lorne bay — lorne bay
28 yo — 185 cm
Awatar użytkownika
about
Szukając własnej drogi, nieoczekiwanie porzucił karierę ekonomisty, by gasić pożary w Lorne Bay.
Kwintesencja jestestwa ostatnimi czasy był pech. Chichot losu, a może kara od wszechświata za niegodziwe postępki, od których w swym hedonizmie nie stronił, odkąd sięgał pamięcią? Brzmi to niezwykle pompatycznie, jak gdyby najprostsze wyjaśnienie impasu, w którym znalazł się Thadeus było przez niego zupełnie nie do przełknięcia. Gapiostwo, totalna głupota i roztargnienie nie po raz pierwszy zaprzepaściły jego plany. Tak, więc od pamiętnej randki w ciemno, skrupulatnie planował misję poszukiwawczą, która to miała w jakże przebiegły sposób, sprowadzić go ponownie na drogę tajemniczej blondynki.
W swych działaniach był równie nowatorski co pięciolatek szukający tysiąca i jednej wymówili, by nie stawić się w przedszkolu w przeddzień swych urodzin. Statusy twitterowe, smętne posty na facebookowych grupkach i wszelakiej maści spottedach były jego codziennością, a w swe szaleństwo postanowił w pewnym momencie zaangażować znajomych. Niestety wszystkie te działania były równie efektywne co łatanie polskiej dziury budżetowej. Poczta pantoflowa ani śmiałość poczynań Thadeusa wciąż pozostawiała panią randkę nieodnalezioną. A może po prostu chciała taką pozostać? W swym szaleństwie i twórczym amoku brunet nie śmiał dopuszczać do siebie tego typu posępnych myśli. Za punkt honoru wziął sobie odnalezienie wspomnianej już kobiety, a co dalej? Cóż, tym na ten moment nie zaprzątał sobie kędzierzawej łepetyny.
Jak to jednak mawiają, kto nie ma w głowie ten ma w nogach. Toteż Thadeus w przeciągu ostatnich godzin obwiesił wszystkie okoliczne słupy i przystanki tą niezwykle osobliwą wiadomością, która jak na złość nie chciała trafić do adresatki tego jakże nieszablonowego wyznania. Nieco zrezygnowany przyglądał się z ukosa jednej z kartek, przytwierdzonej go taśmą do ulicznej latarni, znajdującej się nieopodal miejsca, w którym to wszystko się zaczęło.
" Spotkaliśmy się w moonlight dokładnie miesiąc temu jakoś po 20. Miałaś na sobie niebieską sukienkę i jeansową kurtkę. Narzekałaś na wilgoć i to, co robi z twoją grzywką. Dałaś mi numer na serwetce, ale musiałem go zgubić. Jeśli to czytasz, daj mi proszę znać"






Jamie Kallase
ambitny krab
e.
26 yo — 160 cm
Awatar użytkownika
about
Zadziorna przedszkolanka, która potrafi jasno wyznaczyć granice dobrego smaku. Nie boi się wyrażania własnej opinii. Wierzy, że skoro potrafi zapanować nad tuzinem przedszkolaków to już nic nie jest w stanie jej zniszczyć!
#1

Uśmiechała się blado za każdym razem gdy ktoś w jej towarzystwie wspominał o tajemniczej dziewczynie, poszukiwanej rozpaczliwie przez największego romantyka Lorne Bay. Przytakiwała niemo na każde wspomnienie dotyczące jego konsekwencji. Udawała, że tak samo jak jej koleżanki zazdrości poszukiwanej dziewczynie.
Ale nie musiała.
Znajdowanie się w samym centrum tej zawiłej sytuacji nie sprawiało jej absolutnie żadnej przyjemności. Działania mężczyzny bardziej przyprawiały ją o dreszcze niepokoju niż motyle w brzuchu. Za każdym razem gdy w jej mieszkaniu pojawiał się temat poszukiwań, zapewniała tego drugiego , że to na pewno nie chodzi o nią. Zastanawiała się wieczorami, otulona chłodem pościeli, co tak naprawdę kierowało spotkanym tamtego wieczoru mężczyzną. Po co pozbywał się numeru jej telefonu, sporo teraz miotał się przez kilka tygodni w swoich nieudolnych działaniach.
Nie sądziła, że kolejny etap tej zawiłej sytuacji przybierze aż tak radykalne działania. Mijając pierwsze ogłoszenie dotyczące poszukiwań, uśmiechnęła się pobłażliwie jak to miała w zwyczaju. Kiedy po przekroczeniu niewielkiego odcinka drogi ponownie wpadła na owe ogłoszenie, nie było jej już tak do śmiechu. A co jeśli mężczyzna miał jakieś problemy psychiczne? Co jeśli nie jest świadomy swoich działań a jej grozi niebezpieczeństwo? Może powinna zgłosić tę sytuację odpowiednim służbom aby móc bez strachu poruszać się po mieście. Przy kolejnym, trzecim już napotkanym ogłoszeniu, straciła cierpliwość. Zerwała zamaszystym ruchem kartkę ze słupa, zgniatając ją tak samo chaotycznie jak zgnieciona została serwetka z jej numerem. I kiedy zawiniątko miało znaleźć się już w koszu, jej wzrok natrafił na smętną sylwetkę znanego jej mężczyzny. Dziarskim krokiem zmniejszyła dzielący ich dystans aby zajść niespodziewanie mężczyznę od tyłu.
- Czemu Panu tak zależy na odnalezieniu tej dziewczyny? - niby obojętnie, zupełnie jakby cała ta sytuacja nie dotyczyła jej, zwróciła na siebie uwagę mężczyzny. Gdy ich spojrzenia się spotkały, rozprostowała pomięte ogłoszenie, które przed kilkoma minutami zerwała z okolicznego słupa.

Thadeus Woodsworth
ambitny krab
nick
lorne bay — lorne bay
28 yo — 185 cm
Awatar użytkownika
about
Szukając własnej drogi, nieoczekiwanie porzucił karierę ekonomisty, by gasić pożary w Lorne Bay.
Cóż, wieść o jego poszukiwawczym wyczynie na pewno niosła się echem po niedużej mieścinie, jaką było Lorne Bay. Sam Thadeus z resztą nie raz nie dwa spotykał się z bardzo pozytywną reakcją ze strony przechodniów, szczególnie tych w podeszłym wieku, którzy na widok zauroczonego mężczyzny z miejsca relacjonowali mu historię swoich małżeństw z przeszło trzydziestoletnim stażem.
Było to wprawdzie motywujące, ale jakże zbyteczne. Mimo iż historię starszych pań bez dwóch zdań łapały go za serce, to w żaden sposób nie przybliżały go do celu. Celu, który z każdym kolejnym dniem mógł tracić na zainteresowaniu jego osobą. Wszak byli tylko na jednej randce i choćby chciał, to nie miał najmniejszego prawa, by rościć sobie jakiekolwiek prawa w związku z jej osobą.
Nie tracił jednak nadziei, w momentach zwątpienia pocieszając się liczbą ogłoszeń, które dzielą go do zakończenia dzisiejszej tułaczki wstydu. Jako, iż dotychczas nie drukował niczego w ilościach tak hurtowych to między każdym kolejnym poszukiwawczym maratonem, fundował sobie spacer do najbliższego supermarketu, celem zakupienia stosownego zapasu tonerów do drukarki. Cóż, jak to mówią, serce nie sługa.
Gdy jego uszu dobiegł kobiecy głos, wywrócił tylko oczami, przygotowując się na kolejną smętną miłosną historię, którą współmieszkanka zapragnie go uraczyć. Nie miał za złe ludziom, że zwracają uwagę na jego nieudolne poczynania, ale wyjątkowo tracił rezon, gdy raz po raz musiał spowiadać się obcym ludziom z tego jak koncertowo wpakował się w niezłe damsko- męskie szambo. Po co, więc raz po raz kopać leżącego?
-Zgubiłem jej numer i muszę to odkręcić.- powiedział, nim przyszło mu się odwrócić. Wtem stało się to, co rozbrajające w swej prostocie, komedie romantyczne lubią najbardziej. W odległości nie większej niż pół metra stał nie kto inny a jasnowłosa pani randka, po której słuch zaginął dobry miesiąc temu. Czy aby tym razem los miał się do niego uśmiechnąć. - To ty.- stwierdził po chwili, lecz nieco spochmurniał, gdy w dłoni kobiety spostrzegł swoje ogłoszenie. Pomięte i zdarte z jednego słupów, który oklejał pieczołowicie dobre dwadzieścia minut temu. Czy ona aby na pewno 'zniknęła', ot tak po prostu? Może tak naprawdę ani myślała by dać mu się odnaleźć? Może wszystkie jego działania tak naprawdę były niczym więcej jak nieumiejętnym przeciąganiem struny ze strony beznadziejnego amanta Thadeusa Woodswortha?

Jamie Kallase
ambitny krab
e.
26 yo — 160 cm
Awatar użytkownika
about
Zadziorna przedszkolanka, która potrafi jasno wyznaczyć granice dobrego smaku. Nie boi się wyrażania własnej opinii. Wierzy, że skoro potrafi zapanować nad tuzinem przedszkolaków to już nic nie jest w stanie jej zniszczyć!
Buzujące w niej emocje pozwalały na śmiałe wędrówki po najskrytszych zakamarkach pragnień mężczyzny. Wiedziała, że te poszukiwania miały przecież jakiś cel; nieznajomy miał w nich swój jakiś ukryty interes, nawet jeśli pozostawał od nieodgadniony dla niej samej. Komu, po świadomym pozbyciu się numeru kontaktowego chciałoby się prowadzić śledztwo i aż miesiąc poświęcać swój wolny czas na uganianie się za kimś, kto świadomie unika konfrontacji? Nie było mowy o zaciągniętym długu w ramach opłaconego rachunku, żadne z nich nie zamawiało nic tamtego wieczoru. Jamie też nie przypominała sobie aby przywłaszczyła sobie mniej świadomie jakąkolwiek rzecz należącą do mężczyzny. Zagadką pozostawała dla niej więc ta cała maskarada.
Straciła jednak rezon tuż po tym jak mężczyzna postanowił odwrócić się w jej stronę i ponownie obdarzyć ją tym samym spojrzeniem, które miesiąc temu z premedytacją przyspieszyło bicie jej serca. Na jego krótką uwagę zareagowała jedynie bladym, ledwie zauważalnym uśmiechem, który już po chwili zamienił się w obojętność. Nie mogła pokazać mu, że wszystko co do tej pory robił w jakiś sposób jej schlebiało; oznaczałoby to słabość i uległość względem mężczyzny. A ona nie śniła być uległą wobec kogoś kto poza jej plecami pozbywa się jedynego środka, który mógłby ich w przyszłości połączyć.
Pomięte ogłoszenie wsunęła bezmyślnie do kieszeni swojej jeansowej kurtki, tak jakby chciała zostawić je sobie na smutną pamiątkę tego spotkania.
- Wyrzuciłeś mój numer, wyrzuciłeś. - poprawiła go niejako, będąc przekonaną, że wersja przedstawiona jej tamtego wieczora przez jednego ze świadków jest wiarygodna. Przez myśl jej nawet nie przeszło, że mogło to być kłamstwo, obrzydliwa zagrywka w celu pozbycia się konkurenta w bitwie o jej uwagę. - Znalazłam tę serwetkę przed barem. Jeden z mężczyzn powiedział mi, że widział jak ją wyrzucasz. Po co więc ta cała szopka? - wskazała zamaszystym ruchem dłoni bliżej nieokreślony kierunek jakby chcąc przysłowiowo nawiązać do rozwieszanych po okolicy plakatów ale także ogłoszeń w internecie. - Mogłeś chociaż trafić do kosza. - dobra rada, którą rzuciła w jego stronę miała być ostatnią wskazówką daną mu tego wieczora. Przytłoczona emocjami, nie potrafiąc sobie poradzić niejako z odrzuceniem z jego strony, minęła go rzucając się szybkim krokiem w stronę domu. Co za tupet! Tak kłamać ludziom w oczy!

Thadeus Woodsworth
ambitny krab
nick
lorne bay — lorne bay
28 yo — 185 cm
Awatar użytkownika
about
Szukając własnej drogi, nieoczekiwanie porzucił karierę ekonomisty, by gasić pożary w Lorne Bay.
Wyczekiwał dnia ich ponownego spotkania niczym dziecko urodzinowego przyjęcia. Marzył o tym, by spotkali się po raz kolejny. Pragnął z całego serca opowiedzieć jej o wszystkich trudach, które spotkały go przez tę cholerną serwetkę. Liczył na przerywające ciszę śmiechy, na radość i obietnicę kolejnego spotkania. Tym razem bez dodatkowych komplikacji. Tego co właśnie się działo, nie przewidział nawet w najgorszym sennym koszmarze. Zupełnie jakby ktoś zdzielił go obuchem w łeb.
-Co? Że niby co zrobiłem?- powtórzył nieco niemrawo, by po chwili spiorunować ją spojrzeniem. Niemalże prychnął w swym rozdrażnieniu, jednak powstrzymał się, by zgromić ją spojrzeniem, po raz kolejny z resztą. Wsłuchiwał się w jej monolog, coraz bardziej zniecierpliwiony. Niczym dziecko, któremu zarzuca się udawanie choroby w przeddzień klasówki z matematyki. W głowie nie mieściły mu się te wszystkie rewelacje. A to, że w nie uwierzyła? Rozczarowujące? Zdecydowanie nie, nie znał jej na tyle, by móc się rozczarować. Niestety. Był za to zasmucony. Tak, to najpewniej smutek gościł teraz w jego sercu. Niczym przebity balonik, z którego ulatywało powietrze i on marzył o tym, by bezwolnie runąć na bruk. -Zgubiłem numer, musiał mi wypaść z kieszeni.- westchnął, mając jednak z tyłu głowy, iż jego tłumaczenia najpewniej nie zrobią wrażenia na blondynce. Jej spojrzenie było tak przeszywająco obojętne, jak gdyby los Thadeusa był przesądzony już dawno temu. - Nie wiem czemu, ktoś miałby cię okłamywać, ale zastanów się tylko. Po co miałbym robić to wszystko? Gdybym wyrzucił twój numer, nie traciłbym czasu swojego i tuzina innych osób, by zapoczątkować te poszukiwania.- wycedził, choć dla niego było to całkiem logiczne. Gdyby po pamiętnej randce chciał zakopać wspomnienie blondynki w najciemniejszym zakamarku swej pamięci, nie szukałby kontaktu z nią w tak desperacki sposób. Poświęcił tygodnie, czas i pieniądze, by doprowadzić poszukiwania do skutku. Nie robił sobie dosłownie nic ze wszystkich zniechęcających komentarzy, które słali w jego stronę znajomi, wyraźnie znużeni wspólnym wypytywaniem okolicznych mieszkańców o tajemnicza wybrankę Wordswortha. Wszystko to tylko po to, by po przeszło miesiącu usłyszał, że wyssał sobie ten cały incydent z palca? -Dzięki za radę! Skorzystam, na pewno.- wywrócił oczami, po czym zerwał ze słupa uprzednio przywieszone ogłoszenie, które to cisnął precyzyjnie wzrost do najbliższego kubła. Cóż, zdecydowanie nie tak wyobrażał sobie ich ponownie spotkanie. Zupełnie nie tak.
Jamie Kallase
ambitny krab
e.
26 yo — 160 cm
Awatar użytkownika
about
Zadziorna przedszkolanka, która potrafi jasno wyznaczyć granice dobrego smaku. Nie boi się wyrażania własnej opinii. Wierzy, że skoro potrafi zapanować nad tuzinem przedszkolaków to już nic nie jest w stanie jej zniszczyć!
Argumentacja pana-randki wydawała się być całkiem logiczna. Poświęcił zbyt wiele aby szukać jej dla zabawy, bądź z powodów odrzucenia przez inną kobietę, od której mógł tamtego wieczoru także dostać numer. Bo właśnie taki obraz całej sytuacji wytworzył się w głowie blondynki: tuż po tym jak dostał serwetkę z jej numerem, otrzymał podobny podarunek od innej kobiety. Wtedy postanowił pozbyć się numeru Jamie, choć jego plan został udaremniony. W przedszkolance szalał jednak taki tajfun emocji i żalu do mężczyzny, że nie potrafiła przyznać mu racji. Chociaż bardzo by chciała.
- Nie będę cię słuchać! - gdyby tylko mogła, zasłoniłaby uszy niczym małe dziecko aby tylko słowa mężczyzny do niej nie dotarły. Uważała, że dalsza dyskusja była zbędna i należałoby zakończyć tę rozmowę. Nie interesowały jej już ci wszyscy zaangażowani ludzie, nie obchodził ją trud jaką Thadeus włożył w jej poszukiwania. Albo raczej nie chciała tego okazać, bo gdzieś w głębi schlebiało jej to wszystko.
Jej ucieczka z miejsca spotkania zapewne byłaby bardziej skuteczna gdyby mężczyzna nie zerwał ogłoszenia ze słupa. Gest ten był niejako zakończeniem tej relacji, która przecież nie miała żadnego prawdziwego początku. A Jamie nie śniła nawet o końcu tej znajomości, zbyt bardzo pragnęła poznać mężczyznę i spędzić z nim nieco więcej czasu. Toteż szybko zmieniła kierunek podróży, nacierając na Thadeusa.
- Teraz będziesz to zrywał? Mowy nie ma! Porozwieszamy to razem! - wyciągnęła z kieszeni pomięte wcześniej ogłoszenie po czym skierowała swoje działania w stronę mężczyzny. - Daj taśmę, pewnie jakaś przy sobie masz! - chaotycznie próbowała przeszukać pana-randkę aby znaleźć taśmę. Była to raczej rozpaczliwa próba dotknięcia jego ciała chociaż na moment, jakby chcąc sprawdzić czy jest prawdziwy.
- Daj mi tę cholerną taśmę! I całą resztę tych ogłoszeń, teraz to sobie porozwieszamy! - zarządziła chociaż scenariusz ten nie był możliwy do zrealizowania, przynajmniej w głowie Jamie. Gdyby tylko wymagała tego sytuacja zapewne skłonna byłaby przewiesić mu się nawet przez plecy w czymś na kształt zapasów, aby tylko osiągnąć cel znalezienia taśmy.
- Ty nawet nie widziałeś, że polubiłam jeden z twoich postów na spotted! W gąszczu tych wszystkich ochów i achów nad twoja osoba pewnie nie miałeś czasu na przeanalizowanie polubień! - fakt, że pomimo wyrzuconego numeru próbowała pod niewiedzę dumy dać mu znać o swojej obecności, powinien dać mu nieco wiary w siebie. Tak przynajmniej zakładała Jamie, która po stoczonej bitwie, w której nie odnalazła w zasobach mężczyzny taśmy, stanęła naprzeciw swojego przeciwnika. No i ją miał, dostał ją w końcu. Całą w buzujących emocjach, uroczo rozczochraną z ogłoszeniem o niej samej w dłoni.
I tak bardzo pragnącą chociaż namiastki ciepłego dotyku.

Thadeus Woodsworth
ambitny krab
nick
lorne bay — lorne bay
28 yo — 185 cm
Awatar użytkownika
about
Szukając własnej drogi, nieoczekiwanie porzucił karierę ekonomisty, by gasić pożary w Lorne Bay.
Jej niedowierzanie tylko potęgowało irytację bruneta. Wszystkie starania, które włożył w odnalezienie jej, spełzły na niczym, sprawiając, iż momentalnie poczuł się jak ostatni głupiec. Nigdy nie był fanem komedii romantycznych, nużyła go ich trywialność i cukierkowość rodem z harlequinów. Dziw, więc, że pozwolił sobie działanie tak lekkomyślne i naiwne. Przez te wszystkie tygodnie chciał wierzyć, że mu się uda. A gdy dopiął swego... Cóż, powiedzmy, że nie do końca było warto.
- Nie słuchaj.- prychnął, wzruszając ramionami w geście irytacji. Nie przypuszczał, że koniec ich znajomości będzie równie intensywny co jej początek. W jednym przynajmniej się nie mylił. Gdy po raz pierwszy spotkał Jamie, przez myśl mu przeszło, że jest wyjątkowa. Miał racje. Nikt tak szybko i celnie nie wyprowadził go z równowagi, po raptem kilku słowach. Miała dar. Bez dwóch zdań.
- Tak, wyobraź sobie, że teraz będę to zrywał. Nie będziemy niczego rozwieszać. Mam już serdecznie dość tych całych poszukiwań.- fuknął niczym nadąsane dziecko, które obrażone na cały świat marzyło tylko o maratonie Scoobiego Doo. Z jego perspektywy, działania blondynki były niczym kopanie leżącego. Dając mu do zrozumienia, że od dawna wiedziała o tej całej akcji, upokorzyła go jak nikt inny. Zupełnie jakby bez mrugnięcia okiem zadrwiła ze wszystkiego, co Thadeus uważał za ważne.
-Rób, co chcesz.- cisnął wszystkie ulotki do pobliskiego kubła, podobnie czyniąc ze wspomnianą przez nią taśmą klejącą. Może gdyby w tym momencie nie był nadąsany i posępny to starania Jamie nawet wprawiłyby go w rozbawienie. Na ten moment jednak nie był w nastroju do żartów, a już na pewno nie z żartów z niego samego.
-Wiesz ile takich Jamie, do mnie pisało? Czułem się, jakbym poszukiwał cholernej Anastazji!- krzyknął, nie kryjąc swej złości. W przeciągu tych długich tygodni faktycznie zgłosiło się do niego kilka jeśli inie kilkanaście dziewczyn, twierdzących, że owszem byli na randce i czy to nie jej numer czasem zgubił w natłoku zajęć. Padały propozycje randek, zachwyty nad jego romantyzmem, a nawet porady mające mu pomóc odnaleźć prawdziwą panią randkę. Ona sama jednak pozostawiła po sobie tylko niewielki ślad. Ślad, który faktycznie mu umknął. Los po raz kolejny zagrał mu na nosie.
Jamie Kallase
ambitny krab
e.
26 yo — 160 cm
Awatar użytkownika
about
Zadziorna przedszkolanka, która potrafi jasno wyznaczyć granice dobrego smaku. Nie boi się wyrażania własnej opinii. Wierzy, że skoro potrafi zapanować nad tuzinem przedszkolaków to już nic nie jest w stanie jej zniszczyć!
Faktem było to, że w tak dziecinnie paniczny sposób Jamie odreagowywała odrzucenie. Nie potrafiła znaleźć logiki w działaniu mężczyzny, chociaż z początku wszystko wydawało się jej niezwykle urocze. Jeśli ktoś nie znał całości tej historii, albo raczej całości znanej dla Jamie, zapewne uważał, że dziewczyna kompletnie zwariowała i robi niezłą aferę z błahostki.
Dla niej jednak było to bardzo ważne, gdyż w jakiś dziwny sposób zapisało się gdzieś w czeluściach jej głowy bolącym doświadczeniem. Teraz, gdy obrzucali się oskarżeniami i negatywnymi emocjami, nie widziała w mężczyźnie tej osoby, którą dostrzegła tamtego wieczora. Chciała wierzyć, że jego działanie jest jedynie aktem obrony, jednak zbyt emocjonalne podejście do sprawy nie pozwalało jej na racjonalne myślenie.
Odrzucił ją, tak perfidnie wyrzucił jej numer co nie umknęło wprawnemu oku innych ludzi. Gdy z całej siły cisnął do kosza pozostałością po ogłoszeniach, jakby otrzeźwiała. Najpierw podążyła wzrokiem w ślad za śnieżnobiałymi kartkami, które smutno migotały na dnie kubła a następnie uniosła wzrok na rozjuszonego mężczyznę. I w końcu zamilkła, dostrzegając, że w tej niecodziennej sytuacji siedzą po pachy oboje. Że nie dała mu szansy na rozmowę, wytłumaczenie tego dlaczego wyrzucił serwetkę z jej numerem. Dlaczego tak bardzo zależało mu na odnalezieniu jej, skoro zamknął ich relacją tego samego wieczora co ją poznał? Bała się jednak, że nie dane jej będzie usłyszeć odpowiedzi na żadne z tych pytań. Była wściekła, jednak ta wściekłość zaczynała zmieniać front i być skierowana w jej kierunku. Nie dała mu szansy, skupiła się tylko na swoich emocjach.
- Ja ... - zaczęła tym razem dużo spokojniej, wsuwając dłonie do kieszeni jeansowej kurtki. Nie wiedziała jak zacząć tę rozmowę, która prowadziła nieuchronnie do przyznania się do błędu. - Kiedy znalazłam tę serwetkę, najpierw najzwyczajniej w świecie zrobiło mi się przykro. Nie pomyślałam nawet, że masz złe zamiary. Jednak chwilę później, ktoś do mnie podszedł. Powiedział, że widział jak rozmawiasz z inną kobietą a tę serwetkę wyrzucasz na ziemię. Wtedy poczułam się, jakbyś skopał mi tyłek. Przyrzekłam sobie, że już nigdy nie pójdę na żadne tego typu spotkanie. - odbiegła wzrokiem do boku jakby bojąc się konfrontacji z mężczyzną w znacznie spokojniejszych okolicznościach. - Gdy koleżanka w pracy pokazała mi Twoje ogłoszenie, od razu wiedziałam, że chodzi o mnie. Czułam się jednak tak źle, że przez pierwsze dwa dni nie chciałam nawet o tym słyszeć. Nie miałam bladego pojęcia co o tym wszystkim myśleć ... Potem śledziłam Twoje poczynania, dwa razy nawet chciałam się odezwać ale ... bałam się. Bałam się, że znowu okażę się niewystarczająca. Bo tak poczułam się, gdy Alden powiedział mi, że tamtego wieczoru rozmawiałeś z inną kobietą... - nie myślała nawet o tym aby miało to cokolwiek naprawić. Po prostu była mu winna wyjaśnienia, spokojną rozmowę. - Przepraszam, po prostu chciałam żebyś wiedział. I przepraszam bo ... ja zazwyczaj się tak nie zachowuję. - po tej dziwnej formie usprawiedliwienia się, próbowała nawet wykrzywić usta w coś na kształt uśmiechu. Nie wiedziała jednak czy będzie to w aktualnych okolicznościach mile widziane, stąd szybko wyraz jej twarzy ponownie poblakł.

Thadeus Woodsworth
ambitny krab
nick
lorne bay — lorne bay
28 yo — 185 cm
Awatar użytkownika
about
Szukając własnej drogi, nieoczekiwanie porzucił karierę ekonomisty, by gasić pożary w Lorne Bay.
Zasadniczo oboje nie zachowywali się w sposób dojrzały i odpowiedzialny. Czy jednak można sprawnie silić się na rozsądek, ściskając zadrukowaną comic sansem ulotkę? Sytuacja, w której właśnie się znaleźli, była równocześnie prosta, ale i zawiła niczym gordyjski węzeł. Tak niewiele było trzeba by rozwiać wszelkie wątpliwości i zakończyć tę farsę. Jednak Thadeus ani myślał pokusić się o opanowanie i dystans. Wszystkie te rewelacje brał na gorąco, traktując karze ze słów wypowiadanych przez Jamie nadwyraz osobiście.
-Z nikim nie rozmawiałem. Serwetkę wsadziłam do kiszeni, a później wsiadłem bezpośrednio do taksówki. Twój informator z niewiadomych mi względów dośpiewał sobie to i owo, ale to już zależy od ciebie, którą wersję uznasz za wiarygodną.- stwierdził i krzywił się przy tym nieznacznie. Nie miał już siły na zawzięte utwierdzanie jej w przekonaniu, że to nie on jest czarnych charakterem tego zajścia. Niemniej mimo tego, iż o ludziach nie miał nigdy najlepszego zdania, to wyznanie Jamie go zaskoczyło. Jaki cel w tym wszystkim musiał mieć przypadkowy mężczyzna, by sprzedać jej wyssana z palca historyjkę? Jakiś natręt, któremu odmówił ściągania wyimaginowanego kociaka z drzewa? W tym momencie nie dostrzegał jeszcze motywu, którym mógł kierować się ten jegomość, jednak sama wzmianka o nim wystarczyłaby popsuć do reszty humor Tahdeusa.
-Pozdrów Aldena, świetny gość.- wywrócił oczami, maskując tym samym targająca nim wściekłość. Najwyraźniej pan cwaniaczek zadomowił się w jej życia na tyle, by z serwetkowego kłamczuszka stać się istotnym elementem w układance jej codzienności. Frustrujące, ale czy zaskakujące. Zdecydowanie nie. W ciągu tych niespełna trzydziestu lat życia nie raz żałował swojej prostolinijności. Święty nie był, ale nie tracił czasu na fortele i przebiegłe intrygi, co nie raz nie dwa stawiało go w niekomfortowej sytuacji. Może, więc pozbawienie się kręgosłupa moralnego stanowiło dużo lepsze rozwiązanie.
-W takim razie... Co powiesz na kawę? Za rogiem jest niezła knajpka.- sam był zaskoczony, że z jego ust wyszła tak śmiała jak na te okoliczności propozycja. Nie miał już głowy do roztrząsania tej sprawy, do ściągania ulotek czy kłócenia się o ich treść. Chciał raz na zawsze wybić sobie z głowy ten poszukiwawczy marazm.

Jamie Kallase
ambitny krab
e.
26 yo — 160 cm
Awatar użytkownika
about
Zadziorna przedszkolanka, która potrafi jasno wyznaczyć granice dobrego smaku. Nie boi się wyrażania własnej opinii. Wierzy, że skoro potrafi zapanować nad tuzinem przedszkolaków to już nic nie jest w stanie jej zniszczyć!
Gdzieś z tyłu głowy kołatała jej się myśl, że już nigdy go nie spotka albo raczej nigdy z nim nie porozmawia. Mieszkając w tak niewielkim miasteczku jak Lorne Bay niemożliwym było stałe unikanie się, chociaż jak widać przez ostatni miesiąc fantastycznie im się to udawało. Nie chciało się jej wierzyć, że nie łączył ich żaden wspólny znajomy, żadna niezobowiązująca impreza. Że nie dane jej było pić z tej samej szklanki w barze, z której on sączył drinka kilka dni wcześniej. Los tak perfidnie postanowił sobie z nich zadrwić, że w odwecie powinni udowodnić mu, że pomimo słabego startu, nie spiszą na wstępie tej relacji na straty.
Wysłuchała go tym razem dużo spokojniej, łapiąc się na tym, że jego słowa miały sens. Złożone w jedną całość, obdarte z warstwy jej emocji zdawały się być prawdą w znacznie większym stopniu niż to, co dane jej było poznać do tej pory. Nie chciała jednak w tej chwili zaprzątać sobie głowy motywem jaki mógł kierować konkurent Thadeusa, jednak rozmowa z nim na ten temat była nieunikniona. Bo dopiero na dźwięk wypowiedzianego przez mężczyznę imienia zrozumiała, że zbyt dużo przypadku było w tak niepozornym spotkaniu jakiego wtedy doświadczyła.
Czyżby została faktycznie oszukana, jednak sprawcą tego kłamstwa był ktoś zupełnie inny? Ktoś, kogo zdecydowała się dopuścić do siebie znacznie bliżej niż zakładała? Jeśli przypuszczenia te okazałyby się prawdziwe jej zaufanie do obcych spadłoby poniżej poziom.
Jej nastawienie zmieniło się wraz z niespodziewaną propozycją wypicia wspólnie kawy. Na dźwięk tej propozycji najpierw uniosła brwi a następnie uśmiechnęła się ciepło.
- Kawę? - powtórzyła po nim nie będąc do końca pewną czy dobrze usłyszała. Zaprosił ją na kawę. Po tym jak obrzucili się wzajemnie wodospadem żalu on zdecydował się jednak dać jej kolejną szansę, za co była mu niezwykle wdzięczna.
- Bardzo chętnie. - nie brała pod uwagę żadnej innej opcji jak wybranie się z mężczyzną na spotkanie. Było to naprawdę dobrą opcją wystudzenia ich emocji. W końcu będą mogli w ciszy, bez świadków i natrętnych spojrzeń poznać się nieco bliżej i poświęcić sobie więcej czasu niż dane im było tamtego wieczora.
- I lody, bananowe. Świetnie smakują w połączeniu z latte. Serio, musisz spróbować. - nie poznała jeszcze nikogo kto lubiłby, tak samo jak ona, to połączenie smaków. Przekonana, że Thadeus także należy do tej grupy ludzi, podjęła wyzwanie zapoznania go z jej codziennym wyborem.
Pozostawiając za sobą chaos spowodowany ich sprzeczką, ponure ogłoszenie, które jako jedno z ostatnich migotało gdzieś jeszcze na pobliskiej latarni, obrała wraz z mężczyzną kierunek wybranej przez niego knajpki. Nie chciała stracić ani sekundy, stąd zapewne już w drodze zarzuciła go całą lawiną słów dotyczącą jej uczuć, które wywołały jego starania o odnalezienie jej.

zt.

Thadeus Woodsworth sądzę, że możesz zacząć nam kawę w knajpce <33
ambitny krab
nick
ODPOWIEDZ