agent federalny — na urlopie zdrowotnym
38 yo — 188 cm
Awatar użytkownika
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky,
and as the clouds roll by we'll sing the song of the sea

[akapit]

002.

[akapit]

Dziesięć minut — tyle by mu zajęło dojście ze swojego domu do Shadow, gdyby wybrał się tam na piechotę. Nie był jednak pewien, w jakim stanie znajduje się Elspeth, a zdecydowanie nie miał zamiaru nieść jej na rękach i to cholera wie gdzie. Wychodząc z domu, wziął więc kluczyki do swojego pick-upa, by po chwili do niego wsiąść z zamiarem odebrania Ells z klubu. W jego głowie zaś rozgrywał się idealny scenariusz, jak panna Buckley bez marudzenia wychodzi z Shadow, wsiada do jego auta i grzecznie daje się podwieźć do swojego domu. Jego plan zdecydowanie nie zakładał żadnych komplikacji — miała to być prosta misja, no bo co niby mogłoby pójść nie tak? Zapomniał chyba tylko, że z Elspeth rzadko kiedy coś bywa proste. Szczególnie jego uczucia do niej zdecydowanie, ale o tym stara się nie myśleć, bo wie, że nic dobrego by z tego nie wyszło. Co prawda, gdyby był odrobinę mądrzejszy, prawdopodobnie nieco ograniczyłby ich kontakt, aby nie kusić losu, ale z drugiej strony nie potrafił jej zostawić podpitej w klubie pełnym podejrzanych typów. Po pierwsze, czułby się winny, gdyby nie przyjechał, a potem coś by się jej stało, a po drugie jej brat pewnie też nie byłby zadowolony, że nie zaopiekował się jej siostrą. Te dwa powody wystarczyły, aby wsiadł w swojego pick-upa, by minutę później zaparkować nim pod Shadow.

[akapit]

Kierując się do wejścia, rozgląda się jeszcze dookoła, aby upewnić się, że w tym czasie Ells nie wyszła na zewnątrz. Nie widząc jej jednak nigdzie w pobliżu, wchodzi bez zastanowienia do środka, niemal od razu zaczynając skanować ogromne i ciemne pomieszczenie w poszukiwaniu panny Buckley. Doskonale pamięta, że pisała coś o parkiecie, ale na wszelki wypadek najpierw sprawdza bar, a dopiero potem rusza w tłum tańczących ludzi, niezbyt zadowolony z tego, że musi się przedzierać przez ten gąszcz wyginających się w rytm muzyki ciał. Na całe szczęście parkiet taneczny Shadow nie jest tak duży, jak w większości klubów w Cairns, dzięki temu dość szybko lokalizuje postać Elspeth, zupełnie ignorując towarzyszącą jej Amber, o której wspomniała w wiadomościach do niego.

[akapit]

No, mała, czas się zbierać — mówi, nachylając się nad jej uchem, po tym, jak chwilę wcześniej poklepał ją po ramieniu, by zdawała sobie sprawę z jego obecności. — Zgarnij swoje rzeczy i idziemy — dodaje, głową wskazując w kierunku wyjścia, które majaczy gdzieś na drugim końcu pomieszczenia. Posyła jeszcze tylko uprzejmy uśmiech koleżance Ells, po czym delikatnie chwyta Buckley za łokieć, aby pociągnąć ją w odpowiednim kierunku. Naprawdę ma nadzieję, że grzecznie z nim pójdzie, ale z podpitymi kobietami nigdy nie jest łatwo, z czego powinien doskonale zdawać sobie sprawę.

elspeth buckley
powitalny kokos
nick
Instruktorka jazdy konnej — Stadnina w Carnelian Land
28 yo — 167 cm
Awatar użytkownika
about
Naczelna imprezowiczka, instruktorka jazdy konnej i w wolnej chwili od pracy i imprez wytwarza własne, zapachowe świecie, które sprzedaje w internecie. Od niedawna mieszka sama i randkuje by zapomnieć o uczuciu którym darzy przyjaciółkę.
03.



Przez natłok obowiązków w stadninie i własne uczucia, których się obawiała jak ognia, potrzebowała ucieczki i towarzystwa dwóch najlepszych przyjaciółek, które nie miały najmniejszego problemu z namówieniem Buckley na nocne eskapady w centrum miasteczka. Eksplorowanie barów i klubów oraz kolorowe szoty, to coś czego potrzebowała teraz bardziej aniżeli dobrej książki i wieczora pod puchatym kocem. Wszystko musiało być idealne - od wypielęgnowanej fryzury po wieczorowy makijaż i czarną, obcisła sukienkę, która mocno eksponowała jej nagie plecy.
Ostatnią rzeczą, na jaką zdecydowałaby się na trzeźwo, byłoby wzywanie Bergmana w celu bezpiecznego przewiezienia jej do domu. Właściwie nie zadzwoniłaby do niego w żadnej sprawie, bo choć znów udało im się złapać niezły kontakt, dziewczyna nie miała większej potrzeby proszenia go o cokolwiek. Dopiero teraz, po przesadnej ilości kolorowych drinków i szalonych tańcach, odczuwała nieco większe zmęczenie. Bez namysłu napisała do niego smsa i gdy tylko schowała telefon do torebki, przyjaciółki z powrotem wyciągnęły ją na kolejkę oraz na parkiet, gdzie aż roiło się od mężczyzn wieszających na nich spragnione spojrzenia. Musiała przyznać, że podobało jej się to pomimo faktu, że obecnie spotykała się z Gabrielem i wykorzystywała każdą możliwa okazje, by zapomnieć o przyjaciółce, która przed miesiącami złamała jej serducho. Potrzebowała ludzkiej bliskości i cholernego poczucia bezpieczeństwa, które z cała pewnością nie mogli jej teraz zagwarantować pijani, obcy mężczyźni. Podczas tańca, jeden z nich zbyt pewnie zaczął wodzić swymi dłońmi po jej ciele, co ku jej zdziwieniu mocno jej się nie spodobało. Odruchowo go od siebie odepchnęła, nie zwracając uwagi na gapiów dookoła i pospiesznie opuściła parkiet, kierując się na zewnątrz. Po raz kolejny potrzebowała tlenu, więc kiedy minęła stojących przed klubem ochroniarzy, usiadła na krawężniku i podkuliła nogi, które szczelnie objęła ramionami. Czuła się żałośnie. Odwołała nawet Chipa, nie chcąc go jakkolwiek obciążać własnym stanem i kiedy nieco się uspokoiła, wróciła do środka, gdzie odnalazła koleżanki. Znów wróciła jej ochota na zabawę, więc kiedy sprawdziła telefon i zobaczyła wiadomość od przyjaciela jej brata, wiedziała, że ten zjawi się i pewnie spróbuje ściągnąć ją z parkietu. Całe szczęście była jeszcze Amber, która być może skutecznie odwróci jego uwagę?
Zdążyła schować telefon do przewieszonej przez ramie torebki i trochę poskakać z dziewczynami, a ktoś nagle złapał ją za ramie. Już chciała odwrócić się i nawrzucać kolejnemu natrętnemu dziadowi ale przy jej boku stał znajomy jej mężczyzna. Uśmiechnęła się promiennie i zawisła na jego szyi. — Chip, jesteś! — krzyknęła tuż przy jego uchu i objęła go mocniej, czując przeogromną radość przez jego pojawienia się w klubie. Już wcześniej przejawiał syndrom starszego brata, czuwając nad nią gdy Duke'a nie było w pobliżu i w sumie cieszyła się, że wciąż tak o nią dbał. — A musimy? Impreza wciąż trwa, a ty ani się nie napiłeś ani nie zatańczyłeś. Nie mów mi tylko, że nie masz ochoty trochę się rozerwać — uśmiechnęła się uroczo i zaczesała luźno opadające na jej twarzy kosmyki włosów. Wciąż chciała się bawić i liczyła na to, że brunet dotrzyma jej towarzystwa i przestanie być w końcu takim sztywniakiem, który wychyli piwko jedynie we własnym zaciszu domowym. — Nie, stój — wyrwała mu się i stanowczo chwyciła dłońmi za materiał jego koszulki, pociągając go za sobą w głąb parkietu — No to może w takim razie chociaż taniec? Tylko jedna piosenka, proszę! — zatrzepotała rzęsami i wygięła usta w podkówkę, licząc na to, że uda jej się go przekonać. Miała wrażenie, że kiedyś był nieco bardziej wyluzowany ale cóż, co z człowiekiem robi wysoka pozycja w FBI!

chip bergman
ambitny krab
-
ODPOWIEDZ