about
Okoliczny majster-klepka. Naprawi ci telewizor, przepcha rury w kuchni, zaśpiewa, zatańczy i powróży z tarota.
Cillian urodził się pod pechową gwiazdą, a konkretniej - w Brisbane. Jeszcze jednak zanim przyjął formę przypominającą bardziej małego człowieka, a mniej czerwonego, wymiętolonego przybysza z innej planety, znalazł się w położeniu nie do zazdroszczenia. W rodzinie zastępczej. Jego pech nie skończył się jednak tu.
Jego dzieciństwo nie obfitowało w jakieś szczególnie warte zapamiętania przeżycia. Prócz, oczywiście, tęsknoty za kimś bliższym, niż matka zastępcza, która czasem wciskała mu na siłę podgrzewaną fasolkę z puszki. Czy szczerbatym Matthew, który obsikiwał łóżko, przez co ich wspólny pokój obfitował w nie za przyjemne aromaty.
Nieszczególny był też zawsze wzrost Cilliana. W każdej grupie, w której się znalazł był najniższy, najdrobniejszy. "To pewnie dlatego, że prawie nic nie jesz." - mówiła jego opiekunka, stawiając przed nim talerz pływającej w kisielowatym sosie fasoli.
Zalewał się łzami, kiedy w wieku 16 lat opuszczał dom zastępczy. Miał tam przyjaciół, jedyną rodzinę, jaką dysponował. Ale nie chciał czekać dłużej. Wiedział, że musi się usamodzielnić, a im prędzej to nastąpi, tym lepiej. W końcu dostał już nawet pracę na magazynie jednego ze sklepów nieopodal. Pragnął zarobić trochę i odłożyć na studia. Cillian bowiem od zawsze był energicznym i błyskotliwym dzieciakiem, nie odrywającym nosa od książek. Chciał udowodnić sobie, że potrafi coś osiągnąć. Sam.
Nie był świadom, że samodzielność okaże się być tak trudna. Wynajął pokoik w mieszkaniu z kilkoma studentami i niemal przymierał głodem przez pierwsze miesiące. Ciężka, fizyczna praca również dawała się drobnemu młodzianowi we znaki.
...ale Cillian był jak karaluch, który stracił nóżkę, ale zasuwał dalej. Z czasem udało mu się zrobić prawo jazdy. Niedługo potem kupił sobie wysłużonego vana, który - z konieczności - rozbudził w nim iskrę majster klepki. Był to zardzewiały grat na kołach, wymagający gruntownego remontu. Wyzwanie zakończyło się sukcesem - i całe szczęście, gdyż wkrótce na skutek kilku nieodpowiedzialnych decyzji był zmuszony w nim zamieszkać.
Jako, że jego dom miał koła, życie Cilliana było dużo bardziej mobilne. Podróżował od miasteczka do miasteczka, chwytając się w międzyczasie jakichś dorywczych prac zarobkowych. Był wciąż energiczny i błyskotliwy - te dwie cechy nie opuszczały go na szczęście. Potrafił też wzbudzić zaufanie swym szerokim uśmiechem i urokiem osobistym. W międzyczasie odwiedzał antykwariaty, z których wynosił książki niemal kartonami. W końcu ilość gratów w samochodzie zmusiła go, do osiedlenia się gdzieś. Padło na Lorne Bay, gdzie stacjonuje już od kilku lat. Zamieszkał w domku w dzielnicy Sapphire River, znalazł pracę jako spawacz na stoczni i radzi sobie całkiem nieźle.
Koleżeński, uśmiechnięty, może z lekka również przemądrzały Cillian nie miał raczej nigdy problemów z nawiązywaniem przyjaźni. Jako złota rączka jest zawsze gotów do pomocy sąsiadom - tym bliższym i tym dalszym. Nikt raczej nie zdaje sobie sprawy, że za tym szerokim uśmiechem i w tej kędzierzawej głowie czają się demony, o których Cillian zdecydował się zapomnieć.
Jego dzieciństwo nie obfitowało w jakieś szczególnie warte zapamiętania przeżycia. Prócz, oczywiście, tęsknoty za kimś bliższym, niż matka zastępcza, która czasem wciskała mu na siłę podgrzewaną fasolkę z puszki. Czy szczerbatym Matthew, który obsikiwał łóżko, przez co ich wspólny pokój obfitował w nie za przyjemne aromaty.
Nieszczególny był też zawsze wzrost Cilliana. W każdej grupie, w której się znalazł był najniższy, najdrobniejszy. "To pewnie dlatego, że prawie nic nie jesz." - mówiła jego opiekunka, stawiając przed nim talerz pływającej w kisielowatym sosie fasoli.
Zalewał się łzami, kiedy w wieku 16 lat opuszczał dom zastępczy. Miał tam przyjaciół, jedyną rodzinę, jaką dysponował. Ale nie chciał czekać dłużej. Wiedział, że musi się usamodzielnić, a im prędzej to nastąpi, tym lepiej. W końcu dostał już nawet pracę na magazynie jednego ze sklepów nieopodal. Pragnął zarobić trochę i odłożyć na studia. Cillian bowiem od zawsze był energicznym i błyskotliwym dzieciakiem, nie odrywającym nosa od książek. Chciał udowodnić sobie, że potrafi coś osiągnąć. Sam.
Nie był świadom, że samodzielność okaże się być tak trudna. Wynajął pokoik w mieszkaniu z kilkoma studentami i niemal przymierał głodem przez pierwsze miesiące. Ciężka, fizyczna praca również dawała się drobnemu młodzianowi we znaki.
...ale Cillian był jak karaluch, który stracił nóżkę, ale zasuwał dalej. Z czasem udało mu się zrobić prawo jazdy. Niedługo potem kupił sobie wysłużonego vana, który - z konieczności - rozbudził w nim iskrę majster klepki. Był to zardzewiały grat na kołach, wymagający gruntownego remontu. Wyzwanie zakończyło się sukcesem - i całe szczęście, gdyż wkrótce na skutek kilku nieodpowiedzialnych decyzji był zmuszony w nim zamieszkać.
Jako, że jego dom miał koła, życie Cilliana było dużo bardziej mobilne. Podróżował od miasteczka do miasteczka, chwytając się w międzyczasie jakichś dorywczych prac zarobkowych. Był wciąż energiczny i błyskotliwy - te dwie cechy nie opuszczały go na szczęście. Potrafił też wzbudzić zaufanie swym szerokim uśmiechem i urokiem osobistym. W międzyczasie odwiedzał antykwariaty, z których wynosił książki niemal kartonami. W końcu ilość gratów w samochodzie zmusiła go, do osiedlenia się gdzieś. Padło na Lorne Bay, gdzie stacjonuje już od kilku lat. Zamieszkał w domku w dzielnicy Sapphire River, znalazł pracę jako spawacz na stoczni i radzi sobie całkiem nieźle.
Koleżeński, uśmiechnięty, może z lekka również przemądrzały Cillian nie miał raczej nigdy problemów z nawiązywaniem przyjaźni. Jako złota rączka jest zawsze gotów do pomocy sąsiadom - tym bliższym i tym dalszym. Nikt raczej nie zdaje sobie sprawy, że za tym szerokim uśmiechem i w tej kędzierzawej głowie czają się demony, o których Cillian zdecydował się zapomnieć.
Środek transportu Nissan Urvan '94
Związek ze społecznością Aborygenów nie wie nic na ten temat
Najczęściej spotkasz mnie w: Sapphire River, wszelkiej maści puby, biblioteka w domu kultury
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci? -
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG? tak
Związek ze społecznością Aborygenów nie wie nic na ten temat
Najczęściej spotkasz mnie w: Sapphire River, wszelkiej maści puby, biblioteka w domu kultury
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci? -
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG? tak
Cillian White
Josh Kiszka
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!