about
jednak przeczuwam powoli, że zacznie pierś moja bić i marzę o ludzkiej doli, chcę kochać, cierpieć, żyć
dawsey carleton
The road so far
dawsey ma 38 lat, mieszka w tingaree, jest lekarzem - znów, całkiem-całkiem radosnym facetem, który odnalazł jakiś cel w życiu i zawzięcie próbuje go realizować;
CODE: Zaznacz cały
[gra3][g3n=tingaree] 001
[g3k]OSOBA & dawsey carleton
[/g3k][/g3n]
[g3p]
[img]OBRAZEK[/img]
[g3g][url=LINK]MIEJSCE, CZAS [/url] [/g3g]
[g3o][g3tytul]CYTAT [/g3tytul]
OPIS
[/g3o]
[g3s=tingaree]STATUS[/g3s]
[/g3p]
[/gra3]
about
jednak przeczuwam powoli, że zacznie pierś moja bić i marzę o ludzkiej doli, chcę kochać, cierpieć, żyć
001
audrey bree clark & dawsey carleton
since the day i saw you i have been waiting for you
Musiał odnaleźć Audrey. Natychmiast. Musiał spojrzeć na jej roześmianą twarz, by na moment zapomnieć. Nie spodziewał się zobaczyć jej w takim stanie. Nigdy nie zamienili więcej niż paru zdań i nie sądził, żeby teraz również chciała mu się zwierzać, a mimo to usiadł obok i spojrzał na nią. Chciał zetrzeć jej łzy z policzków, ale powstrzymał się. Zacisnął dłonie w pięści, by nie zrobić żadnego fałszywego ruchu. - Mogę ci jakoś pomóc? Chcesz pogadać? Oprzeć się o ramię albo pomilczeć? - zapytał po prostu bez żadnych zbędnych wstępów.
ZAKOŃCZONA
about
jednak przeczuwam powoli, że zacznie pierś moja bić i marzę o ludzkiej doli, chcę kochać, cierpieć, żyć
002
wanda lynwood & dawsey carleton
Find out what we're made of What we are called to help our friends in need
Wrócił z pracy o tej samej porze, co zwykle. Zjedli pyszną kolację, a Wanda zainicjowała jeszcze przyjemniejsze chwile. Carleton całował swoją narzeczoną, skupiając się wyłącznie na niej, na jej pięknym ciele, czarujących oczach, kiedy odsunęła się od niego i wybuchła płaczem. Patrzył na nią skonsternowany, zupełnie nie wiedząc, co zrobić. - Wanda, zrobiłem coś nie tak? - zapytał po prostu. Wolał się upewnić niż palnąć kolejną gafę.
ZAKOŃCZONA
about
jednak przeczuwam powoli, że zacznie pierś moja bić i marzę o ludzkiej doli, chcę kochać, cierpieć, żyć
003
mari chambers & dawsey carleton
is there a doctor in the house?
Jego lekarski instynkt drgnął, kiedy zmierzał w kierunku głównego budynku, by zjeść śniadanie. W pierwszej chwili, ominął dziewczynę, ale coś go zaniepokoiło, odwrócił się, a kiedy na nią spojrzał, siedziała już na ławce, ale w mocno opłakanym stanie. - Hej, wszystko okej? - zapytał, podbiegając do niej natychmiast. Wyjął chusteczkę z kieszeni i podał jej, by przyłożyła sobie do nosa. - Musisz trzymać tę część nosa przez dziesięć minut, pochyl się bardziej do przodu - polecił. Patrzył na nią uważnie, by w razie konieczności - omdlenia, złapać ją. Teraz wszystko się mogło zdarzyć. - Zawiozę się do przychodni, okej? - zaproponował łagodnie, ale wiedział, że ta propozycja nie musiała spotkać się z aprobatą, dlatego nie naciskał.
ZAKOŃCZONA
about
jednak przeczuwam powoli, że zacznie pierś moja bić i marzę o ludzkiej doli, chcę kochać, cierpieć, żyć
004
gia lazcano & dawsey carleton
first awkward meeting
Chcąc umilić Wandzie ten czas, postanowił kupić jej kwiaty. Nie wiedział, skąd w nim takie pokłady romantyzmu, ale naprawdę chciał, by czuła się dobrze. Wiedział, że swoim izolowaniem się, mocno ją ranił, ale musiał to zmienić. Nawet, jeśli wydawało mu się to dość skomplikowane. Po pracy wpadł do ich ulubionej restauracji, by wziąć jakieś jedzenie na wynos i poszedł do kwiaciarni. Zamawiał bukiet kwiatów, sam nie wiedział jakich, po prostu wybierał te, które podobały mu się wizualnie. Zupełnie nie zastanowił się nad tym, że mógł wybierać te o zapachu najmniej rzucającym się w nozdrza, ale cóż. Był zupełnie niedomyślnym facetem. W pewnej chwili poczuł się zupełnie nie na miejscu. Nie wiedział, jak to możliwe, że poczuł na ramionach gęsią skórkę, kiedy pogoda na dworze była naprawdę ładna. Nad drzwiami zadzwonił dzwoneczek. Odwrócił się, żeby powiedzieć dzień dobry, ale słowa zamarły na jego ustach. Gapił się na Gię zupełnie nie wiedząc, co powiedzieć. Serce waliło mu jak młotem. Nie widział jej tak długo, a przecież była tak cholernie piękna.
PRZERWANA
about
jednak przeczuwam powoli, że zacznie pierś moja bić i marzę o ludzkiej doli, chcę kochać, cierpieć, żyć
005
leah de poesy & dawsey carleton
I let you get away There goes my happily ever after
Chatka w Tingaree nie była pierwszej nowości. Parę rzeczy się rozpadało, dlatego zdecydował się wymienić kilka spróchniałych desek na pomostku, doprowadzić do ładu salon i może zająć się w końcu pokoikiem dziecięcym? Tak, chyba to był główny powód, dla którego znalazł się w LB Hardware. Pod pretekstem kupienia sprzętu, wszedł do sklepu budowlanego i udał się na dział farb. Nie wiedział, jaką płeć będzie miało dziecko, dlatego nie chciał dostosowywać koloru ścian według takich kryteriów. Chyba zamierzał wziąć zieloną. Taką, jak liście za oknem rozświetlone wschodzącym słońcem. I niebieską, by namalować skrawek nieba, może parę chmur, żółtą, by na niebie umieścić kilka gwiazdek. Pogubił się, nie wiedział, co jeszcze powinien wziąć, dlatego poprosił o pomoc pracownika. Rozmawiali przez chwilę o tym, jakie pędzle będą mu potrzebne, kiedy usłyszał głos, który go zmroził. Jak w transie poszedł w tamtym kierunku. Pracownik coś do niego mówił, ale Dawsey już tego nie słyszał. Właśnie widział Anioła, pięknego blondwłosego Anioła, mógłby przysiąc, że to była ona. Niemalże biegł, by ją zobaczyć. Kiedy znalazł się w odpowiedniej alejce, zatrzymał się gwałtownie. Przyjrzał się jej uważnie. Nadal była tak samo piękna. Czas, który minął niczego nie odebrał jej pięknej twarzy. Czy zwariował po raz kolejny w swoim życiu? - Chryste, Leah, powiedz, że nie zgłupiałem - poprosił, chociaż nie był pewien czy w ogóle chciała z nim rozmawiać?
PRZERWANA
about
jednak przeczuwam powoli, że zacznie pierś moja bić i marzę o ludzkiej doli, chcę kochać, cierpieć, żyć
006
alma mulligan & dawsey carleton
with emptiness all around
Towarzyszyła mu Alma. Nie wiedział, kiedy ostatnio tyle się śmiał z takich głupot, na które normalnie patrzyłby z politowaniem.Ostatecznie opuścili imprezę i wylądowali na plaży. - Że jest nienormalny. Który normalny facet zostawiłby taką dziewczynę jak ty? - zapytał, biorąc od niego karteczkę. - Nie wspominając o tym, że który normalny facet zrobiłby to w taki sposób? - westchnął, poważniejąc. Przez cały wieczór próbował sprawić, by na moment zapomniała o swoim byłym, który ją porzucił. Ale wiedział, że ten temat powróci, kiedy tylko muzyka ucichnie i zostaną sami. Doskonale ją rozumiał, bo przecież też rozstał się z żoną. Można powiedzieć, że w podobny sposób. Tyle, że Dawsey na to zasłużył. Otworzył swoją butelkę, którą zabrał z imprezy i wypił łyk alkoholu.
ZAKOŃCZONA
about
jednak przeczuwam powoli, że zacznie pierś moja bić i marzę o ludzkiej doli, chcę kochać, cierpieć, żyć
007
rusty overgaard & dawsey carleton
you've got a friend in me
Nie wiedział czy kupienie piwa było dobrym pomysłem, jeśli mieli malować pokój, ale to chyba nie było możliwe, żeby się upili. Podjechał też do burgerowni po jedzenie, bo wiedział, że dowóz tutaj nie wypali. Sam zostawiał samochód w centrum Tingaree, bo nie było możliwości, by dojechał nim do chatki. Takie były uroki mieszkania w lesie. Jeszcze raz zrobił obchód po domku, by podjąć ostateczne decyzje co do tego, co trzeba wyrzucić, a kiedy usłyszał pukanie do drzwi, po prostu krzyknął: - Wchodź. - Rusty naprawdę nie musiał pukać.
ZAKOŃCZONA
about
jednak przeczuwam powoli, że zacznie pierś moja bić i marzę o ludzkiej doli, chcę kochać, cierpieć, żyć
008
elise smith & dawsey carleton
Run away, right now let's just run away All that talk is killing me
Padało, ale zupełnie się tym nie przejmował. Właśnie wychodził z pracy, kiedy znów na nią wpadł. Westchnął głośno i przewrócił oczami. - Kiedy powiedziałem, że potrzebuję jakiegoś oczyszczenia? Nie potrzebuję, nie zrobiłem niczego złego - powiedział. Może oprócz tego, że oskarżył wielu świetnych lekarzy o błąd lekarski, a później porzucił pracę z powodu własnych niepowodzeń? Ale to na pewno nie były powody, dla których chciał oczyścić swoje imię. Nie chciał. Gdyby chciał, zrobiłby to w inny sposób. Przeprosiłby wszystkich, którym zaszedł za skórę i wróciłby do szpitala. Po prostu.
PRZERWANA
about
jednak przeczuwam powoli, że zacznie pierś moja bić i marzę o ludzkiej doli, chcę kochać, cierpieć, żyć
009
wanda lynwood & dawsey carleton
what's broken can't be whole anymore
Wszystko było gotowe, kiedy przyjechała Wanda. Wyszedł do niej, by uprzedzić ją, że czeka ją niespodzianka. Zawiązał jej oczy jedną z jej chustek i zaprowadził do środka. Dotarli do pokoju, a kiedy stanęli w progu, Dawsey rozwiązał materiał i czekał. Właściwie sam nie wiedział na co. - Brakuje jeszcze miliona rzeczy, ale chyba i tak jest już nieźle, prawda? Przepraszam, że wybrałem meble bez ciebie, ale chciałem ci zrobić niespodziankę. Zawsze możemy je wymienić albo nie wiem… zrobimy co tylko będziesz chciała - nie potrafił przestać mówić, ale był tak bardzo podekscytowany, jakby cofnął się w czasie do dzieciństwa, kiedy miał pięć lat i dostał wymarzoną zabawkę. PRZERWANA
about
jednak przeczuwam powoli, że zacznie pierś moja bić i marzę o ludzkiej doli, chcę kochać, cierpieć, żyć
010
alma mulligan & dawsey carleton
i have nowhere to go back
Ostatecznie postanowił wrócić do domu, ale kiedy dotarł pod drzwi chatki, zrozumiał, że wcale nie chce wracać. Nie chce patrzeć na dziecięcy pokoik, bo teraz miał ochotę wyłącznie go zdemolować. Ruszył w kierunku domu Almy. Wiedział, że nie powinien się tam pokazywać po ich pocałunku, bo chyba powinni się zdystansować, ale nie potrafił iść do kogoś innego. Alma była mu tutaj jedną z najbliższych osób, jeśli nie najbliższą. Dlatego zapukał do drzwi i czekał aż otworzy. Zamierzał tu zostać na całą noc, na jej wycieraczce, bo w tym momencie wydawało mu się, że nie ma dokąd wracać.
PRZERWANA
about
jednak przeczuwam powoli, że zacznie pierś moja bić i marzę o ludzkiej doli, chcę kochać, cierpieć, żyć
011
michelle young & dawsey carleton
I don't wanna have to crash and burn to be where we started.
I kiedy tak szedł, zupełnie nie zauważył blondwłosej dziewczyny. Automatycznie złapał ją w pasie, choć to nie było pewnie konieczne. Równie szybko zabrał ręce. - Nie szkodzi. Nie zaatakował cię? - zapytał, ale nie był aż tak ciekawy, by zajrzeć pod kamień. Po prostu przyglądał się dziewczynie z uwagą.
PRZERWANA