about
jednak przeczuwam powoli, że zacznie pierś moja bić i marzę o ludzkiej doli, chcę kochać, cierpieć, żyć
I've tried to put this all behind me I think I was wrecked all along.
pierwszy upadek
Słowa nie były dla mnie dobrym sposobem wyrażania uczuć, potrzeb czy pragnień. Mama często wspominała drogę, którą musiała przejść, by usłyszeć ode mnie jakąkolwiek opowieść. Za to, uwielbiałem wciskać się na jej kolana, kiedy siadaliśmy przy ognisku, by posłuchać aborygeńskich legend. Bawiłem się wtedy kosmykiem jej włosów, które pachniały brzoskwiniami. Wychowałem się w Tingaree w zżytej społeczności, która wspierała siebie nawzajem. Uwielbiałem przebywać wśród tych ludzi, kochałem swoją rodzinę i fakt, że zawsze mogliśmy na siebie liczyć.
Mój pierwszy upadek był zaskakujący i cholernie bolesny. Mama zmarła przy porodzie. Byłem nastolatkiem, który cholernie jej potrzebował. Tata się załamał, dlatego przy wychowaniu moich trzech młodszych sióstr pomagały mu sąsiadki. Usilnie chciałem zostać lekarzem, dlatego nauce poświęcałem jak największą ilość czasu. A jednocześnie próbowałem być jak najmniejszym ciężarem dla ojca. Często wychodziłem, zaszywałem się w okolicznym lesie, tłumiąc chęć ucieczki z miejsca, gdzie radość i szczęście, zastąpił smutek i strach.
Okazja nadarzyła się wraz z wyjazdem na studia. Postawiłem na University of Sidney. Do domu przyjeżdżałem na tyle często, by rodzina nie czuła się zaniedbana, a jednocześnie na tyle rzadko, by nie odczuwać przygnębienia. Nie wydarzyło się nic, co mógłbym często wspominać. Zakochiwałem się i rozstawałem, miałem przyjaciół, jak i wrogów. Na staż chciałem się dostać do Cairns Hospital. Odczułem potrzebę powrotu do Queensland. W wielkim mieście poznałem moją przyszłą żonę. Nie pamiętam, jakim cudem wylądowałem po dyżurze w barze karaoke. Śpiewała jak Anioł. Pijany Anioł. Wtedy się w niej zakochałem. Nasze życie układało się dobrze. Po prostu dobrze, bez zbędnych zawirowań. Chyba, że zawirowaniem można nazwać pojawienie się naszej córki. Lily rzeczywiście była jak wiatr, którego nie dało się dogonić. Aż pewnego dnia zemdlała.
One more rainy day without you. Sometimes I wish that I could see you one more day, one more rainy day.
drugi upadek
W wielkim mieście poznałem moją przyszłą żonę. Nie pamiętam, jakim cudem wylądowałem po dyżurze w barze karaoke. Śpiewała jak Anioł. Pijany Anioł. Wtedy się w niej zakochałem. Nasze życie układało się dobrze. Po prostu dobrze, bez zbędnych zawirowań. Chyba, że zawirowaniem można nazwać pojawienie się naszej córki. Lily rzeczywiście była jak wiatr, którego nie dało się dogonić. Aż pewnego dnia zemdlała.
Upadłem drugi raz, kiedy u Lily wykryto guza mózgu. Byłem wtedy w trakcie specjalizacji na chirurgi, więc poznałem już całkiem wielu bardzo dobrych lekarzy, którzy mogli nam pomóc. I rzeczywiście starali się to robić. Lily przeżyła operację, która miała pomóc. Nie pomogła. Zmarła pół roku później. Była zbyt delikatnym kwiatkiem, by przetrwać na ziemi pełnej chwastów. A ja zwariowałem. Teraz, gdy o tym myślę po czterech latach wiem, że zwariowałem. Upierałem się, że to lekarz popełnił błąd. Nie poddałem się, walczyłem długo, by to udowodnić, choć już od dłuższego czasu wiedziałem, że szukałem wyłącznie kogoś, kogo mógłbym obarczyć winą. Ostatecznie, zdecydowałem się, by rezydować również na onkologii, by pomóc większej ilości dzieci.
These days I'm becoming everything that I hate.
trzeci upadek
Mój upór i walka o coś, o czym nie miałem pojęcia, sprawił, że mój Anioł zaczął się ode mnie oddalać. Nie wspierałem jej po śmierci Lily. Zamiast tego, zafiksowałem się na czymś, co nawet nie było prawdą. Nie wiem, kiedy ode mnie odeszła. Nie potrafię przypomnieć sobie daty, bo nie było mnie nawet wtedy. Papiery rozwodowe leżały na stole, a ja po prostu je podpisałem. Tak, jakbym wzruszył ramionami. Rozwiedliśmy się szybko, bez żadnych sporów. To był mój trzeci upadek. Wtedy też zdecydowałem się wrócić do domu. Do Lorne Bay. Do Tingaree. Dalej pracowałem w szpitalu, ale prowadziłem również życie za jakim tęskniłem. Wśród społeczności, która, pomimo mojego wyjazdu, przyjęła mnie tak, jakbym zawsze tutaj z nimi był.
I've tried to put this all behind me I think I was wrecked all along.
czwarty upadek
Poznałem Wandę. Nie wiem, jak to możliwe, że nie wpadliśmy na siebie wcześniej. Na początku traktowałem tę znajomość jak coś nic nie znaczącego, co prędzej czy później się zakończy, ale z dnia na dzień, robiło się coraz poważniej. Wiele razy zawaliłem i byłem tego świadomy, a jednak nie potrafiłem wykrzesać z siebie więcej. W duchu bałem się, że ją również stracę, ale nie robiłem niczego, żeby ją zatrzymać.
Pół roku temu w moim domu wybuchł pożar, w którym poważnie ucierpiała moja ręka. Właściwie do dziś nie odzyskałem pełnej sprawności. Ale teraz nie jest to ważne. Wtedy było. Było, ponieważ już nigdy nie będę mógł operować. I ta świadomość sprawiła, że upadłem po raz czwarty. Nie wiem, ile człowiek może znieść. Nie wiem też, co złego zrobiłem, by zasłużyć na to wszystko. Załamało mnie to do tego stopnia, że rzuciłem pracę w szpitalu. Zacząłem pomagać w Lorne Bay Wildlife Sanctuary, zostałem opiekunem koali. Wanda była przy mnie przez cały ten czas. Nie trudno było zauważyć, że miała tego wszystkiego dość, dlatego, by udowodnić jej swoją miłość - oświadczyłem się. Nie wiedziałem czy to dobre posunięcie, ale okazało się takim, kiedy Lynwood oznajmiła mi, że jest w ciąży. Nie wiem, które uczucie w moim sercu posiada palmę pierwszeństwa - strach o to, że stracę ją i dziecko, czy radość. Jedno jest pewne - mój język nadal nie potrafi ułożyć słów w tej materii.
pierwszy upadek
Słowa nie były dla mnie dobrym sposobem wyrażania uczuć, potrzeb czy pragnień. Mama często wspominała drogę, którą musiała przejść, by usłyszeć ode mnie jakąkolwiek opowieść. Za to, uwielbiałem wciskać się na jej kolana, kiedy siadaliśmy przy ognisku, by posłuchać aborygeńskich legend. Bawiłem się wtedy kosmykiem jej włosów, które pachniały brzoskwiniami. Wychowałem się w Tingaree w zżytej społeczności, która wspierała siebie nawzajem. Uwielbiałem przebywać wśród tych ludzi, kochałem swoją rodzinę i fakt, że zawsze mogliśmy na siebie liczyć.
Mój pierwszy upadek był zaskakujący i cholernie bolesny. Mama zmarła przy porodzie. Byłem nastolatkiem, który cholernie jej potrzebował. Tata się załamał, dlatego przy wychowaniu moich trzech młodszych sióstr pomagały mu sąsiadki. Usilnie chciałem zostać lekarzem, dlatego nauce poświęcałem jak największą ilość czasu. A jednocześnie próbowałem być jak najmniejszym ciężarem dla ojca. Często wychodziłem, zaszywałem się w okolicznym lesie, tłumiąc chęć ucieczki z miejsca, gdzie radość i szczęście, zastąpił smutek i strach.
Okazja nadarzyła się wraz z wyjazdem na studia. Postawiłem na University of Sidney. Do domu przyjeżdżałem na tyle często, by rodzina nie czuła się zaniedbana, a jednocześnie na tyle rzadko, by nie odczuwać przygnębienia. Nie wydarzyło się nic, co mógłbym często wspominać. Zakochiwałem się i rozstawałem, miałem przyjaciół, jak i wrogów. Na staż chciałem się dostać do Cairns Hospital. Odczułem potrzebę powrotu do Queensland. W wielkim mieście poznałem moją przyszłą żonę. Nie pamiętam, jakim cudem wylądowałem po dyżurze w barze karaoke. Śpiewała jak Anioł. Pijany Anioł. Wtedy się w niej zakochałem. Nasze życie układało się dobrze. Po prostu dobrze, bez zbędnych zawirowań. Chyba, że zawirowaniem można nazwać pojawienie się naszej córki. Lily rzeczywiście była jak wiatr, którego nie dało się dogonić. Aż pewnego dnia zemdlała.
One more rainy day without you. Sometimes I wish that I could see you one more day, one more rainy day.
drugi upadek
W wielkim mieście poznałem moją przyszłą żonę. Nie pamiętam, jakim cudem wylądowałem po dyżurze w barze karaoke. Śpiewała jak Anioł. Pijany Anioł. Wtedy się w niej zakochałem. Nasze życie układało się dobrze. Po prostu dobrze, bez zbędnych zawirowań. Chyba, że zawirowaniem można nazwać pojawienie się naszej córki. Lily rzeczywiście była jak wiatr, którego nie dało się dogonić. Aż pewnego dnia zemdlała.
Upadłem drugi raz, kiedy u Lily wykryto guza mózgu. Byłem wtedy w trakcie specjalizacji na chirurgi, więc poznałem już całkiem wielu bardzo dobrych lekarzy, którzy mogli nam pomóc. I rzeczywiście starali się to robić. Lily przeżyła operację, która miała pomóc. Nie pomogła. Zmarła pół roku później. Była zbyt delikatnym kwiatkiem, by przetrwać na ziemi pełnej chwastów. A ja zwariowałem. Teraz, gdy o tym myślę po czterech latach wiem, że zwariowałem. Upierałem się, że to lekarz popełnił błąd. Nie poddałem się, walczyłem długo, by to udowodnić, choć już od dłuższego czasu wiedziałem, że szukałem wyłącznie kogoś, kogo mógłbym obarczyć winą. Ostatecznie, zdecydowałem się, by rezydować również na onkologii, by pomóc większej ilości dzieci.
These days I'm becoming everything that I hate.
trzeci upadek
Mój upór i walka o coś, o czym nie miałem pojęcia, sprawił, że mój Anioł zaczął się ode mnie oddalać. Nie wspierałem jej po śmierci Lily. Zamiast tego, zafiksowałem się na czymś, co nawet nie było prawdą. Nie wiem, kiedy ode mnie odeszła. Nie potrafię przypomnieć sobie daty, bo nie było mnie nawet wtedy. Papiery rozwodowe leżały na stole, a ja po prostu je podpisałem. Tak, jakbym wzruszył ramionami. Rozwiedliśmy się szybko, bez żadnych sporów. To był mój trzeci upadek. Wtedy też zdecydowałem się wrócić do domu. Do Lorne Bay. Do Tingaree. Dalej pracowałem w szpitalu, ale prowadziłem również życie za jakim tęskniłem. Wśród społeczności, która, pomimo mojego wyjazdu, przyjęła mnie tak, jakbym zawsze tutaj z nimi był.
I've tried to put this all behind me I think I was wrecked all along.
czwarty upadek
Poznałem Wandę. Nie wiem, jak to możliwe, że nie wpadliśmy na siebie wcześniej. Na początku traktowałem tę znajomość jak coś nic nie znaczącego, co prędzej czy później się zakończy, ale z dnia na dzień, robiło się coraz poważniej. Wiele razy zawaliłem i byłem tego świadomy, a jednak nie potrafiłem wykrzesać z siebie więcej. W duchu bałem się, że ją również stracę, ale nie robiłem niczego, żeby ją zatrzymać.
Pół roku temu w moim domu wybuchł pożar, w którym poważnie ucierpiała moja ręka. Właściwie do dziś nie odzyskałem pełnej sprawności. Ale teraz nie jest to ważne. Wtedy było. Było, ponieważ już nigdy nie będę mógł operować. I ta świadomość sprawiła, że upadłem po raz czwarty. Nie wiem, ile człowiek może znieść. Nie wiem też, co złego zrobiłem, by zasłużyć na to wszystko. Załamało mnie to do tego stopnia, że rzuciłem pracę w szpitalu. Zacząłem pomagać w Lorne Bay Wildlife Sanctuary, zostałem opiekunem koali. Wanda była przy mnie przez cały ten czas. Nie trudno było zauważyć, że miała tego wszystkiego dość, dlatego, by udowodnić jej swoją miłość - oświadczyłem się. Nie wiedziałem czy to dobre posunięcie, ale okazało się takim, kiedy Lynwood oznajmiła mi, że jest w ciąży. Nie wiem, które uczucie w moim sercu posiada palmę pierwszeństwa - strach o to, że stracę ją i dziecko, czy radość. Jedno jest pewne - mój język nadal nie potrafi ułożyć słów w tej materii.
Środek transportu
Dawsey najczęściej porusza się pieszo, ale posiada również samochód - wiecznie brudny Ford Hilux.
Związek ze społecznością Aborygenów
Przodkowie Dawseya byli Aborygenami, a Dawsey od urodzenia mieszka w Tingaree i identyfikuje się ze swoją społecznością.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Najczęściej można go spotkać w pracy - Sanktuarium Koali, w domu i wszelakich barach, gdzie wpada, żeby się upić.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Wanda Lynwood
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak
Dawsey najczęściej porusza się pieszo, ale posiada również samochód - wiecznie brudny Ford Hilux.
Związek ze społecznością Aborygenów
Przodkowie Dawseya byli Aborygenami, a Dawsey od urodzenia mieszka w Tingaree i identyfikuje się ze swoją społecznością.
Najczęściej spotkasz mnie w:
Najczęściej można go spotkać w pracy - Sanktuarium Koali, w domu i wszelakich barach, gdzie wpada, żeby się upić.
Kogo powiadomić w razie wypadku postaci?
Wanda Lynwood
Czy wyrażasz zgodę na ingerencję MG?
Tak
DAWSEY CARLETON
charlie cox
about
Oh won't you come with me where the ocean meets the sky
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
And as the clouds roll by we'll sing the song of the sea
witamy w lorne bay
Cieszymy się, że jesteś z nami! Możesz już teraz rozpocząć swoją przygodę na forum. Przypominamy, że wszelka niezbędna wiedza o życiu w niezwykłej Australii znajduje się w przewodnikach, przy czym wiadomości podstawowe odnajdziesz we wprowadzeniu. Zajrzyj także do działu miasteczko, by poznać Lorne Bay jeszcze lepiej.
Uważaj na węże, meduzy i krokodyle i baw się dobrze!