about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky,
and as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
and as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
W szkole zdecydowanie nie był jednym z popularnych dzieciaków. Można byłoby go wręcz nazwać wyrzutkiem, lecz jakimś cudem znalazł sobie grupkę kilku kumpli, z którymi zazwyczaj się trzymał. Oni też nie byli zbyt lubiani, zapewne dlatego, że każdy z nich - tak, jak i Chip - pochodzili z rodzin ubogich i patologicznych, w których królował alkohol, narkotyki, czasem też hazard. Nic dziwnego, że od najmłodszych lat wolał się szwendać po miasteczku, niż wracać do domu, gdzie czekali na niego pijani rodzice. Dopiero kiedy doczekał się młodszego rodzeństwa i był na tyle duży, że mógł się nimi zająć chociaż w jakimś stopniu, nieco częściej zaczął pojawiać się w domu, by się nimi opiekować, dopóki sami nie nauczyli się o siebie dbać. Potem znowu skupił się na sobie, coraz częściej znikając na długie noce, podczas których robił różne rzeczy, z których dzisiaj nie jest dumny.
Zapewne gdyby się nie opamiętał w porę, mógłby skończyć podobnie, jak jego rodzice i jeden z braci, a może nawet gorzej. Z pomocą kilku osób jednak zrozumiał, że nie tędy droga i kiedy tylko skończył szkołę średnią (ledwo), postanowił wstąpić do szkoły policyjnej. Nie czuł, że to jego powołanie, chyba chciał po prostu na swój sposób utrzeć nosa rodzicom, a jednocześnie pokazać światu, że nie jest tacy, jak oni. Z czasem jednak naprawdę polubił tę robotę, chociaż jeszcze wtedy nie był pracoholikiem - wolał wyjść wieczorem z kumplami albo spotkać się z rodzeństwem, niż wziąć dodatkową zmianę. Robił to, co do niego należało, ale nic więcej. Do czasu aż nie pojawiła się wizja wyjazdu na drugi koniec kraju w związku z pracą. Wtedy stwierdził, że to będzie bardzo dobra okazja do tego, aby wreszcie wynieść się z miasteczka, z którego zawsze chciał uciec.
W związku z całym tym wyjazdem nie spodziewał się tylko jednego - towarzystwa. Myślał, że wyjdzie sam, ucinając większość znajomości z Lorne i zaczynając wszystko od nowa w nowym miejscu. Zdecydowanie nie przypuszczał, że dziewczyna, z którą spotykał się raptem od kilku miesięcy, postanowi pojechać razem z nim - co, po dłuższym zastanowieniu, wcale mu nie przeszkadzało. Z czasem zaś okazało się to naprawdę dobrą decyzją. Przynajmniej tak uważał przez kolejne sześć lat bycia razem, a szczególnie kiedy zgodziła się zostać jego żoną i Chip naprawdę myślał, że będą już razem na zawsze. A potem, parę dni po ślubie, jego świeżo upieczona małżonka zniknęła. Spakowała swoje rzeczy i bez słowa od niego uciekła, ani razu nie odbierając od niego telefonu, gdy przez kolejny miesiąc próbował się do niej dodzwonić. Aż w końcu się poddał.
To właśnie wtedy wpadł w pracoholizm, zaczynając wspinać się po szczeblach kariery, bo tylko to mu zostało - praca. Praca i ślubna obrączka, którą zdjął z palca i zawiesił na łańcuszku, który do tej pory nosi na szyi, chociaż sam nie wie dlaczego. Może myślał, że przyniesie mu szczęście, choć ma wrażenie, że to właśnie przez nią Gia uciekła. Mimo to udało mu się przenieść do policji federalnej, wymienić samochód, a także przeprowadzić się do nowego mieszkania, w którym nie prześladowały go wspomnienia. Zaczął nawet przyzwyczajać się do nowego życia, ale właśnie wtedy jedna z akcji policyjnych, w której brał udział, nie poszła szczególnie najlepiej, przez co ze wstrząsem mózgu, złamaną ręką i pociskiem w prawej nodze wylądował w szpitalu, w którym spędził trzy tygodnie.
Nie zamierzał wracać do Lorne. Kiedy jednak w pracy dostał urlop zdrowotny na kilka kolejnych miesięcy i nie miał co ze sobą zrobić, postanowił wreszcie pojawić się w rodzinnym miasteczku, do którego przyjechał miesiąc temu. Wie, że powinien przyjechać wcześniej, szczególnie po tym, co się stało z jednym z jego braci, ale nie potrafił się przemóc. A kiedy wreszcie mu się udało, nadal nie wie, czy to dobry pomysł, że tu przyjechał.
Zapewne gdyby się nie opamiętał w porę, mógłby skończyć podobnie, jak jego rodzice i jeden z braci, a może nawet gorzej. Z pomocą kilku osób jednak zrozumiał, że nie tędy droga i kiedy tylko skończył szkołę średnią (ledwo), postanowił wstąpić do szkoły policyjnej. Nie czuł, że to jego powołanie, chyba chciał po prostu na swój sposób utrzeć nosa rodzicom, a jednocześnie pokazać światu, że nie jest tacy, jak oni. Z czasem jednak naprawdę polubił tę robotę, chociaż jeszcze wtedy nie był pracoholikiem - wolał wyjść wieczorem z kumplami albo spotkać się z rodzeństwem, niż wziąć dodatkową zmianę. Robił to, co do niego należało, ale nic więcej. Do czasu aż nie pojawiła się wizja wyjazdu na drugi koniec kraju w związku z pracą. Wtedy stwierdził, że to będzie bardzo dobra okazja do tego, aby wreszcie wynieść się z miasteczka, z którego zawsze chciał uciec.
W związku z całym tym wyjazdem nie spodziewał się tylko jednego - towarzystwa. Myślał, że wyjdzie sam, ucinając większość znajomości z Lorne i zaczynając wszystko od nowa w nowym miejscu. Zdecydowanie nie przypuszczał, że dziewczyna, z którą spotykał się raptem od kilku miesięcy, postanowi pojechać razem z nim - co, po dłuższym zastanowieniu, wcale mu nie przeszkadzało. Z czasem zaś okazało się to naprawdę dobrą decyzją. Przynajmniej tak uważał przez kolejne sześć lat bycia razem, a szczególnie kiedy zgodziła się zostać jego żoną i Chip naprawdę myślał, że będą już razem na zawsze. A potem, parę dni po ślubie, jego świeżo upieczona małżonka zniknęła. Spakowała swoje rzeczy i bez słowa od niego uciekła, ani razu nie odbierając od niego telefonu, gdy przez kolejny miesiąc próbował się do niej dodzwonić. Aż w końcu się poddał.
To właśnie wtedy wpadł w pracoholizm, zaczynając wspinać się po szczeblach kariery, bo tylko to mu zostało - praca. Praca i ślubna obrączka, którą zdjął z palca i zawiesił na łańcuszku, który do tej pory nosi na szyi, chociaż sam nie wie dlaczego. Może myślał, że przyniesie mu szczęście, choć ma wrażenie, że to właśnie przez nią Gia uciekła. Mimo to udało mu się przenieść do policji federalnej, wymienić samochód, a także przeprowadzić się do nowego mieszkania, w którym nie prześladowały go wspomnienia. Zaczął nawet przyzwyczajać się do nowego życia, ale właśnie wtedy jedna z akcji policyjnych, w której brał udział, nie poszła szczególnie najlepiej, przez co ze wstrząsem mózgu, złamaną ręką i pociskiem w prawej nodze wylądował w szpitalu, w którym spędził trzy tygodnie.
Nie zamierzał wracać do Lorne. Kiedy jednak w pracy dostał urlop zdrowotny na kilka kolejnych miesięcy i nie miał co ze sobą zrobić, postanowił wreszcie pojawić się w rodzinnym miasteczku, do którego przyjechał miesiąc temu. Wie, że powinien przyjechać wcześniej, szczególnie po tym, co się stało z jednym z jego braci, ale nie potrafił się przemóc. A kiedy wreszcie mu się udało, nadal nie wie, czy to dobry pomysł, że tu przyjechał.
Środek transportu
Czarny pick-up, dokładnie chevrolet silverado z 2000 roku, o którego zawsze mocno dba.
Związek ze społecznością Aborygenów
Nie ma żadnych powiązań.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Kiedyś pewnie w pracy, teraz plącze się między barami, lasami, kumplami, siłownią i swoim domem.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Brata Dale'a.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak.
Czarny pick-up, dokładnie chevrolet silverado z 2000 roku, o którego zawsze mocno dba.
Związek ze społecznością Aborygenów
Nie ma żadnych powiązań.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Kiedyś pewnie w pracy, teraz plącze się między barami, lasami, kumplami, siłownią i swoim domem.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Brata Dale'a.
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak.
charles bergman
clayton cardenas
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!