lorne bay — lorne bay
100 yo — 100 cm
Awatar użytkownika
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
Klimat
oraz zagrożenia pożarowe

Klimat
Australia to kraj leżący w aż trzech strefach klimatycznych, dlatego w zależności od obszaru, warunki pogodowe, flora i fauna, mogą w dużej mierze się od siebie różnić.

Północ - klimat podrównikowy, gdzie jedynie północny kraniec półwyspu Jork zalicza się do strefy klimatu równikowego, pora sucha jest tam słabo zaznaczona.
Przeważająca część lądu - klimat zwrotnikowy.
Południe - strefa klimatu podzwrotnikowego.
Południowe wybrzeże Tasmanii - ciepły klimat umiarkowany.

Duży obszar lądowy i obecność oceanów sprawia, że w Australii występuje kilka odmian klimatycznych. Większość powierzchni kraju odznacza się suchą, a niekiedy nawet – skrajnie suchą odmianą. Wnętrze kraju cechuje dodatkowo klimat kontynentalny. Po wschodniej stronie łańcucha Wielkich Gór Wododziałowych występują klimaty morskie. Północno-wschodnie obszary kraju – przede wszystkim Półwysep Jork, to wilgotna odmiana klimatu podrównikowego, gdzie występują: pora sucha i deszczowa. Zjawisko pory deszczowej i suchej jest obecne nad całą północną Australią, tam gdzie panuje klimat podrównikowy i relatywnie wysokie temperatury. Południowo-zachodnia i południowo-wschodnia część Australii odznacza się śródziemnomorską odmianą klimatu. Wyjątek stanowi region nad Wielką Zatoką Australijską, gdzie klimat jest morski.

Klimat Queensland
Ze względu na wielkość, w całym stanie panują znaczne różnice klimatyczne. Wzdłuż wybrzeża występują obfite opady, z monsunową porą deszczową na tropikalnej północy i wilgotnymi warunkami subtropikalnymi wzdłuż południowego wybrzeża.

Niskie opady i gorące, wilgotne lata są typowe dla lądu i na zachodzie. Na obszarach wyniesionych w południowo-wschodniej części lądu mogą występować temperatury znacznie poniżej zera w środku zimy, co powoduje mróz i rzadko opady śniegu.

Klimat regionów przybrzeżnych jest pod wpływem ciepłych wód oceanicznych, dzięki czemu region jest wolny od ekstremalnych temperatur i zapewnia wilgoć podczas opadów deszczu. Istnieje sześć dominujących stref klimatycznych w Queensland w oparciu o temperaturę i wilgotność:
  • Gorące wilgotne lato, ciepła wilgotna zima (daleka północ i wybrzeża): Cairns, Innisfail, a także Lorne Bay.
    Gorące wilgotne lato, ciepła sucha zima (północ i przybrzeżne): Townsville, Mackay
    Gorące wilgotne lato, łagodna sucha zima (wysokie obszary przybrzeżne i wybrzeże południowo-wschodnie): Brisbane, Bundaberg, Rockhampton
    Gorące i suche lato, łagodna sucha zima (w środkowej części lądu i północno-zachodni): Mt Isa, Emerald, Longreach
    Gorące suche lato, chłodna sucha zima (południe w głębi lądu): Roma, Charleville, Goondiwindi
    Ciepłe wilgotne lato, zimna sucha zima (wyniesione obszary południowo-wschodnie): Toowoomba, Warwick, Stanthorpe.
Przylądek Koali znajduje się w okolicy, którą uważa się za najbardziej wilgotny rejon w całej Australii. Śnieg jest tu rzadkością, ale nietrudno o powodzie , czy tornada. Szczególnie w porze wiosennej burze przybierają na sile i mogą stanowić niemałe zagrożenie. Z drugiej strony obszar ten również narażony jest na susze i pożary , chociaż te ostatnie zwykle są mniej dotkliwe, niż w innych częściach kraju. Mówiąc o porze wiosennej, nie należy rozumieć tego w znaczeniu Europejskim. Pory roku w Australii są odwrócone w stosunku do tych, które znamy: lato jest w styczniu, a zima w lipcu. Pierwsi Europejczycy, którzy zasiedlili Australię, próbowali dostosować zastaną sytuację do swoich brytyjskich przyzwyczajeń i podzielili rok na tradycyjne cztery pory, upraszczając dodatkowo daty rozpoczęcia pór roku. Tak więc oficjalnie w całej Australii obowiązuje następujący, bardzo prosty podział:

wiosna: wrzesień, październik, listopad
lato: grudzień, styczeń, luty
jesień: marzec, kwiecień, maj
zima: czerwiec, lipiec, sierpień.

Jest to oficjalny podział „kalendarzowy”, chociaż ze względu na różnorodność klimatyczną kontynentu, nie w każdej jego części podobna systematyka się sprawdza.
Pożary w Queensland
Mimo że Queensland uważane jest za najbardziej wilgotny obszar Australii, pożary wciąż dotykają również ten rejon świata. W ostatnich latach do niekontrolowanych zajęć buszu doszło np. we wrześniu 2019 roku. Ogień był na tyle duży, by zagrozić południowo-wschodnim i północnym miastom. W wyniku tego wydarzenia, ogień strawił kilkanaście domów w różnych miastach, co spowodowało ogłoszenie stanu zagrożenia pożarowego. W walce z żywiołem strażacy korzystali z rozległych bombardowań wodnych, aż do poprawienia się warunków pogodowych. Jedna z wiosek, z powodu przedarcia się ognia przez linię ograniczającą, musiała zostać ewakuowana, mimo że ostatecznie wszystkie domu udało się ocalić.
Tego samego roku w listopadzie wybuchł kolejny pożar, który strawił około 20 000 hektarów buszu, niszcząc przy tym 6 domów. Poza zagrożeniem płynącym z samego ognia bardzo ważna jest wówczas jakość powietrza, dlatego w przypadkach pożarów władze często apelują do mieszkańców, by ci pozostawali w pomieszczeniach i nie narażali się na wysiłek fizyczny. Ostatecznie utrudniona walka z żywiołem również przyczyniła się do ewakuacji jednego z miast.

To, co charakterystyczne jest dla pożarów w buszu, to szybkie rozprzestrzenianie się ognia - szybsze od śmigłowców nadlatujących z wodą. Trudno określić poziom zagrożenia dla całego Queensland ze względu na duże zróżnicowanie fauny w poszczególnych częściach regionu. O ile łatwo określić ilość strawionych przez ogień domostw i strat w ludziach, o tyle prowadzenie takich statystyk w przypadku zwierząt jest znacznie trudniejsze. Na całe szczęście na pomoc im śpieszą nie tylko wykwalifikowani specjaliści, ale i ogrom wolontariuszy, z czym spotkać można się również w sanktuarium znajdującym się w Przylądku Koali. Nie mniej jednak, co widać na załączonej ilustracji, samo miasteczko, podobnie jak inne okolice Cairns, nie leży w strefie podwyższonego ryzyka, nie mniej jednak takie strefy nie są oddalone na tyle, by mówić o braku jakiegokolwiek niebezpieczeństwa związanego z pożarami buszu.
twórcza foka
lorne bay
brak multikont
lorne bay — lorne bay
100 yo — 100 cm
Awatar użytkownika
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
Flora
roślinność Australii

Ewolucja flory
Flora Australii stanowi osobne państwo roślinne, w skład którego wchodzi ogromna ilość gatunków, szacowanych na ponad 20 000 roślin naczyniowych, 14 000 nienaczyniowych, 250 000 grzybów i ponad 3000 porostów. Za wybitne cechy charakteryzujące florę australijską uznaje się przystosowanie do suszy i ognia. Przybycie ludzi około 50 000 lat temu oraz osadnictwo Europejczyków od 1788 roku wywarło znaczący wpływ na florę. Wykorzystanie przez ludność aborygeńską hodowli typu “Fire-stick” doprowadziło z czasem do znaczących zmian w rozmieszczeniu gatunków roślin, podobnie zwiększający się poziom zanieczyszczeń i przemysłu wpłynął na zmiany w składzie większości ekosystemów lądowych, prowadząc tym samym do wyginięcia 61 gatunków roślin i zagrożenia ponad 1000 kolejnych.
Rys historyczny
Miliony lat temu, Australia wchodziła w część południowego superkontynentu Gondwany, obejmującego również Amerykę Południową, Afrykę, Indie i Antarktydę. Większość współczesnej flory tych rejonów wywodzi się właśnie z Gondwany z ery kredy, kiedy to Australię pokrywały podzwrotnikowe lasy deszczowe - paprocie australijskie i nagonasienne są bardzo podobne do swoich prehistorycznych przodków.

Na przestrzeni milionów lat położenie geograficzne Australii uległo zmianom. Przyczyną tych zmian był bardziej suchy klimat, który przyczynił się do rozrostu takich gatunków jak na przykład:
  • eukaliptusy,
    kazuaryny,
    banksje,
    rośliny strączkowe.
Rozwój suchości oraz starych i ubogich w składniki odżywcze gleb na kontynencie doprowadził do pewnych unikalnych adaptacji australijskiej flory – takich jak w przypadku akacji i eukaliptusa – które przystosowały się do tych warunków. Twarde liście z grubą warstwą zewnętrzną, stan znany jako skleromorfia oraz wiązanie węgla w sposób, który zmniejszają utratę wody podczas fotosyntezy, to dwie powszechne adaptacje u australijskich gatunków dwuliściennych i jednoliściennych.

Rosnąca susza zwiększyła również częstotliwość pożarów w Australii. Wzrost zawartości węgla drzewnego w osadach około 38 000 lat temu zbiega się z datami zamieszkiwania Australii przez rdzennych Australijczyków i sugeruje, że pożary wywołane przez człowieka, z praktyk takich jak hodowla “Fire-stick”, odegrały ważną rolę w tworzeniu i utrzymaniu sklerofilu (organizmów przystosowanych do życia w suchym środowisku) w lasach, zwłaszcza na wschodnim wybrzeżu Australii.
Rodzaje roślinności
Dla rozwoju Australijskiej flory najważniejszym czynnikiem są opady, a następnie temperatura, które wspólnie wpływają na dostępność wody. Kierując się tymi potrzebami organizacja Natural Heritage Trust opracowała schemat, który dzieli australijską roślinność lądową na 30 głównych grup i 67 podgrup. Zgodnie z założeniami tego schematu najpowszechniejsze są te typy roślin, które są lepiej przystosowane do suchych warunków, a które występują na obszarach, który nie uległ znaczącej zmianie przez działanie człowieka.

Kępy trawiaste - dominujący typ roślinności w Australii Zachodniej, Południowej i Północnej. Stanowi aż 23% tamtejszej roślinności.
Zygochloa - występuje na piaszczystych, suchych obszarach śródlądowych, takich jak pustynia Simpsona.
Lasy eukaliptusowe - największy obszar ich występowania znajduje się w Queensland. Można je znaleźć w miejscach, gdzie wilgotność jest wyższa, niż w środkowej części kraju, ale nie na tyle wysoka, by utrzymały się tam drzewa. Lasy te mogą mieć podszycie zarówno trawiaste, jak i krzewiaste.
Lasy akacjowe - występują na obszarach półpustynnych, gdzie wzrost innych drzew jest zahamowany. W Australii występuje wiele różnych odmian akacji, a najwięcej z nich można spotkać w zachodniej części kraju.
Zarośla akacjowe - podobnie, jak lasy akacjowe, przypadają głównie na Australię Zachodnią.
Murawy kępowe - to nazwa określająca kilkanaście rodzajów traw, które wspólnie wymieszane porastają obszary umiarkowane i półpustynne. Największy obszar ich występowania znajduje się w Queensland, w rejonach położonych dalej od wybrzeża.

Inne grupy o ograniczonym obszarze poniżej 70 000 kilometrów kwadratowych obejmują tropikalne lub umiarkowane lasy deszczowe i zarośla winorośli, wysokie lub otwarte lasy eukaliptusowe, lasy Callitris i Casuarina oraz lasy i wrzosowiska.
Roślinność Queensland
Obszar ten charakteryzuje się dużą różnorodnością, na jednym krańcu znajdują się tropikalne i subtropikalne lasy deszczowe, ulokowane głównie w dolinach na wybrzeżu, jednak z drugiej strony, im dalej w głąb lądu, a także na równym terenie przybrzeża - mniej jest drzew innych, niż eukaliptusy, czy akacje. Warto nadmienić, że w 1988 roku tutejsze północne lasy deszczowe zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Queensland ma ponad 8000 rodzimych gatunków roślin kwitnących i ponad 1400 gatunków roślin niekwitnących (nagonasienne, paprocie i mchy), przy czym co roku odkrywane i dokumentowane są nowe gatunki w tempie około 20. Ponad jedna trzecia tych gatunków występuje wyłącznie w Queensland. Najbardziej rozpoznawalnymi roślinami kwitnącymi w stanie są:
  • akacje (gatunki akacji)
    eukaliptusy (gatunki eukaliptusa
    i korymbii),
    czapetka (gatunek Syzygium)
    kuflik (gatunek Melaleuca).
Rośliny kwitnące (okrytozalążkowe) stanowią największą grupę, ale Queensland ma również wiele niekwitnących rodzimych gatunków drzew iglastych, sagowców i paproci. Ponadto Queensland ma ponad 5000 gatunków z innych grup flory (mchy, glony, porosty, grzyby).

Dużą grupę roślin niekwitnących stanowią paprocie i pokrewne temu gatunkowi, które w Queensland cieszą się dużą różnorodnością gatunkową. Jako że historia tych gatunków sięga pradawnych czasów, stanowią one nie tylko istotny element krajobrazu, ale charakterystyczną atrakcję turystyczną. Zachwycają nie tylko swoją urodą, ale i wielkimi rozmiarami, dalece odbiegającymi od europejskich, doniczkowych odpowiedników. Niestety wiele z gatunków paproci obecnie jest zagrożone i objęte działaniom ochronnym.
twórcza foka
lorne bay
brak multikont
lorne bay — lorne bay
100 yo — 100 cm
Awatar użytkownika
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
Fauna
zwierzęta Australii

Ewolucja fauny
Gatunki występujące na tym kontynencie, są charakterystyczne dla tej części świata, ponieważ wiele gatunków australijskich nie występuje nigdzie indziej - a zatem podobnie, jak w przypadku roślin są to gatunki endemiczne. Szacuje się, że charakterystyczne tylko dla tego kontynentu jest aż 83% ssaków, 89% gadów, 90% ryb i 93% płazów.

Duży wpływ na faunę miało pojawienie się Aborygenów (około 50 000 lat temu), jak i kolonizatorów od 1788 roku. Pierwsza z tych grup, przybywając z Azji, przyniosła ze sobą psy (dingo), które na drodze zdziczenia swoimi polowaniami zachwiały pierwotną równowagę między żyjącymi tu gatunkami. Jeśli chodzi o kolonizatorów, to wraz z ich pojawieniem rozwijało się rolnictwo, które przyczyniło się do niszczenia pierwotnych środowisk, a w późniejszych konsekwencjach, do wyginięcia wielu gatunków. Dlatego obecnie wiele gatunków zwierząt i roślin w Australii objęte są ścisłą ochroną.
Ssaki
Grupa ta cechuje się dużą różnorodnością, dlatego też dla usystematyzowania tej grupy, dzieli się ją na trzy kategorie; stekowce, torbacze i ssaki łożyskowe.

Torbacze

Australię uważa się za krainę torbaczy, bo to właśnie ta grupa opanowała większość tutejszych środowisk. Zwierzęta te charakteryzują się obecnością torby, w której wychowują młode. Drapieżników tej grupy można podzielić na trzy kategorie; niełazowate (ok. 50 gatunków), kretoworowate (2 gatunki) i mrówkożerowate (1 gatunek). Obecnie największym żyjącym mięsożernym torbaczem jest diabeł tasmański, będący wielkości małego psa. Chociaż gatunek ten potrafi polować, aktualnie żywi się głównie padliną. Diabeł Tasmański aktualnie żyje jedynie w Tasmanii, a zatem nie ma go w Queensland.
Przedstawiciele grupy jamrajowatych nazywane są borsukami workowatymi i stanowią grupę wszystkożerców. Są to małe zwierzątka, charakteryzujące się wydłużonym, zwężającym pyskiem, dużymi pionowymi uszami i długim cienkim ogonem. Niektóre gatunki można spotkać w Queensland.
Dużą grupę torbaczy stanowią te roślinożerne, które podzielić można na dwanaście podgrup, z czego jedną uznaje się za wymarłą. Do tych zwierząt należą:

Wombaty - występujące w Queensland ssaki, charakteryzujące się nietypowymi odchodami w kształcie sześcianu, którymi znaczą swój teren. Są mocno zbudowane, mają krótkie nogi, osiągają długość nawet do 1,2 m, a masę nawet do 39 kg. Prowadzą nocny tryb życia i dają się łatwo oswajać. Żyją w wykopanych przez siebie norach, których korytarze mogą wynosić nawet 20 metrów. Żywią się głównie trawami i korzeniami.

Koala - występujące w Queensland ssaki. Długością ciała mogą dorastać nawet do 82 cm, a ich masa może wynosić aż 14,9 kg. W naturalnym środowisku zwierzęta te żyją średnio 20 lat, jednak aktualnie ich populacja maleje, co grozi wyginięciem gatunku. Koale żyją na drzewach i schodzą na ziemię tylko po to, aby przejść na inne drzewo. Zwykle żyją samotnie, bądź w niewielkich grupach stworzonych z samic i jednego samca. Nazywanie koali misiami z punktu widzenia systematyki jest błędem. Żywią się głównie eukaliptusem, ale ich dietę mogą uzupełniać inne gatunki roślin. Średnio koala zjada dziennie od 0,5 do 1 kg liści, wodę pije rzadko, jedynie gdy z powodu suszy jej zawartość w liściach maleje.

Pałanki, lotopałanki i drzewnicowate porównuje się do oposów. Są to niewielkie ssaki nadrzewne, charakteryzujące się chwytnym ogonem i odstającymi uszami. Żywią się głównie owadami, a także sokiem drew, głównie eukaliptusów i akacji. W przypadku lotopałanek po obu stronach ciała występują szerokie fałdy skórne, które umożliwiają im loty ślizgowe między drzewami. Ogon służy wówczas za ster. Długość ciała wynosi około 11-15 cm, a długość ogona 12-18 cm. Masa to zaledwie 90-130 g. Są to zwierzęta łatwe do oswojenia, jednak w Queensland trzymanie ich w domu nie jest dobrze widziane.

Kangury - ssaki, które poza obszarami typu alpejskiego, opanowały wszystkie środowiska lądowe Australii. Większość z nich ma długie tylne nogi, zakończone wąskimi stopami i silnie umięśniony ogon, którym wspiera ich ciało podczas chodu. Długość ich ciała może wynosić nawet 2,3 m, a ogona 1,1 m, podczas gdy masa może stanowić nawet 90 kg.

Ssaki łożyskowe

Dużą część tej grupy stanowią nietoperze i gryzonie. Jednym z gatunków nietoperzy, jakie można spotkać w Queensland, jest Dusznik Australijski. Jest on uznawany za jeden z najbardziej drapieżnych przedstawicieli swojej grupy. Długość jego ciała może dosięgać 14 cm, a rozpiętość skrzydeł aż 60 cm. W przeciwieństwie do innych występujących w Australii nietoperzy nie żywi się owocami, a zwierzętami takimi jak myszy, ptaki, gekony, a nawet innymi nietoperzami. Uważa się go za jeden z najładniejszych nietoperzy.

W Australii nie brakuje też zwierząt istniejących na innych kontynentach. Np. lis rudy uznawany jest za największego szkodnika. Do Australii sprowadzono też zwierzęta takie jak np. Daniele, jelenie, sambary, zające, króliki, osły, świnie, kozły i wiele innych.

Stekowce
To grupa zwierząt, z jakimi można spotkać się jedynie w Australii. Stanowią one rząd najbardziej prymitywnych ssaków, które cechują się unikatowym sposobem rozmnażania - mimo że są ssakami, są też jajorodne. Jest to tylko jedna z cech, która upodabnia je do gadów. Za dwa gatunki należące do tej grupy i zamieszkujące Australię, uważa się dziobaka i kolczatkę.
Ptaki
Na terenie Australii żyje ponad 800 gatunków ptaków, a aż 350 z nich występuje tylko na tym kontynencie. Do najbardziej charakterystycznych z nich należą Emu i Kazuary.

Emu - zamieszkują całą Australię i są nielotami. Obok strusi są największymi żyjącymi na świecie ptakami. Osiągają długości nawet 190 cm, a masę nawet 55 kg. Odżywiają się trawą, nasionami, owocami i owadami. Ich cechą charakterystyczną jest zdolność do osiągania zawrotnych prędkości podczas biegania.

Kazuary - zamieszkują północno-wschodnią Australię, a także okoliczne wyspy. Długość ich ciała może dosięgać 170 cm, a masa nawet 58 kg. Samice są większe i jaśniej ubarwione. Żywią się roślinami i małymi zwierzętami. Bardzo aktywnie bronią swojego terytorium, nawet przed ludźmi i groźnymi drapieżnikami. Charakteryzuje je narośl na głowie, której znaczenie nie jest jeszcze w pełni znane.
Gady
W Australii występują przedstawiciele aż trzech rzędów tych gadów, a są to żółwie, krokodyle i łuskonośne, w których poczet wchodzą zarówno jaszczurki, jak i węże.

Żółwie - w Australii występuje aż 8 gatunków żółwi morskich, są to; żółw natator, żółw zielony, żółw szylkretowy, żółw oliwkowy, żółw karetta i żółw skórzasty. Wszystkie z nich są pod ochroną. Dodatkowo w wodach słodkich żyje jeszcze 29 gatunków żółwi. Co ciekawe, tylko w Australii i na Antarktydzie nie występuje żaden żółw lądowy.

Krokodyle - w Australii występują dwa gatunki krokodyli właściwych, a są to krokodyle różańcowe i australijskie. Pierwszy z nich jest największym żyjącym gatunkiem krokodyla, a przy tym największym żyjącym gadem. Może przebywać zarówno w wodach słodkich, jak i słonych, dlatego można go spotkać przy ujściach rzek do morza i przymorskich bagnach. Osiąga długość nawet 6 m, a masę do 1300 kg. Jest to gatunek stanowiący realne zagrożenie życia dla człowieka, którego atakuje za każdym razem, gdy ma ku temu sposobność. W porze suchym można go nawet spotkać na pełnym morzu. Jeśli zaś chodzi o krokodyle australijskie, to wybierają one słodkie wody północnej Australii i nie są uważane za niebezpieczne dla człowieka.

Jaszczurki i węże - na całym świecie, najliczniejszą grupę gatunków jaszczurek można spotkać właśnie w Australii. Występują tu licznie gekony, płatonogi, agamy, warany i scynki. Największą występującą tu jaszczurką jest Waran olbrzymi, który może osiągać nawet 2 m długości.
Jeśli chodzi o węże, Australia jest jedynym kontynentem, na którym tych jadowitych jest więcej, niż niejadowitych. Największym jadowitym wężem zamieszkującym północno-wschodnią część kraju (a zatem też Queensland) jest tajpan australijski, dorastający do ponad 3 metrów długości. Za właściciela najbardziej toksycznego jadu uznaje się natomiast tajpana pustynnego, który zamieszkuje mniej zaludnione tereny Australii.
Płazy
W Australii płazy reprezentują tylko te bezogonowe. Na kontynencie występują cztery rodziny żab i jeden gatunek ropuch. Ropuchę agę wprowadzono jako broń biologiczną przeciwko szkodnikom uprawy trzciny cukrowej, jednak szkodniki te okazały się być poza zasięgiem jej polowań. Do jednych z częściej występujących płazów należą przede wszystkim:
  • Ropucha aga,
    Żaba bagienna wschodnia,
    Rzekotka australijska.
Pajęczaki
Australia niezmiennie kojarzona jest z występowaniem niezliczonej ilości stworzonek, które nawiedzają nas w sennych koszmarach. Zdecydowanie na pierwszy plan wysuwają się tutaj pająki, które występują na całym kontynencie i w przeciwieństwie do naszych europejskich gatunków, charakteryzują się posiadaniem jadu, który może zagrażać zdrowiu i życiu człowieka. Oto kilka najbardziej niebezpiecznych pająków:

Czarna wdowa - zamieszkuje przeróżne szczeliny i zakamarki (dlatego warto dokładnie sprawdzać gdzie siadamy i za co łapiemy). Nawet 2 tysiące osób zostaje ukąszonych przez tego niewielkiego pajączka. Zamieszkuje teren całej Australii.

Atraks - posiada najbardziej jadowity jad ze wszystkich pająków, które zamieszkują kontynent. W przeciwieństwie do innych gatunków, nie boi się ludzi i bywa agresywny, w szczególności samce, które posiadają jad sześć razy silniejszy od samic. Całe szczęście nie zawsze dawka jadu, którą wstrzykują jest na tyle duża, by wymagała chociażby podania surowicy, nie mniej jednak żadnego ukąszenia przez tego pająka nie należy bagatelizować. Występuje na południowo-wschodnim wybrzeżu i okolicach Sydney. Nie spotkamy go w okolicach Lorne Bay.

Huntsman spider - jest jednym z największych pająków na świecie i zamieszkuje teren całej Australii. Jego jad nie jest niebezpieczny, ale wygląd wywołuje u wielu ludzie wielki strach. Swoją budową przypominają trochę olbrzymie kraby i zamieszkują wszystkie tereny, a w tym także ludzkie siedliska. Wielu Australijczyków uważa je za pożyteczne stworzenia, które chronią domostwa przed inwazją innych, bardziej niebezpiecznych stworzeń.

Do rodziny pajęczaków zaliczamy także skorpiony, które występują w Australii. Dzielą się na wiele gatunków, ale w przypadku każdego istnieje jedna zasada: im mniejsze szczypce, tym bardziej niebezpieczny jad.
twórcza foka
lorne bay
brak multikont
lorne bay — lorne bay
100 yo — 100 cm
Awatar użytkownika
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
Ekosystem
Wielkiej Rafy Koralowej

Historia
Wielka Rafa Koralowa to, znajdująca się na północno-wschodnim wybrzeżu Australii, największa rafa na świecie. Położona jest na morzu koralowym, usłanym licznymi wysepkami, dlatego też obszar ten jest bardzo różnorodny zarówno pod względem fauny, jak i flory. Wielką rafę koralową odkryto 11 czerwca 1770 roku przez załogę Jamesa Cooka, natomiast od 1975 roku stanowi ona park morski, co czyni ją miejscem będącym pod ochroną. Sześć lat po utworzeniu parku miejsce to zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO, jednak szacuje się, że przez ostatnie 25 lat rafa straciła ponad połowę swoich koralowców, a proceder ten w dalszym ciągu postępuje, przyczyniając się do “blaknięcia” parku. Długość rafy szacuje się na ponad 2300 km, przez co podzielono ją na cztery regiony - Region Południowy, Region Centralny, Region Północny oraz Region Cieśniny Torresa.
Fauna i flora
Zachwyt, jaki budzi to miejsce, powinien być też przestrogą! Ten niekwestionowany cud natury składa się z około 3 tysięcy pojedynczych raf, a co za tym idzie, nie tylko zachwyca wizualnie, ale ma także ogromne znaczenie dla całej planety. Niestety po fali upałów w 2016 roku wymieranie parku znacząco przyspieszyło, a to wszystko dlatego, że wysokie temperatury negatywnie wpływają na symbiozę korali z glonami, które przyspieszają budowanie ich szkieletu. Takie zanikanie gatunków korali, wizualnie obserwowane jako jej blaknięcie, określa się terminem “bielenia”. Od kilku lat trwają pracę nad rozwiązaniem tego problemu, czego wynikiem był chociażby pomysł “sztucznego zapłodnienia”, który mimo powodzenia nie wykazał satysfakcjonujących rezultatów. Prognozy na ten dzień są dość złowróżbne, bo zgodnie ze zdaniem ekspertów rafy koralowe mogą zniknąć do 2100 roku. Te złowróżbne, lecz prawdziwe przewidywania przyczyniają się jednak do zwiększenia świadomości w społeczeństwie i chociaż szanse na to nie są wielkie, wciąż jest nadzieja, że przy zadbaniu o całą planetę, uda się ocalić życie Wielkiej Rafy Koralowej. Jednym z gatunków, którego los uznany jest za krytyczny, jest np. rekin piaskowy. Osiąga on długość nawet 4,1 metra, a masę 289 kg. Poluje głównie na żyjące przy dnie ryby.
Nurkowanie
Wielką Rafę Koralową uważa się za największą żywą istotę na świecie, na co wpływa jej niezwykła różnorodność biologiczna, obejmująca nie tylko tereny podwodne, ale też znajdujące się nad powierzchnią wody. Niestety pomimo ochrony trwającej już ponad 50 lat, niebezpieczeństwo, jakie grozi temu miejscu, stale rośnie. Mimo to park ten cieszy się niezwykłym zainteresowaniem wśród nurków, a różnorodność jego ukształtowania pozwala na zadowolenie zarówno wśród początkujących, jak i bardziej doświadczonych fanów tego sportu. Jeśli jednak ktoś niekoniecznie miałby ochotę na zanurzenie w towarzystwie butli tlenowej, bez obaw - wiele stworzeń i korali żyje już przy samym brzegu, dzięki czemu obserwacja rafy możliwa jest praktycznie na każdym poziomie, nawet znad powierzchni wody. Jedyną niedogodnością może być dobór terminu, bo chociaż w teorii Australia nadaje się do nurkowania przez cały rok, w praktyce najlepsze warunki pod względem widoków przypadają na okres od końca sierpnia do początku grudnia.
twórcza foka
lorne bay
brak multikont
lorne bay — lorne bay
100 yo — 100 cm
Awatar użytkownika
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
Parki Narodowe
Lasy, busze i pustynie

Historia
Na terenie Australii istnieje 679 parków narodowych, a 7 z nich ma status parku Wspólnoty Narodów. 30 z nich administrowane są wspólnie z lokalnymi społecznościami aborygeńskimi. Pierwszy park na terenie Australii założono w 1879 roku na południe od Sydney w stanie Nowa Południowa Walia i był to drugi park narodowy na świecie. W Queensland znajduje się aż 271 parków narodowych, 9 narodowych parków naukowych i 30 narodowych parków aborygeńskich. Za największy park narodowy w Queensland uważa się park Munga-Thirri, zwany również parkiem pustyni Simpsona. Najbliżej Przylądka Koali znajdują się trzy parki:
  • Kuranda National Park,
    Mowbray National Park,
    Macalister Range National Park.
twórcza foka
lorne bay
brak multikont
Zablokowany