about
Pisarz z jednym kryminałem na koncie i kryzysem twórczym. Piwo lepiej wchodzi niż praca.
Deszcz opadał ogromnymi kroplami na faliste, metalowe zadaszenie tarasu, zbyt nieregularnie, irytujący tym...
Nie. Nie, nie. Jeszcze raz. Hade przytrzymał klawisz Backspace obserwując, jak literki w notatniku znikają szybko jedna po drugiej. Nie miał dzisiaj weny kompletnie, ani na pracę, ani na, cóż, drugą pracę. A terminy, te (kiedyś) długie i krótkie goniły go w zabójczym tempie. Do jutra do szóstej musiał oddać artykuł o zaginionej nastolatce, chociaż żadnych nowych poszlak nie było od roku, ale ktoś rozmawiał z kimś z rodziny, ktoś inny zlecił wyciągnąć to znowu na światło dzienne i tak robił się materiał. Dla naczelnego materiał, dla rodziny dalsza część tragedii.
Hade sięgnął po paczkę papierosów unosząc ją do ust, jednej złapał między zęby, paczkę odrzucił. I zaczął szukać zapalniczki gapiąc się na ekran. Tyle lat pracował w kilku dziennikach, najpierw tych wydawanych na tanim papierze, potem przeniósł się do portali internetowych z wiadomościami, zdawać by się mogło, że po tylu napisanych artykułach i po jednej już książce kryminalnej, druga to pójdzie jak po maśle.
A tu co, zablokował się.
Zapalił w końcu, wstając i sięgając do telefon aby napisać do Rue, czy może by nie chciała z nim na piwsko przed chatę wyjść, a pewnie by chciała, bo się znali całe życie, to mógłby teraz stówę postawić, że i ona o tym myśli. O chlaniu nocnym, bo się nie da w zaduchu spać ani pracować.
A może go do czegoś natchnie i Hade da radę popchnąć ten rozdział dalej do przodu?
Wyjrzał przez okno, na te tereny, z których dupy prawie nie ruszył wcale odkąd pamiętał, bo mu nigdzie się nie spieszyło wyjeżdżać, nie dłużej niż na studia, a po dziennikarstwie znowu na stare śmieci. Po co szukać dalej, skoro miał tutaj wystarczającą ilość atrakcji. Zresztą czy jemu dużo trzeba było?
Wszyscy jego znajomi, z liceum ludzie, z osiedla, rodziny pozakładali, bombelki do przedszkola odprowadzali, a on lubił tę swoją bezsenność, nerwobóle nawet, bo je potem koił papierosami i procentami, w wolnych chwilach, których nie miał wielu bo był pracoholikiem, mógł w spokoju coś obejrzeć, najlepiej dobry film, najlepiej taki, do którego się chętnie wraca. Bo Hade lubił wracać do tego co już znał. Z niego taki był pies stary i lojalny.
Zgasił niedopałek i spojrzał na laptopa, w końcu wracając do pisania.
Jedną stronę jakoś wypoci a potem pójdzie na piwo.
Nie. Nie, nie. Jeszcze raz. Hade przytrzymał klawisz Backspace obserwując, jak literki w notatniku znikają szybko jedna po drugiej. Nie miał dzisiaj weny kompletnie, ani na pracę, ani na, cóż, drugą pracę. A terminy, te (kiedyś) długie i krótkie goniły go w zabójczym tempie. Do jutra do szóstej musiał oddać artykuł o zaginionej nastolatce, chociaż żadnych nowych poszlak nie było od roku, ale ktoś rozmawiał z kimś z rodziny, ktoś inny zlecił wyciągnąć to znowu na światło dzienne i tak robił się materiał. Dla naczelnego materiał, dla rodziny dalsza część tragedii.
Hade sięgnął po paczkę papierosów unosząc ją do ust, jednej złapał między zęby, paczkę odrzucił. I zaczął szukać zapalniczki gapiąc się na ekran. Tyle lat pracował w kilku dziennikach, najpierw tych wydawanych na tanim papierze, potem przeniósł się do portali internetowych z wiadomościami, zdawać by się mogło, że po tylu napisanych artykułach i po jednej już książce kryminalnej, druga to pójdzie jak po maśle.
A tu co, zablokował się.
Zapalił w końcu, wstając i sięgając do telefon aby napisać do Rue, czy może by nie chciała z nim na piwsko przed chatę wyjść, a pewnie by chciała, bo się znali całe życie, to mógłby teraz stówę postawić, że i ona o tym myśli. O chlaniu nocnym, bo się nie da w zaduchu spać ani pracować.
A może go do czegoś natchnie i Hade da radę popchnąć ten rozdział dalej do przodu?
Wyjrzał przez okno, na te tereny, z których dupy prawie nie ruszył wcale odkąd pamiętał, bo mu nigdzie się nie spieszyło wyjeżdżać, nie dłużej niż na studia, a po dziennikarstwie znowu na stare śmieci. Po co szukać dalej, skoro miał tutaj wystarczającą ilość atrakcji. Zresztą czy jemu dużo trzeba było?
Wszyscy jego znajomi, z liceum ludzie, z osiedla, rodziny pozakładali, bombelki do przedszkola odprowadzali, a on lubił tę swoją bezsenność, nerwobóle nawet, bo je potem koił papierosami i procentami, w wolnych chwilach, których nie miał wielu bo był pracoholikiem, mógł w spokoju coś obejrzeć, najlepiej dobry film, najlepiej taki, do którego się chętnie wraca. Bo Hade lubił wracać do tego co już znał. Z niego taki był pies stary i lojalny.
Zgasił niedopałek i spojrzał na laptopa, w końcu wracając do pisania.
Jedną stronę jakoś wypoci a potem pójdzie na piwo.
Środek transportu
Jeep Cherokee Laredo 1992
Związek ze społecznością Aborygenów
Brak
Najczęściej spotkasz mnie w:
Sapphire River i okolice, każdy bar zna, każdą ławkę, przy której jest ciemniej i można coś wypić w spokoju.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Rodziców, Rue Byrnes.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak.
Jeep Cherokee Laredo 1992
Związek ze społecznością Aborygenów
Brak
Najczęściej spotkasz mnie w:
Sapphire River i okolice, każdy bar zna, każdą ławkę, przy której jest ciemniej i można coś wypić w spokoju.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Rodziców, Rue Byrnes.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak.
Hades Ingarden
Dev Patel
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!