bezrobotny — n/a
28 yo — 187 cm
Awatar użytkownika
about
czeka na przyznanie wizy, aby móc wrócić do Gale i ich maleństwa, które jest w drodze
W końcu to, że tutaj zostaje uderzyło w niego i stało się czymś realnym. Chociaż od początku był pewny swojego postanowienia, dopiero kiedy podpisał umowę na wynajem mieszkania, poczuł to, że naprawdę ma tutaj zostać i planuje układać sobie życie na innym kontynencie. To wciąż było trochę przerażające, ale na pewno nie aż tak, jak na samym początku i wciąż uspokajała go ta sama myśl - jest to szansa dla niego i Gale na czysty start, bo tylko tutaj byli wolni od swoich problemów. Tak szybki powrót do Stanów, gdyby się na niego zdecydowali, mógł grozić tym, że znów mieliby tych samych niebezpiecznych ludzi, przed którymi próbowali uciec. Właśnie dlatego Australia była dla nich najlepszym miejscem do tego, żeby móc w spokoju zacząć wspólne życie, bo tu nikt nie mógł ich dosięgnąć i mogli skupić się na sobie i bardziej przyziemnych problemach, którymi zajmowanie się po tym wszystkim było czystą przyjemnością.
Dziś był jego pierwszy dzień w nowym mieszkaniu. Musiał przynieść tu wszystkie swoje graty, których trochę już miał, bo dzień wcześniej dotarła do niego przesyłka od siostry ze Stanów, która przysłała mu część jego rzeczy. Grisham w ten sposób planował skompletować swój dobytek, ponieważ podróż do domu nie wchodziła w najbliższym czasie w grę. Musiał oszczędzać pieniądze ze względu na to, że nie miał tu jeszcze żadnej pracy, więc wszystkie swoje oszczędności musiał wykorzystać na życie do czasu, aż nie uda mu się znaleźć zatrudnienia. Miał nadzieję, że zbyt wiele czasu to nie zajmie, bo nie chciał męczyć się podobnie jak pół roku temu. Chociaż tym razem na jego plus działało to, że miał nieco mniejsze wymagania, bo nie szukał niczego na stałe, a raczej czegoś do czasu, aż skończy szkołę, bo tak, tutaj też zamierzał się do niej zapisać i kontynuować to, co zaczął jeszcze w San Jose. Pracował nad przekwalifikowaniem się skoro jego dotychczasowa edukacja, która miała przygotować go do pracy w policji, na nic już mu się nie przyda, czego w tej chwili akurat nie żałował. Czasem trochę tęsknił za adrenaliną, jaka towarzyszyła mu w tamtej pracy, ale kiedy pomyślał o tym ile rzeczy mu w niej nie odpowiadało, zaraz dochodził do wniosku, że nie chciałby do tego wracać, nieważne jak ekscytujące były pewne aspekty tamtej pracy.
Kiedy był zajęty otwieraniem sporego pudła, które niedawno do niego dotarło, usłyszał dzwonek do drzwi. Doskonale wiedział kto to, bo pora zgadzała się z końcem pracy Gale, a przecież umówili się, że po niej dziś zajrzy do niego w jego nowym mieszkaniu. A zatem bez chwili zwłoki poderwał się z miejsca i poszedł otworzyć drzwi. - Zapraszam w moje skromne progi - na razie przywitał brunetkę uśmiechem i odsunął się z przejścia, żeby mogła swobodnie wejść do środka.

Gale Hobart
niedościgniony kangur
Edyta
instruktor boksu — lorne bay gym
28 yo — 163 cm
Awatar użytkownika
about
Prowadzi treningi boksu, mocno tęskni za Grishamem i stara się nie panikować na myśl o tym, że za kilka miesięcy dołączy do nich ktoś jeszcze.

Od samego początku ciężko było jej uwierzyć, że Grisham zdecyduje się tu zostać, ale kiedy doszło do tego, była naprawdę szczęśliwa. Początkowo bała się jednak, że coś pójdzie nie tak, a on zniknie z Lorne Bay równie szybko, jak się tu pojawił. Ten scenariusz stał się jednak mniej realny w momencie, w którym Hogarth w końcu podpisał umowę i dorobił się nowego mieszkania. Choć nie mówiła o tym na głos, Gale w pewnym sensie odetchnęła z ulgą, ponieważ to w jakimś stopniu dawało jej gwarancję, że to, co działo się między nimi, wcale nie było ulotne. W końcu zaczęła myśleć, że nie działali pod wpływem chwili i nie popełniali żadnego błędu, którego później mogliby żałować. W przypadku samej siebie nie miała ku temu wątpliwości już od początku, ale przez długi czas zastanawiała się jak było z Grishamem. Początkowo wiązało się to z obecnością jego dziewczyny, a później z całą masą innych rzeczy, które budziły w niej dziwny niepokój. Teraz jednak wiedziała, że musiała odepchnąć od siebie niewłaściwe myśli, bo choć wydawały się całkiem niewinne, one również mogły między nimi namieszać, czego żadne z nich nie chciało. Byli tu oboje, walczyli o odbudowanie swojej relacji, zatem musieli dać temu także spory kredyt zaufania. Ona musiała również przestać bać się tego, że jej wcześniejsza, błędna decyzja będzie mieć na nich jeszcze jakiś wpływ - już go nie miała.
Od razu po pracy nie pojawiła się u niego. To miała być jej pierwsza wizyta w tym mieszkaniu po tym, jak brunet zdecydował się podpisać umowę najmu, dlatego nie wyobrażała sobie tego, aby mogła pojawić się tam z pustą ręką. Rzecz w tym, że kupienie mu czegoś nagle wydało jej się cholernie trudne. Znała jego upodobania, znała jego gust, a jednak obawiała się popełnić błąd. I może wyglądać to mogło jak pójście na łatwiznę, ale Gale zdecydowała się ostatecznie na skromną i prostą ramkę na zdjęcie. Coś, co pasować będzie do wszystkiego, a jednocześnie wykorzystać mógł to dowolnie, choć… no miała nadzieję, że domyśli się, co powinno się tam znaleźć, heh. W każdym razie z drobnym poślizgiem pojawiła się pod odpowiednimi drzwiami, do których też zaraz zadzwoniła. - Masz w ofercie herbatę? Strasznie chłodno dzisiaj - oznajmiła, po czym nawet zadygotała lekko na wspomnienie wiatru, który do niedawna muskał jej ciało chłodnymi powiewami. Zaraz po tym wpakowała się do środka, a później przelotnie musnęła usta bruneta swoimi. Uśmiech nie był powitaniem, z którego mogłaby być w pełni zadowolona. - Och, wow. Postawiłeś na bardzo nietypowy wystrój - skomentowała, spoglądając kątem oka na rozstawione w mieszkaniu kartony. Na jej ustach wymalował się wtedy zaczepny uśmiech, z którym zerknęła na Grishama. - Przyniosłam ci coś - dodała i wcisnęła mu w dłonie niewielki pakunek. Biorąc pod uwagę to, że jego graty już przyszły, ten mógł okazać się jednak niepotrzebny, heh.

Grisham Hogarth
niedościgniony kangur
Magda
bezrobotny — n/a
28 yo — 187 cm
Awatar użytkownika
about
czeka na przyznanie wizy, aby móc wrócić do Gale i ich maleństwa, które jest w drodze
Powinna zapomnieć o tych obawach. Chociaż jego decyzja mogła wydawać się pochopna, tak naprawdę była przez niego dobrze przemyślana. Grisham wiedział czego chce i była tym ona oraz szczęśliwa przyszłość u jej boku, o którą zamierzał zawalczyć, dlatego też był zdecydowany, że chce przeprowadzić się do Australii. Wcześniej to nie znajdowało się w jego planach, ale odkąd zaczęli się ze sobą dogadywać i pewne rzeczy sobie wyjaśnili, nie wyobrażał sobie tego, że mógłby postąpić inaczej, dlatego Gale mogła być spokojna. On naprawdę chciał tutaj zostać i być z nią. Kochał ją, tego te sześć ostatnich miesięcy nie zmieniło. Może i zawiodła jego zaufanie, ale on i tak nie zdołał zabić w sobie uczuć do niej, więc o nie mogła być teraz spokojna. Jedyne co musiała zrobić, to odbudować jego zaufanie, na co miała czas i możliwości, ponieważ miała go pod ręką. I to tak długo, jak tylko potrzebowała, ponieważ on nigdzie się nie ruszał.
Nie liczył na to, że cokolwiek mu przyniesie, ponieważ najważniejsze było dla niego to, żeby ona się tu zjawiła i w przyszłości zjawiała się jak najczęściej. Chciał się z nią widywać, spędzać z nią tutaj czas i chociaż miało to być jego mieszkanie, to wypełnić je wspomnieniami z nią związanymi. - Coś powinno się znaleźć - przyznał, a tuż po tym uśmiechnął się pod naciskiem jej ust i zanim zamknął drzwi mieszkania, obejrzał się za nią kiedy go wyminęła, żeby omieść spojrzeniem jej sylwetkę. Mógłby oglądać ją non stop, a i tak nigdy by mu się nie znudziła. - Chciałem, żebyś poczuła się tu jak u mnie w San Jose, więc zrobiłem z tego prawdziwą graciarnię. Co myślisz? - żartując mrugnął do niej. Niestety, zanim będzie tu wyglądało dobrze, będzie musiał przebrnąć przez ten okropny etap, gdzie wszędzie jest bałagan, w którym nie sposób się znaleźć. Całe szczęście, że nadal nie miał tu wszystkich swoich rzeczy, bo wtedy wyglądałoby to jeszcze gorzej. - Hm? O, dziękuję. Powiedziałbym, że nie trzeba było, ale nie mydlmy sobie oczu… Lubię prezenty - i znów zażartował, chociaż to wcale nie było kłamstwem - lubił przyjmować prezenty. Lubił też je dawać, ale otrzymywanie było dla niego tak samo przyjemne, heh. Nie zwlekając, brunet odpakował to, co mu przyniosła i przyjrzał się temu, a chwilę później podniósł na nią wzrok. - Pusta ramka, huh? - zapytał, co mogło zabrzmieć tak, jakby nie był zadowolony z prezentu, ale wcale nie o to chodziło, co zresztą prędko się wyjaśniło. - Dlaczego nie ma tu jeszcze żadnego zdjęcia? Naszego zdjęcia - ostatnie zdanie dodał po krótkiej pauzie, w pierwszej chwili posyłając Gale spojrzenie spod zmrużonych powiek, jednak zaraz uśmiechnął się do niej pogodnie.

Gale Hobart
niedościgniony kangur
Edyta
instruktor boksu — lorne bay gym
28 yo — 163 cm
Awatar użytkownika
about
Prowadzi treningi boksu, mocno tęskni za Grishamem i stara się nie panikować na myśl o tym, że za kilka miesięcy dołączy do nich ktoś jeszcze.
Oboje znajdowali się teraz w miejscu, o które jeszcze kilka tygodni temu by się nie podejrzewali. Kiedy Grisham tu przyjechał, nie tylko oczekiwał od niej wyłącznie wyjaśnień, ale ona również nie chciała niczego w ich układzie zmieniać. Jej wyjazd miał być definitywnym zakończeniem ich relacji, ale jak widać wystarczyło trochę czasu spędzonego w swoim towarzystwie, aby oboje zmienili swoje podejście. Co ciekawe, nie musiało nawet być między nimi dobrze, aby ich i tak coś zaczęło do siebie ciągnąć. Gale w końcu ugięła się pod naciskiem jego obecności, dostrzegając przy okazji to, jak bardzo za nim tęskniła. Nie mogła dłużej pozostawać obojętną na te uczucia, bo gdyby walczyła z nimi, w tym momencie on znajdowałby się już w Stanach, a ona dalej funkcjonowałaby tu nieszczęśliwa. Bo owszem, chociaż wmawiała sobie, że dawała sobie wtedy bez niego radę, była to na tyle marna egzystencja, że nie chciała do niej wracać. I na szczęście nie musiała.
Kiedy weszła do środka, naprędce rozejrzała się po mieszkaniu, z zadowoleniem dochodząc do wniosku, że nadal podobało jej się tak samo jak wtedy, kiedy mieli okazję obejrzeć je po raz pierwszy. Uroku nie odbierały mu nawet rozstawione dookoła kartony, co, kiedy zostało skomentowane przez Grishama, wywołało na jej ustach uśmiech. - Nie po to sprawdzałam dokładnie to łóżko, żebyś je też wymienił na niewygodne, więc… może nie przesadzaj z tym upodabnianiem wnętrza do tego, co znamy? - zasugerowała, choć zupełnie nie potraktowała jego słów poważnie. Zanim rozgościła się na dobre, poświęciła jeszcze uwagę temu, jak Grisham otwierał ten drobny prezent. - Wiem, skarbie - skwitowała tylko wzmiankę o podarunkach, później już tylko uważnie go obserwując. Swoją reakcją nie zaskoczył jej ani trochę, co sprawiło, że na jej twarzy wymalował się uśmiech. Spróbowała zwalczyć go, lekko zagryzając dolną wargę, ale i wówczas nie do końca jej się to udało. - Nie ma tam naszego zdjęcia, bo pomyślałam, że… - zaczęła, w tym samym momencie na nowo pokonując dzielącą ich odległość, aby wkraść mu się w ramiona. Ostatnio wyjątkowo polubiła przymilać się do niego w ten sposób, co może było skutkiem tego, że w ciągu kilku poprzednich miesięcy bardzo brakowało jej jego bliskości? Teraz musiała sobie to nadrobić, dlatego objęła go w pasie, w ten sposób się do niego przytulając. - Skoro to nowe mieszkanie, nowe początki i nowa ramka, może zasługuje też na nowe zdjęcie? - zasugerowała, uśmiechając się łagodnie. Poza tym, z poprzednich miesięcy nie mieli ich też jakoś wiele, bo w obliczu ogromu problemów, którymi się zmagali, nie mieli okazji do wspólnych wypadów, a co za tym idzie, do robienia sobie wspólnych fotografii. Tych przewinęło się kilka, najczęściej wtedy, kiedy o poranku leżeli razem w łóżku, co teoretycznie mogłoby znaleźć się w tej ramce, ale Gale z jakichś powodów chciała zobaczyć tam coś świeżego, bo przecież to właśnie tak mieli teraz budować swój związek - na czystych kartach.

Grisham Hogarth
niedościgniony kangur
Magda
bezrobotny — n/a
28 yo — 187 cm
Awatar użytkownika
about
czeka na przyznanie wizy, aby móc wrócić do Gale i ich maleństwa, które jest w drodze
W ostatnim czasie było wiele zaskoczeń, a największym powinno być to, że byli tu razem, szczęśliwi, ale z jakiegoś powodu Grisham w ogóle się temu nie dziwił. Czuł się tak, jakby to powinno wyglądać w ten sposób, a on tylko czekał na to, aż wszystko wróci do normy. Może było to jakieś podświadome pragnienie, które skłoniło go do kontynuowania poszukiwań Gale przez te wszystkie miesiące, choć dawno powinien się poddać i może też dlatego pognał taki kawał drogi, żeby się z nią spotkać? Nie dlatego, że wydawało mu się, iż potrzebuje wyjaśnień, tylko pragnąc ponownie ściągnąć ją do swojego życia, co byłoby cholernie niewłaściwe, gdyby tylko robił to świadomie, ale wcale tak nie było… Jeśli naprawdę właśnie tym się kierował, było to jego ukrytym pragnieniem, którego on nie potrafił właściwie zinterpretować.
- Cholera… Poczekasz chwilę? Muszę anulować jedno zamówienie - odezwał się, robiąc jeden krok w stronę sypialni, jednak zaraz się wycofał i posłał Gale głupawy uśmiech. Akurat jego stare, niewygodne łóżko nie było czymś, do czego chciałby wracać, więc Hobart mogła być spokojna, już nigdy więcej nie skaże jej na takie tortury. Co się zaś tyczy prezentu - podobał mu się. Chociaż była to drobnostka, miał wrażenie, że był to przemyślany prezent, a nie kupione coś na odczepnego, co tylko dodawało mu znaczenia, jakby nie wystarczył sam fakt, że miał to od Gale. Po tym jak wysłuchał jej wyjaśnienia, a brunetka przykleiła się do niego, Grisham zamknął ją w swoich objęciach, w jednej ręce wciąż trzymając ramkę od niej. - Podoba mi się ten pomysł - przyznał i pokiwał głową w zamyśleniu, dopiero po chwili uśmiechając się do niej. - W takim razie pasowałoby, żebyśmy to właśnie dziś zrobili sobie to zdjęcie, co? - zaproponował, nie widząc powodu, żeby odkładać to w czasie. Jeśli miał to być symbol ich nowego początku, to warto upamiętnić ten ich nowy początek, który może i zaczął się już kilka dni temu, ale chyba dopiero dziś dla nich obojga stał się realny. Na pewno dla niego wyglądało to w ten sposób, ponieważ wcześniej przez cały czas brakowało mu jakiegoś wyraźnego znaku i czegoś, co pokazałoby mu, że to dzieje się naprawdę i wcale nie jest snem. Dziś czuł się tak, jakby wreszcie to dostał i na pewno z uśmiechem będzie wspominać ten dzień za każdym razem, gdy będzie mijać ramkę z ich zdjęciem, więc prezent od Gale rzeczywiście był wręcz idealny na tę okazję. Dlatego niepotrzebnie martwiła się tym, że mógłby być nietrafiony lub zbędny.

Gale Hobart
niedościgniony kangur
Edyta
instruktor boksu — lorne bay gym
28 yo — 163 cm
Awatar użytkownika
about
Prowadzi treningi boksu, mocno tęskni za Grishamem i stara się nie panikować na myśl o tym, że za kilka miesięcy dołączy do nich ktoś jeszcze.
A jednak dobrze, że zdołał je spełnić, ponieważ swoją obecnością tutaj uszczęśliwiał nie tylko siebie. Gale naprawdę dobrze czuła się z tym, że znów był obok, a ona mogła spędzać z nim wolne chwile. Teraz nie był już tylko wspomnieniem, które wprawiało ją w podły nastrój, ponieważ nie radziła sobie z tęsknotą. Tej jednak nie pozbyła się całkowicie. Nadal nie umiała bowiem nacieszyć się nim dostatecznie, dlatego gdy nie było go obok, czegoś cały czas jej brakowało. Kiedy wracała do swojego mieszkania, niemal od razu zaczynała za nim tęsknić, a w pracy jedynie odliczała czas do momentu, w którym znów będzie mogła skryć się w jego ramionach. Prezentowało się to trochę tak, jakby była od niego uzależniona, ale jeśli tak było, Hobart wcale nie miała ochoty na odwyk. Pragnęła mieć go więcej, częściej, a przede wszystkim na wyłączność, co w końcu jej zagwarantował, tym samym czyniąc ją najszczęśliwszą kobietą w promieniu kilku mil. Do niedawna nie wiedziała jak bardzo potrzebowała go w swoim życiu, ale kiedy już zdała sobie z tego sprawę, zamierzała robić wszystko, aby tego nie zepsuć. Tym razem naprawdę mieli doczekać się swojego i żyli długo, i szczęśliwie.
Usłyszawszy ten komentarz Gale szturchnęła go łokciem. Choć będąc z nim mogłaby wytrzymać nawet najgorsze warunki, wolałaby jednak, żeby nie degradował tego, co mieli obecnie. Dobrze zatem, że jedynie sobie żartował, a Hobart zdawała sobie z tego sprawę, bo w innym wypadku musiałaby wybić mu to z głowy. - Dziś? To znaczy teraz? - zapytała, prędko dochodząc jednak do wniosku, że nie było sensu się z tym spierać, ale nie dlatego, że podpowiadał jej to zdrowy rozsądek. Nie, nie zamierzała protestować, bo i jej ten pomysł naprawdę się spodobał. Do tego stopnia, iż już teraz szukać zaczęła jego telefonu, w tym celu zsuwając swoje dłonie do tylnych kieszeni jego spodni, choć może był to wyłącznie pretekst do tego, aby chociaż na chwilę dobrać się do jego pośladków? Jedną ze swoich rąk zatrzymała tam więc na dłużej, drugą sprawdzając natomiast jedną z przednich kieszeni, w której rzeczywiście udało jej się zlokalizować telefon. Wyciągnęła go i podała brunetowi, uśmiechając się przy tym zaczepnie, ale zanim umożliwiła mu zrobienie jakiegokolwiek zdjęcia, najpierw wspięła się na palce i skradła mu jeden z tych pospiesznych, przelotnych pocałunków. Znów znajdowała się w tym miejscu, w którym zupełnie nie potrafiła się od niego odkleić.

Grisham Hogarth
niedościgniony kangur
Magda
bezrobotny — n/a
28 yo — 187 cm
Awatar użytkownika
about
czeka na przyznanie wizy, aby móc wrócić do Gale i ich maleństwa, które jest w drodze
W takim razie byli uzależnieni od siebie nawzajem, bo on również zaczynał za nią tęsknić za każdym razem, gdy wieczorami się rozstawali i nie mógł doczekać się następnego spotkania, do którego odliczał czas, który potwornie dłużył mu się przez to, że on niestety nie miał żadnego konkretniejszego zajęcia. I był to kolejny powód, że musi jak najszybciej znaleźć sobie jakąś pracę, która pozwoliłaby mu zabić tych kilka godzin, podczas których czekał na to, aż będzie mógł zobaczyć się z Gale. Swoją drogą, czy można im się dziwić, że czuli się w ten sposób? Szaleli za sobą, zmarnowali trochę czasu osobno i teraz pragnęli nadrobić ten stracony czas, więc to naturalne, że chcieli spędzać go razem jak najczęściej i jak najwięcej, a w dodatku w ogóle nie mieli się dość. Grisham nie dostrzegał w tym niczego złego, choć to pewnie żaden wyznacznik, bo uzależnieni ludzie na ogół nie dostrzegają niczego złego w swoich uzależnieniach, heh.
Mogła być spokojna, nie wywinąłby takiego numeru pod żadnym pozorem. W tamtym mieszkaniu trzymał to niewygodne łóżko trochę z przyzwyczajenia, trochę przez oszczędność, a trochę ze względu na to, że wyniesienie go i wstawienie nowego do jego tyciego mieszkanka byłoby bardzo kłopotliwe. Poza tym nie było go w nim kilka miesięcy, więc wcześniej nie opłacało mu się wprowadzać żadnych zmian w umeblowaniu, a później, cóż… Miał sporo na głowie i nowe meble były na końcu listy priorytetów. - Czemu nie? - zapytał z uśmiechem, nie widząc powodów dlaczego ta pora mogłaby być niewłaściwa. Kiedy poczuł jak jej dłonie sunęły w stronę jego pośladków, a później się na nich znalazły, kącik jego ust powędrował ku górze. Dodatkowo zerknął w oczy brunetki i poruszył zaczepnie brwiami, dostrzegając kilka plusów tego, że to ona zabrała się za poszukiwanie jego telefonu, a nie on sam. Po tym jak mu go podała i skradła mu jeszcze jednego buziaka, brunet w końcu odblokował komórkę i wyciągnął rękę z nim na bok, żeby objąć ich w kadrze. Może nie w ostatniej chwili, ale krótko przed naciśnięciem przycisku w telefonie, zamiast spojrzeć w aparat, Hogarth postanowił pocałować Gale w policzek, więc właśnie to zrobił, w tej samej chwili robiąc im zdjęcie. Gdy było już gotowe, przyciągnął do nich obojga telefon, żeby sprawdzić czy wyszło im coś, co będą mogli wykorzystać do ramki. - I jak? - zapytał brunetkę po włączeniu zrobionego przez nich zdjęcia. Jeśli chciał je wykorzystać do przystrojenia mieszkania, musiało spotkać się z jej aprobatą. Te, których nie akceptowała, trafiały jedynie na tapetę w jego telefonie, którą przeważnie oglądać mógł tylko on… Rzadziej komuś innemu mogła rzucić się w oczy, choć i takie sytuacje się zdarzały, heh.

Gale Hobart
niedościgniony kangur
Edyta
instruktor boksu — lorne bay gym
28 yo — 163 cm
Awatar użytkownika
about
Prowadzi treningi boksu, mocno tęskni za Grishamem i stara się nie panikować na myśl o tym, że za kilka miesięcy dołączy do nich ktoś jeszcze.
Jeśli to rzeczywiście był jakiś rodzaj uzależnienia, bardzo dobrze, że znosili je w ten sposób. Skoro nie mieli siebie dość, to naprawdę dobrze rzutowało na ich relację. Chcieli spędzać ze sobą czas i nie doszukiwali się w sobie wzajemnie wad, które tylko by ich od siebie odpychały. Gdyby prezentowało się to inaczej, powrót do siebie mógłby okazać się daremny, ponieważ prędzej czy później i tak coś by ich od siebie odepchnęło. Obecnie jednak było dobrze, układało im się dobrze, a oni oboje chcieli pracować na sukces tej relacji. Gale naprawdę nie mogłaby wymarzyć sobie lepszego rozwiązania dla jego przyjazdu, nawet jeżeli początkowo zupełnie nie była świadoma tego, czego najwyraźniej naprawdę pragnęła.
Mogła upierać się, że była po pracy, jej ubogi makijaz pozostawiał wiele do życzenia, a fryzura po całym dniu też nie była najlepsza, ale jakie to tak właściwie miało znaczenie? Nie musiała prezentować się na tych zdjęciach jak milion dolarów, ponieważ najważniejszą rzecz, albo raczej osobę, która wywoływała uśmiech na jej twarzy, Gale miała teraz przy sobie. Właśnie dlatego pozwoliła mu zrobic to zdjęcie, a kiedy jego usta wylądowały na jej policzku, Hobart lekko zmarszczyła nos, właśnie w ten sposób prezentując się na tym, co udało mu się uchwycić. Może nie było to jej najlepsze zdjęcie, nie wyglądała na nim jak ściągnięta z wybiegu modelka, ale to nie przeszkadzało jej, ponieważ ta forografia idealnie ukazywała to, jak szczęśliwa się przy nim czuła. Kiedy więc Grisham oddał to jej ocenie, usta Gale wykrzywiły się w uśmiechu. Nie miała nic przeciwko temu, aby właśnie ta fotka witała ich na wejściu do jego salonu. - Wywołam ją jutro na powrocie z pracy. Będziesz mógł wyrzucić stąd tego pana. Czy ludzie od tych zdjęć naprawdę nie widzą tego, że jazda na rowerze z tak szerokim uśmiechem nie wygląda zachęcająco, tylko odrobinę strasznie? - skomentowała, a później wyswobodziła się z jego objęć, bo chociaż było jej w nich wyjątkowo przyjemnie, nie mogła tkwić w nich przez resztę dnia. Z całą pewnością nie potrzebowała już jednak herbaty, ponieważ odrobinę zdołała się już rozgrzać, no i pewnie też rozproszyć na tyle, iż myślami nie wracała już do wiatru hulającego na zewnątrz. - To wszystko, co miało tu przylecieć? - zapytała, ponownie skupiając swoją uwagę na kartonach, z których rozpakowaniem zamierzała mu pomóc, ale żeby do tego doszło, Grisham musiał najpierw ją poinstruować, ponieważ nie miała pojęcia od czego powinna zacząć. - Który pierwszy? - dopytała więc, a na znak tego, że planowała zabrać się do roboty, podwinęła nawet rękawy własnej koszuli, jakby rzeczywiście istniało ryzyko, że gdzieś się przy tym ubrudzi, heh.

Grisham Hogarth
niedościgniony kangur
Magda
bezrobotny — n/a
28 yo — 187 cm
Awatar użytkownika
about
czeka na przyznanie wizy, aby móc wrócić do Gale i ich maleństwa, które jest w drodze
To faktycznie nie mogło ułożyć się lepiej. Jego zdaniem również wszystko zmierzało we właściwym kierunku i nie obawiał się tego, że to zaraz runie. Taka obawa towarzyszyła mu tylko wtedy, gdy byli jeszcze w Monterey, a problemy cały czas nad nimi wisiały. Wtedy naprawdę bał się tego, że one zniszczą wszystko, nad czym tak ciężko pracowali i cóż… Okazało się, że miał rację, bo właśnie tak się stało. Gale wyjechała, a ich związek w tamtej chwili był już tylko przeszłością. Jednak teraz było inaczej. Dłużej nie prześladowały ich żadne poważne problemy, więc mogli wreszcie w spokoju stawiać te pierwsze kroki w swojej relacji, dzięki czemu w przyszłości, jeśli kiedyś znów pojawią się przed nimi trudne do pokonania przeszkody, będą na to znacznie lepiej przygotowani. Ale teraz brunet się nimi zupełnie nie przejmował. Zamiast martwić się na zapas, on wolał czerpać przyjemność z tego, że teraz było dobrze.
Jemu te niedociągnięcia zupełnie nie przeszkadzały. Nieważne czy była w makijażu, czy bez niego, a może czy dopiero się obudziła, dla niego zawsze była piękna, dlatego też jego zdaniem nie było powodów, żeby zblokować tę szybką sesję, na którą przed chwilą się zdecydowali. Poza tym ważniejsze od tego jak się prezentowali, było to, co chcieli tym zdjęciem pokazać i to nawet niekoniecznie innym, a raczej sobie, a to mogli załatwić w każdym wydaniu tak długo, jak było po nich widać to szczęście, które oboje przy sobie odczuwali. - No nie wiem, moim zdaniem jest całkiem uroczy… Mógłbym postawić go sobie obok łóżka - skomentował głupio i tak też uśmiechnął się do Gale, na którą zerknął po chwili. A po tym jak wyswobodziła się z jego objęć, on wykorzystał tę okazję na to, żeby najpierw przesłać jej zrobione zdjęcie, a potem wcisnąć sobie do kieszeni telefon i ramkę odłożyć na szafkę, gdzie pewnie będzie już jej miejsce na stałe, bo wydawało mu się, że właśnie tu będzie odpowiednio wyeksponowana. - Wszystko, co miało teraz przylecieć, ale nie wszystko wszystko, więc tak naprawdę nie wiem co tutaj mam. Siostra spakowała to wedle własnego uznania, a resztę wyśle mi za miesiąc albo trochę później - wyjaśnił, starając się sprawnie ominąć wszystkie przeszkody na swojej drodze, bo jednak miał trochę rzeczy porozwalanych po podłodze. - Możemy zacząć od tego - mówiąc to zastukał w wierzch największego kartonu, który się tutaj znajdował. Jak mówiłam, nie miał pojęcia jakie jego rzeczy przyszły oraz jak były popakowane, więc będzie dla nich niespodzianką to, do czego dobiorą się w pierwszej kolejności.

Gale Hobart
niedościgniony kangur
Edyta
instruktor boksu — lorne bay gym
28 yo — 163 cm
Awatar użytkownika
about
Prowadzi treningi boksu, mocno tęskni za Grishamem i stara się nie panikować na myśl o tym, że za kilka miesięcy dołączy do nich ktoś jeszcze.
Gale zupełnie nie myślała o potencjalnych kłopotach. Może było to z jej strony głupie czy naiwne, ale znów pozwoliła sobie wejść do tej mydlanej bańki, w której niegdyś funkcjonowała, kiedy zostawali sami. Ponownie czuła się przy nim dobrze, pewnie i bezpiecznie, a tego poczucia brakowało jej przecież przez długi czas. Mogła żałować jedynie tego, że zamiast otwarcie dać ich relacji szansę, zaczekać jeszcze odrobinę i poprosić go o wspólny wyjazd, ona postanowiła zniszczyć to wszystko ucieczką, ale obecnie starała się tym nie przejmować. Nie mogła nic osiągnąć ciągłym zadręczaniem się, a skoro wszystko wskazywało na to, że Grisham już jej to wybaczył, albo przynajmniej uczył się tego, nie miało sensu, aby to ona żyła przeszłością. Zamiast się tym martwić, musiała skupić się na budowaniu z nim swojej przyszłości, do czego podeszła zresztą z wielkim zapałem. I to opłaciło się, ponieważ wystarczyła chwila, a ona znów czuła się przy nim szczęśliwa.
Kiedy usłyszała jego odpowiedź, zerknęła na niego tak, jakby był niespełna rozumu. Dostrzegała żart, to jasne, ale nie byłaby sobą, gdyby tak po prostu puściła mu go płazem. - Ty naprawdę chcesz zadbać o to, żebym u ciebie nie sypiała, co? - zapytała, a chwilę później jej usta wygięły się w uśmiechu, czemu towarzyszyło pokręcone głową z niedowierzaniem. Tak jak jemu nie przeszkadzało to, że czasem jej twarz nie była ozdobiona makijażem, tak ona nie zwracała uwagi na wszelkie niedogodności, z którymi mógł wiązać się pobyt u niego. Jasne, idealne okoliczności były jak najbardziej wskazane, ale nawet gdyby łóżko maltretowało jej plecy, a zdjęcie radosnego pana zerkało na nią z lodówki, Gale dzielnie by to zniosła, a wszystko za sprawą tego, że zależało jej na spędzaniu czasu z nim. W końcu to nie detale, a on ją uszczęśliwiał. Wysłuchała zatem tego, co miał jej do powiedzenia w kwestii swoich pakunków, nie zwlekając też z dobraniem się do pierwszego z kartonów. Swoją drogą, widok takiej ilości rzeczy był odrobinę dziwny, skoro ona sama nie przywiozła tu ze sobą prawie nic. Jej wyjazd naprawdę był formą ucieczki, co wyraźniej dostrzegała dopiero teraz. Zamiast o tym myśleć, otworzyła ten gigantyczny karton i wcale nie zdziwiła się tym, co w nim zastała. Mało tego, na jej ustach od razu wymalował się głupi uśmiech. - Popatrz na wielkość tego kartonu i powiedz mi, że naprawdę nie masz całej masy gratów - rzuciła, przy okazji wyciągając ze środka dokładnie tę samą figurkę, którą z taką uwagą oglądała, kiedy po raz pierwszy znalazła się w jego mieszkaniu. Choć nie podejrzewałaby się o dojście do takiego wniosku, naprawdę ucieszyła się na jej widok.

Grisham Hogarth
niedościgniony kangur
Magda
bezrobotny — n/a
28 yo — 187 cm
Awatar użytkownika
about
czeka na przyznanie wizy, aby móc wrócić do Gale i ich maleństwa, które jest w drodze
Albo obrała dobrą taktykę. Dopóki nic się nie działo, czy był jakikolwiek powód ku temu, żeby czymkolwiek się martwić? Powinni skupić się na tym, żeby czerpać jak największą przyjemność z tego, że wszystko układało się po ich myśli, a kiedy już przestanie, wtedy będą zastanawiać się nad tym, co z tym zrobić. Inaczej znów utknęliby w tym dziwnym miejscu, w którym nie mieliby czasu na randki i dobrą zabawę, bo cały czas musieliby się czymś zamartwiać, a przecież żadne z nich nie chciało do tego wracać. Nie po tym, jak już wiedzieli jak może się to zakończyć… Czego Grisham też nie chciał już rozpamiętywać. Choć nie był pewny czy już w pełni wybaczył Gale ten wybryk, na pewno starał się o to, bo nie chciał, żeby to przesądziło o ich przyszłości. Popełniła błąd, ale to nie znaczy, że nie zasługiwała na drugą szansę i to uczciwą, bez wywierania na niej presji przez to, że wcześniej podjęła głupią decyzję. Właśnie dlatego on nie zamierzał do tego wracać. Wolał zostawić to w przeszłości, od której odcięli się, gdy doczekali się swojego nowego początku.
- Skąd taki pomysł? - zapytał, udając głupiego. Po chwili jednak uśmiechnął się i niemal jak dziecko wytknął język, po czym było widać, że dziś był w naprawdę dobrym humorze. Może cieszyła go przeprowadzka, może odzyskanie jego rzeczy, może spotkanie z Gale, a może to wszystko na raz. Ale fakt faktem cieszyło go to, że miał tutaj swoje rzeczy. Dla niego to miała być przeprowadzka pełną gębą. Nie chciał tylko wynająć tu sobie czegoś i za bardzo nie rozgaszczać się, bo a nuż nie wyjdzie, więc może nie warto tak się produkować. Nie, takie podejście niczemu dobremu by się nie przysłużyło, dlatego też postanowił podejść do tematu przeprowadzki jak należy, żeby móc poczuć się tutaj jak u siebie i żeby mieć pewność, że właśnie to było jego miejscem i tu planował swoją przyszłość. Oczywiście nie wykluczał tego, że w przyszłości razem zdecydują się gdzieś przenieść, ale na ten moment oboje byli zdecydowani, że chcą pozostać w Australii, więc Grisham musiał uczynić Lorne Bay swoim domem. - To nie są graty, tylko drogie mi przedmioty - poprawił ją oburzony, jednak zaraz uśmiechnął się, zdradzając się z tym, że tylko się zgrywał. Później przykucnął obok kartonu, który Gale otworzyła, jednak zanim cokolwiek z niego wyciągnął, zerknął na trzymaną przez nią jakąś figurkę. - Masz pomysł na miejsce dla niej? - zapytał, również kojarząc to, że Hobart miała swoją historię z tym przedmiotem, dlatego mogła zaproponować jakieś miejsce dla niego. A zanim zdecydowała, Hogarth wyciągnął z kartonu jakieś mniejsze pudełeczko oraz album ze zdjęciami.

Gale Hobart
niedościgniony kangur
Edyta
instruktor boksu — lorne bay gym
28 yo — 163 cm
Awatar użytkownika
about
Prowadzi treningi boksu, mocno tęskni za Grishamem i stara się nie panikować na myśl o tym, że za kilka miesięcy dołączy do nich ktoś jeszcze.
Choć zabrzmi to dziwnie, jej ucieczka pod pewnymi względami wyszła im na dobre. Wtedy w Monterey Gale nie potrafiła zdobyć się na to samo. Nie umiała dać im uczciwej szansy, na którą zasługiwali, ponieważ w jej głowie nadal siedziało to, co stało się z jej ojcem. Nadal miała problemy z zaufaniem Grishamowi w pełni, przez długi czas czując się tym zranioną. Nie potrafiła pojąć, dlaczego zachował się względem niej w ten sposób, dopiero po pewnym czasie dostrzegając, że wtedy wcale nie chodziło o nią. Była to więc kolejna rzecz, która ciągnęła się za nimi w duecie z kartelowymi problemami. Potrzebowała tego, aby przejechał za nią pół świata, żeby w końcu zauważyła, jak ogromną była idiotką. Dostrzegła również to, że przed kilkoma miesiącami wcale nie chodziło o to, że nie dawał jej dowodów, że stawiał wyłącznie na nią. Nie, główny problem stanowił fakt, że Gale z jakichś powodów nie próbowała tego dostrzec, prawdopodobnie przez to nieświadomie psując ich relację. A skoro sama zachowała się tak głupio, dwa razy mocniej doceniała to, że Grisham kolejny raz zdecydował się na nią.
Nie skomentowała ani jego pytania, ani późniejszej miny, choć ta naprawdę ją rozbawiła i w jakiś sposób może też rozczuliła. Nie chcąc za bardzo tego po sobie pokazywać, Gale zacisnęła usta w wąską linię i nie powiedziała nic, choć widać było, że wychodzi jej to marnie. Na szczęście prędko rozproszona została przez jego pakunki, przy czym warto wspomnieć, że Hobart była raczej tym typem rozpakowywacza, który większość rzeczy wyciągał z toreb czy kartonów, rozkładając na dywanie albo łóżku, dopiero z czasem zyskując siły na to, aby znaleźć dla nich odpowiednie miejsce. Grisham zorganizował sobie zatem koszmarnego pomocnika, ponieważ była w stanie jedynie wyciągać stamtąd kolejne rzeczy z zamiarem podania ich jemu, aby to on gdzieś je ustawił, przez co jego pytanie odrobinę ją zaskoczyło. Do tego stopnia, że jedna z jej brwi powędrowała ku górze. - Obok ramki? - rzuciła pierwszą możliwością, która przyszła jej na myśl. Nie było to jednak coś, czego koniecznie musieli się trzymać, więc gdyby Grisham znalazł dla tej figurki inne miejsce, Gale na pewno by się nie pogniewała. Odstawiła ją jednak tam, gdzie mówiła, chwilę później przenosząc spojrzenie na bruneta. Właśnie wtedy zorientowała się, że trzymał w dłoniach coś, czego ona sama nigdy nie widziała. - Co to? - zapytała, na wszelki wypadek podchodząc bliżej, aby móc zobaczyć to na własne oczy. Jeśli rzeczywiście miał tam jakieś zdjęcia, nie było mowy, aby Gale odpuściła sobie ich obejrzenie. Wystarczyło bowiem przypomnieć sobie, jak wiele przyjemności sprawiło jej to u jego babci, aby dojść do wniosku, że będzie wiercić mu dziurę w brzuchu tak długo, aż w końcu jej pozwoli.

Grisham Hogarth
niedościgniony kangur
Magda
ODPOWIEDZ