lorne bay — lorne bay
100 yo — 100 cm
Awatar użytkownika
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
Szlak czwarty
lokacje podwyższonego ryzyka
Ostatni szlak obejmuje lokacje podwyższonego ryzyka znajdujące się w Lorne Bay i na okolicznej wyspie Gahdun Island. Są to miejsca owiane tajemnicą, którym często towarzyszą mrożące krew w żyłach legendy, a odwiedzanie ich wiąże się ze sporym ryzykiem. W te rejony wybierają się tylko prawdziwi śmiałkowie.

UWAGA! W lokalizacjach o podwyższonym ryzyku możliwe jest otrzymanie ingerencji MG. Nie jest ona jednak obligatoryjna. Na każdą grę w jednym z poniższych miejsc przypadać będzie maksymalnie jedna wiadomości od MG.

RZEŹBY SYREN w Pearl Lagune
Legenda o rzeźbach syren do dziś jest bodaj jedną z ulubionych legend młodych ludzi z okolic Przylądka Koali. Każdy z dorastających chłopców chciał chociażby przez moment być na miejscu Fredericka White’a, syna miejscowego rybaka. Zazwyczaj wyszydzany, niezbyt lubiany przez rówieśników, którzy często kpili z biedy panującej w jego rodzinnym domu i bujnej wyobraźni, w ciągu jednej nocy stał się w miasteczku wyjątkowo sławny. Początkowo, gdy opowiadał innym rybakom o przepiękniej kobiecie, która wynurzyła się z morza, nikt mu nie wierzył. Kto wziąłby na poważnie tego typu gadanie? Kto dałby wiarę kolejnym relacjom chłopaka, który z czasem zaczął twierdzić, że pewnej nocy widział już nie jedną, lecz dwie kobiety, które w dodatku ostatniego dnia lata chciały zabrać go do swojego morskiego królestwa? No właśnie. Mimo wszystko tego dnia w pobliżu skał zgromadziło się kilka osób, głównie kolegów White’a chcących wyśmiać chłopaka. Jak wielkie musiało być ich zdziwienie, gdy z morskich odmętów wyłoniła się nagle nie jedna, nie dwie, lecz trzy przepiękne kobiety, które swym śpiewem zwabiły w głębiny wszystkich tych, którzy nie dawali wiary w historię Frederica.
Ciał chłopców nigdy nie znaleziono, a miejscowi, by uszanować moc morskich istot, postawili w tym miejscu specjalną rzeźbę. Niektórzy gnębieni nastolatkowie do dziś przychodzą na plażę, licząc na to, że trzy syreny znów pojawią się w tej okolicy i zwabią w odmęty wszystkich tych, którzy ich dręczą i nie dają wiary w niektóre ich słowa.


OŁTARZYK w Pearl Lagune
Dla każdego przechodnia jasnym jest, że budowla ta stanowi pewnego rodzaju miejsce kultu... jednak historia tego miejsca jest o wiele bardziej zawiła. Pewnego ranka ołtarz ten po prostu się pojawił, bez żadnego wyjaśnienia, bez osób podających się za jego twórców. Nielegalny obiekt szybko został zburzony, ale niedługo po tym pojawił się następny. Mieszkańców dzielnicy zaczęło to niepokoić, przy drugiej próbie pozbycia się ołtarza kilka okolicznych domów zostało zdewastowanych, a sprawy te szybko ze sobą połączono. Ostatecznie sami mieszkańcy Pearl Lagune zgłosili się do władz o to, by zostawić budowlę w spokoju, byleby uniknąć gniewu tych, którzy są za nią odpowiedzialni. Do dziś nie wiadomo, co dokładnie czci się w tym miejscu, ani kto należy do grona wyznawców. Mieszkańcy wolą nie zbliżać się do tego miejsca, dopisując do niego niepokojącą aurę. To co jest zastanawiające, to pojawiające się od czasu do czasu kwiaty i inne ozdoby... jakby ktoś faktycznie korzystał z tego miejsca, a może po prostu jakieś dzieci robią sobie żarty?

OPUSZCZONA LATARNIA MORSKA w Sapphire River
Według legendy o powstaniu Lorne Bay, to właśnie z tej latarni w głębiny morza rzuciła się zrozpaczona Lorraine. Ostatnim, co Brytyjczycy zobaczyli, nim zniknęli na horyzoncie, było jej bezwładne ciało, spadające prosto w morskie bałwany. Czy rzuciła się z rozpaczy, czy może chcąc ostatni raz zobaczyć Endeavour osunęła się w głębiny - to do dziś dnia pozostaje tajemnicą. Mimo że ta budowla nieużywana jest od dawna, czasem, w środku nocy wydostają się z niej migoczące światła, a niektórzy mogliby przysiąc, że po widać przemykającą po jej ruinach młodą kobietę.

MOKRADŁA w Sapphire River
To miejsce nie słynie z żadnej konkretnej legendy. Niebezpieczeństwo na nim jest jednak realne, a to za sprawą krokodylów okupujących podmokłe tereny. Te kamuflują się na tle roślinności i zielonej barwy wody, nie ruszając się aż do chwili, w której nie namierzą swej przyszłej ofiary. Za wiele wypadków, do jakich doszło w Lorne Bay na przestrzeni lat obwinia się właśnie te gady - zaginięcia nieco zbyt śmiałych i przy tym nieostrożnych turystów, rzekome porwania domowych pupilów i porozrzucane po okolicy szczątki leśnych zwierząt.

STARE POLE MINOWE w Sapphire River
W czasie II Wojny Światowej, gdy Anglia spisała Australię na straty, a kontynentowi zagrażała inwazja ze strony Japonii, pole minowe miało stanowić pewnego rodzaju zabezpieczenie przed desantem. Obawiano się, że wróg mógłby próbować wedrzeć się rzeką w głąb lądu i od razu ukryć się w buszu. Ostatecznie odsiecz ze strony USA i Nowej Zelandii przybyła na czas, jednakże mimo likwidacji min piechotnych... wciąż nie ma pewności co do tego, czy wszystkie zostały usunięte. W końcu co jakiś czas są tu wzywani saperzy, gdy jakiś nieroztropny fan historii, bądź poszukiwacz skarbów natknie się na tę niebezpieczną pamiątkę wojny. Lepiej więc trzymać się z daleka, dla własnego bezpieczeństwa.

RUINY w Sapphire River
Dokąd prowadzą te schody w dżungli? Ilu będzie spytanych, tyle będzie odpowiedzi. Jedni twierdzą, że prowadzą one do ruin starego bunkra wykorzystywanego przez przemytników rumu. Inni upierają się, że pochodzą one z bardziej współczesnych czasów i stanowią pozostałość po zwykłym budynku mieszkalnym. Są również tacy, którzy trzymają się wersji mówiącej o lochu. Gdyby tylko ktoś miał odwagę zapytać o to wszystko młodą kobietę widywaną czasem w tej okolicy… Nikt nie wie, kim ona jest. Nigdy nie pojawiła się w miasteczku, krążą więc opowieści o tym, że może być zjawą, duchem córki jednego z tubylców, która wieki temu zginęła w dziczy i wyprasza stąd wszystkich, którzy tylko próbują rozpocząć w tym miejscu jakąś działalność. To dlatego przemytnicy porzucili swoje zapasy i nigdy tu nie powrócili. To dlatego nigdy więcej nikt nie zamieszkał w tym miejscu. To dlatego czasem słychać tu również krzyki mężczyzn osadzonych kiedyś w lochu. Masz odwagę przekonać się o tym na własnej skórze?

CHATA PIJAKA BUDA w Sapphire River
Są tacy, których większość miejscowych zdecydowanie woli unikać. Z wzajemnością. Jedną z takich osób jest z pewnością Bud. Po prostu Bud. Nikt nie zna jego nazwiska, ale wszyscy wiedzą, gdzie mieszka i jakie ma poglądy. Nienawidzi obcych, nie toleruje tubylców i jeśli tylko ma ku temu sposobność, daje temu wyraz. Nastolatkowie zakładają się czasem, który z nich wejdzie do jego zaniedbanej chaty i wyniesie z niego butelkę własnoręcznie pędzonego przez Buda bimbru, ale do tej pory nikomu się to nie udało. Podczas jednej z takich eskapad wydarzyła się tragedia - jeden z chłopaków nie wrócił na noc do domu. Jego przyjaciele, bojąc się reakcji rodziców, nie powiedzieli im, gdzie byli. Skłamali. Kto wie, gdyby byli wtedy szczerzy, być może policja zbadałaby chatę i wpadła na jakiś ślad, a tak… Młodzieniec do dziś uważany jest za zaginionego, a Bud… Bud stał się w oczach wielu jeszcze bardziej upiorny.

OPUSZCZONA FARMA w Carnelian Land
Do makabrycznych wydarzeń doszło na tej farmie w 2001 roku, a te są wyrwane jakby z najprzeraźliwszych książek grozy. Niejaki Trevor Kensington pewnego słonecznego, listopadowego poranka zadzwonił na policję zgłaszając zaginięcie swojej żony i dwójki dzieci. Poszukiwania trwały dokładnie osiem dni, a zrozpaczony mąż i ojciec brał w nich czynny udział. Nikt nie spodziewał się, że rozwiązanie sprawy przez cały ten czas było na wyciągnięcie ręki. Ciała poddane częściowemu rozkładowi odnaleziono w silosie stojącym nieopodal farmy, a Trevor nie zamierzał wcale udawać niewinnego - powiedział, że do brutalnego czynu zmusił go głos słyszany od jakiegoś czasu w głowie, który obiecał mu wolność po spełnieniu tego jednego rozkazu. Zapewnił z dumą, że ten faktycznie opuścił go po dokonanej zbrodni i stwierdził, że gdyby mógł cofnąć czas, postąpiłby tak samo. Miejsce to okrzyknięto więc nawiedzonym przez szatana i od tamtego czasu wieje nieprzerwaną pustką.

WIATRAK w Carnelian Land
Od wielu pokoleń wiatrak ten, jak i ziemie go otaczające należały do farmerskiej rodziny Caron. Wszystko zmieniło się dwadzieścia lat temu, gdy ostatni potomek Caronów - James, przejął gospodarstwo. Jego żona nie była w stanie dać mu dziecka, więc mężczyzna popadł w alkoholizm, powoli doprowadzając niegdyś tętniącą życiem farmę do ruiny. Kobieta nie mogąc na to patrzeć postanowiła przed nim uciec, chociaż nie wszyscy mieszkańcy są zgodni co do tego, czy jej się to udało. Wiadomo natomiast, że jakiś czas później James powiesił się na wiatraku i wisiał tam wiele dni, nim ktoś w ogóle go znalazł. Władze miasta miały rozebrać budowlę, jednak w teorii, zgodnie z testamentem należy do żony, o której słuch zaginął. Jedyne co jest pewne, to fakt, że miejsce to budzi grozę... niektórzy mówią nawet, że czasem skrzypienie obracających się śmigieł do złudzenia przypomina zawodzenie pijanego Carona.

WRAK SAMOLOTU w Tingaree
W latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku pewien miliarder z Nowej Zelandii postanowił wraz ze swoimi przyjaciółmi odwiedzić Australię. Niestety ilość spożytego na pokładzie prywatnego samolotu alkoholu nie przyczyniła się do szczęśliwego zakończenia tej podróży. Dodatkową przeszkodą był panujący wówczas huragan. Świadkowie tego wypadku mówili o tym, jak wiatr rzucał w powietrzu samolotem, jakby ten był z papieru. Nie wszyscy zmarli od razu, ale przez ówczesne warunki pogodowe pomoc nie dotarła na czas. Wrak został w tym miejscu nie tylko przez trudności z jego usunięciem, ale też ku przestrodze - by nie lekceważyć ostrzeżeń o nadciągających kataklizmach. Nie da się odwiedzić tego miejsca i nie wyobrażać sobie tego, jak ci ludzie musieli krzyczeć, gdy wołali o pomoc... a może to nie tylko wyobraźnia? Może ich duchy nadal są tu uwięzione, zawodząc w nadziei, że ktoś ich jeszcze ocali.

DEVIL'S POOL w Tingaree
Miejscowe głazy otaczające fragment strumienia rzeki na terenach jednej z dzielnic Lorne Bay, Tingaree, zawdzięczają swój upiorny przydomek pewnej młodej kobiecie o imieniu Oolana. Uważa się, że poślubiła członka starszyzny, jednak niedługo później zakochała się z wzajemnością w przedstawicielu podróżującego przez te tereny plemienia. Para szybko zdała sobie sprawę z cudzołóstwa, jakie popełniali, więc uciekli ze swoich plemion do lasu. Wkrótce zostali jednak odnalezieni i tylko Oolanie udało się wymknąć. Zrozpaczona i stęskniona za swoją utraconą miłością, skoczyła z wysokich głazów i uderzyła w wodę, wołając przy tym imię swojego ukochanego. Wierzy się, że po dziś dzień słychać w tym miejscu nawoływania zmarłej Oolany, która zwabia mężczyzn i niczym syrena przekonuje ich do niebezpiecznego skoku z wysokości. Tylko od 1959 roku Devil's Pool pochłonęło 17 istnień ludzkich. Od niedawna jest ogrodzone i oznaczone niesamowitym epitafium „Przyjechał z wizytą… i został na zawsze”. Wciąż zdarzają się jednak zaciekawieni śmiałkowie, dla których nawet wysoka siatka nie stanowi przeszkody...

PIWNICA w Zagajniku matki Lucindy
To właśnie tutaj kilka dni po tym, jak uznano Lucindę za winną zabójstwa jej własnych dzieci i zbiegłą, znaleziono jej ciało. Podobnie, jak w przypadku czwórki nieletnich, kobieta miała szeroko otwarte oczy, a na jej ciele nie znaleziono żadnych śladów mogących stanowić jednoznaczną przyczynę zgonu. W mieście mało kto ma odwagę się tutaj zapuszczać, tym bardziej, że teren ten jest ogrodzony i strzeżony. Co jakiś czas świadkowie zarzekają się, że słyszeli dobiegające z budynku dźwięki i widzieli trudne do opisania błyski... te same, które poprzedzały tragedię matki Lucindy i jej dzieci. Piwnica strzeże makabrycznej tajemnicy, lepiej więc tutaj nie wchodzić, gdyby coś miało się stać, marne szanse, że przybędzie na ratunek.

Wierzenia Aborygenów głoszą, że duszom zmarłych należy pomóc w przedostaniu się do Krainy Zmarłych za sprawą licznych rytuałów wykonywanych zarówno przed, jak i po śmierci bliskiego. Na tym starym cmentarzu spoczywają ciała samotników, których duszy nikt odpowiednio nie pokierował, a więc te błąkają się po leśnych terenach do dzisiaj - zagubione, uwięzione w świecie dla nich nieprzeznaczonym, skazane na wieczną, samotną tułaczkę. Wiele osób odwiedzających cmentarz twierdzi, że pośród szumu wiatru da się dosłyszeć zgnębione duchy zmarłych, błagające o pomoc w przejściu na tamten świat.
MILPARINKA w Tingaree
Milparinka w języku Aborygenów oznacza: all is forgiven. Jest najstarszym drzewem w tej części miasteczka, a rdzenni mieszkańcy Australii odwiedzają ją nieustannie. Przy niej bowiem doznają nieopisanego spokoju ducha, ich troski znikają bezpowrotnie, a serce napełnia się ciszą. Niechciani goście jednak, niewywodzący się z tej grupy etnicznej, boją się zbliżać w jej kierunku. Twierdzą, że liany podrywane przez wiatr i uderzające o inne drzewa wydają dźwięk nie do zniesienia - rozdzierający krzyk, który potem rozbrzmiewa w ich głowie nieustannie. Niektórzy twierdzą, że wszystko zależy od czystości serca - jeśli to bowiem jest niegodziwe, Milparinka od razu je przepędzi, nie obdarzając go swą mocą i zsyłając na nie wieczne nieszczęście.

WRAK STATKU na Syreniej Wyspie
Nikt do dzisiaj nie wie skąd wziął się wrak statku na wyspie, ani do kogo należał. Jedna z najczęściej powtarzanych legend głosi jednak, że statkiem tym próbowali uciec z kontynentu drobni przemytnicy. Miejscowi, żyjący w zgodzie z przyrodą i moralnością, od razu uznali grupkę mężczyzn za niegodnych odzyskania wolności. Według niektórych, jeden z Aborygeńskich szamanów rzucił klątwę na uciekinierów i sprowadził tym samym sztorm, w wyniku którego niewielki okręt nie tylko nie odpłynął, ale również osiadł na mieliźnie, gdzie stróże prawa dopadli uciekinierów. Do dziś w całej okolicy rodzice oraz dziadkowie opowiadają tę historię jako przestrogę dla krnąbrnych dzieci, ucząc ich tym samym, że zbrodnia nigdy nie popłaca, a każdy zły uczynek zostanie ukarany.

JASKINIA na Syreniej Wyspie
Popularna wśród dzieci i nastolatek legenda głosi, że w jaskini ukryte jest źródełko przemieniające kobiety w syreny. Nic więc dziwnego, że miejsce to cieszy się tak wysokim zainteresowaniem, a przynajmniej jak na tę wyspę. Problem leży jednak w tym, że wiele bezmyślnych osób straciło za sprawą zasłyszanej bajki życie - morze bowiem często zalewa tę zamkniętą na świat, skalną jamę, z której jedyna droga ucieczki prowadzi właśnie wprost do wody.

DOMEK NA DRZEWIE na Syreniej Wyspie
Domek spoczywający w koronie drzew zawsze zaskakuje osoby zwiedzające wyspę. Zachowany w niespodziewanie dobrym stanie wygląda jak schronienie tajemniczego mieszkańca tych terenów, którego jednak nikomu nie udało się poznać, ani nawet dostrzec. Niektórzy twierdzą, że ten niewielki zlepek desek służył za azyl parze nastolatków znanej z miejskich opowieści - tym, którzy w 2018 roku buntując się zwaśnionym rodzinom, pod osłoną nocy uciekli z domu, by wieść tu szczęśliwe życie przy swoim boku, a którzy ostatecznie zniknęli bez śladu. Oba wyjaśnienia są wyłącznie podejrzeniami - nikt nie potrafi wyjaśnić, kto dokładnie wybudował tu domek i jakim cudem ten przetrwał do dzisiaj. A jeśli Kate i Steve naprawdę się w nim zatrzymali, dlaczego nagle ślad po nich zaginął?

SKAŁY na Syreniej Wyspie
Przy wyspie morze często jest wzburzone, jakby odbierało złą aurę promieniującą od tych zapomnianych przez świat, dzikich terenów. Nieustraszeni śmiałkowie decydujący się na eksplorację zakamarków Gahdun Island twierdzą, że wraz ze zbliżaniem się zmroku, daje się słyszeć coraz wyraźniejsze, przerażające nawoływanie zrozpaczonej kobiety leżącej gdzieś u brzegu wody. Osoby śpieszące jej na ratunek dobiegają aż nad skraj wyspy - tuż do stromych skał, na których końcu, gdzieś pomiędzy gęstą jak mleko mgłą, dostrzegają niewielką sylwetkę zastygłą w bezruchu. Tym jednak, którym sumienie nakazało uratować ją spod macek lodowatego morza, nie udaje się już wrócić na brzeg - woda porywa ich w swoją ciemną głębinę, z której nigdy już nie wychodzą. W miejscu tym od 1962 roku zaginęło już pięć osób, a ich ciał nigdy nieodnaleziono.

POMOST na Syreniej Wyspie
Chociaż pomost ten nie zachwyca, marne są szanse, że prędko zniknie z Gahdun Island. Miejsce to ukochał sobie starszy pan - Milo Drower. Całe życie przychodził na pomost, a kiedy jego dzieci wyniosły się z okolicy, a żona odeszła z tego świata, siadał na samym jego końcu, by łowić ryby. Dzieci mężczyzny, kierowane wyrzutami sumienia ze względu na porzucenie rodzinnych stron, postanowiły w prezencie zakupić dla ojca tę niewielką kładkę, aby mieć pewność, że jego ukochane miejsce nigdy nie zostanie mu odebrane. Faktycznie Milo odwiedzał pomost do końca swoich dni, aż któregoś dnia po prostu zasnął obserwując spławik i odszedł na wieczny rejs. Chociaż pomost w teorii pozostaje własnością prywatną, nikt już go nie pilnuje. Historia staruszka, który dokonał żywota na jego końcu jest powszechnie znana i mówi się, że jego obecność nadal można tu wyczuć. Mało kto jest w stanie podnieść w tym miejscu głos, jakby podświadomie wiadomym było, że spłoszy wówczas ryby Milo.

MOST na Syreniej Wyspie
Konstrukcja ta stanowi najstarszy most linowy w okolicy. Jako, że nie nadaje się do użytku, powinien zostać rozebrany, jednak od lat sprawa ta odwlekana jest w czasie. Władze przestrzegają przed wchodzeniem na niego, a mimo to stale znajdują się śmiałkowie, którzy ryzykują własne życie przechodząc przez most. Wskaźnik wypadków w tym miejscu stale rośnie, ale dotychczas nie odnotowano żadnego śmiertelnego. Mimo to mówi się o nastolatce, która oficjalnie "zaginęła", a tak naprawdę miałaby spaść w przepaść i stracić życie... tylko, że gdyby wyszło to na światło dzienne, to przecież ktoś musiałby odpowiedzieć za to, że most nadal nie został rozebrany.
twórcza foka
lorne bay
brak multikont