about
Trzydziestoletnia pediatra pracująca w Cairns Hospital, od zawsze w Lorne Bay z małą przerwą na studia, ogólnie udziela się społecznie, wszędzie jej pełno, ciężko się z nią nie dogadać.
| outfit, ale na tym ma jakiś biały kitel
Od czasu wypadku, Elaine starała się nie skupiać nad tym, jak bardzo wewnętrznie było jej źle z faktem, że nie mogła mieć dzieci - uwielbiała dzieci, absolutnie kochała każdego malucha i trochę marzyło jej się własne dziecko, ale teraz ni miała zupełnie takiej opcji. Po pierwsze - była nadal w separacji ze swoim mężem. Właściwie nie mieli kontaktu ze sobą od tak dawna, że trochę czekała, aż ten wyśle jej po prostu papiery rozwodowe pocztą, które z radością podpisze. I tak nie nosiła już obrączki, bo... Byli innymi ludźmi niż wtedy, gdy się rozstawali. On na pewno bywał na randkach. Ona również. Tak bywało, nie? Inna sprawa, że jej randki były zazwyczaj przeokropnie nieudane. Tak jak wczorajsza, z której wyciągnęła ją Gwen jakimś fałszywym telefonem w stylu "Zostawiłaś żelazko na gazie, musisz wracać do domu". Dzisiaj więc siedziała sobie spokojnie za biurkiem przeglądając karty pacjentów, których miała jeszcze do przyjęcia, kiedy rozległo się pukanie do drzwi. Uniosła brwi, bo pewnie miała teraz chwilę przerwy, ale oczywiście osoba po drugiej stronie usłyszała spokojne:
- Proszę! - gdy tylko zobaczyła Andrew, uśmiechnęła się i wstała z krzesła. - Och, widzę, że moja ulubiona pacjentka mnie odwiedziła - zaszczebiotała do małej Princess, która bankowo wyciągnęła do niej pulchne łapki. - Wszystko w porządku? Co was do mnie sprowadza? - uniosła brwi i wyciągnęła dłonie, chcąc przejąć dziewczynkę od Andrzeja. Niby miała przerwę, ale wiadomo, dla nich zawsze znajdzie czas.
Andrew Finnigan
Od czasu wypadku, Elaine starała się nie skupiać nad tym, jak bardzo wewnętrznie było jej źle z faktem, że nie mogła mieć dzieci - uwielbiała dzieci, absolutnie kochała każdego malucha i trochę marzyło jej się własne dziecko, ale teraz ni miała zupełnie takiej opcji. Po pierwsze - była nadal w separacji ze swoim mężem. Właściwie nie mieli kontaktu ze sobą od tak dawna, że trochę czekała, aż ten wyśle jej po prostu papiery rozwodowe pocztą, które z radością podpisze. I tak nie nosiła już obrączki, bo... Byli innymi ludźmi niż wtedy, gdy się rozstawali. On na pewno bywał na randkach. Ona również. Tak bywało, nie? Inna sprawa, że jej randki były zazwyczaj przeokropnie nieudane. Tak jak wczorajsza, z której wyciągnęła ją Gwen jakimś fałszywym telefonem w stylu "Zostawiłaś żelazko na gazie, musisz wracać do domu". Dzisiaj więc siedziała sobie spokojnie za biurkiem przeglądając karty pacjentów, których miała jeszcze do przyjęcia, kiedy rozległo się pukanie do drzwi. Uniosła brwi, bo pewnie miała teraz chwilę przerwy, ale oczywiście osoba po drugiej stronie usłyszała spokojne:
- Proszę! - gdy tylko zobaczyła Andrew, uśmiechnęła się i wstała z krzesła. - Och, widzę, że moja ulubiona pacjentka mnie odwiedziła - zaszczebiotała do małej Princess, która bankowo wyciągnęła do niej pulchne łapki. - Wszystko w porządku? Co was do mnie sprowadza? - uniosła brwi i wyciągnęła dłonie, chcąc przejąć dziewczynkę od Andrzeja. Niby miała przerwę, ale wiadomo, dla nich zawsze znajdzie czas.
Andrew Finnigan
about
Jeden z Finniganów. Do niedawna był managerem znanej aktorki, z którą przypadkiem ma dziecko. Półroczną Charlotte wychowuje sam, bo jej matka wylądowała na odwyku.
/ po grach
Sporo zmieniło się ostatnio w jego życiu. Należałoby zacząć od tego, że Pandora, matka jego córki, zniknęła z ich życia. Prawdopodobnie już na stałe. Co poradzić, nie dźwignęła sytuacji i nie udało jej się dogadać z Andrzejem. Znaczy, trochę się dogadali, bo ustalili, że lepiej będzie, jeśli Princessa zostanie z nim, a ona po prostu wróci do Stanów i tam będzie sobie żyła. Oczywiście w tej sytuacji Finnigan wykluczył już ich dalszą zawodową współpracę, więc chwilowo został bezrobotny. Oby tylko chwilowo, bo przecież nie był teraz sam. Miał małą, za którą odpowiadał. Dobrze, że miał też zaufanych przyjaciół, na których zawsze mógł liczyć.
Jedną z takich osób była Ellie, siostra bliźniaczka Pandy, ciotka małej Charlotte, a przy okazji świetny lekarz, taki, któremu Andy bezgranicznie ufał. Nic więc dziwnego, że wcisnął się do niej na wizytę, niekoniecznie planowaną i umówioną.
- Nie mogliśmy nie zajrzeć do naszej ulubionej pani doktor - odparł od razu. To nic, że Princessa prawdopodobnie nie miała pojęcia, kim jest lekarz i dlaczego się do niego przychodzi. Ważne, że Finnigan już teraz wiedział, że w przyszłości dziewczynka na pewno wszystko to zrozumie.
A łapki nie były pulchne! Znaczy... Pewnie były, jak to u malucha, ale na pewno nie były zbyt pulchne! Był takie... W sam raz. Tak przynajmniej mu się wydawało, ale co on wiedział o dzieciach? Tylko tyle, ile zdążył nauczyć się sam.
- Tak, wszystko dobrze - uspokoił ją, kiedy Ellie przejmowała od niego maleńką. - Przyszliśmy, bo... Nie chcę, żebyś uznała mnie za jakiegoś hipochondryka albo żebyś pomyślała, że przesadzam, ale... Wiesz, że Pandora wyjechała i że już dla niej nie pracuję. Szukam już czegoś nowego, ale sam nie wiem, ile to potrwa i chciałem, żebyś przebadała małą i sprawdziła, czy na pewno wszystko jest z nią teraz dobrze, bo jeśli okaże się, że będzie potrzebowała jakichś leków albo dodatkowych badań, to będę musiał poprzerabiać trochę swój domowy budżet.
Zawsze mówi się, że profilaktyka jest ważna, prawda? No właśnie. Andy chciał profilaktycznie przebadać dziewczynkę, żeby mieć pewność, że wszystko jest dobrze i będzie mógł spokojnie zostawiać ją z rodziną lub bliskimi, kiedy sam będzie szukał pracy, a potem już codziennie do niej chodził.
Elaine Carleton
Sporo zmieniło się ostatnio w jego życiu. Należałoby zacząć od tego, że Pandora, matka jego córki, zniknęła z ich życia. Prawdopodobnie już na stałe. Co poradzić, nie dźwignęła sytuacji i nie udało jej się dogadać z Andrzejem. Znaczy, trochę się dogadali, bo ustalili, że lepiej będzie, jeśli Princessa zostanie z nim, a ona po prostu wróci do Stanów i tam będzie sobie żyła. Oczywiście w tej sytuacji Finnigan wykluczył już ich dalszą zawodową współpracę, więc chwilowo został bezrobotny. Oby tylko chwilowo, bo przecież nie był teraz sam. Miał małą, za którą odpowiadał. Dobrze, że miał też zaufanych przyjaciół, na których zawsze mógł liczyć.
Jedną z takich osób była Ellie, siostra bliźniaczka Pandy, ciotka małej Charlotte, a przy okazji świetny lekarz, taki, któremu Andy bezgranicznie ufał. Nic więc dziwnego, że wcisnął się do niej na wizytę, niekoniecznie planowaną i umówioną.
- Nie mogliśmy nie zajrzeć do naszej ulubionej pani doktor - odparł od razu. To nic, że Princessa prawdopodobnie nie miała pojęcia, kim jest lekarz i dlaczego się do niego przychodzi. Ważne, że Finnigan już teraz wiedział, że w przyszłości dziewczynka na pewno wszystko to zrozumie.
A łapki nie były pulchne! Znaczy... Pewnie były, jak to u malucha, ale na pewno nie były zbyt pulchne! Był takie... W sam raz. Tak przynajmniej mu się wydawało, ale co on wiedział o dzieciach? Tylko tyle, ile zdążył nauczyć się sam.
- Tak, wszystko dobrze - uspokoił ją, kiedy Ellie przejmowała od niego maleńką. - Przyszliśmy, bo... Nie chcę, żebyś uznała mnie za jakiegoś hipochondryka albo żebyś pomyślała, że przesadzam, ale... Wiesz, że Pandora wyjechała i że już dla niej nie pracuję. Szukam już czegoś nowego, ale sam nie wiem, ile to potrwa i chciałem, żebyś przebadała małą i sprawdziła, czy na pewno wszystko jest z nią teraz dobrze, bo jeśli okaże się, że będzie potrzebowała jakichś leków albo dodatkowych badań, to będę musiał poprzerabiać trochę swój domowy budżet.
Zawsze mówi się, że profilaktyka jest ważna, prawda? No właśnie. Andy chciał profilaktycznie przebadać dziewczynkę, żeby mieć pewność, że wszystko jest dobrze i będzie mógł spokojnie zostawiać ją z rodziną lub bliskimi, kiedy sam będzie szukał pracy, a potem już codziennie do niej chodził.
Elaine Carleton
