melis huntington pisze: ↑19 lis 2021, 11:48

Rezerwacja dodatkowa: damla colbay

rezygnuję

Rezerwacja dodatkowa: damla colbay

DEZAKTYWACJA
nick postaci: melis huntington
wizerunek postaci: damla colbay
zgoda na oddanie postaci w ręce mg: tak
pożegnanie: opcjonanie

Wizerunek możliwy do przejęcia o godzinie 08:30

julien

Musieli nadrobić ten stracony czas i Melis wiedziała, że uda im się to zrobić. Potrzebowali go tylko trochę więcej. Może rzeczywiście obecność Anthony’ego na miejscu nie była aż tak istotna, ale ich całkowity kontakt był dość słaby. Owszem, dzwonili do siebie, ale właśnie to było raczej przekazywani...

Każda obecna tutaj osoba była odpowiedzialna za swoje życie i zwalanie na kogokolwiek winy było głupie i pozbawione sensu. Tak sobie jak wylewanie na każdą z tych osób swojej złości. Pewnie każdy miał pokłady wypełnione po brzegi, bo każdy tutaj w jakiś sposób zniszczył sobie życie i szukał pomocy. ...

Podobały jej się te pytania, bo to oznaczało, że Aaron interesował się konkretnie jej osobą. Nie innymi ludźmi towarzyszącymi jej w życiu, tylko nią. Bo to była wyłącznie jej pasja i z nikim jej nie dzieliła. Teraz z nim, ale wiedziała, że to chwilowe, bo nie mogła go zmuszać do pozowania w nieskońc...

Naprawdę zastanawiała się, co robi w tym miejscu. Im dłużej tu przebywała, tym bardziej uświadamiała sobie, że wcale nie chce tutaj być. Problemy innych ludzi nie pomagały jej, tylko przytłaczały, a kiedy przyszła jej kolej, by coś powiedzieć - zamilkła. Nie była gotowa na opowiedzenie o swoich trau...

Rzeczywiście w pierwszym momencie chciała powiedzieć mu, żeby spadał i więcej się tu nie pokazywał. Owszem, byłoby to zgodne z jej obecnym nastrojem, ale czy później, kiedy minęłaby jej złość nie żałowałaby tych słów? Żałowałaby. Tego mogła być pewna. Tak naprawdę nie chciała, żeby Anthony odjechał....

Melis kochała ciszę. Jeśli miałaby zapaść, niekoniecznie musiała być niekomfortowa czy niezręczna. Uwielbiała spacerować, nic nie mówiąc, wczuwać się wyłącznie w krajobraz, szum fal, szelest liści, krzyk ptaków, dzieciaków biegających po plaży i goniących ich rodziców. To przywoływało miłe wspomnien...

miles

the head and the heart - all we ever knew