła więcej czasu spędzać na dworze z innymi dziećmi, gdzie mogła spożytkować swoją energię.
W szkole średniej była raczej przeciętną uczennicą, która wolała różne zajęcia dodatkowe, jak malarstwo, rzeźbiarstwo czy teatr — wszystko, co związane z szeroko pojętą sztuką. Wolała też się bawić i poznawać nowe osoby, zamiast siedzieć w książkach, bo zawsze była bardzo towarzyską osobą otwartą na wszystkich. Lubiła się też szwendać po miasteczku i okolicach i w ten właśnie sposób któregoś razu trafiła do sklepu ze świeczkami, gdzie poznała uroczą staruszkę. To właśnie ona zapoznała ją z tajnikami tworzenia własnych świec zapachowych i zaszczepiła w niej pasję do tego zajęcia. Nie raz, tuż po lekcjach, odwiedzała staruszkę i jej pracownicę, w której przesiadywała godzinami. Nic więc dziwnego, że odrobinę się podłamała, gdy starsza pani umarła, ale nie zapomniała tego, czego ją nauczyła i dalej hobbystycznie tworzyła świeczki, które potem sprzedawała koleżankom w szkole.
Po szkole średniej kontynuowała naukę, idąc na kierunek artystyczny, bo w zasadzie tylko w tym była dobra. Trochę rysowała, trochę malowała, trochę rzeźbiła — nie była w żadnej tej dziedzinie wybitna i tak naprawdę nie była pewna, co chce robić dalej. Oczywiście miała swoje marzenie otwarcia własnego sklepu ze świeczkami, ale słaba była z niej bizneswoman, która na dodatek nie miała zbyt wielu oszczędności. Sklep był więc tylko i wyłącznie marzeniem, dlatego też kiedy skończyła studia, zaczęła szukać pracy — i znalazła ją trzy miesiące później w galerii sztuki w Cairns jako opiekunka sztuki. Praca marzeń to nie była, ale przynajmniej wreszcie zaczęła na siebie zarabiać i mogła się wyprowadzić na swoje.
Jej życie przez wiele lat wyglądało niemal tak samo, choć wcale na to nie narzekała. I nie mogła narzekać również wtedy, gdy pewnego razu poznała przystojnego nieznajomego, który w bardzo krótkim czasie wywrócił jej życie do góry nogami. Szybki ślub był czymś, czego zdecydowanie się po sobie nie spodziewała, ale naprawdę wierzyła, że to ten jedyny. Na tyle, że z jego pomocą wreszcie zdecydowała się rzucić swoją pracę i założyć ten wymarzony sklep ze świeczkami, które wieczorami wciąż hobbystycznie tworzyła. Biznes jednak należał nie tylko do niej, ale również i do niego — w końcu są małżeństwem, więc co może pójść nie tak? Niestety równie szybko, co wzięli ślub, wzięli również rozwód, bo kiedy pierwsze zauroczenie minęło, okazało się, że wcale do siebie nie pasują i jedyne, co robią, to się kłócą. W zgodzie podpisali papiery rozwodowe, ale w kontakcie pozostali — przez ten nieszczęsny sklep, który pozostał wspólny.
W szkole średniej była raczej przeciętną uczennicą, która wolała różne zajęcia dodatkowe, jak malarstwo, rzeźbiarstwo czy teatr — wszystko, co związane z szeroko pojętą sztuką. Wolała też się bawić i poznawać nowe osoby, zamiast siedzieć w książkach, bo zawsze była bardzo towarzyską osobą otwartą na wszystkich. Lubiła się też szwendać po miasteczku i okolicach i w ten właśnie sposób któregoś razu trafiła do sklepu ze świeczkami, gdzie poznała uroczą staruszkę. To właśnie ona zapoznała ją z tajnikami tworzenia własnych świec zapachowych i zaszczepiła w niej pasję do tego zajęcia. Nie raz, tuż po lekcjach, odwiedzała staruszkę i jej pracownicę, w której przesiadywała godzinami. Nic więc dziwnego, że odrobinę się podłamała, gdy starsza pani umarła, ale nie zapomniała tego, czego ją nauczyła i dalej hobbystycznie tworzyła świeczki, które potem sprzedawała koleżankom w szkole.
Po szkole średniej kontynuowała naukę, idąc na kierunek artystyczny, bo w zasadzie tylko w tym była dobra. Trochę rysowała, trochę malowała, trochę rzeźbiła — nie była w żadnej tej dziedzinie wybitna i tak naprawdę nie była pewna, co chce robić dalej. Oczywiście miała swoje marzenie otwarcia własnego sklepu ze świeczkami, ale słaba była z niej bizneswoman, która na dodatek nie miała zbyt wielu oszczędności. Sklep był więc tylko i wyłącznie marzeniem, dlatego też kiedy skończyła studia, zaczęła szukać pracy — i znalazła ją trzy miesiące później w galerii sztuki w Cairns jako opiekunka sztuki. Praca marzeń to nie była, ale przynajmniej wreszcie zaczęła na siebie zarabiać i mogła się wyprowadzić na swoje.
Jej życie przez wiele lat wyglądało niemal tak samo, choć wcale na to nie narzekała. I nie mogła narzekać również wtedy, gdy pewnego razu poznała przystojnego nieznajomego, który w bardzo krótkim czasie wywrócił jej życie do góry nogami. Szybki ślub był czymś, czego zdecydowanie się po sobie nie spodziewała, ale naprawdę wierzyła, że to ten jedyny. Na tyle, że z jego pomocą wreszcie zdecydowała się rzucić swoją pracę i założyć ten wymarzony sklep ze świeczkami, które wieczorami wciąż hobbystycznie tworzyła. Biznes jednak należał nie tylko do niej, ale również i do niego — w końcu są małżeństwem, więc co może pójść nie tak? Niestety równie szybko, co wzięli ślub, wzięli również rozwód, bo kiedy pierwsze zauroczenie minęło, okazało się, że wcale do siebie nie pasują i jedyne, co robią, to się kłócą. W zgodzie podpisali papiery rozwodowe, ale w kontakcie pozostali — przez ten nieszczęsny sklep, który pozostał wspólny.
Środek transportu
Białe volvo xc90, czasem taksówka lub własne nogi, nigdy transport publiczny, za którym nie przepada.
Związek ze społecznością Aborygenów
Brak.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Jej sklep, studio jogi, różne bary i puby, plaże, po których lubi spacerować.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Rodzinę
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak - bez zabijania i trwałego uszczerbku na zdrowiu.
Białe volvo xc90, czasem taksówka lub własne nogi, nigdy transport publiczny, za którym nie przepada.
Związek ze społecznością Aborygenów
Brak.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Jej sklep, studio jogi, różne bary i puby, plaże, po których lubi spacerować.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Rodzinę
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak - bez zabijania i trwałego uszczerbku na zdrowiu.
oriana fitzgerald
phoebe dynevor
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!